Λάιζα Μινέλι

Αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια

Η Λάιζα Μινέλι (αγγλικά: Liza May Minnelli‎‎, 12 Μαρτίου 1946) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια βραβευμένη με Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για τη συμμετοχή της στην ταινία του 1972 Καμπαρέ (Cabaret, 1972). Η Μινέλι είναι επίσης κάτοχος δυο Χρυσών Σφαίρών, ενός BAFTA, ενός Βραβείου Έμμυ και τεσσάρων Βραβείων Τόνυ (μεταξύ των οποίων και ένα ειδικό βραβείο Τόνι)[12]. Η Μινέλι είναι κόρη της ηθοποιού και τραγουδίστριας της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ Τζούντι Γκάρλαντ και του σκηνοθέτη Βινσέντε Μινέλι.

Λάιζα Μινέλι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Liza Minnelli (Αγγλικά)
Γέννηση12  Μαρτίου 1946[1][2][3]
Λος Άντζελες[4]
ΚατοικίαΛος Άντζελες
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΘρησκείαΕπισκοπική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΑμερικανικά αγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[5]
ΣπουδέςChadwick School
High School of Performing Arts
Fiorello H. LaGuardia High School[6]
Scarsdale High School[7]
HB Studio
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηθοποιός
Περίοδος ακμής1949
Οικογένεια
ΣύζυγοςΠίτερ Άλεν (1967–1974)
Τζακ Χάλεϋ ο νεότερος (1974–1979)
Ντέιβιντ Τζεστ (2002–2007)
ΓονείςΒινσέντε Μιννέλλι και Τζούντι Γκάρλαντ
Θετοί γονείςΣίντνεϊ Λουφτ
Μαρκ Χέρρον
Μίκι Ντινς
Georgette Magnani
Denise Hale
Lee Anderson
ΑδέλφιαΛόρνα Λουφτ (ετεροθαλής αδελφή από μητέρα και νεότερη αδελφή)
Joey Luft (ετεροθαλής αδελφός από μητέρα και νεότερος αδερφός)
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΑξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής
Βραβεία Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης
Βραβείο Γκράμι Ζωντανού θρύλου (1990)
Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου (1973)[8]
Παγκόσμιο θεατρικό βραβείο (1963)[9]
Βραβείο Τόνυ Α' Γυναικείου Ρόλου σε Μιούζικαλ (1965)
Βραβείο Τόνυ Α' Γυναικείου Ρόλου σε Μιούζικαλ (1978)
Χρυσό Βατόμουρο Χειρότερου Α' γυναικείου ρόλου (1989)[10]
βραβείο BAFTA καλύτερου Α΄ γυναικείου ρόλου
αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[11]
Drama League Award
Hasty Pudding Woman of the Year (1973)
GLAAD Vanguard Award (2005)
Χρυσές Σφαίρες (1973)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Με τη μητέρα της, Τζούντι Γκάρλαντ (1949)
Στη μεγάλη κινηματογραφική της επιτυχία Καμπαρέ (1972)

Βιογραφία Επεξεργασία

Η Λάιζα Μινέλι είναι κόρη του χολιγουντιανού σκηνοθέτη Βινσέντε Μινέλι και της ηθοποιού Τζούντι Γκάρλαντ και έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο σε ηλικία τριών ετών, πλάι στη μητέρα της, στην ταινία In the Good Old Summertime, 1949 τη σκηνοθεσία της οποίας είχε αναλάβει ο πατέρας της. Μετά το διαζύγιο των γονιών της πηγαίνει να μείνει με τη μητέρα της, η οποία την ωθεί να κάνει τα πρώτα της βήματα στο θεατρικό σανίδι και να εκμεταλλευτεί την υπέροχή της φωνή. Η Μινέλι μεγάλωσε ανάμεσα σε αστέρες του Χόλιγουντ και διατηρεί μέχρι και σήμερα φιλίες με μερικά από τα σημαντικότερα ονόματα του Χόλιγουντ κατά τη δεκαετία του '60 όπως η Μία Φάροου, η Κάντις Μπέργκεν, η Νάταλι Κόουλ και ο Μάρβιν Χάμλις. Παράλληλα είχε να αντιμετωπίσει την εξάρτηση της μητέρας της από το αλκόολ και τα ναρκωτικά και να φροντίσει τα δυο της ετεροθαλή αδέλφια (Λόρνα και Τζο Λουφτ), αλλά και την ίδια της τη μητέρα.

Σε ηλικία 16 ετών ανέλαβε τον κεντρικό ρόλο στο μιούζικαλ Best Foot Forward (1963) το οποίο ανέβηκε στη Νέα Υόρκη αποσπώντας τεράστια επιτυχία, ενώ ένα χρόνο αργότερα εμφανίστηκε πλάι στη μητέρα της σε συναυλία που έλαβε χώρα στο London Palladium και χάρισε και στις δυο γυναίκες διθυραμβικές κριτικές. Η συναυλία ηχογραφήθηκε και σε δίσκο κάνοντας επιτυχία. Εκείνη την περίοδο η Λάιζα γνωρίστηκε με τον Πίτερ Άλλεν, έναν Αυστραλό τραγουδοποιό τον οποίο η μητέρα της είχε προωθήσει στο χώρο του θεάματος και με τον οποίο παντρεύτηκε το 1967.

Το 1965, σε ηλικία μόλις 19 ετών η Μινέλι βραβεύτηκε με βραβείο Τόνι για την ερμηνεία της στο μιούζικαλ Flora, the Red Menace, ενώ τρία χρόνια αργότερα έλαβε την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για τη συμμετοχή της στην ταινία Πούκι (The Sterile Cuckoo, 1969).

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70, η Μινέλι συνέχισε τις επιτυχημένες της εμφανίσεις σε μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ, κερδίζοντας ακόμη ένα βραβείο Τόνι για την ερμηνεία της στο θεατρικό The Act και το 1972 επελέγη για να ερμηνεύσει το σπουδαιότερο ίσως ρόλο της καριέρας της, εκείνο της χορεύτριας Σάλι Μπόουλς στο μιούζικαλ του Μπομπ Φόσι Καμπαρέ (Cabaret, 1972). Η ερμηνεία της στην ταινία βραβεύτηκε με Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου και τα τραγούδια Cabaret και Money, Money, Money είναι αξιομνημόνευτα μέχρι και σήμερα. Η Μινέλι δήλωσε ότι για να προετοιμαστεί για το ρόλο μελέτησε φωτογραφίες ηθοποιών των δεκαετιών '20 και '30 όπως η Λουίζ Μπρουκς και η Λουίζ Γκλάουμ[13]. Την ίδια χρονιά έλαβε επίσης βραβείο Έμμυ για την εμφάνισή της στο τηλεοπτικό σόου Liza with a Z. Τέσσερα χρόνια αργότερα ανέλαβε ακόμη έναν αξιομνημόνευτο ρόλο στην ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη (New York, New York, 1978) όπου υποδυόταν την ερωμένη του Ρόμπερτ Ντε Νίρο.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 η καριέρα της στο χώρο του κινηματογράφου άρχισε να φθίνει λόγω χρόνιων καταχρήσεων σε αλκοόλ και ναρκωτικά. Αξιομνημόνευτη είναι η ερμηνεία της στην ταινία Άρθουρ, αυτός ο καταπληκτικός κύριος 10 (Arthur, 1981) πλάι στους Ντάντλεϊ Μουρ και Τζον Γκίλγκουντ. Η Μινέλι επέστρεψε στο χώρο της μουσικής ηχογραφώντας τραγούδια τα οποία είχε ερμηνεύσει στο θέατρο και τον κινηματογράφο καθώς και ένα δίσκο με τίτλο Results το 1989 σε παραγωγή του βρετανικού συγκροτήματος Pet Shop Boys το οποίο έβγαλε τα σινγκλ Losing my mind και Love pains που έκαναν επιτυχία. Οι συναυλίες που έκανε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 είχαν επιτυχία. Παράλληλα έκανε ντουέτα με τραγουδιστές μεγάλου βεληνεκούς όπως ο Φρανκ Σινάτρα.

Το 1997 αντικατέστησε τη Τζούλι Άντριους στην επανεκτέλεση του μιούζικαλ Βίκτωρ Βικτώρια στο Μπρόντγουεϊ και έλαβε διθυραμβικές κριτικές. Το 2000 χτυπήθηκε από ιογενή εγκεφαλίτιδα και οι γιατροί της πρόβλεψαν ότι δεν επρόκειτο να ξαναμιλήσει και ότι επρόκειτο να μείνει καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι για την υπόλοιπή της ζωή, αλλά η Μινέλι με τη δύναμη της θέλησης και με τη βοήθεια μαθημάτων φωνητικής και και χορού κατάφερε να ορθοποδήσει και να ερμηνεύσει το τραγούδι Never Never Land στο Madison Square Garden μετά από παράκληση του Μάικλ Τζάκσον το 2001. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στο αφιέρωμα Michael Jackson: 30th Anniversary Special όπου τραγούδησε το You are not alone και όπου γνωρίστηκε με τον παραγωγό της συναυλίας Ντέιβιντ Γκεστ τον οποίο έπειτα παντρεύτηκε. Η Μινέλι αρνιόταν για πάρα πολλά χρόνια να τραγουδήσει το τραγούδι της μητέρας της Over The Rainbow από την ταινία Ο μάγος του Οζ (The Wizard of Oz, 1939), το οποίο συμπεριέλαβε στη συλλογή τραγουδιών που κυκλοφόρησε το 2002 με τίτλο Liza's Back. Οι κριτικοί υποδέχτηκαν το δίσκο αυτό με διθυραμβικές κριτικές. Το 2010 εμφανίστηκε στην ταινία Sex and the City 2 όπου ερμήνευσε την επιτυχία της Μπιγιονσέ Single Ladies.

Η προσωπική της ζωή δεν ήταν ιδιαίτερα ευτυχισμένη. Ο πρώτος της γάμος με τον Πίτερ Άλλεν έληξε άδοξα το 1974 όταν έμαθε ότι εκείνος ήταν ομοφυλόφιλος[14][15]. Έπειτα το 1974 παντρεύτηκε με το σκηνοθέτη Τζακ Χέιλι Τζούνιος τον οποίο άφησε το 1979[16] για τον γλύπτη Μαρκ Τζέρο με τον οποίο παρέμεινε παντρεμένη μέχρι και το 1992[17]. Δεν κατάφερε να αποκτήσει παιδιά παρά τις προσπάθειές της. Έμεινε έγκυος τρεις φορές και απέβαλε και τις τρεις. Ο τέταρτός της γάμος με τον Ντέιβιντ Γκεστ το 2002 έληξε μετά από ένα χρόνο και το διαζύγιό τους οριστικοποιήθηκε το 2007[18][19].

Φιλμογραφία Επεξεργασία

Κινηματογράφος Επεξεργασία

Έτος Ταινία Ρόλος Σημειώσεις
1949 In the Good Old Summertime Μωρό
1954 Μην Παντρεύεστε Ποτέ (The Long, Long Trailer) Καλεσμένη στο γάμο
1967 Charlie Bubbles Ιλάιζα
1969 Πούκι (The Sterile Cuckoo) "Πούκι" (Μαίρη Αν) Άνταμς Νικήτρια - Βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλλο καλύτερης ξένης ηθοποιού
Νικήτρια - Βραβείο κύκλου κριτικών του Κάνσας - Α' γυναικείος ρόλος
Νικήτρια - Βραβείο του Φεστιβάλ Μαρ Ντελ Πλάτα καλύτερης ξένης ηθοποιού
Υποψήφια - Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου
Υποψήφια - Βραβείο BAFTA Καλύτερης Πρωτοεμφανιζόμενης
Υποψήφια - Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης γυναικείας ερμηνείας σε δράμα
1970 Πες μου πως μ' Αγαπάς, Τζούνι (Tell Me That You Love Me, Junie Moon) Τζούνι Μουν
1972 Καμπαρέ (Cabaret) Σάλι Μπόουλς Νικήτρια - Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου
Νικήτρια - Βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλλο καλύτερης ξένης ηθοποιού
Νικήτρια - Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης γυναικείας ερμηνείας σε κωμωδία ή μιούζικαλ
Νικήτρια - Βραβείο Σαν Ζορντί- Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας σε ξένη ταινία
1974 Just One More Time Η ίδια Μικρού μήκους
That's Entertainment! Η ίδια (αφηγήτρια)
Journey Back to Oz Ντόροθι φωνή (ηχογραφήθηκε το 1963 και κυκλοφόρησε στις Η.Π.Α. το 1974)
1975 Η Τυχερή Κυρία (Lucky Lady) Κλαιρ Υποψήφια - Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης γυναικείας ερμηνείας σε κωμωδία ή μιούζικαλ
1976 Silent Movie Η ίδια
Όταν η Γυναίκα Θέλει (A Matter of Time) Νίνα
1977 Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη (New York, New York) Φρανσίν Έβανς Υποψήφια - Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης γυναικείας ερμηνείας σε κωμωδία ή μιούζικαλ
1981 Άρθουρ, Αυτός ο Καταπληκτικός Κύριος 10 (Arthur) Λίντα Μαρόλα
1983 Ο Βασιλιάς της Κωμωδίας (The King of Comedy) Η ίδια Κομμένη Σκηνή
1984 Τα Μάπετς στο Μανχάταν (The Muppets Take Manhattan) Η ίδια
1985 That's Dancing! Η ίδια (παρουσιάστρια)
1988 Μπάτσος για Νοίκιασμα (Rent-a-Cop) Ντέλα Ρόμπερτς Νικήτρια - Χρυσό Βατόμουρο Χειρότερης Ηθοποιού
1988 Απένταρος Εκατομμυριούχος (Arthur 2: On the Rocks) Λίντα Μαρόλα Μπαχ Νικήτρια - Χρυσό Βατόμουρο Χειρότερης Ηθοποιού
1991 Stepping Out Μέιβις Τέρνερ
1994 A Century of Cinema Η ίδια ντοκιμαντέρ
1995 Unzipped Η ίδια ντοκιμαντέρ
2006 Το ωχ! στο Οχάιο (The Oh in Ohio) Αλίσια Ντόναχιου
2010 Broadway: Beyond the Golden Age Η ίδια ντοκιμαντέρ
2010 Sex and the City 2 Η ίδια Σύντομο Πέρασμα
Υποψήφια - Χρυσό Βατόμουρο Χειρότερης Ηθοποιού
2011 Lady Gaga Presents the Monster Ball Tour: At Madison Square Garden Η ίδια
2013 Smash Η ίδια

Τηλεόραση Επεξεργασία

  • 1965: The Dangerous Christmas of Red Riding Hood
  • 1979: The Muppet Show (4η Σεζόν)
  • 1984: The Princess and the Pea (επεισόδιο της ανθολογίας Θέατρο παραμυθιών)
  • 1985: A Time to Live
  • 1988: Sam Found Out: A Triple Play
  • 1994: Parallel Lives
  • 1995: The West Side Waltz
  • 2003-05, 2013: Arrested Development'
  • 2009: Drop Dead Diva
  • 2013: Smash- The Surprise Party (Επεισόδιο 10)

Specials Επεξεργασία

Δισκογραφία Επεξεργασία

Στούντιο Άλμπουμ
  • 1964: Liza! Liza!
  • 1965: It Amazes Me
  • 1966: There Is a Time
  • 1967: Liza Minnelli
  • 1968: Come Saturday Morning
  • 1970: New Feelin'
  • 1973: The Singer
  • 1977: Tropical Nights
  • 1989: Results
  • 1996: Gently
  • 2010: Confessions
Ηχογραφήσεις από μιούζικαλ
  • 1963: Best Foot Forward
  • 1965: Flora the Red Menace Songs
  • 1965: The Dangerous Christmas of Red Riding Hood
  • 1977: The Act (musical)Song list
  • 1984: The Rink (musical) Song list
  • 1995 Music from The Life: A New Musical
Σάουντρακ
  • 1972: Cabaret: Musical numbers
  • 1972: Liza with a "Z" Soundtrack
  • 1975: Lucky Lady Soundtrack
  • 1976: A Matter of Time
  • 1977: New York, New York Music|New York, New York
  • 1991: Stepping Out
  • 2010: Sex and the City 2 Soundtrack

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: «Liza Minnelli». (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 Andrew Bell: «Encyclopædia Britannica». (Βρετανικά αγγλικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα. Encyclopædia Britannica Inc..
  3. 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6pv7tr3. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. (Αγγλικά) Carnegie Hall linked open data. Ιουνίου 2017. 43170. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2022.
  5. CONOR.SI. 49823843.
  6. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουλίου 2019.
  7. Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  8. www.oscars.org/oscars/ceremonies/1973.
  9. «Theatre World Award Recipients». Παγκόσμιο θεατρικό βραβείο.
  10. «1988 Archive». Χρυσά Βατόμουρα. Ανακτήθηκε στις 2  Δεκεμβρίου 2019.
  11. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  12. Liza Minnelli's "Confessions" CD Due in September; Artwork Revealed Αρχειοθετήθηκε 2010-05-12 στο Wayback Machine.. Playbill.com (2010-05-11). Retrieved on 2012-04-02.
  13. Sischy, Ingrid (Φεβρουαρίου 2004). «Liza Minnelli: Be "strange and extraordinary", her father once told her. She listened – Interview». FindArticles.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2008. 
  14. Parish, James Robert (2007). The Hollywood Book of Extravagance. John Wiley and Sons. σελ. 137. ISBN 0-470-05205-8. 
  15. Wieder, Judy (2001). Wieder, Judy, επιμ. Celebrity: The Advocate Interviews. New York, NY: Advocate Books. σελ. 85. ISBN 1-55583-722-0. 
  16. "Liza Minnelli marries Haley"Eugene Register-Guardian, September 16, 1974
  17. "Divorce Granted for Liza Minnelli"Daily News, January 30, 1992
  18. Maull, Samuel."Minnelli, Gest End Lawsuits, to Divorce"The Washington Post, January 18, 2007
  19. "Gest: Liza's still a legend" irishexaminer.com, April 20, 2007

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία