Κομεντί Φρανσαίζ
Η Κομεντί Φρανσαίζ (Comédie Française) ή Γαλλικό Θέατρο (Théâtre-Français) είναι ένα γαλλικό πολιτιστικό ίδρυμα που ιδρύθηκε το 1680 και στεγάζεται από το 1799 στην αίθουσα Ρισελιέ στο Παλαί Ρουαγιάλ, στο 1ο διαμέρισμα του Παρισιού. Θεωρείται το παλαιότερο ενεργό θέατρο στον κόσμο. Ονομάστηκε Γαλλικό θέατρο (Comédie Française) σε αντιδιαστολή προς το Ιταλικό θέατρο (Comédie Italienne), που ήταν επίσης πολύ δημοφιλές τον 17ο αιώνα στη Γαλλία.
| Κομεντί Φρανσαίζ | |
|---|---|
 | |
 | |
 | |
| Είδος | θίασος, πολιτιστικό ίδρυμα και οργανισμός |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°51′49″N 2°20′10″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Παρίσι και 1ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού |
| Τοποθεσία | Κομεντί-Φρανσέζ[1][2], Salle de la Bouteille, Théâtre du Vieux-Colombier[3], Odéon-Théâtre de l'Europe, Théâtre des Tuileries, Hôtel des Comédiens ordinaires du roi και 1ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού |
| Χώρα | Γαλλία |
| Έναρξη κατασκευής | 25 Αυγούστου 1680[4] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Είναι γαλλικός κρατικός ελεγχόμενος φορέας από το 1995 και το μοναδικό κρατικό θέατρο στη Γαλλία που έχει τον δικό του μόνιμο θίασο ηθοποιών[5].
Ο όρος αναφέρεται αφενός μεν στο θίασο, αφετέρου δε στο θέατρο όπου στεγάζεται στο Παλαί Ρουαγιάλ, που είναι ένα πολιτιστικό ίδρυμα γνωστό και ως Οικία του Μολιέρου (La Maison de Molière), προς τιμήν του Μολιέρου που, αν και είχε πεθάνει επτά χρόνια πριν ο θίασός του γίνει γνωστός ως Κομεντί Φρανσαίζ, θεωρείται ως «πάτρωνας» του ιδρύματος.[6] Η πολυθρόνα στην οποία κατέρρευσε κατά τη διάρκεια παράστασης του έργου ο Κατά φαντασίαν ασθενής είναι πάντοτε εκτεθειμένη στο πίσω μέρος της γκαλερί προτομών.[7]
Ιστορικό Επεξεργασία
Η Κομεντί Φρανσαίζ ιδρύθηκε με βασιλικό διάταγμα του Λουδοβίκου ΙΔ΄ το 1680 με τη συγχώνευση του θιάσου του Μολιέρου με τον θίασο του θεάτρου της Βουργουνδίας (hôtel de Bourgogne). Ο θίασος εγκαταστάθηκε αρχικά στο θέατρο Γκενεγκώ και αργότερα στην οδό Φοσέ Σαιν Ζερμαίν ντε Πρέ, όπου παρέμεινε ως το 1770 και όπου η πρώτη παράσταση ήταν η Φαίδρα του Ρακίνα και ο Γιατρός με το στανιό του Μολιέρου, κάνοντας χρήση της βασιλικής πράξης που τους παραχώρησε το μονοπώλιο να παίζουν στο Παρίσι Ρακίνα, Κορνέιγ και Μολιέρο, προνόμιο το οποίο οι Γάλλοι ηθοποιοί θα υπερασπιστούν σθεναρά κατά τον 18ο αιώνα, ιδιαίτερα κατά των ανταγωνιστών τους Ιταλών ηθοποιών. [8]
Το ρεπερτόριό τους αποτελούνταν από τις κωμωδίες του Μολιέρου και τα έργα του Ρακίνα, Πιέρ Κορνέιγ, Πωλ Σκαρρόν και Ζαν Ροτρού. Οι συνηθισμένες παραστάσεις περιελάμβαναν δύο έργα: στην αρχή ένα σοβαρό έργο και κατόπιν μία κωμωδία. Το σοβαρό παιζόταν μετά τον εσπερινό, στις 5 το απόγευμα και αμέσως μετά ανέβαινε το εύθυμο. Σύμφωνα με τους κανόνες του συνδέσμου των ηθοποιών και τα βασιλικά διατάγματα αυτή η πρακτική συνεχίστηκε και στον 18ο αιώνα.[9]
Το 1792, κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, η Κομεντί Φρανσαίζ έκλεισε με εντολή της Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας.
Το 1799 η νέα κυβέρνηση, με σκοπό να υποστηρίξει τους ηθοποιούς να ανασυστήσουν τον θίασο, τους πρόσφερε την αίθουσα του θεάτρου της Δημοκρατίας (αίθουσα Ρισελιέ) στο Παλαί Ρουαγιάλ, χώρο από τον οποίο δεν μετακινήθηκαν έκτοτε. Η αίθουσα είχε κατασκευαστεί από τον αρχιτέκτονα Βικτόρ Λουί το 1787, είναι χωρητικότητας 900 θέσεων σήμερα και καλύπτεται από τρούλο ζωγραφισμένο από τον Αλμπέρ Μπενάρ. Επίσης όλοι οι χώροι, προθάλαμοι, φουαγιέ, γραφεία κ.α., κοσμούνται με πίνακες, γλυπτά, προτομές συγγραφέων και ηθοποιών, έργα διάσημων καλλιτεχνών.[10]
Το 1812, ο αυτοκράτορας Ναπολέων Α΄ αναδιοργάνωσε την Κομεντί Φρανσαίζ με επίσημο διάταγμα ανασύστασης που υπέγραψε στη Μόσχα, που σε γενικές γραμμές εξακολουθεί να ισχύει έως σήμερα.[11]
Κατά τον 19ο αιώνα η Κομεντί Φρανσαίζ γνώρισε μεγάλη επιτυχία, με τους διασημότερους ηθοποιούς να παίζουν το κλασσικό αλλά και το σύγχρονο ρεπερτόριο. Από το 1979 εγκαινιάστηκε νέο πνεύμα με την παραγωγή ολοένα και περισσότερο σύγχρονου ρεπερτορίου και νέων σκηνοθετικών αντιλήψεων.[9]
- Το κτίριο της Κομεντί Φρανσαίζ κατά τον 18ο αιώνα και σήμερα
-
-
-
-
-
-
Διάλειμμα στην Κομεντί Φρανσαίζ σε μια βραδιά πρεμιέρας, Εντουάρ Ζοζέφ Νταντάν (1885) -
Γάλλοι και Ιταλοί ηθοποιοί (ο Μολιέρος στα αριστερά) (1670) -
Γάλλοι ηθοποιοί, Αντουάν Βαττώ (περ. 1720)
.jpg)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ www
.comedie-francaise .fr /fr /les-salles. - ↑ www
.comedie-francaise .fr /fr /budgets-et-statuts. - ↑ www
.comedie-francaise .fr /fr /les-salles. - ↑ Oscar Gross Brockett, Franklin J. Hildy: «History of the Theatre, Tenth Edition» (Αγγλικά) 2008. σελ. 195. ISBN-13 978-0-205-51186-0.
- ↑ «Ο Μολιέρος και η Comédie Française». goparis.gr.
- ↑ Comédie Française. «The Encyclopedia Americana».
- ↑ «Le fauteuil de Molière». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ Brocket & Hildy 2008, p. 195.
- ↑ 9,0 9,1 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς τομ.34 σελ.389
- ↑ page officielle. «Comédie Française».
- ↑ «Texte du décret de Moscou [archive] [PDF] sur le site de la Comédie-Française» (PDF).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Comédie-Française στο Wikimedia Commons