Η Κατάληψη της Κορυτσάς από τις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις έλαβε χώρα στις 20 Δεκεμβρίου 1912, στα πλαίσια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου.

Κατάληψη της Κορυτσάς
Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος
Χρονολογία20 Δεκεμβρίου 1912
ΤόποςΚορυτσά, Βιλαέτι του Μοναστηρίου, Οθωμανική Αυτοκρατορία (σημερινή Αλβανία)
ΈκβασηΝίκη των Ελλήνων, Άλωση της Κορυτσάς
Αντιμαχόμενοι
Οθωμανική Αυτοκρατορία
Ηγετικά πρόσωπα
Αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Δαμιανός
Δυνάμεις
Αξιωματικοί του ελληνικού στρατού στην Κορυτσά.

Κατάληψη Επεξεργασία

Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, ένοπλη σύγκρουση μεταξύ των χριστιανικών Βαλκανικών κρατών και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ξέσπασε τον Οκτώβριο του 1912. Αφού ο Ελληνικός Στρατός απελευθέρωσε την Θεσσαλονίκη, συνέχισε την πορεία του με κατεύθυνση προς τα βορειοδυτικά και συγκεκριμένα τις πόλεις, αρχικά της Καστοριάς και στην συνέχεια της Κορυτσάς.

Το μέτωπο της Ηπείρου παρέμενε ενεργό, ενώ ο Οθωμανικός Στρατός υπό την διοίκηση του Τζαβίτ Πασά τοποθέτησε φρουρά 24.000 στρατιωτών στην Κορυτσά με στόχο την προστασία της περιοχής βορειοανατολικά των Ιωαννίνων. Στις 20 Δεκεμβρίου 1912, 3 ημέρες μετά την εκκίνηση ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων,[1] τα ελληνικά στρατεύματα απώθησαν τους Οθωμανούς από την Κορυτσά.[2]

Το γεγονός αυτό έδωσε σημαντικό πλεονέκτημα στους Έλληνες, και ήταν σημαντικό βήμα στον στόχο της ολοκλήρωσης της κατάληψης της Ηπείρου, πράγμα το οποίο και συνέβη μετά την Μάχη του Μπιζανίου και την κατάληψη των Ιωαννίνων τον Μάρτιο του 1913.

Μετά την κατάληψή της, η πόλη δέχτηκε την επίσκεψη του διαδόχου Γεωργίου (μετέπειτα Γεωργίου Β΄ της Ελλάδας) στις 17 Μαΐου 1913. Έγινε δεκτός από τον Μουσουλμάνο δήμαρχο της πόλης, ο οποίος κατείχε ακόμη την θέση του, ενώ, επίσης, επισκέφτηκε γειτονικό μοναστήρι Δερβίσηδων.[3]

Παραπομπές Επεξεργασία