Ο Λάμπρος Φωτιάδης (1752-1805) ήταν Έλληνας λόγιος και διαφωτιστής του 18ου αιώνα.

Λάμπρος Φωτιάδης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Λάμπρος Φωτιάδης (Ελληνικά)
Γέννηση1752
Ιωάννινα[1]
Θάνατος1805
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
ποιητής

Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1752. Έχει χαρακτηριστεί πολλές φορές «Διδάσκαλος του Γένους».

Το όνομα του Φωτιάδη έχει συνδεθεί άρρικτα με το γλωσσικό ζήτημα και την αλληλογραφία του με το Δημήτριο Καταρτζή-Φωτιάδη (1730-1807).

Το εύρος της ποιητικής του παραγωγής ήταν μεγάλο όπως μαρτυρεί ο μαθητής του Δημήτριος Σχινάς σε σχετική «Νεκρολογία» του:

«συνέθετο Ποιήματα παντοία: Ανακρεόντεια, λέγω, Ημιιάμβεια, Ηρωελεγεία, Ηρωικά, Σαπφικά, Πινδαρικά, Τροχαϊκά, Επίμικτα, Ιαμβεία, Πτερύγια, Βωμούς, Πελέκεις, Ωά, Σύριγγας, και ως έπος ειπείν, πάντα Ποιήσεως είδη της Ποιητικής ιδέας και στομβότητος ου κατόπιν απολειπόμενα». [2]

Διετέλεσε σχολάρχης στην Ακαδημία του Βουκουρεστίου επί δεκατρία χρόνια. Ερμήνευσε τα έργα των δέκα ρητόρων, ολόκληρο τον Ξενοφώντα, τις Μούσες του Ηροδότου, τα συγγράμματα του Θουκυδίδη, τους λόγους του Γρηγορίου, και πολλά άλλα.

Απεβίωσε στο Βουκουρέστι το 1805.

Η αναφερόμενη ως εικόνα του είναι ξυλογραφία από το περιοδικό Εθνικόν Ημερολόγιον Βρετού του 1863.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. www.biolex.ios-regensburg.de/BioLexViewview.php?ID=1533.
  2. Δημήτριος Σχινάς, Ερμής ο Λόγιος, 15 Μαρτίου 1811 (Βλ. Διαμαντοπούλου 2013, 294).

Πηγές Επεξεργασία