Λίχας

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Λίχας είναι γνωστός κυρίως ο κήρυκας υπηρέτης του Ηρακλή στον μύθο της Δηιανείρας και της Ιόλης. Ο Λίχας είναι περισσότερο γνωστός από την τραγωδία του Σοφοκλή «Τραχίνιαι». Μετά την άλωση της Οιχαλίας ο Λίχας οδήγησε κατά διαταγή του Ηρακλή την Ιόλη στην Τραχίνα και έφερε εκεί τον χιτώνα του Νέσσου, τον οποίο παρέδωσε στον Ηρακλή κατά διαταγή της Δηιανείρας. Η διήγηση αυτή πάντως είχε καταγραφεί παλαιότερα από τον Αισχύλο.

«Ο Ηρακλής εκτοξεύει θυμωμένος μακρυά τον Λίχα», έργο του Αντόνιο Κανόβα (1795-1802).

Ο γεωγράφος Στράβων αναφέρει ότι οι Λιχάδες νήσοι (γνωστοί σήμερα και ως «Λιχαδονήσια») μεταξύ του βορειοδυτικού άκρου της Εύβοιας και της Φθιώτιδας πήραν το όνομά τους από τον κήρυκα Λίχα. Η σύνδεση όμως αυτή είναι μάλλον μεταγενέστερη και πλάστηκε εκ των υστέρων μόνο και μόνο για την ετυμολόγηση του ονόματος των νησίδων αυτών. Κατά τον σχολιαστή του Σοφοκλέους ο Λίχας ήταν σύντροφος του `Υλλου, ενώ άλλοι πίστευαν ότι ήταν παιδαγωγός του. Μία νεότερη παράδοση, την οποία ασπάζονται οι «Μεταμορφώσεις» του Οβιδίου (9:211), λέει ότι ο Λίχας μεταμορφώθηκε σε βράχο, όταν ο Ηρακλής, ενοχοποιώντας τον ως φορέα του θανατηφόρου χιτώνα, τον εκσφενδόνισε στον Ευβοϊκό Κόλπο. Σε ένα ερυθρόμορφο αγγείο ο Λίχας απεικονίζεται μαζί με τον Ηρακλή και τον Φιλοκτήτη, ενώ σε άλλο αγγείο κατά τη διάρκεια της θυσίας στο Κήναιον.

Με το όνομα Λίχας αναφέρεται και ένας Σπαρτιάτης που ανεκάλυψε τα οστά του Ορέστη, τα οποία σύμφωνα με δελφικό χρησμό ήταν απαραίτητο να βρεθούν ώστε οι Σπαρτιάτες να νικήσουν τους Τεγεάτες (Ηρόδοτος, Α 68).

Πηγή

• Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969