Κόμμα Κομμουνιστών Ουγγαρίας
Το Κόμμα Κομμουνιστών Ουγγαρίας (ουγγρικά: Kommunisták Magyarországi Pártja, [ˈkommuniʃtaːk ˈmɒɟɒɾoɾsaːgi ˈpaːɾcɒ], KMP) ήταν ουγγρικό πολιτικό κόμμα, το οποίο ιδρύθηκε το 1918. Διετέλεσε στην εξουσία κατά τη διάρκεια του καθεστώτος της Ουγγρικής Σοβιετικής Δημοκρατίας (1919). Διαλυμένο κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, επανιδρύθηκε ως Ουγγρικό Κομμουνιστικό Κόμμα το 1944.
Κόμμα Κομμουνιστών Ουγγαρίας (Ουγγρικά) Kommunisták Magyarországi Pártja | |
|---|---|
 | |
| Γενικός Γραμματέας | Γιάνος Κάνταρ (κατά τη διάλυση) |
| Ίδρυση | 24 Νοεμβρίου 1918 |
| Διάλυση | 1943 |
| Διάδοχος | Κόμμα της Ειρήνης (1943) Ουγγρικό Κομμουνιστικό Κόμμα (1944) |
| Ιδεολογία | Λενινισμός και στη συνέχεια Μαρξισμός-Λενινισμός και Κομμουνισμός |
| Διεθνής προσχώρηση | Κομμουνιστική Διεθνής |
Το Κόμμα Κομμουνιστών Ουγγαρίας ιδρύθηκε αμέσως μετά το πέρας του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από Ούγγρους πολιτικούς αγωνιστές οι οποίοι είχαν επιστρέψει από την περίοδο αιχμαλωσίας τους στη Ρωσία και οι οποίοι είχαν επηρεαστεί από την ιδεολογία του νέου πολιτικού καθεστώτος της Σοβιετικής Ρωσίας. Η Ουγγαρία, κατά τη διάρκεια του μηνός Νοεμβρίου, διακήρυξε την ανεξαρτησία της, ενώ ο Μιχάλι Κάρολι ανέλαβε την προεδρία της Ουγγρικής Λαϊκής Δημοκρατίας. Οι Κομμουνιστές αγωνιστές, μεταξύ των οποίων ο Μπέλα Κουν ήταν ηγετική προσωπικότητα, ίδρυσαν κατά τη διάρκεια του μηνός Νοεμβρίου το Κομμουνιστικό Κόμμα, συγχωνευόμενοι με διάφορες πολιτικές ομάδες, μεταξύ των οποίων αντιφρονούντα στελέχη του Ουγγρικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και αναρχοσυνδικαλιστές. Ο Κουν ανέλαβε την πολιτική ηγεσία του κόμματος[1]. Η πολιτική αστάθεια του δημοκρατικού καθεστώτος, καθώς και η καταστροφική κατάσταση της οικονομίας της χώρας, ευνόησε ιδιαίτερα την κομμουνιστική προπαγάνδα. Οι πολιτικοί ηγέτες του κόμματος συνελήφθησαν για απόπειρα πραξικοπήματος ωστόσο, ενόσω ευρίσκονταν στη φυλακή, οι Σοσιαληδημοκράτες ήρθαν σε επαφή μαζί τους, υποσχόμενοί τους πολιτική συμμαχία.
Στις 21 Μαρτίου 1919, την επομένη της παραίτησης του Κάρολι, Κομμουνιστές και Σοσιαλδημοκράτες διακήρυξαν ένα Επαναστατικό Συμβούλιο Διακυβέρνησης, το οποίο αποτελείτο από περίπου τριάντα επιτρόπων του λαού, ιδρύοντας το πολιτικό καθεστώς της Ουγγρικής Σοβιετικής Δημοκρατίας. Το νέο πολιτικό καθεστώς κλήθηκε, ωστόσο, να αντιμετωπίσει μία εντός συνόρων πηγή αντίστασης, με τη δημιουργία, στο Σέγκεντ, μίας αντίπαλης αντεπαναστατικής κυβέρνησης, ενώ, ταυτόχρονα, διατηρούσε τεταμένες σχέσεις με την Τριπλή Αντάντ. Μία πολιτική κόκκινης τρομοκρατίας εφαρμόστηκε από ριζοσπαστικά στελέχη του καθεστώτος, όπως ο Τίμπορ Σαμουέλι, προκαλώντας εντάσεις με τους Σοσιαλδημοκράτες[1]. Η πολεμική σύγκρουση της Κομμουνιστικής Ουγγαρίας με το Βασίλειο της Ρουμανίας προκάλεσε το τέλος της Ουγγρικής Σοβιετικής Δημοκρατίας, της οποίας η κυβέρνηση τράπηκε σε φυγή τον Αύγουστο. Μία πολιτική λευκής τρομοκρατίας τέθηκε σε εφαρμογή από τις ουγγρικές αντεπαναστατικές δυνάμεις, ενώ οι Κομμουνιστές οι οποίοι απέτυχαν να διαφύγουν εγκαίρως φυλακίστηκαν ή σφαγιάστηκαν. Το Κομμουνιστικό Κόμμα, στη συνέχεια, απαγορεύτηκε δια νόμου από το αποκατασταθέν Βασίλειο της Ουγγαρίας, ωστόσο εξακολούθησε να υφίσταται στην εξορία ως μέλος του Κομιντέρν, του οποίου ο Μπέλα Κουν παρέμεινε για καιρό εξέχων στέλεχος. Κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, οι Κομμουνιστές επιχείρησαν να επαναδραστηριοποιηθούν στην Ουγγαρία μέσω του Κόμματος των Σοσιαλιστών Εργατών της Ουγγαρίας, ωστόσο το κίνημα αυτό, το οποίο λειτουργούσε ως προκάλυμμα, σύντομα απαγορεύτηκε από το καθεστώς του Μικλός Χόρτι. Δεχόμενο ισχυρό πλήγμα από την προσπάθεια καταστολής του στην Ουγγαρία, το Κομμουνιστικό Κόμμα έπαψε ουσιαστικά να υφίσταται προς το 1936. Οι Μεγάλες Εκκαθαρίσεις του Ιωσήφ Στάλιν αφάνισαν σε σημαντικό βαθμό τους Ούγγρους πολιτικούς εξόριστους στην ΕΣΣΔ, ενώ ο ίδιος ο Μπέλα Κουν εκτελέσθηκε το 1938. Παρά το γεγονός πως εκατοντάδες υποστηρικτές του συνελήφθησαν στην Ουγγαρία, το καθεστώς του Χόρτι ήταν λιγότερο θανατηφόρο για τους Ούγγρους Κομμουνιστές σε σύγκριση με τα γκουλάγκ του Στάλιν. Το 1940, ο Μάτιας Ράκοσι αποφυλακίστηκε έπειτα από 16 χρόνια κάθειρξης και εστάλη στην ΕΣΣΔ[2].
Στην Ουγγαρία, ο Γιάνος Κάνταρ ήταν, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο πολιτικός ηγέτης του παράνομου Κομμουνιστικού Κόμματος, το οποίο είχε περιοριστεί σε έναν λιγοστό αριθμό μελών, ενώ διετέλεσε, μετά το 1943, πολιτικός ηγέτης του Κόμματος της Ειρήνης, το οποίο και λειτουργούσε ως προκάλυμμα. Στα τέλη του 1944, το Κόμμα Κομμουνιστών Ουγγαρίας έκανε την επανεμφάνισή του ως Ουγγρικό Κομμουνιστικό Κόμμα κι ενώ το καθεστώς του Χόρτι κατέρρεε.
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Miklós Molnar, Histoire de la Hongrie, Hatier, 1996, p. 336
- ↑ Miklós Molnar, Histoire de la Hongrie, Hatier, 1996, p. 381