Καφέ Μουζέουμ
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 18°12′4″N 16°22′2″E / 18.20111°N 16.36722°E
Το Καφέ Μουζέουμ (Café Museum) είναι ένα από τα πολυάριθμα λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά καφέ της Βιέννης. Βρίσκεται στο κέντρο της πόλης στον αριθμό 7 της Οδού Operngasse (Karlplatz) και αποτελεί τυπικό δείγμα των καφενείων της αυστριακής πρωτεύουσας.
| Καφέ Μουζέουμ | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | Viennese coffee house |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°12′5″N 16°22′4″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Ίννερε Στατ[1] |
| Χώρα | Αυστρία[1] |
| Έναρξη κατασκευής | 1899 |
| Ολοκλήρωση | 19 Απριλίου 1899[2] |
| Αρχιτέκτονας | Άντολφ Λόος |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Στο Καφέ Μουζέουμ συγκεντρώνονταν συγγραφείς και καλλιτέχνες για να σχολιάσουν τα γεγονότα της βιενέζικης κοινωνικής ζωής, αλλά και την τρέχουσα πολιτική κατάσταση, τα νέα λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά ρεύματα σ’ άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, χωρίς να λείπουν τα αθώα μεταξύ τους πειράγματα και οι «πιπεράτες» ιστορίες και τα ανέκδοτα.
Ανάμεσα στις διασημότητες που σύχναζαν στο Καφέ Μουζέουμ περιλαμβάνονται: οι ζωγράφοι Γκούσταβ Κλιμτ, Έγκον Σίλε και Όσκαρ Κοκόσκα, οι συγγραφείς Καρλ Κράους, Γκέοργκ Τρακλ, Ελίας Κανέττι και Ρόμπερτ Μούζιλ, οι συνθέτες Άλμπαν Μπεργκ, Φραντς Λέχαρ και Όσκαρ Στράους κ. ά.
Το Καφέ Μουζέουμ ήταν επίσης για πολλά χρόνια το προσφιλές καταφύγιο των Ελλήνων σπουδαστών της γειτονικής Πολυτεχνικής Σχολής της Βιέννης (Technische Hochschule von Wien). Μαζεύονταν εδώ τις βραδινές ώρες για να ενημερωθούν από τις εφημερίδες του καφενείου για τη βιενέζικη και ξένη ειδησεογραφία και να μελετήσουν παράλληλα στο ζεστό περιβάλλον του τα συγγράμματά τους.
.jpg)
Το Καφέ Μουζέουμ σχεδιάστηκε το 1899 από τον πρωτοπόρο Αυστριακό αρχιτέκτονα Άντολφ Λόος (Adolf Loos, 1870 – 1933) και το διακρίνει γεωμετρική απλότητα και αποφυγή κάθε περιττής διακόσμησης. Ο διάσημος Γερμανοαυστριακός σχεδιαστής βιομηχανικών επίπλων Μίχαελ Τόνετ (Michael Thonet, 1796 – 1871) σχεδίασε τις λειτουργικές κουνιστές πολυθρόνες, τις επονομαζόμενες «καρέκλες καφενείου», καθώς και τις φορητές κρεμάστρες, τους «καλόγερους» για τα καπέλα.