Κωνσταντία της Γαλλίας (1078-1126)

κόρη του Φιλίππου Α΄ της Γαλλίας, πριγκίπισσα του Τάραντα μέσω γάμου

Η Κωνστάντια της Γαλλίας (Constance de France, 1078-1126)[2]) ήταν μέλος του Οίκου των Καπετιδών, κόμισσα της Καμπανίας από τον πρώτο της γάμο και πριγκίπισσα της Αντιόχειας από τον δεύτερο γάμο της. Ήταν το μεγαλύτερο από τα πέντε παιδιά και η μοναδική κόρη του βασιλιά της Γαλλίας Φιλίππου Α΄ από την πρώτη σύζυγο του Μπέρτα της Ολλανδίας, αδελφή του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου του παχύ. Ο πατέρας της χώρισε τη μητέρα της λόγω κεραυνοβόλου έρωτα με τη Βερτράδη του Μονφόρ τέταρτη σύζυγο του κόμητος Φούλκωνος Δ΄ του Ανζού, ο γάμος αυτός έφερε σκληρές αντιδράσεις εκ μέρους της εκκλησίας.

Κωνσταντία της Γαλλίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1078
Ρενς
Θάνατος14  Σεπτεμβρίου 1126
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΒοημούνδος Α΄ της Αντιόχειας (από 1105)[1]
Ούγος Α΄ της Καμπανίας (από 1094)[1]
ΤέκναΒοημούνδος Β΄ της Αντιόχειας
ΓονείςΦίλιππος Α΄ της Γαλλίας και Μπέρτα της Ολλανδίας
ΑδέλφιαΛουδοβίκος ΣΤ΄ της Γαλλίας
Σεσίλια της Γαλλίας
ΟικογένειαΟίκος των Καπετιδών
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Πρώτος γάμος της Κωνσταντίας με τον Ούγο της Καμπανίας Επεξεργασία

Την περίοδο (1093 - 1095) ενώ η Κωνστάντια βρισκόταν στην εφηβεία της ο πατέρας της τακτοποίησε τον γάμο της με τον Ούγο, κόμη της Καμπανίας [3] ελπίζοντας ότι με την υποστήριξη της ισχυρής οικογένειας των Μπλουά θα αντιμετωπίσει τον Φούλκωνα Δ΄ του Ανζού με τον οποίο βρισκόταν σε έχθρα επειδή του είχε κλέψει τη σύζυγο. Ο γάμος δεν έφερε τα απαιτούμενα αποτελέσματα επειδή ο ισχυρός άντρας της οικογένειας ήταν ο ετεροθαλής αδελφός του Ούγου Στέφανος Β΄ του Μπλουά ο οποίος κρατούσε σχεδόν όλες τις κομητείες της οικογένειας και επιπλέον είχε παντρευτεί την Αδέλα της Νορμανδίας, κόρη του Γουλιέλμου του Κατακτητή. Ύστερα από 10 χρόνια γάμου και αφού δεν είχε κάνει παιδιά με τον Ούγο εκτός από έναν γιο τον Μανασσή που πέθανε σε βρεφική ηλικία (1102) η Κωνσταντία ζήτησε διαζύγιο από τον Ούγο για άγνωστους λόγους, το διαζύγιο δόθηκε τελικά στο Σουασόν στις 25 Δεκεμβρίου 1104. [4] Η Κωνσταντία κατέφυγε στην αυλή της Αδέλας συζύγου του Στεφάνου η οποία ήταν αντιβασίλισσα της κομητείας από την εποχή που ο σύζυγος της Στέφανος σκοτώθηκε στους Αγίους Τόπους, βοήθησε με όλα τα μέσα την Κωνσταντία να ολοκληρώσει το διαζύγιο της με τον Ούγο ο οποίος στη συνέχεια έφυγε για να πολεμήσει στους Αγίους Τόπους.

Δεύτερος γάμος της Κωνσταντίας με τον Βοϊμόνδο της Αντιόχειας Επεξεργασία

 
Γάμος της Κωνστάντιας της Γαλλίας με τον Βοϊμόνδο της Αντιόχειας - μικρογραφία (1337)

Την ίδια εποχή ο Βοϊμόνδος Α΄ της Αντιόχειας ο οποίος είχε κάνει λαμπρή καριέρα στην Α΄ Σταυροφορία αλλά με άδοξο τέλος αφού έμεινε τρία χρόνια φυλακισμένος από τους μουσουλμάνους (1100 - 1103) αποφάσισε να επιστρέψει στην Ευρώπη (1104) για να αναζητήσει μια σύζυγο αφήνοντας το πριγκιπάτο της Αντιόχειας στον ανιψιό του Τανκρέδο, πρίγκηπα της Γαλιλαίας. Κατέφυγε στην αυλή του βασιλιά της Γαλλίας Φιλίππου Α΄ με σκοπό να κερδίσει σαν σύζυγο την πρόσφατα διαζευγμένη Κωνσταντία, εκεί εντυπωσίασε τους αυλικούς με τα λάφυρα που έφερε από τους Αγίους Τόπους και τις ιστορίες που διηγήθηκε κερδίζοντας το χέρι της Κωνσταντίας. Ο βασιλιάς της Αγγλίας Ερρίκος Α΄ εν τω μεταξύ προσπάθησε να τον αποτρέψει να έρθει στην Αγγλία επειδή φοβόταν μην ξεσηκώσει την αριστοκρατία, ο Αμπότ Σουγκέρ συγκεκριμένα γράφει :

"Ο Βοϊμόνδος ήρθε στη Γαλλία προκειμένου να κερδίσει το χέρι της αδελφής του λόρδου Λουδοβίκου Κωνσταντίας μια νέας γυναίκας με εξαιρετική γονιμότητα, χαριτωμένη εμφάνιση και ωραίο πρόσωπο. Ήταν τόσο μεγάλη η φήμη που κέρδισε στο Γαλλικό βασίλειο και ο θαυμασμός του λόρδου Λουδοβίκου γι'αυτόν που ακόμα και οι Σαρακηνοί φοβήθηκαν από τον γάμο, η ίδια ήταν πρόσφατα χωρισμένη και δεν επιθυμούσε άλλο αποτυχημένο γάμο αλλά ο Βοϊμόνδος της άλλαξε τα σχέδια. Ο πρίγκηπας της Αντιόχειας ήταν πολύ έμπειρος, μαχητικός και πλούσιος είχε όλα τα προσόντα να την κάνει ευτυχισμένη, ο γάμος εορτάστηκε με εξαιρετική μεγαλοπρέπεια από τον επίσκοπο του Σάρτρ παρουσία του βασιλιά, του διαδόχου και πάρα πολλών επισκόπων, αρχιεπισκόπων και ευγενών του βασιλείου."

Η τελετή του γάμου έγινε στον Καθεδρικό ναό του Σάρτρ στις 26 Μαΐου 1106, οι εορταστικές εκδηλώσεις έγιναν στην αυλή της Αδέλας η οποία μεσολάβησε να πραγματοποιηθεί ο γάμος ο Βοϊμόνδος προσπάθησε να ενθαρρύνει τη Γαλλική αριστοκρατία για μαζική συμμετοχή στις Σταυροφορίες ενώ υποσχέθηκε και τον γάμο του ανιψιού του Τανκρέδου πρίγκηπα της Γαλιλαίας με την ετεροθαλή αδελφή της Κωνσταντίας Σεσίλλη της Γαλλίας. [5]

Ήττα του συζύγου της από τον Αλέξιο Κομνηνό Επεξεργασία

Ο Βοϊμόνδος στη συνέχεια αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον στρατό των 34.000 ανδρών όχι για τους Σαρακηνούς αλλά για να επιτεθεί απ'ευθείας στην Κωνσταντινούπολη στον αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄ Κομνηνό ο οποίος τον συνέτριψε και τον υποχρέωσε σε ταπεινωτική ειρήνη (Συνθήκη του Ντεβόλ, 1108) Μετά τον γάμο της η Κωνσταντία πήγε μαζί με τον σύζυγο της στην Απουλία όπου γέννησε το πρώτο τους παιδί Βοϊμόνδο (1108) τον μελλοντικό πρίγκηπα της Αντιόχειας, [6] ένα δεύτερο παιδί γεννήθηκε επίσης στην Απουλία (1108 - 1111) αλλά πέθανε σε βρεφική ηλικία (1115 - 1120). [7] Ο Βοϊμόνδος έγινε υποτελής του Αλεξίου Κομνηνού από τον οποίο δέχτηκε έναν μισθό, τον Βυζαντινό τίτλο του Σεβαστού και ο ίδιος σαν αντάλλαγμα δέχθηκε να τοποθετηθεί Έλληνας πατριάρχης στην Αντιόχεια, από τότε ο Βοϊμόνδος βρισκόταν σε μεγάλη κατάπτωση, πέθανε κατά τη διάρκεια επιστροφής του από την Ανατολή και τάφηκε στην Απουλία.

Η Κωνσταντία μετά τη χηρεία της Επεξεργασία

Μετά τον θάνατο του Βοϊμόνδου διετέλεσε αντιβασίλισσα για λογαριασμό του ανήλικου γιου της, [8] ως κόρη του βασιλιά της Γαλλίας μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον τίτλο της βασίλισσας. Αιχμαλωτίστηκε από τον λόρδο του Μπαρ Γκριμόλντ Αλφερανίτ, αλλά απελευθερώθηκε (1120) με την επέμβαση του βασιλιά της Σικελίας Ρογήρου Β΄ και του πάπα (1120) σε αντάλλαγμα να παραιτηθεί από την αντιβασιλεία για λογαριασμό του γιου της, [9] πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 1126 και ο γιος της Βοϊμόνδος Β΄ έγινε επίσημα πρίγκηπας της Αντιόχειας.

Πρόγονοι Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 p10520.htm#i105199. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. Hubert Houben, Roger II of Sicily: A Ruler Between East and West, (Cambridge University Press, 2002), 39 note 16.
  3. Nicholas L. Paul, To Follow in Their Footsteps: The Crusades and Family Memory in the High Middle Ages, (Cornell University Press, 2012), 38.
  4. Nicholas L. Paul, To Follow in Their Footsteps: The Crusades and Family Memory in the High Middle Ages, (Cornell University Press, 2012), 38.
  5. Steven Runciman, A History of the Crusades, Vol. II, (Cambridge University Press, 1999), 48.
  6. The New Cambridge Medieval History: Volume 4, C.1024-c.1198, Part II, ed. David Luscombe and Jonathan Riley-Smith, (Cambridge University Press, 2004), 760.
  7. Suger, Vita Ludovici Grossi Regis, vol. IX, p. 31.
  8. Hubert Houben, Roger II of Sicily: A Ruler Between East and West, 31.
  9. Hubert Houben, Roger II of Sicily: A Ruler Between East and West, 36.

Πηγές Επεξεργασία

  • Hubert Houben, Roger II of Sicily: A Ruler Between East and West
  • Ivo of Chartes, Epistolæ, in Migne, J. P. (ed.) Patrologiæ cursus completes, serie Latina CLXII, pp. 163-4 ep. 158, cited in Chibnall, Vol. VI
  • Nicholas L. Paul, To Follow in Their Footsteps: The Crusades and Family Memory in the High Middle Ages, (Cornell University Press, 2012)
  • Steven Runciman, A History of the Crusades, Vol. II, (Cambridge University Press, 1999)
 
 
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Constance of France, Princess of Antioch της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).