Βικιπαίδεια

Κωνσταντίνος Πλεύρης

Έλληνας συγγραφέας και πολιτικός

Ο Κωνσταντίνος Πλεύρης (Αθήνα, 5 Δεκεμβρίου 1939) είναι Έλληνας συγγραφέας, δικηγόρος-ποινικολόγος και πολιτικός, θεωρητικός της Άκρας Δεξιάς και του εθνικισμού. Έχει δεχθεί έντονη κριτική για τις απόψεις και τις θέσεις του, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει η Άρνηση του Ολοκαυτώματος των Εβραίων.[1]

Κωνσταντίνος Πλεύρης
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση5 Δεκεμβρίου 1939 (1939-12-05) (84 ετών), Αθήνα
ΕθνότηταΕλληνική
ΥπηκοότηταΕλληνική
Πολιτικό κόμμαΕθνική Λαϊκή Συνείδηση (2019-2023)

Ε.Μ.Ε.Ι.Σ (2017-2019)
Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός (2004-2015)
Πρώτη Γραμμή (1999-)

Κόμμα 4ης Αυγούστου (1965-1977)
ΣύζυγοςΝίκη Λύτρα (έως 2020)
ΠαιδιάΘάνος Πλεύρης, Φαιναρέτη Πλεύρη
ΣπουδέςΠάντειο Πανεπιστήμιο
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Λεόντειος Σχολή
ΕπάγγελμαΔικηγόρος
ΘρήσκευμαΧριστιανός Ορθόδοξος
δεδομένα

Βιογραφία Επεξεργασία

Γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα, τελείωσε τη Γαλλική Σχολή του Λεοντείου Λυκείου και έλαβε πτυχίο νομικής από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια φοίτησε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, λαμβάνοντας πτυχίο Πολιτικών Επιστημών και συνέχισε τις σπουδές του σε Γαλλικό Ινστιτούτο Κοινωνιολογίας.[2] Επίσης είναι δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω και ασχολείται με την πολιτική.

Έχει παρουσιάσει εκπομπές σε τηλεοπτικούς σταθμούς, όπως στο Τηλεάστυ την εκπομπή Ιστορικές Μνήμες, στον Extra την εκπομπή Εδώ Ελλάς και στον αρτ την εκπομπή Επανελλήνισις. [εκκρεμεί παραπομπή] Γιος του είναι ο πρώην Υπουργός Υγείας και Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν παντρεμένος με τη Νίκη Λύτρα (απεβίωσε το 2020) με την οποία είχαν δύο παιδιά, τον Θάνο Πλεύρη και τη Φαιναρέτη Πλεύρη.

Πολιτική δράση Επεξεργασία

Κόμμα 4ης Αυγούστου Επεξεργασία

Το 1965 ίδρυσε την ακροδεξιά οργάνωση 4η Αυγούστου.[2] Το «Κόμμα 4ης Αυγούστου» (Κ4Α) ήταν μια ολιγομελής ομάδα ατόμων νεαρής ηλικίας με αρχηγό τον Κώστα Πλεύρη και υπαρχηγό τον Δημήτριο Δημόπουλο που σχετιζόταν με μέλη της ΕΚΟΦ και της ΕΡΕΝ. Σύμφωνα με σημείωμα του Δημόπουλου που περιλαμβάνεται σε αυτοβιογραφικό βιβλίο του Πλεύρη, οι τεταρταυγουστιανοί ήταν οργανωμένοι με στρατιωτική δομή και «πειθαρχία σιδηρά» υπό πυρηνάρχες, ομαδάρχες, τομεάρχες και φαλαγγάρχες και είχαν «ηθικό συμπαραστάτη» τους τον Κωνσταντίνο Μανιαδάκη. Τον Ιανουάριο του 1965 ο Πλεύρης είχε εκδώσει το βιβλίο του «Αντιδημοκράτης», στο οποίο υποστήριζε μια δική του παραλλαγή του εθνικοσοσιαλισμού, καλυμμένη πίσω από τον αντικοινοβουλευτισμό του Μεταξά και τον εμφυλιοπολεμικό αντικομμουνισμό. Η δράση του Κ4Α ήλθε στη δημοσιότητα τον Απρίλιο του 1965. Τους επόμενους μήνες το Κ4Α προσπάθησε να εκμεταλλευτεί το κλίμα των Ιουλιανών για την προώθηση αντικοινοβουλευτικών θέσεων. Στις 4 Αυγούστου του 1965 κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της εφημερίδας της οργάνωσης, που ανέφερε ότι προωθούσε τις «φυλετικές ιδέες» και στόχευσε στην κατάργηση των δημοκρατικών ιδεών. Το Κ4Α καταφερόταν εναντίον του Τσιριμώκου λόγω του αριστερού παρελθόντος του και καλούσε τον βασιλιά Κωνσταντίνο σε πραξικόπημα, ισχυριζόμενοι ότι «ο βασιλεύς έχει δικαίωμα να κάνη ό,τι η εθνική του συνείδηση [επιτάσσει διότι] αι εξουσίαι Του δεν απορρέουν εκ του συντάγματος [και] ο λαός δεν θέλει τους βασιλείς του δούλους της δημοκρατίας».[3]

Στελέχη της «4ης Αυγούστου» υπήρξαν πολλές προσωπικότητες της άκρας δεξιάς, όπως ο ιδρυτής της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος,[4] αλλά και της ευρύτερης δεξιάς, όπως ο βουλευτής Κιλκίς της ΝΔ και τέως υφυπουργός, Κώστας Κιλτίδης.[5] Σε αυτοβιογραφικό του αφήγημα για την περίοδο από το 1965 έως το 1977 ο Πλεύρης περιέγραψε το «Κόμμα 4ης Αυγούστου» ως τη «μήτρα που εγέννησε τας μετέπειτα εθνικιστικάς κινήσεις».[6]

Μετά τα Ιουλιανά το Κ4Α ξεκίνησε να προπαγανδίζει ανοιχτά την ανάγκη επιβολής δικτατορίας. Μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 στελέχη του Κ4Α τοποθετήθηκαν σε δημόσιες θέσεις στο πλευρό των ηγετών της δικτατορίας[3] και προσπάθησαν να επηρεάσουν τον ιδεολογικό χαρακτήρα του δικτατορικού καθεστώτος.[7] Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας ο Πλεύρης διετέλεσε καθηγητής στη Σχολή Γενικής Μορφώσεως του Αρχηγείου Στρατού και καθηγητής στις Σχολές Αστυνομίας Πόλεων και Χωροφυλακής, όπου δίδασκε πολιτική κοινωνιολογία. Ήταν στενός συνεργάτης και κουμπάρος του Ιωάννη Λαδά και διορίστηκε, επί υφυπουργίας του, γραμματέας του ιδιαίτερου γραφείου του.[4] Διετέλεσε επίσης σύμβουλος του Παπαδόπουλου και προσπάθησε να τον μυήσει στον ναζιστικού τύπου αντισημιτισμό, προτείνοντάς του, σύμφωνα με μία αυτοβιογραφική διήγηση του Πλεύρη το 2009, την ανάγνωση των Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών, για να πάρει την απάντηση του Παπαδόπουλου ότι τα είχε «μελετήσει» και πίστευε ότι «όλα όσα γράφ[ουν] αληθεύουν».[8] Παρά το ότι μερίδα των πραξικοπηματιών είχε αντισημιτικές πεποιθήσεις, εξαιτίας του φόβου ότι αντισημιτικές τοποθετήσεις θα διαταράσσαν τις σχέσεις με τις ΗΠΑ επικράτησε η γραμμή του μέντορα του Πλεύρη σε θέματα προπαγάνδας, Γεωργαλά, ότι ο αντικομμουνισμός αρκούσε ως ιδεολογία του δικτατορικού καθεστώτος.[9] Ο Πλεύρης, ωστόσο, συνέχιζε την αντισημιτική προπαγάνδα στο ομώνυμο έντυπο της «4ης Αυγούστου» και το 1971 δημοσίευσε ολόκληρο το κείμενο της έκδοσης μιας ελληνικής μετάφρασης των «Πρωτοκόλλων» του 1932, προσθέτοντας ανυπόγραφες σημειώσεις με τις οποίες δικαιολογούνταν η κατάλυση του συντάγματος από τους πραξικοπηματίες.[10] Όταν τον Σεπτέμβριο του 1969 εκδηλώθηκε το στρατιωτικό κίνημα του Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη, ο Πλεύρης εισηγήθηκε επιτυχώς να διακοπούν οι τηλεπικοινωνίες του βασιλιά της Λιβύης Ιντρίς, που είχε έρθει στην Ελλάδα όταν πληροφορήθηκε τις εξελίξεις, για να διευκολυνθεί η επικράτηση ενός ακόμη στρατιωτικού καθεστώτος. Μετά την επικράτηση του Καντάφι και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ο Πλεύρης πρόβαλε με άρθρα του στην «4η Αυγούστου» την κανταφική Λιβύη ως πρότυπο για τους Έλληνες δικτάτορες.[11] Την περίοδο της δικτατορίας ο Πλεύρης έδρασε και ως πράκτορας της ΚΥΠ με αντικείμενο τους Έλληνες μετανάστες στη Δυτική Ευρώπη, «προκειμένου να διαπιστωθεί από το τότε καθεστώς η ύπαρξη, η οργάνωση και ο τρόπος δράσης της αντιδικτατορικής δράσης τους στο εξωτερικό».[2] Σε δικαστική απόφαση υπέρ του, κατόπιν μήνυσης εναντίον συγγραφέα για συκοφαντική δυσφήμηση, έγινε αποδεκτό ότι κατά την περίοδο της χούντας επικοινωνούσε με ιταλικές νεοφασιστικές ομάδες, όπως η Ordine Nuovo και η Avanguardia Nazionale.[2]

Τον Δεκέμβριο του 1976 διατάχθηκε η σύλληψή του μετά την επίθεση ακροδεξιών σε δημοσιογράφους κατά την κηδεία του χουντικού βασανιστή Μάλλιου. Σύμφωνα με κατοπινή αυτογραφική εξιστόρηση του Πλεύρη, όταν πληροφορήθηκε από ένα διοικητή ενός αστυνομικού τμήματος και παλιό μαθητή του στη Σχολή Αστυνομίας ότι καταζητείται, κατάφερε να αποφύγει την άσκηση δίωξης εις βάρος του διοχετεύοντας παραπλανητικά μέσω πληροφοριοδοτών του ψευδείς πληροφορίες σε δημοσιογράφους σε δημοσιεύματα των οποίων βασίστηκε το βούλευμα που εκδόθηκε για την υπόθεση.[12]

Το 1977 ο Πλεύρης δικάστηκε ως ηθικός αυτουργός των πράξεων του Αριστοτέλη Καλέντζη,[13] που είχε συλληφθεί τον Φεβρουάριο με την κατηγορία του βομβιστή[14] και καταδικάστηκε σε δωδεκαετή φυλάκιση, ενώ ο Πλεύρης αθωώθηκε. Μετά την καταδίκη του, ο Καλέντζης κατηγόρησε τον Πλεύρη ότι τον είχε καταδώσει στην ΚΥΠ και δημοσίευσε την κατάθεση του Πλεύρη στον ανακριτή όπου ανέφερε ότι τον Οκτώβριο του 1976 είχε υποβάλει αναφορά στην αστυνομία ότι ο Καλέντζης μαζί με τον Μιχαλολιάκο κ.ά. είχαν συστήσει ομάδα που θα προέβαινε σε παράνομες ενέργειες. Ο Πλεύρης αρνήθηκε την κατηγορία και υπέβαλε μήνυση εναντίον του Καλέντζη για συκοφαντική δυσφήμηση.[13]

Σε μία έκθεση της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας που διέρρευσε στον τύπο το 1978 αναφερόταν ότι «είναι γνωστό και έχει γραφτεί ότι ο Κωνσταντίνος Πλεύρης προμήθευε πληροφοριοδότες στον αστυνόμο της Γενικής Ασφαλείας Γουρνιά».[15]

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο Πλεύρης προβλήθηκε μαζί με άλλους οργανικούς διανοούμενους της μετεμφυλιακής και δικτατορικής εθνικοφροσύνης ως ειδικός για το Μακεδονικό ονοματολογικό ζήτημα, πραγματοποιώντας ομιλίες σε σχολεία. Ο Πλεύρης εκθειαζόταν στον τύπο και ήταν βασικός μάρτυρας κατηγορίας ως «ειδήμων περί τα εθνικά θέματα» στη δίωξη βιβλίου της Οργάνωσης Σοσιαλιστική Επανάσταση για το Μακεδονικό με τις κατηγορίες της «διασποράς ψευδών ειδήσεων», της «πρόκλησης πολιτών σε διχόνοια» και της «διατάραξης των σχέσεων της χώρας με φιλικά κράτη».[16]

Πρώτη Γραμμή Επεξεργασία

Το 1999 ο Κώστας Πλεύρης ίδρυσε το Πολιτικό Κόμμα Πρώτη Γραμμή, με το οποίο συμμετείχε στις Ευρωεκλογές τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς σε συνεργασία με τη Χρυσή Αυγή. Εκτός από τον Πλεύρη, οι εκλογικοί υποψήφιοι του κόμματος είχαν περιλάβει το 1999 τους: Παναγιώτα Αντωνοπούλου, Νικόλαο Μιχαλολιάκο και Μιχάλη Αρβανίτη[17]. Πήρε 48.500 ψήφους, ποσοστό 0,75%. Στις εθνικές εκλογές του 2000 σύναψε συνεργασία με τον Μάκη Βορίδη και το Κόμμα του, το Ελληνικό Μέτωπο, καθώς και με κάποια πρώην στελέχη της Πολιτικής Άνοιξης του Αντώνη Σαμαρά. Μεταξύ αυτών ήταν και ο σημερινός εκδότης της εφημερίδας Στόχος, Σάββας Χατζηπαρασκευάς. Παρά τη συνεργασία, η προσπάθειά του έληξε άδοξα, καθώς κατάφερε να αποσπάσει μόνο το 0,18% των ψήφων (12.125). Αυτό είχε συνέπεια τη διάλυση της Πρώτης Γραμμής. Ο Πλεύρης και πολλά από τα πρώην μέλη της εντάχθηκαν στον ΛΑΟΣ, ενώ άλλα συμμετείχαν στην ίδρυση της Πατριωτικής Συμμαχίας.

ΛΑ.Ο.Σ. Επεξεργασία

Στις Εκλογές του 2004 ήταν υποψήφιος με τον ΛΑΟΣ στην Α΄ Αθηνών, βγαίνοντας πρώτος από το Κόμμα σε σταυρούς, όμως ο ΛΑΟΣ με 2,2% δεν εξέλεξε Βουλευτή. Κατόπιν αυτού ο Κώστας Πλεύρης αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική δράση, εντασσόμενος άτυπα στον ΛΑΟΣ. Εξαργύρωσε (σύμφωνα με υποκειμενικές απόψεις) ωστόσο, από τον Γιώργο Καρατζαφέρη την αποχή του με τη συμμετοχή του υιού του, Θάνου Πλεύρη, στις Νομαρχιακές Εκλογές του 2006 και στις Εθνικές Εκλογές του 2007, οπότε και ο τελευταίος εξελέγη Βουλευτής της Α΄ Αθηνών[18] Λίγες μέρες μετά την αποχώρηση του υιού του από τον ΛΑΟΣ και την προσχώρησή του στη Νέα Δημοκρατία, ο Κωνσταντίνος Πλεύρης τέθηκε επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας του ΛΑΟΣ για τις Εκλογές του Ιουνίου 2012.[19] Το Κόμμα, ωστόσο, συγκέντρωσε μόλις το 1,58% των ψήφων και δεν εισήχθη στη Βουλή. Στις Ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014 ήταν υποψήφιος Ευρωβουλευτής με τον ΛΑΟΣ και κατάφερε να συγκεντρώσει 18.552 ψήφους από όλη την επικράτεια ερχόμενος τρίτος από το Κόμμα. Ωστόσο, ο ΛΑΟΣ με ποσοστό 2,69 % και 154.027 ψήφους δεν εξέλεξε ευρωβουλευτές.

Ε.Μ.Ε.Ι.Σ Επεξεργασία

Τον Ιανουάριο του 2017 ιδρύεται στην Αθήνα ο φορέας Ε.Μ.Ε.Ι.Σ.(Ενωτικό Μέτωπο Ελληνικής Ιδεολογίας Συμπατριωτών) από τον Κωνσταντίνο Πλεύρη, τον Τάσο Συμιγδαλά και άλλους με σκοπό την ένωση των κομμάτων και των προσωπικοτήτων του "εθνικού χώρου" και φέροντας σε επαφή τις "εθνικές δυνάμεις" να καταφέρει να πορευτούν μαζί στις εκλογές. Το παλιό κόμμα του Πλεύρη Πρώτη Γραμμή ένωσε τις δυνάμεις του με τον νέο αυτό φορέα. (συναντάται και με το όνομα "Ε.Μ.Ε.Ι.Σ - Πρώτη Γραμμή").[20] Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους ανακοινώθηκε η δημιουργία συνασπισμού από την Ε.ΛΑ.ΣΥΝ., τη Λαϊκή Ελληνική Πατριωτική Ένωση (Λ.Ε.Π.ΕΝ.), τους «Σπαρτιάτες», το Ενωτικό Μέτωπο Ελληνικής Ιδεολογίας Συμπατριωτών (Ε.Μ.Ε.Ι.Σ.) και την Πρώτη Γραμμή, με προοπτική κοινής εκλογικής καθόδου.[21]

Κριτική Επεξεργασία

Για τις απόψεις του, ο Κωνσταντίνος Πλεύρης έχει χαρακτηριστεί, ακόμη και από εφημερίδες του συντηρητικού πολιτικού χώρου, ως «πατέρας του ελληνικού νεοφασισμού»[22] και «θεωρητικός του φασιστικού χώρου».[23] Ο ίδιος δέχεται αυτός τους χαρακτηρισμούς, καταδικάζει όμως με απόλυτο τρόπο τις βίαιες μεθόδους της Χρυσής Αυγής, όπως τους ξυλοδαρμούς μεταναστών, και γενικά τη βιαιοπραγία ως μέθοδο πολιτικής δράσης.[24]

Στο βιβλίο του Οι Εβραίοι - Όλη η αλήθεια που εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο του Άδωνη Γεωργιάδη, καταφέρεται με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, όπως «υπάνθρωποι», εναντίον των Εβραίων.[25] Εξαιτίας του βιβλίου αυτού οδηγήθηκε στο εδώλιο, μετά από βούλευμα εισαγγελέα, με βάση τον λεγόμενο αντιρατσιστικό νόμο (Ν.927/1979). Η επέμβαση του εισαγγελέα είχε γίνει μετά από αναφορά στελεχών του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι για τα ανθρώπινα δικαιώματα (ΕΠΣΕ). Στη δίκη αυτή που ολοκληρώθηκε στις 13/12/2007 στο εφετείο (λόγω της δικηγορικής ιδιότητας του κατηγορουμένου) καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Αθωώθηκε[26] ύστερα από αναίρεσή του στον Άρειο Πάγο[27]. Για την ίδια υπόθεση εκκρεμεί μήνυση του ιδίου για ψευδή καταμήνυση εναντίον του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου και του ΕΠΣΕ.[28]

Ο ίδιος υπεραμύνεται των θέσεων που έχει εκφράσει στα βιβλία του, ισχυριζόμενος ότι είναι ιστορικός και ότι έχει δικαιολογημένο ενδιαφέρον να γράφει «κατά των Εβραιοσιωνιστών», ενώ δημοσίως αρνείται το εβραϊκό Ολοκαύτωμα.[29] Αρνείται την κατηγορία ότι προτρέπει σε εξολόθρευση των Εβραίων και θεωρεί τιμή του τη συνεργασία του με το καθεστώς της Χούντας.[30]

To 2007, ζήτησε την απόσυρση του μυθιστορήματος της Έρσης Σωτηροπούλου, Ζιγκ-ζαγκ στις Νεραντζιές, από τις σχολικές βιβλιοθήκες, με την αιτιολογία πως το βιβλίο είναι ανήθικο και πορνογραφικό. Η αρχική απόφαση του δικαστηρίου ήταν να αποσυρθεί το βιβλίο μέχρις ότου εκδικαστεί οριστικά η υπόθεση. Η απόφαση αυτή προκάλεσε διάφορες αντιδράσεις στον Τύπο, την τηλεόραση και στο διαδίκτυο. Διανοούμενοι καλλιτέχνες και συγγραφείς ζήτησαν με έντονο τρόπο να ανακληθεί η απόφαση συγκεντρώνοντας υπογραφές την οποία επικρότησαν ακροδεξιές πολιτικές ομάδες, ενώ ο Πλεύρης και άλλοι συντηρητικοί κριτικοί επέκριναν το βιβλίο. Το 2009, η υπόθεση εκδικάστηκε οριστικά και το αποτέλεσμα ήταν να απορριφθεί η αίτηση απόσυρσης.[31]

Στις 31 Οκτωβρίου 2011 καταδικάστηκε για εξύβριση με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο και του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης έξι μηνών με τριετή αναστολή, με αφορμή την εξύβριση της Αντρέα Γκίλμπερτ (στέλεχος του Ελληνικού Παρατηρητήριου των Συμφωνιών του Ελσίνκι, εκπρόσωπος του Athens Pride) στις 16 Ιουλίου 2008. Συγκεκριμένα ο Πλεύρης καταδικάστηκε γιατί αναφερόμενος στην Αντρέα Γκίλμπερτ τη χαρακτήρισε «αντικοινωνικό στοιχείο» και ως «καυχωμένη ότι εκπροσωπεί τας ομοφυλοφίλους γυναίκας, δηλαδή πρόκειται περί ψυχανωμάλου γενετησίου διεστραμμένου προσώπου, το οποίον αφού δεν σέβεται την γυναικείαν φύσιν του δεν σέβεται και την αλήθειαν».[32][33][34].

Συγγραφική δράση Επεξεργασία

Έχει πλούσιο συγγραφικό (βιβλιογράφηση εργασιών του, ανακοινώσεις σε επιστημονικά περιοδικά, συνέδρια). Έχει κάνει πολλές διαλέξεις και δημοσίευσε άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Έχει κυκλοφορήσει σειρά βιβλίων ιστορικού, φιλοσοφικού και κοινωνιολογικού περιεχομένου.

Κοινωνικά Επεξεργασία

  • Δικαιοσύνη: Τα Εμπόδια Στην Απονομή Της, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Σκάκι Φύσις και Ιστορία, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Ποια γλώσσα και γιατί, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Ο Καπιταλιστής, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Τις διακόπτειν βούλεται, Εκδόσεις: Ήλεκτρον
  • Εβραίοι - Όλη η αλήθεια, Εκδόσεις: Ήλεκτρον
  • Κοινωνιολογία, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Θέματα πολιτικής κοινωνιολογίας, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Λογική, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Ο Αγών δια την Αληθείαν, Εκδόσεις: Ήλεκτρον
  • Οι Κίναιδοι, Εκδόσεις: Ήλεκτρον
  • Ζιγκ Ζαγκ στους Έκφυλους, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Η Σημαία, Εκδόσεις: Ήλεκτρον
  • Ας μιλήσουμε για Εβραίους, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Η Τηλεόρασις, Εκδόσεις: Ήλεκτρον

Ιστορικά Επεξεργασία

  • Ο Σωκράτης μπροστά στον θάνατο, Εκδόσεις: Ήλεκτρον
  • Οι επτακόσιοι Θεσπίεις στις Θερμοπύλες, Εκδόσεις: Ήλεκτρον
  • Αρχαία Ελληνικά, Εκδόσεις: Ήλεκτρον
  • Ελληνική Δημιουργία Υπεροχής και Γραικύλοι, Εκδόσεις: Ήλεκτρον
  • Οι Βάρβαροι, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Έλληνες Φιλόσοφοι, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Το ελληνικόν αλφάβητον, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Γλώσσα και μορφή του Χριστού, Εκδόσεις: Ήλεκτρον
  • Ο διωγμός των αρίστων, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Πας μη Έλλην Βάρβαρος, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Παλαιά Διαθήκη: Κριτική Ιστορικότητος, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Ο γέλως στην αρχαία Ελλάδα, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Οι Έλληνες, τεύχος Α΄, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Οι Βιγλάτορες, Εκδόσεις: Ήλεκτρον
  • Ελλήνιον Σάλπισμα, Εκδόσεις: Ήλεκτρον
  • Hezbollah: Ο Αγών της, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Ιωάννης Μεταξάς, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Η Βασιλεία, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Αγιά Σοφιά, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Η γεωπολιτική θέσις της Μακεδονίας, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Αξιωματικός και Νεοραγιάδες, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Γεγονότα 1965-1977, τα άγνωστα παρασκήνια, Εκδόσεις: Ήλεκτρον
  • Το ημερολόγιο του Γκαίμπελς, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Ο Λαός Ξεχνά Τι Σημαίνει Αριστερά, Εκδόσεις: Ήλεκτρον
  • Τα είκοσι πρωτόκολλα της προδοσίας, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Ιωάννης Καποδίστριας, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Μέγας Αλέξανδρος
  • Κ. Μανιαδάκης - Ι. Λαδάς

Πολιτικά Επεξεργασία

  • Σκόπιμα λάθη, Ινδοευρωπαίοι και Φοινικισμός, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Αντιδημοκράτης, Εκδόσεις: Ήλεκτρον
  • Μετακομμουνισμός, 1970
  • 21 Απριλίου 1967, Εκδόσεις: Ήλεκτρον
  • Ρατσισμός - από το ψεύδος στην αλήθειαν, Εκδόσεις: Κόκκινη Μηλιά
  • Πολιτική Προπαγάνδα, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Οι εθνοπατέρες, Εκδόσεις: Ήλεκτρον
  • Η Επανάστασις, Εκδόσεις: Ήλεκτρον
  • Η πολιτική προπαγάνδα, Εκδόσεις: Νέα Θέσις
  • Αποχαιρέτα Την Ελλάδα που Χάνεται, Εκδόσεις: Ήλεκτρον
  • Κριτική ιδεών (Ιδεολογίαι Δημοκρατίας, Κομμουνισμού, Εθνικισμού)

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Fleischer, Hagen (2012). «Le Fleurs du Dal: The Need to Confront Holocaust Distortion». Στο: Harmen van der Wilt. The Genocide Convention: The Legacy of 60 Years. Martinus Nijhoff Publishers. σελ. 159. ISBN 900422131X. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2015. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Ιός της Κυριακής (2005-01-16). «Ολίγον ακροδεξιοί;». Ελευθεροτυπία. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-08-31. https://web.archive.org/web/20110831084122/http://archive.enet.gr/online/online_hprint.jsp?id=29985584. Ανακτήθηκε στις 2009-08-12. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Δημήτρης Ψαρράς (2015-07-19). «Γεννημένοι τη 15η Ιουλίου». Εφημερίδα των Συντακτών. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-11-02. https://web.archive.org/web/20151102003419/http://www.efsyn.gr/arthro/gennimenoi-ti-15i-ioylioy. Ανακτήθηκε στις 2015-11-09. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Νέδος, Β. (2005-09-11). «Ελληνική ακροδεξιά, το κλούβιο «αβγό του φιδιού»». Το Βήμα. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-12-29. https://web.archive.org/web/20101229085543/http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=75&artid=168197&dt=11%2F09%2F2005. Ανακτήθηκε στις 2009-08-12. 
  5. ↑ Σταυρόπουλος, Λ. (2007-03-25). «Οι «μονομάχοι» από το Κιλκίς». Το Βήμα. http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=32&artId=162763&dt=25/03/2007. Ανακτήθηκε στις 2009-08-12. [νεκρός σύνδεσμος]
  6. ↑ Δημήτρης Ψαρράς (2012). Η Μαύρη βίβλος της Χρυσής Αυγής: Ντοκουμέντα από την ιστορία και τη δράση μιας νεοναζιστικής ομάδας. ΠΟΛΙΣ. σελίδες 30–31. 
  7. ↑ Ψαρράς, Δημήτρης (2013). Το μπεστ σέλερ του μίσους: Τα "Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών" στην Ελλάδα, 1920-2013. Athens: ΠΟΛΙΣ. σελ. 205. 
  8. ↑ Ψαρράς, Δημήτρης (2013). Το μπεστ σέλερ του μίσους: Τα "Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών" στην Ελλάδα, 1920-2013. Athens: ΠΟΛΙΣ. σελίδες 205–206. 
  9. ↑ Ψαρράς, Δημήτρης (2013). Το μπεστ σέλερ του μίσους: Τα "Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών" στην Ελλάδα, 1920-2013. Athens: ΠΟΛΙΣ. σελίδες 206–207. 
  10. ↑ Ψαρράς, Δημήτρης (2013). Το μπεστ σέλερ του μίσους: Τα "Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών" στην Ελλάδα, 1920-2013. Athens: ΠΟΛΙΣ. σελίδες 208–209.  Για την έκδοση του 1932, βλ. ό.π., σσ. 109-112.
  11. ↑ Δημήτρης Ψαρράς (2011-05-13). «Τζαμαχιρία αλά... ελληνικά». Ελευθεροτυπία. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=258990. Ανακτήθηκε στις 2016-05-08. 
  12. ↑ Δημήτρης Ψαρράς (2013-09-30). «Προσοχή στα «καρφώματα»». Η Εφημερίδα των Συντακτών. http://archive.efsyn.gr/?p=123757. Ανακτήθηκε στις 2017-07-28. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Ο ΙΟΣ (1996-06-23). «Η κατασκευή του χαφιέ - Ο νεοφασίστας και το καρφί». Ελευθεροτυπία. http://www.iospress.gr/ios1996/ios19960623b.htm. Ανακτήθηκε στις 2015-11-09. 
  14. ↑ Νίκος Λακόπουλος (2014-04-10). «Οι βομβιστές της Μεταπολίτευσης». Ελευθεροτυπία. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=425163. Ανακτήθηκε στις 2015-11-09. 
  15. ↑ Δημήτρης Ψαρράς (2012). Η Μαύρη βίβλος της Χρυσής Αυγής: Ντοκουμέντα από την ιστορία και τη δράση μιας νεοναζιστικής ομάδας. ΠΟΛΙΣ. σελίδες 33–34. 
  16. ↑ Ιός (2005-01-23). «Οι δέκα μύθοι του «Σκοπιανού» - Οι διαμορφωτές της εθνικής γνώμης». Ελευθεροτυπία. http://www.iospress.gr/ios2005/ios20051023.htm. Ανακτήθηκε στις 2015-11-09. 
  17. ↑ "Tα άλλα Κόμματα", Macedonian Press Agency
  18. ↑ «Χορεύοντας με τη σκληρή ακροδεξιά...». Η Καθημερινή. 14 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2012. [νεκρός σύνδεσμος]
  19. ↑ «Ο Κ.Πλεύρης επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΛΑΟΣ». in.gr. 24 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2012. 
  20. ↑ http://www.emeisprotigrammi.com/%7Ctitle=Ε.Μ.Ε.Ι.Σ[νεκρός σύνδεσμος]. - ΕΝΑ ΚΙΝΗΜΑ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ |last=MM|ημερομηνία=2017-02-24|website=Ε.Μ.Ε.Ι.Σ|language=el|accessdate=201Ι-02-24}}
  21. ↑ MM (21 Δεκεμβρίου 2020). «ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ • ΕΛΑΣΥΝ». ΕΛΑΣΥΝ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2020. 
  22. ↑ «Χορεύοντας με τη σκληρή ακροδεξιά…». Καθημερινή. 2007-10-14. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-02-19. https://web.archive.org/web/20120219012418/http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_14/10/2007_245175. Ανακτήθηκε στις 2009-08-12. 
  23. ↑ Μπιτσίκα, Παναγιώτα (1998-08-26). «Τα ξυρισμένα «μυαλά» του νεοφασισμού». Το Βήμα. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-04-30. https://web.archive.org/web/20120430011002/http://www.tovima.gr/default.asp/?pid=2. Ανακτήθηκε στις 2009-08-12. 
  24. ↑ «ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΚΩΝ. ΠΛΕΥΡΗΣ: Τα στελέχη της Χρυσής Αυγής που βιαιοπραγούν είναι υπόκοσμος». ΕΘΝΟΣ. 29 Σεπτεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2015. 
  25. ↑ Οι Εβραίοι - Όλη η αλήθεια, σ. 583: "Το βιβλίον μου που τώρα διαβάζετε είναι μια απλή απόδειξις ότι εμείς δεν υπολογίζομεν τους Εβραίους. Τους καταφρονούμε διά την ηθικήν των, διά την θρησκείαν των, διά τας πράξεις των, που όλα μαζί αποδεικνύουν ότι είναι υπάνθρωποι". Από αναδημοσιευμένο απόσπασμα στο άρθρο Στο Εφετείο σήμερα το βιβλίο Πλεύρη Αρχειοθετήθηκε 2012-02-14 στο Wayback Machine. όπου και ο χαρακτηρισμός "προσβλητικοί", Καθημερινή, 18/04/08. Ανακτήθηκε 12/08/2009.
  26. ↑ «ΒΗΜΑ - Αθώωση Πλεύρη για το βιβλίο «Οι Εβραίοι, όλη η αλήθεια»». 28 Μαρτίου 2009. 
  27. ↑ «Στο Εφετείο σήμερα το βιβλίο Πλεύρη». Καθημερινή. 18 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2009. 
  28. ↑ «GHM & Jewish representatives on trial tomorrow». GHM. 18 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2011. 
  29. ↑ «Άρχισε η δίκη του Κ. Πλεύρη για παράβαση του αντιρατσιστικού νόμου». Το Βήμα. 4 Δεκεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2009. Τα έξι εκατομμύρια νεκρών στο Ολοκαύτωμα είναι ένα παραμύθι. Αυτή είναι η γνώμη μου και δεν θα δικαστώ γι' αυτό. Και καλά τους έκαναν 
  30. ↑ «Ο ΛΑΟΣ και ο ναζισμός του κ. Πλεύρη». Ελευθεροτυπία. 5 Αυγούστου 2006. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2009. [νεκρός σύνδεσμος]
  31. ↑ Gerasimus Katsan (2013). History and National Ideology in Greek Postmodernist Fiction. Plymouth: Fairleigh Dickinson University ress. σελίδες 1644–166. ISBN 1611475937. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2015. 
  32. ↑ «Για ομοφοβία καταδικάστηκε ο Κώστας Πλεύρης». tvxs.gr. 2011-11-04. http://www.tvxs.gr/node/74967. Ανακτήθηκε στις 2011-11-04. 
  33. ↑ «Ομοφοβικό παραλήρημα Κώστα Πλεύρη στο Πειθαρχικό Συμβούλιο ΔΣΑ». Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ). 19 Νοεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2011. 
  34. ↑ «ΟΛΚΕ: Δικαίωση η καταδίκη Πλεύρη για την εξύβριση λεσβίας». tvxs.gr. 2011-11-06. http://www.tvxs.gr/node/74975. Ανακτήθηκε στις 2011-11-06. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κωνσταντίνος_Πλεύρης&oldid=10512316"