Κομητεία του Ναμύρ
Η Κομητεία του Ναμύρ στις Κάτω Χώρες που ανήκε στην Αυτοκρατορία των Καρολιδών και μετέπειτα στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν η έδρα των Κομήτων του Ναμύρ. Η περιοχή αντιστοιχεί σήμερα στην Βαλλωνία στο νότιο Βέλγιο γώρω από την ομώνυμη σύγχρονη πόλη του Ναμύρ.
Πρώτα χρόνια Επεξεργασία
Η πόλη του Ναμύρ βρίσκεται σε έναν βραχώδη λόφο ανάμεσα στους ποταμούς Σάμπρ και Μιούς, στην περιοχή έχουν βρεθεί αμέτρητα προϊστορικά αντικείμενα. Ο πρώτος που κάνει αναφορά για το Ναμύρ επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορία το δεύτερο μισό του 1ου αιώνα π.χ. ήταν ο Ιούλιος Καίσαρ στο έργο του "Απομνημονεύματα για το Γαλατικό πόλεμο". Ο Ιούλιος Καίσαρας περιγράφει τους κατοίκους με την ονομασία "Αντουατούκι" και τους αναφέρει σαν απογόνους των Κίμβριων και των Τευτόνων.[1] Οι Ρωμαίοι την εποχή του Καίσαρα κατέκτησαν αμέτρητους οικισμούς και κάστρα γύρω από το Ναμύρ, μετά από πολλές νίκες ενσωμάτωσαν ολόκληρη την περιοχή του σημερινού Βελγίου στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η Μεσαιωνική κομητεία του Ναμύρ αναφέρει για πρώτη φορά σε ένα έγγραφο ο Λουδοβίκος ο Ευσεβής (832). Ο Όθων Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας καταγράφει τον Αλβέρτο Α΄ του Ναμύρ σαν κόμη του Ναμύρ για πρώτη φορά.[2]
Μεσαίωνας Επεξεργασία
Ο Αλβέρτος Γ΄ του Ναμύρ ήταν ο πρώτος κόμης που διεκδίκησε την ηγεσία στο πριγκιπάτο του Στάβελοτ - Μαλμεντί. Μέχρι τις αρχές του 12ου αιώνα το Ναμύρ απειλήθηκε από ισχυρούς γείτονες όπως η Βραβάντη, το Αινώ και η Λιέγη, σημαντικά τμήματα του κατακτήθηκαν από άλλες περιοχές όπως η πόλη του Ντάναντ από την Λιέγη. Από τα μέσα του 12ου αιώνα οι κόμητες προσπάθησαν να ανακτήσουν τις χαμένες περιοχές. Ο Γοδεφρείδος Α΄ του Ναμύρ διεκδίκησε την κομητεία του Λόνγκουι χάρη στον γάμο του με την Ερμενσίντα του Λουξεμβούργου. Ο τελευταίος μεγάλος βασιλιάς από τον Οίκο του Ναμύρ ήταν ο γιος του Γοδεφρείδου Α΄ Ερρίκος Δ΄ του Λουξεμβούργου που κληρονόμησε το Ντουρμπουί, τις Αρδένες και το Λουξεμβούργο. Μετά τον θάνατο του Ερρίκου Δ΄ ξέσπασε σκληρός πόλεμος για την διαδοχή ανάμεσα στην κόρη του Ερμενσίντα και στον ανιψιό του Βαλδουίνο Ε΄ του Αινώ γιο της αδελφής του Αλίκης του Ναμύρ. Ο Βαλδουίνος Ε΄ δέχτηκε το Ναμύρ ενώ η Ερμενσίντα δέχτηκε το Λουξεμβούργο, το Λαρός και το Ντουρμπουί.
Η κατάσταση παρέμεινε σταθερή μέχρι το 1263, τότε ο Βαλδουίνος Β΄ της Κωνσταντινούπολης πούλησε την κομητεία στον Γκυ, κόμη της Φλάνδρας. Ο Οίκος του Νταμπιέρ διατήρησε την κομητεία μέχρι το 1421, στην συνέχεια πουλήθηκε στον δούκα Φίλιππο Γ΄ τον Αγαθό από τον Οίκο των Βαλουά της Βουργουνδίας. Το Ναμύρ υπό την ηγεσία του Φιλίππου του Αγαθού εντάχθηκε σε μια μεγάλη πολιτική ενότητα με το όνομα Βουργουνδικές Κάτω Χώρες.
Αψβούργοι Επεξεργασία
Από τον 15ο αιώνα οι Ισπανικές Κάτω Χώρες ανάμεσα στις οποίες και το Ναμύρ κυβερνήθηκαν από τον Οίκο των Αψβούργων, υπό την ηγεσία τους η πόλη του Ναμύρ εξελίχθηκε σημαντικά. Οι Βουργούνδιοι και οι Αψβούργοι επέκτειναν την πόλη με μεγάλα τείχη και κτίρια, τον 16ο και τον 17ο αιώνα έγινε ένα από τα σημαντικότερα στρατιωτικά κέντρα του βορρά και γι'αυτόν πολιορκήθηκε πολλές φορές. Την περίοδο που κυβερνήθηκε από τους Ισπανούς (16ος - 17ος αιώνας) το Ναμύρ έγινε επισκοπική έδρα. Ο Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας προσπάθησε να μετατρέψει το Ναμύρ σε κέντρο Καθολικισμού σαν αντίσταση στον Καλβινισμό που βρισκόταν σε ραγδαία άνοδο, ίδρυσε μέσα στην πόλη πολλά Καθολικά τάγματα και ενίσχυσε σημαντικά την Ακρόπολη της πόλης. O Φίλιππος Β΄ έστειλε τον νόθο αδελφό του Δον Χουάν της Αυστρίας στις Κάτω Χώρες για κυβερνήτη (1577). Ο Δον Χουάν έγινε δεκτός στο Ναμύρ από την Μαργαρίτα της Γαλλίας αδελφή του Γάλλου βασιλιά που οργάνωσε προς τιμή του μεγαλειώδη υποδοχή.
Γαλλική κατοχή Επεξεργασία
Χάρη στην σημαντική στρατιωτική σημασία της πόλης όταν κυβερνήθηκε από τους Ισπανούς έγινε στόχος από τους μεγαλύτερους ηγεμόνες. Τα στρατεύματα του Λουδοβίκου ΙΔ΄ της Γαλλίας κατέλαβαν την πόλη μετά από μακρόχρονη και πολύ σκληρή πολιορκία (1692), την πολιορκία επέβλεπε προσωπικά ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας και ο στρατιωτικός του μηχανικός Σεμπαστιάν λε Πρεστρ ντε Βομπάν (1633 - 1707). Σε τρία χρόνια ο Γουλιέλμος Γ΄ της Αγγλίας σαν πρίγκιπας της Οράγγης κατέλαβε το Ναμύρ (1695). Η Ολλανδική κατοχή δεν κράτησε πολύ, με την Συνθήκη της Ουτρέχτης (1713) οι νότιες Κάτω Χώρες πέρασαν ξανά στην κατοχή των Αψβούργων. Οι Αυστριακοί κυβέρνησαν την πόλη αλλά η Ακρόπολη παρέμενε στα χέρια των Ολλανδών, με τους Αυστριακούς η Ολλανδία επανήλθε σε ειρήνη και ηρεμία. Η κομητεία του Ναμύρ ήταν μια από τις ιδρυτικές επαρχίες των Ηνωμένων Πολιτειών του Βελγίου (1790). Ο Γαλλικός επαναστατικός στρατός κατέλαβε το Ναμύρ (1794) και παρέμεινε υπό Γαλλική κατοχή μέχρι την ήττα του Ναπολέων Α΄ στην Μάχη του Βατερλώ (1815).
Σύγχρονη Γαλλική επαρχία Επεξεργασία
Στο Συνέδριο της Βιέννης η βόρεια και η νότια Ολλανδία ενώθηκαν σε ένα βασίλειο, η Ακρόπολη του Ναμύρ ενισχύθηκε σημαντικά τότε και πήρε την σημερινή της μορφή. Το ενωμένο βασίλειο της Ολλανδίας δεν διατηρήθηκε πολύ, οι Βέλγοι εξεγέρθηκαν και κέρδισαν την ανεξαρτησία τους από τους Ολλανδούς (1830), το Ναμύρ είχε τον σημαντικότερο ρόλο στον Πόλεμο της Βελγικής Ανεξαρτησίας. Οι οικονομικές δραστηριότητες του Ναμύρ ήταν ποικίλες, εκτός από την καλλιέργεια των σταφυλιών στις κοιλάδες του ποταμού Μιούς, η καλλιέργεια του λιναριού αποτελούσε την βάση για την εξαγωγή μαλλιού. Ο πηλός αποτελούσε την βάση για την κατασκευή κεραμικών αντικειμένων, κηροπηγίων και επιτραπέζιων σκευών. Η μεταλλουργία ήταν επίσης σε μεγάλη έξαρση αφού οι περιοχές του Μιούς ήταν το κορυφαίο μεταλλουργικό κέντρο στην Ολλανδία, στις όχθες του ποταμού γινόταν εξόρυξη και εξαγωγή ασβεστόλιθου.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ http://www.archeonet.be/?p=25829
- ↑ Léon Vanderkindere, La formation territoriale des principautés Belges au Moyen Age, Tome II, p200
Πηγές Επεξεργασία
- Léon Vanderkindere, La formation territoriale des principautés Belges au Moyen Age