Κώστας Μπότσαρης
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Κωνσταντίνος Μπότσαρης του Κίτσου ήταν Έλληνας αγωνιστής του 1821.
| Κώστας Μπότσαρης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1792[1] Σούλι Θεσπρωτίας |
| Θάνατος | 13 Νοεμβρίου 1853 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Αγγλικό κόμμα |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ελένη Ίσκου |
| Γονείς | Κίτσος Μπότσαρης |
| Αδέλφια | Μάρω Μπότσαρη Γιώργος Μπότσαρης Μάρκος Μπότσαρης Νικόλας Μπότσαρης |
| Οικογένεια | Μποτσαραίοι |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 και Μάχη του Κεφαλόβρυσου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Γερουσίας της Ελλάδας |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στο Σούλι το 1792. Πατέρας του ήταν ο Κίτσος Μπότσαρης. Αδερφοί του ήταν ο Μάρκος Μπότσαρης κι ο Νικόλας Μπότσαρης.
Ακολούθησε τον πατέρα του στο Βουλγαρέλι και μετά τη δολοφονία του, τον πήρε στα Ιωάννινα ο Αλή Πασάς. Μετά την πολιορκία των Ιωαννίνων από τα σουλτανικά στρατεύματα, ο πασάς σε αντιπερισπασμό παραχώρησε το Σούλι στους Σουλιώτες, κρατώντας τον Κώστα ως όμηρο. Όταν ο πασάς σκοτώθηκε από τους ανθρώπους του Χουρσίτ Πασά, κατόρθωσε να διαφύγει και να ενωθεί με τον αδερφό του Μάρκο και τους άλλους συμπατριώτες του. Πήρε μέρος στη μάχη του Κεφαλόβρυσου στις 9 Αυγούστου 1823, και μετά το θάνατο του Μάρκου ορίστηκε αντικαταστάτης του. Πολιτικά επηρεαζόταν από τον Μαυροκορδάτο, δεν διέκοψε όμως τις σχέσεις του και με τους αντικυβερνητικούς.
Το Μάρτιο του 1824 στάλθηκε στην Ηλεία για να αποκρούσει τις επιδρομές των Οθωμανών. Πήρε μέρος στη μάχη στο Κρεμμύδι κατά των Αιγυπτίων του Ιμπραήμ Πασά (7 Απριλίου 1825), όπου κινδύνευσε να αιχμαλωτιστεί. Στη συνέχεια, έφυγε για την ανατολική Στερεά Ελλάδα και πολέμησε υπό τον Γεώργιο Καραϊσκάκη. Αργότερα, πήγε στην Αιτωλοακαρνανία και διορίστηκε από την κυβέρνηση του Γεωργίου Κουντουριώτη αρχηγός των σωμάτων που στρατοπέδευαν έξω από το Μεσολόγγι (Οκτώβριος 1825). Μετά την Έξοδο, ακολούθησε τη φρουρά της πόλης στα Σάλωνα και κατόπιν στο Ναύπλιο.
Όταν ο Γεώργιος Καραϊσκάκης διορίστηκε αρχιστράτηγος της Ρούμελης, ο Κώστας, ως επικεφαλής των Σουλιωτών, πήγε μαζί του και πήρε μέρος στη μάχη του Διστόμου και τη μάχη της Αράχωβας. Μετά το θάνατο του Γεωργίου Καραϊσκάκη υποστήριξε τα σχέδια των Τσωρτς και Κόχραν, που οδήγησαν στη μεγάλη ήττα των Ελλήνων στη μάχη του Αναλάτου (24.4.1827).
Επί Καποδίστρια πήρε μέρος στις επιχειρήσεις για την απελευθέρωση της δυτικής Στερεάς Ελλάδας υπό τον Τσωρτς. Μετά τη δολοφονία του Κυβερνήτη, εντάχθηκε στην παράταξη του Ιωάννη Κωλέττη, και μάλιστα έγινε μέλος της τριμελούς αντιπροσωπείας που εστάλη στο Μόναχο για να προσκαλέσει επίσημα τον Όθωνα στον ελληνικό θρόνο.
Στα χρόνια του Όθωνα έγινε υποστράτηγος της Φάλαγγας και την περίοδο 1844-1847 ήταν γερουσιαστής.
Απεβίωσε το 1853.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) Lord Byron and his Times. KoBozza1853. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Πηγές Επεξεργασία
- Μεγάλη Στρατιωτικὴ καὶ Ναυτικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία. Tόμος Τέταρτος: Καβάδης–Μωριάς. Ἀθήναι: Ἔκδοσις Μεγάλης Στρατιωτικῆς καὶ Ναυτικῆς Ἐγκυκλοπαιδείας. 1929. OCLC 31255024.
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 44, σελ. 26.