Κωνσταντίνος Καλλάρης
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με έναν στρατιωτικό χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
Ο Κωνσταντίνος Καλλάρης (20 Σεπτεμβρίου 1858 - 4 Μαΐου 1940) ήταν Έλληνας αντιστράτηγος και υπουργός Στρατιωτικών.
| Κωνσταντίνος Καλλάρης | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 20 Σεπτεμβρίου 1858 Αθήνα |
| Θάνατος | 4 Μαΐου 1940 Αθήνα |
| Χώρα | Βασίλειο της Ελλάδος .svg){kind=small} |
| Κλάδος | Ελληνικός Στρατός Ξηράς  |
| Βαθμός | Αντιστράτηγος  |
| Διοικήσεις | 2η Μεραρχία Πεζικού, Διοίκηση Α΄ Σώματος Στρατού (1916) |
| Μάχες/πόλεμοι | Ελληνοτουρκικός Πόλεμος (1897) Βαλκανικοί Πόλεμοι |
| Συγγενείς | Σύζυγος της Νικολίνας Τόμπρου |
| Ιδιότητα | Καθηγητής της προπαρασκευαστικής «Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών» στην Κέρκυρα (1885) Διοικητής της Σχολής Ευελπίδων(1911 - 1912) Πρόεδρος του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου Διοικητής της απελευθερωμένης Θεσσαλονίκης Υπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνηση Ζαΐμη (1916) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1858 και ήταν γιος του Φρούραρχου Αθηνών Γεωργίου Καλλάρη από τα Ψαρά. Εξήλθε από τη Σχολή Ευελπίδων το 1880 και κατατάχθηκε στο κλάδο του Μηχανικού. Μετείχε στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και το 1905 τοποθετήθηκε ως ταγματάρχης στο νέο Σώμα των Γενικών Επιτελών μέχρι το 1909. Το 1911 διορίσθηκε διοικητής των στρατιωτικών σχολών Ευελπίδων και Υπαξιωματικών μέχρι το 1912. Μετά από πρόταση της γαλλικής στρατιωτικής αποστολής διορίσθηκε διοικητής της 2ης Μεραρχίας την οποία και κατέστησε υποδειγματική, για τον λόγο και τον οποίο προάχθηκε σε υποστράτηγο.[εκκρεμεί παραπομπή]
Με την έναρξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου επικεφαλής της μεραρχίας του μετείχε αρχικά στο μέτωπο της Μακεδονίας. Στη συνέχεια στις επιχειρήσεις του Μπιζανίου ανέπτυξε νικηφόρο δράση που τον έκανε ιδιαίτερα γνωστό. Κατά τη διάρκεια του αγώνα της Ηπείρου ο μεγαλύτερος γιος του Σπυρίδων, έφεδρος ανθυπολοχαγός, σκοτώθηκε πολεμώντας.
Κατά τον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο ο Κ. Καλλάρης στη μάχη της Κρέσνας έπεσε από το άλογό του και τραυματίσθηκε. Μετά τον πόλεμο χρημάτισε για κάποιο διάστημα πρόεδρος του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου και όταν συστάθηκαν τα Σώματα Στρατού ανέλαβε, ως αντιστράτηγος, διοικητής του Α΄ Σώματος (1914). Το 1916 ανέλαβε υπουργός των Στρατιωτικών και στις 29 Ιουνίου του 1918 παραιτήθηκε κατόπιν αιτήσεώς του. Στο γήρας του ο Κ. Καλλάρης δοκιμάσθηκε ακόμη μια φορά με το χαμό του δεύτερου γιου του, Άγγελου, λοχαγού του πυροβολικού, που έπεσε ηρωικά μαχόμενος το 1922 στη Μικρασιατική εκστρατεία. Πέθανε το 1940.