Λαυρέντιος των Μεδίκων ο Νεότερος
O Λαυρέντιος ο Νεότερος (Lorenzo di Piefrancesco de' Medici, 4 Αυγούστου 1463 - 20 Μαΐου 1503), ο αποκαλούμενος "ο λαοφιλής" (il popolaro), ήταν Ιταλός τραπεζίτης και πολιτικός και αδελφός του Τζοβάνι των Μεδίκων. Ανήκε στον Οίκο των Μεδίκων της Φλωρεντίας.
| Λαυρέντιος ο Νεότερος | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 4 Αυγούστου 1463 Φλωρεντία, Ιταλία |
| Θάνατος | 20 Μαΐου 1503 (39 ετών) Φλωρεντία, Ιταλία |
| Σύζυγος | Σεμίραμις Αππιάνο |
| Επίγονοι | Πιερφραντσέσκο των Μεδίκων ο Νεότερος κ.α. |
| Οίκος | Οίκος των Μεδίκων |
| Πατέρας | Πιερφραντσέσκο των Μεδίκων ο Πρεσβύτερος |
| Μητέρα | Λαουντόμια Ατσιαγιόλι |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στη Φλωρεντία και ήταν ο πρωτότοκος γιος του Πιερφραντσέσκο του Πρεσβύτερου, τραπεζίτη και της Λαουντόμια Ατσιαγιόλι, κόρης του Άνιολο Ατσιαγιόλι. Τον αποκαλούσαν και Λορέντσο του Πιερφραντσέσκο (Lorenzo il Pierfrancesco). Ανήκε στο νεότερο κλάδο των Μεδίκων των λαοφιλών (il popolani), δηλ. οπαδών της Δημοκρατίας, που θα δώσει τους μεγάλους δούκες της Τοσκάνης.
Από τη δεκαετία του 1440 υπήρχε ένταση μεταξύ του κύριου κλάδου των Μεδίκων, των κυβερνητών της Φλωρεντίας και του νεότερου αυτού κλάδου. Ο πατέρας του προσπάθησε να προστατεύσει τους γιους του από τους Μεδίκους του κύριου κλάδου[1], αλλά απεβίωσε το 1476 αφήνοντας τον Λαυρέντιο 13 ετών και τον Τζοβάνι 9 ετών. Ο Λαυρέντιος ο Μεγαλοπρεπής, κυβερνήτης της πόλης, πήρε αμέσως τα δύο δεύτερα ξαδέλφια του υπό την κηδεμονία του. Τα δύο παιδιά είχαν κληρονομήσει τον πλούτο του τραπεζίτη πατέρα τους και ο Λαυρέντιος Α΄, που αντιμετώπιζε οικονομικές δυσκολίες μετά το 1478, τον λεηλάτησε με αναγκαστικά δάνεια[1]. Όταν ενηλικιώθηκαν έλεγαν πως τους χρεωστούσε 100.00 δουκάτα· ως το 1485 ο Λαυρέντιος Α΄ τους είχε εξοφλήσει τα μισά.
Πάντως ο κηδεμόνας τους εξασφάλισε γι' αυτούς την καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσε να πληρωθεί εκείνη την εποχή. Ο Λαυρέντιος είχε διδασκάλους διάσημους ουμανιστές, όπως ο Μαρσίλιο Φιτσίνο, Άντζελο Πολιτσιάνο και Τζόρτζο Βεσπούτσι, θείο του θαλασσοπόρου Αμέριγκο Βεσπούτσι. Ο Αμερίγκο ήταν συμφοιτητής και φίλος του Λαυρέντιου και έπειτα υπάλληλός του: το 1500 θα στείλει τις περισσότερες διάσημες επιστολές του από το νέο Κόσμο στον Λαυρέντιο. Ο Λορέντσο έγινε άνθρωπος με φιλελεύθερες απόψεις, ποιητής και μεγάλος γνώστης της Τέχνης· το 1485 παρήγγειλε ένα χειρόγραφο της Θείας Κωμωδίας του Δάντη εικονογραφημένο από τον Σάντρο Μποττιτσέλλι.
Το 1482 ο Λαυρέντιος Α΄ ο μεγαλοπρεπής κανόνισε το γάμο του με την Σεμιραμίντε Αππιάνο, κόρη του Ιάκοπο Γ΄ πρίγκιπα του Πιομπίνο, που όχι μόνο έφερε προσοδοφόρες εμπορικές σχέσεις, αλλά και πολιτικές διασυνδέσεις: οι Αππιάνι είχαν συγγένεια με τους βασιλείς της Νάπολης[2]. Ο Λαυρέντιος Α΄ παρήγγειλε στον Μποττιτσέλλι τον πίνακα Η Παλλάδα Αθηνά εξημερώνει έναν Κένταυρο μάλλον ως γαμήλιο δώρο στο ζεύγος. Ο πίνακας συμβολίζει τη λογική που δαμάζει τη δύναμη των ενστίκτων. Ο κηδεμόνας του ή ο ίδιος ο Λαυρέντιος πιστεύεται ότι παρήγγειλαν στον Μποττιτσέλλι το έργο Αλληγορία της Άνοιξης, όπου ο Λαυρέντιος εικονίζεται ως Ερμής και η Σεμιραμίντε είναι η μεσαία από τις Χάριτες. Επίσης ο Λαυρέντιος πιστεύεται ότι παρήγγειλε στον ίδιο ζωγράφο τον πίνακα Η γέννηση της Αφροδίτης, τον πιο διάσημο πίνακα της Αναγέννησης.
Ο Λαυρέντιος κληρονόμησε από τον παππού του Λαυρέντιο τον Πρεσβύτερο τη βίλα ντελ Τρέμπιο και με την υπόδειξη του Λαυρέντιου Α΄ αγόρασε το 1477 τη βίλα ντι Καστέλο. Το 1483 η Φλωρεντία τον έστειλε πρεσβευτή στο Παρίσι, ως εκπρόσωπο στη στέψη του Καρόλου Ζ΄ της Γαλλίας.
Υπήρχαν διαφωνίες με τον κηδεμόνα του για την προγονική κληρονομιά. Κορυφώθηκαν το 1484, όταν ο Λαυρέντιος Α΄ ο μεγαλοπρεπής διέγραψε το όνομα του Λαυρέντιου του Νεότερου από τον κατάλογο των υποψηφίων για αξιώματα στη Φλωρεντία και επήλθε ρήξη. Το 1485 διευθέτησαν τις διαφορές τους· ο Λαυρέντιος ο Νεότερος και ο αδελφός του Τζοβάνι πήραν τη βίλα Καφατζόλο, αλλά ήταν σαφές ότι ο πρώτος δεν θα μπορούσε να αναλάβει πολιτική θέση στην πόλη, όσο ήταν κυβερνήτης ο Λαυρέντιος Α΄. Το 1492 απεβίωσε ο Λαυρέντιος Α΄ και τον διαδέχθηκε ο γιος του Πέτρος Β΄. Επειδή οι δύο αδελφοί τάχθηκαν εναντίον του, τους εξόρισε. Όταν ο Κάρολος Η΄ της Γαλλίας εκστράτευσε στην Ιταλία και πέρασε από τη Φλωρεντία, επανέφερε τη Δημοκρατία και οι δύο αδελφοί επέστρεψαν ως υπέρμαχοί της, από όπου και το προσωνύμιο οι λαοφιλείς (il popolani). Ο Λαυρέντιος έγινε από τις πιο εξέχουσες μορφές της νέας διοίκησης. Έγινε ο πολιτιστικός διάδοχος του Λαυρέντιου Α΄: ήταν ο προστάτης του Μποττιτσέλλι, του Μιχαήλ Αγγέλου, του Φιλίππο Λίππι και του Μπαρτολομέο Σκάλα. Το 1494 ίδρυσε ένα εργαστήριο κεραμικής στο Καφατζόλο.
Επισκιάστηκε από τον Σαβοναρόλα και μετά το θάνατο αυτού υπήρχε η φήμη ότι ο Λαυρέντιος θα αναλάμβανε την αρχή της Φλωρεντίας προσωπικά, αλλά ο ίδιος αρνήθηκε. Το 1501 τον κατηγόρησαν ότι συνωμοτούσε με τον Καίσαρα Βοργία να του παραδώσει την πόλη, αλλά οι κατηγορίες δεν επιβεβαιώθηκαν. Απεβίωσε το 1503 στη Φλωρεντία.
Ο εγγονός του Λορεντσίνο θα δολοφονήσει τον Αλέξανδρο δούκα της Φλωρεντίας, τελευταίο κυβερνήτη της πόλης από τον κύριο κλάδο των Μεδίκων. Θα τον διαδεχθεί ο μικρανιψιός του Λαυρέντιου, ο Κόζιμο Α΄ ως μεγάλος δούκας της Τοσκάνης.
Οικογένεια Επεξεργασία
To 1482 νυμφεύτηκε τη Σεμιράμιδα Αππιάνο, κόρη του Τζάκοπο Γ΄ πρίγκιπα του Πιομπίνο και είχε τέκνα:
- Πιερφραντσέσκο ο Νεότερος 1487-155, τραπεζίτης.
- Αβεράρντο.
- Λαουντόμια.
- Τζινέβρα, παντρεύτηκε τον Τζοβάνι ντελι Αλμπίτσι.
- Βιντσέντσο.
Υποσημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Brown, A. (1993) The Medici in Florence: the exercise and language of power. Florence: Olschki
- ↑ Μητέρα του Ιάκοπο Γ΄ ήταν η Κόλια ντε' Tζούντιτσι, νόθη κόρη του Αλφόνσου Ε΄ της Αραγωνίας και Α΄ της Νάπολης και Σικελίας. Ώστε ο Ιάκοπο Γ΄ ήταν εξάδελφος του Αλφόνσου Β΄ της Νάπολης και του Φρειδερίκου Α΄ βασιλέων της Νάπολης.