Κυβερνείο της Λιβονίας
Το Κυβερνείο της Λιβονίας[1] ή Λιφλάνδης (ρωσικά: Лифляндская губерния, Liflyandskaya guberniya, γερμανικά: Gouvernement Livland, Livländisches Gouvernement, λετονικά: Vidzemes guberņa) ήταν ένα από τα Βαλτικά κυβερνεία της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Σήμερα, η επικράτεια του πρώην κυβερνείου αποτελεί μέρος της επικράτειας της Δημοκρατίας της Λετονίας και της Δημοκρατίας της Εσθονίας.
| Κυβερνείο Λιφλάνδης | ||
|---|---|---|
| 1721–1918 | ||
| ||
 | ||
| Χώρα | Ρωσική Αυτοκρατορία | |
| Γεωγραφική υπαγωγή | Riga Educational District | |
| Πρωτεύουσα | Ρίγα | |
| Έκταση | 47.030,87 km² | |
| Πληθυσμός | 1.310.670 (1895) | |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 56°56′51″N 24°6′25″E | |
| δεδομένα () | ||
Ιστορία Επεξεργασία
Μετά τη συνθηκολόγηση της Εσθονίας και της Λιβονίας το 1710, στις 28 Ιουλίου του 1713 ο Πέτρος Α΄ ο Μέγας δημιούργησε το Κυβερνείο της Ρίγας (ρωσικά: Рижская губерния), το οποίο περιελάμβανε επίσης το Ουγιέζντ του Σμολένσκ, το Ουγιέζντ του Ντορογκομπούζ, το Ουγιέζντ του Ροσλάβλ και το Ουγιέζντ της Βιάζμα, του κυβερνείου Σμολένσκ.
Η Σουηδία παραχώρησε επίσημα τη Σουηδική Λιβονία στη Ρωσία, το 1721 με τη συνθήκη του Νύσταντ. Το 1722, η Επαρχία Τάρτου προστέθηκε στο κυβερνείο της Ρίγας. Το 1726 το Κυβερνείο Σμολένσκ χωρίστηκε από το Κυβερνείο, που τώρα είχε πέντε επαρχίες, τη Ρίγα, το Σέσις, το Τάρτου, το Πάρνου και τη Σάαρεμαα. Το 1783, προστέθηκε η Επαρχία Σλόκα. Στις 3 Ιουλίου 1783, η Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας αναδιοργάνωσε το Κυβερνείο, μετατρέποντάς το στην Υπολοχανία της Ρίγας. Το 1796, μετά τον Τρίτο Διαμελισμό της Πολωνίας η επικράτεια του κυβερνείου, μετονομάστηκε σε Κυβερνείο της Λιβονίας.
Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, το κυβερνείο δεν κυβερνιόταν από τη Ρωσική νομοθεσία, αλλά διοικόταν αυτόνομα από την τοπική Γερμανική Βαλτική αρχοντιά μέσω της φεουδαρχικής Λάνταγκ (Liefländischer Landtag).[2] Οι γερμανοί ευγενείς επέμειναν στη διατήρηση των προνομίων τους και τη χρήση της γερμανικής γλώσσας.
Μετά τη Ρωσική Φεβρουαριανή Επανάσταση του 1917, το βόρειο τμήμα του Κυβερνείου της Λιβονίας σε συνδυασμό με το Κυβερνείο της Εσθονίας, σχημάτισαν το νέο Αυτόνομο Κυβερνείο της Εσθονίας. Η Αυτόνομη Διοίκηση της Εσθονίας εξέδωσε την Εσθονική Διακήρυξη της Εσθονίας στις 24 Φεβρουαρίου 1918, μία ημέρα πριν την κατάληψη της από Γερμανικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Με τη Συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ, στις 3 Μαρτίου 1918, η Μπολσεβικική Ρωσία αποδέχθηκε την απώλεια του Κυβερνείου της Λιβονίας, και από τις συμφωνίες που συνάφθηκαν στο Βερολίνο στις 27 Αυγούστου του 1918, το Αυτόνομο Κυβερνείο της Εσθονίας και το Κυβερνείο της Λιβονίας, αποσχίστηκαν από τη Ρωσία.[3]
Διοικητική διαίρεση Επεξεργασία
_Befehl_i._J._1783.jpeg)
Το κυβερνείο της Λιβονίας διαιρούνταν σε 9 επαρχίες (Κράις).
| # | Επαρχία | Επαρχιακές πρωτεύουσες (πληθυσμός) | Έκταση | Πληθυσμός |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Κράις Βαλκ | Βαλκ (10,922 κάτοικοι) | 5298.7 | 120,585 |
| 2 | Κράις Βέντεν | Βέντεν (6,356 κάτοικοι) | 4953.7 | 124,208 |
| 3 | Κράις Βέρρο | Βέρρο (4,152 κάτοικοι) | 3744.2 | 97,185 |
| 4 | Κράις Βόλμαρ | Βόλμαρ (5,050 κάτοικοι) | 4358.1 | 112836 |
| 5 | Κράις Πέρναου | Πέρναου (12,898 κάτοικοι) | 4694.9 | 98,123 |
| 6 | Κράις Ρίγα | Ρίγα (282,230 κάτοικοι) | 5468.4 | 396,101 |
| 7 | Κράις Φέλιν | Φέλλιν (736 κάτοικοι) | 4015.2 | 99,747 |
| 8 | Κράις Έσελ | Άρενσμπουργκ (4603 κάτοικοι) | 2515.5 | 60,263 |
| 9 | Κράις Ντόρπατ | Ντόρπατ (Γιουρίγιεφ) (42,308 κάτοικοι) | 6276.7 | 190,317 |
Σημείωση: Μετά τη Φεβρουαριανή Επανάσταση, με βάση της δήλωσης της Προσωρινής Κυβέρνησης της Ρωσίας, στις 30 Μαρτίου του 1917, με τίτλο "Για την αυτονομία της Έστλαντ", η Κυβέρνηση της Λίβλαντ ήταν χωρισμένη: σε πέντε βόρειες κομητείες (Κράις), με Εσθονικό πληθυσμό (τις κομητείες Γιούριγιεφ (Ντερπτ), Πέρνοφ, Φέλλιν, Βέρρο και Εζέλ), καθώς και οι κατοικημένοι από τους Εσθονούς οικισμοί της κομητείας Βαλκ, όλοι περιλαμβάνονται στη σύνθεση του γειτονικού Κυβερνείου της Εσθονίας. Ωστόσο, τα νέα σύνορα μεταξύ των Κυβερνήσεων της Εσθονίας και της Λίβλαντ ποτέ δεν ήταν σωστά χωρισμένα.
Γλώσσες Επεξεργασία
- Σύμφωνα με την Αυτοκρατορική απογραφή του 1897.[4] Με έντονα γράμματα εμφανίζονται οι γλώσσες με περισσότερους ομιλητές από τα Ρώσικα (την κρατική γλώσσα).
| Γλώσσα | Αριθμός ομιλητών | ποσοστό (%) | Άνδρες | Γυναίκες |
|---|---|---|---|---|
| Λεττονικά | 563,929 | 43.4 | 271,215 | 292,714 |
| Εσθονικά | 518,594 | 39.91 | 247,348 | 271,246 |
| Γερμανικά | 98 573 | 7.58 | 44,770 | 53,803 |
| Ρωσικά | 68,124 | 5.24 | 38,844 | 29,280 |
| Γίντις | 23,728 | 1.82 | 12,189 | 11,539 |
| Πολωνικά | 15,132 | 1.16 | 8,321 | 6,811 |
| Λιθουανικά | 6,594 | 0.5 | 4,131 | 2,463 |
| Άνθρωποι που δεν δήλωσαν τη μητρική τους γλώσσα | 154 | >0.1 | 71 | 83 |
| Άλλες[5] | 4,537 | 0.34 | 3,109 | 1,428 |
| Συνολικά | 1,299,365 | 100 | 629,992 | 669,373 |
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «The Baltic States from 1914 to 1923 By LtCol Andrew Parrott» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 19 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2017.
- ↑ Smith, David James (2005). The Baltic States and Their Region. Rodopi. ISBN 978-90-420-1666-8.
- ↑ The Baltic States and Weimar Ostpolitik By John Hiden
- ↑ Language Statistics of 1897 Σφάλμα στο πρότυπο webarchive: Ελέγξτε την τιμή
|url=. Empty. - ↑ Languages, number of speakers which in all gubernia were less than 1000