Λεβέντε
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Λεβέντε, ουγγρ. Levente (=ιππότης) (π. 1013 - 1047) από τον Οίκο των Αρπάντ ήταν ο παγανιστής αδελφός τού Χριστιανού Ανδρέα Α΄ της Ουγγαρίας.
| Λεβέντε | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Levente (Ουγγρικά) |
| Γέννηση | 1010 |
| Θάνατος | 1047[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Ουγγαρίας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Βαζούλ |
| Αδέλφια | Ανδρέας Α΄ της Ουγγαρίας Μπέλα Α΄ της Ουγγαρίας |
| Οικογένεια | Οίκος των Άρπαντ |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν ο πρώτος γιος τού Βαζούλ μεγάλου πρίγκιπα των Ούγγρων και της συζύγου του, μίας της γενιάς των Τάτονυ. Αδέλφια του ήταν ο Ανδρέας Α΄ και ο Μπέλα Α΄. Μερικά χρονικά τον αναφέρουν, μαζί με τους αδελφούς του, ως τέκνα τού Λαδισλάου τού Φαλακρού και της συζύγου του από τη Ρουθηνία (i.e. τους Ρως τού Κιέβου). Ωστόσο οι ιστορικοί της εποχής μας θεωρούν αξιόπιστη την πρώτη εκδοχή. Είναι συζητήσιμο αν είναι ο πρώτος ή ο τρίτος γιος: ο ιστορικός Γκυούλα Κριστό τον θεωρεί πρώτο και πως γεννήθηκε μεταξύ 1010 και 1015.
Το 1031/3 ο Στέφανος Α΄ της Ουγγαρίας τύφλωσε τον εξάδελφό του Βαζούλ· τα τρία αδέλφια έφυγαν από την Ουγγαρία, διότι, όπως αναφέρει το Εικονογραφημένο Χρονικό, "η ζωή τους κινδύνευε". Το αργότερο ως το 1034 ήταν στην Αυλή τού Μιέσκο Β΄ της Πολωνίας, όπου ο Μπέλα Α΄ έμεινε, ενώ οι άλλοι δύο αδελφοί συνέχισαν ως το Κίεβο. Εκεί ο Ανδρέας Α΄ βαπτίστηκε· ο Λεβέντε έμεινε αφοσιωμένος παγανιστής.
Τον Στέφανο Α΄ διαδέχθηκε ο ανιψιός του Πέτρος Ορσέολο και οι ευγενείς της Ουγγαρίας έπεισαν τον Ανδρέα Α΄ και τον Λεβέντε να επιστρέψουν. Εν τω μεταξύ ξέσπασε μεγάλη εξέγερση των παγανιστών στη χώρα και οι στασιαστές συνέλαβαν τον Πέτρο. Οι ευγενείς και ο ανώτερος κλήρος προτίμησαν έναν Χριστιανό ηγεμόνα και πρόσφεραν το στέμμα στον Ανδρέα Α΄. Το Εικονογραφημένο Χρονικό αναφέρει, ότι ο Λεβέντε θα διέφθειρε τη χώρα με την ειδωλολατρεία και πως παρέδωσε το στέμμα με "απλότητα πνεύματος", υποδηλώνοντας ότι εκούσια αποκήρυξε το στέμμα υπέρ τού αδελφού του.
Απεβίωσε το 1047 και τάφηκε στην κώμη Τάκσονυ επί τού Δούναβη. Η κώμη είχε το όνομα τού πάππου του Τάκσονυ της Ουγγαρίας, ο οποίος είχε επίσης ταφεί εκεί.
Πηγές Επεξεργασία
- Simon of Kéza: The Deeds of the Hungarians (Edited and translated by László Veszprémy and Frank Schaer with a study by Jenő Szűcs) (1999). CEU Press. ISBN 963-9116-31-9.
- The Hungarian Illuminated Chronicle: Chronica de Gestis Hungarorum (Edited by Dezső Dercsényi) (1970). Corvina, Taplinger Publishing. ISBN 0-8008-4015-1.