Ο Κωνσταντίνος Τσάλλης (γενν. 4 Νοεμβρίου 1943) είναι Έλληνας φυσικός που εργάζεται στο Κέντρο Φυσικών Ερευνών της Βραζιλίας (CBPF), στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Αργεντινή, όπου σπούδασε Φυσική στο Instituto Μπαλσέιρου, στο Μπαριλότσε. Το 1974, έλαβε το διδακτορικό του (Doctorat d'Etat et Sciences Physiques) από το Πανεπιστήμιο Παρισιού-Ορσαί. Μετακόμισε στη Βραζιλία το 1975 με τη σύζυγο και την κόρη τους.

Κωνσταντίνος Τσάλλης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Constantino Tsallis (Πορτογαλικά Βραζιλίας)
Όνομα γεννήσεωςΚωνσταντίνος Τσάλλης
Γέννηση5  Νοεμβρίου 1943[1]
Αθήνα
ΚατοικίαΡίο ντε Τζανέιρο
Χώρα πολιτογράφησηςΒραζιλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πορτογαλικά
Αγγλικά
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Νότιου Παρισιού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφυσικός
ΕργοδότηςSanta Fe Institute
Federal University of Rio Grande do Norte
Federal University of Pernambuco[2]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΥποτροφία Γκούγκενχαϊμ[3]
Βραβείο του Μεξικού για την Επιστήμη και την Τεχνολογία (2003)
Ιστότοπος
tsallis.cat.cbpf.br/constantino.htm

Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Ο Κωνσταντίνος Τσάλλης γεννήθηκε στην Αθήνα και μετανάστευσε όταν ήταν τεσσάρων ετών μαζί με την οικογένειά του. Μεγάλωσε στη Μενδόσα (Αργεντινή), όπου και τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο.[4] Έλαβε πτυχίο και μάστερ στη φυσική από το Ινστιτούτο Μπαλσέιρου (1961-1965), και διδακτορικό στη Φυσική από το Πανεπιστήμιο του Παρισιού Ορσαί το 1974.[5]. Μετανάστευσε στη Βραζιλία, όπου ήταν Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μπραζίλια μεταξύ του 1975 και του 1976. Το 1977 έγινε καθηγητής στο Κέντρο Φυσικών Ερευνών της Βραζιλίας, όπου εργάζεται σήμερα. Διετέλεσε επισκέπτης καθηγητής σε διάφορα πανεπιστήμια στη Βραζιλία όπως το Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο της Παραΐμπας (1976-1978), το Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο του Περναμπούκο (1979) και το Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο του Ρίου Γκράντε ντου Νόρτε (1984-1997). Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ήταν επισκέπτης καθηγητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν (1995), στο Πανεπιστήμιο του Βόρειου Τέξας (1999-2000) και στο Ινστιτούτο Σάντα Φε (2004-2006). Το 1994 εντάχθηκε στην Ακαδημία Επιστημών της Βραζιλίας.[6]

Επιστημονική συνεισφορά Επεξεργασία

Ο Κωνσταντίνος Τσάλλης είναι γνωστός για την εισαγωγή της έννοιας της εντροπίας Τσάλλη και των στατιστικών Τσάλη το 1988 στη δημοσίευσή του "Πιθανή γενίκευση των στατιστικών Μπόλτσμαν-Γκιμπς" που δημοσιεύθηκε στο Journal of Statistical Physics.[7] Η γενίκευση θεωρείται ότι είναι ένας καλός υποψήφιος για τη διαμόρφωση μιας θεωρίας της μη εκτεταμένης θερμοδυναμικής. Η προκύπτουσα θεωρία δεν έχει σκοπό να αντικαταστήσει την εντροπία Μπόλτσμαν, αλλά αντίθετα τη συμπληρώνει, όπως στην περίπτωση των ανώμαλων συστημάτων που χαρακτηρίζονται από μη εργοδικότητα ή μικρή μετασταθή κατάσταση.

Μια πειραματική επαλήθευση των προβλέψεων της στατιστικής Τσάλλη αφορά σε ψυχρά άτομα σε οπτικά πλέγματα διάχυσης. Ο Έρικ Λουτς έκανε μια αναλυτική πρόβλεψη το 2003, η οποία επιβεβαιώθηκε το 2006 από μια ομάδα του Λονδίνου.

Ο Τσάλλης υπέθεσε το 1999 (Brazilian Journal of Physics 29, 1) [8] Σχήμα 4) ότι:

  1. Μια μακροχρόνια οιονεί στατική κατάσταση (quasi-stationary state – QSS) αναμένεται σε χαμιλτονιανά συστήματα που αλληλεπιδρούν σε μεγάλες αποστάσεις (ένα από τα βασικά προβλήματα της στατιστικής μηχανικής). Αυτό επιβεβαιώθηκε από ομάδες σε όλο τον κόσμο.
  2. Αυτή η στατική κατάσταση πρέπει να περιγράφεται με τα στατιστικά Τσάλλη αντί των στατιστικών Μπόλτσμαν. Αυτό επιβεβαιώθηκε τον Ιούνιο του 2007 από τους Πλουκίνο, Ραπισάρντα και Τσάλλη (στην τελευταία εικόνα, αντί μαξουελλιανής (γκαουσιανής) κατανομής ταχυτήτων (ισχύει για τις αλληλεπιδράσεις μικρής εμβέλειας), βλέπει κανείς μια οιονεί γκαουσιανή κατανομή).

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 Freebase Data Dumps. Google.
  2. Ανακτήθηκε στις 4  Ιουλίου 2019.
  3. (Αγγλικά) Guggenheim Fellows database. constantino-tsallis.
  4. «Griechische Wissenschaftler». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2016. 
  5. Κωνσταντίνος Τσάλλης
  6. «Ακαδημία Επιστημών Βραζιλίας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2016. 
  7. Tsallis, C. (1988). «Possible generalization of Boltzmann–Gibbs statistics». Journal of Statistical Physics 52: 479–487. doi:10.1007/BF01016429. Bibcode1988JSP....52..479T. 
  8. Tsallis, C. (1999). «Nonextensive statistics: Theoretical, experimental and computational evidences and connections». Brazilian Journal of Physics 29. doi:10.1590/S0103-97331999000100002. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία