Λοθάριος Γ΄ Σούπλινμπουργκ
Ο Λοθάριος Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ή Λοθάριος του Σούπλινμπουργκ (Lothar III, πριν τις 9 Ιουνίου 1075 - 3 Δεκεμβρίου 1137) ήταν Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (1133 - 1137), Δούκας της Σαξονίας (1106 - 1137), Βασιλιάς της Γερμανίας, Βασιλιάς της Ιταλίας και Βασιλιάς της Αρλ (1125 - 1137). Αν στην αρίθμηση μετρηθεί ο Λοθάριος Α΄ των Φράγκων τότε είναι ο Λοθάριος Β΄. Αν μετρηθεί και ο Λοθάριος Β΄ της Λοθαριγγίας ή ο Λοθάριος Β΄ της Ιταλίας (με την έννοια ότι η Λοθαριγγία καταλάμβανε μέρη της Γερμανίας ή ότι ο Λοθάριος ήταν και βασιλιάς της Ιταλίας), τότε είναι ο Λοθάριος Γ΄ και ως τέτοιος υπέγραφε: Lotharius tertius. Ο Λοθάριος Γ΄ ήταν γιος του κόμη του Σαξονίας Γκέμπχαρτ του Σούπλινμπουργκ και της Χέντβιχ του Φόρμπαχ, στη βασιλεία του σημειώθηκαν συνεχείς συγκρούσεις με μέλη από τον Οίκο των Χοενστάουφεν όπως ο Φρειδερίκος Β΄ της Σουαβίας και ο Κορράδος Γ΄ της Γερμανίας. Πέθανε την εποχή που επέστρεφε από μία επιτυχημένη εκστρατεία του στο Νορμανδικό Βασίλειο της Σικελίας.
| Λοθάριος Γ΄ Σούπλινμπουργκ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Lothar von Supplinburg (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 9 Ιουνίου 1075 ή 1075 Unterlüß |
| Θάνατος | 4 Δεκεμβρίου 1137 ή 1137 Breitenwang |
| Τόπος ταφής | Imperial cathedral of Königslutter |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης ηγεμόνας αυτοκράτορας[1] συγγραφέας[1] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ρίχεντσα του Νόρτχαϊμ[2] |
| Τέκνα | Γερτρούδη του Σύπλινγκενμπουργκ[2] |
| Γονείς | Γκέμπχαρντ του Σούπλινμπουργκ και Χέντβιχ του Φόρμπαχ |
| Αδέλφια | Σίμων Α΄ της Λωρραίνης (ετεροθαλής αδελφός από μητέρα)[3] Γερτρούδη της Λωρραίνης[3] |
| Συγγενείς | Ερρίκος Ι΄ της Βαυαρίας (γαμπρός) |
| Οικογένεια | Οίκος του Σούπλινμπουργκ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (1133–1137) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Πρώτα χρόνια Επεξεργασία
Δεν υπάρχουν επαρκείς πηγές σχετικά με τη νεότητα του, ο πατέρας του συμμετείχε στη Σαξονική Εξέγερση εναντίον του Οίκου των Σαλίων και έπεσε σε μάχη με τα πολεμώντας με τα στρατεύματα του αυτοκράτορα Ερρίκου Δ΄. Ο Λοθάριος Γ΄ ήταν μεταθανάτιος γιος και γεννήθηκε αμέσως μετά.[4] Παντρεύτηκε τη Ρίχεντσα του Νόρντχαϊμ (1100) κόρη του κόμη Ερρίκου του Νόρντχαϊμ και της Ζερτρούντ του Μπράουνσβαϊγκ διάδοχο του Οίκου των Μπρουνονιδών.[5] Ασχολήθηκε τα πρώτα χρόνια με την αγορά εδαφών ή κέρδη μέσω κληρονομιάς και γαμήλιων συμμαχιών σε ολόκληρη τη Σαξονία, κέρδισε τα εδάφη του Οίκου των Μπίλλουνγκ, των κομήτων του Νόρντχαϊμ και των Μπρουνονιδών, έγινε ο ισχυρότερος γαιοκτήμονας στη βόρεια Γερμανία. Υποστήριξε τον μελλοντικό αυτοκράτορα Ερρίκο Ε΄ όταν βρισκόταν σε σύγκρουση με τον πατέρα του, σε αντάλλαγμα τον διόρισε Δούκα της Σαξονίας όταν πέθανε ο Μάγκνους της Σαξονίας (1106). Ο Λοθάριος επαναστάτησε στη συνέχεια εναντίον του αυτοκράτορα και δήλωσε την πρόθεση του να κυβερνά ανεξάρτητα τη Σαξονία. Ο Αδόλφος Α΄ του Χόλσταϊν πήρε από τον Λοθάριο το Χόλσταϊν, ο Λοθάριος καθαιρέθηκε από Δούκας της Σαξονίας (1110) αλλά επανήλθε με τον νέο αυτοκράτορα Ερρίκο Ε΄ (1112). Αργότερα ενώθηκε με τις δυνάμεις των Σαξόνων που επαναστάτησαν εναντίον του αυτοκράτορα και νίκησαν τον αυτοκρατορικό στρατό.[6] Ο Κορράδος του Μάισσεν διορίστηκε με τη βοήθεια του Λοθάριου Μαργράβος του Μάισσεν και ο Αλβέρτος η Άρκτος πήρε την κομητεία της Λουσατίας.
Βασιλιάς της Γερμανίας Επεξεργασία
Με τον θάνατο του αυτοκράτορα Ερρίκου Ε΄ (1125) ο Λοθάριος του Σούπλινμπουργκ προτάθηκε από τον αρχιεπίσκοπο του Μάιντς σαν διάδοχος.[7] Ο Λοθάριος ήταν ο κορυφαίος γαιοκτήμονας στη Σαξονία προχωρημένης ηλικίας άνω των 50 ετών και χωρίς γιους, τα χαρακτηριστικά αυτά εξυπηρετούσαν τα σχέδια τους για να μην δημιουργήσει τη δική του δυναστεία. Είχε εκλεγεί επίσης βασιλιάς των Ρωμαίων μετά από σκληρή σύγκρουση που είχε με τον Φρειδερίκο Β΄ της Σουαβίας από τον αντίπαλο Οίκο των Χοενστάουφεν.[8] Η εκλογή του ήταν σημαντική επειδή ακύρωσε όλους τους κανόνες κληρονομικής διαδοχής.[9] Στις διαμάχες που επικρατούσαν ανάμεσα στον πάπα και τον αυτοκράτορα ο Λοθάριος προχώρησε σε μιά σειρά από συμβολικές πράξεις υπέρ του πάπα, κέρδισε την υποστήριξη του.[10] Μια εκστρατεία που ακολούθησε στη Βοημία κατέληξε σε ήττα, ανάμεσα σε αυτούς που πήραν αιχμάλωτους οι Βοημοί ήταν ο Αλβέρτος ο Άρκτος, μελλοντικός μαργράβος του Βρανδεμβούργου. Η μητέρα του Φρειδερίκου Β΄ της Σουαβίας και του Κορράδου ήταν η Αγνή του Βάιμπλινγκεν κόρη του πρώην αυτοκράτορα Ερρίκου Δ΄ και αδελφή του Ερρίκου Ε΄, ήταν συνεπώς κληρονομικοί διεκδικητές. Η διαμάχη του Φρειδερίκου Β΄ και του Λοθάριου Γ΄ για τη διαδοχή έληξε τελικά με τη νίκη του Λοθάριου, ο Φρειδερίκος αναγκάστηκε να δηλώσει την υποταγή του (1134).
Σύγκρουση με τους Στάουφεν Επεξεργασία
Η Οικογένεια των Σούπλινμπουργκ με Σαξονικές και Βαυαρικές ρίζες ήταν πολιτικά αντίπαλος με τον Οίκο των Σαλίων και τον Σουηβικό Οίκο των Χοενστάουφεν. Την περίοδο που ήταν αυτοκράτορας ο Λοθάριος Γ΄ ξέσπασε σύγκρουση ανάμεσα στους Γουέλφους και τα δυο αδέλφια από τον Οίκο των Χοενστάουφεν.[11] Οι Στάουφεν πέρα από τα εδάφη που είχαν κατακτήσει από την οικογένεια των Σαλίων διεκδικούσαν τα κληρονομικά αυτοκρατορικά δικαιώματα σαν εγγονοί του Ερρίκου Δ΄. Ο Λοθάριος Γ΄ προσπάθησε να κάνει κατάσχεση της αυτοκρατορικής περιουσίας σε μια συνάντηση με τους ευγενείς στο Ρέγκενσμπουργκ, αυτό έφερε την αντίδραση των Στάουφεν. Ο Λοθάριος έθεσε τον Φρειδερίκο Β΄ υπό αυτοκρατορική απαγόρευση και πήρε τη Φραγκονία από τον αδελφό του Κορράδο, ο σύμμαχος του Κορράδος Α΄ του Τσέρινγκεν διορίστηκε ρέκτορας στη Βουργουνδία. Τους Στάουφεν υποστήριξαν εκτός από τα εδάφη τους πολλές Ελεύθερες Ανακτορικές Πόλεις, το Δουκάτο της Αυστρίας και το Δουκάτο της Σουαβίας, ο Κορράδος εξελέγη "Διεκδικητής Βασιλιάς" ως Κορράδος Γ΄. Ο Κορράδος μετέβη κατόπιν στην Ιταλία για να γίνει η βασιλική του στέψη από τον αρχιεπίσκοπο του Μιλάνου Άνσελμο Ε΄.[12][13]. Ο Λοθάριος Γ΄ εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία των Στάουφεν λόγω του ότι έλλειπε ο Κορράδος και κατέλαβε δυο από τις ισχυρότερες πόλεις τους Νυρεμβέργη και Σπάιερ. Ο Κορράδος απέτυχε να κάνει οτιδήποτε όταν επισκέφτηκε την Ιταλία και επέστρεψε χωρίς να καταφέρει τίποτα (1130), η θέση του Λοθάριου ισχυροποιήθηκε.[14]
Αυτοκράτορας Επεξεργασία
Στη διπλή παπική εκλογή (1130) συμφώνησαν και οι δύο πλευρές να υποστηρίξουν τον Λοθάριο του Σούπλινμπουργκ, είχε τη μεγάλη ευκαιρία να πετύχει την αυτοκρατορική εκλογή αλλά ασχολήθηκε με τους Στάουφεν και άφησε τους υφισταμένους του να προχωρήσουν τις διαπραγματεύσεις. Ο Αντίπαπας Ανάκλητος Β΄ του πρότεινε να τον στέψει αυτοκράτορα, τελικά ο Λοθάριος άλλαξε γνώμη και αποφάσισε να υποστηρίξει τον πάπα Ιννοκέντιο Β΄, τον συνόδευσε στη Ρώμη.[15] Οι δύο άντρες συναντήθηκαν στη Λιέγη, ο Λοθάριος δήλωσε την υποταγή του στον Ιννοκέντιο Β΄ αλλά τα αιτήματα του αγνοήθηκαν, διατήρησε ωστόσο τα προνόμια που είχε από το Κονκορδάτο του Βορμς.[16] Συμφώνησε να υποστηρίξει τον Ιννοκέντιο στην εκστρατεία του εναντίον του Ρογήρου Β΄ της Σικελίας συμμάχου του Ανάκλητου, ο Ιννοκέντιος Β΄ τον έστεψε ξανά σε αντάλλαγμα βασιλιά των Ρωμαίων (29 Μαρτίου 1131).[17][18]
Ο στρατός που πήρε μαζί του στην Ιταλία ο Λοθάριος ήταν πολύ μικρός επειδή ήθελε να προστατεύσει τα εδάφη του στη Γερμανία από τους Στάουφεν (1232), δεν πλησίασε τις εχθρικές πόλεις, πολιόρκησε το Μιλάνο αλλά απέτυχε να το αλώσει λόγω του μικρού στρατού.[19] Έφτασε στη Ρώμη (1133) που βρισκόταν στην κατοχή του Ανάκλητου, δεν μπόρεσε να γίνει η αυτοκρατορική στέψη του στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, ο Ιννοκέντιος Β΄ τον έστεψε αυτοκράτορα στο Λατερανό (4 Ιουνίου 1133).[20] Ο αυτοκράτορας δεν έδωσε μεγάλη σημασία στα παπικά διατάγματα, αγνόησε μια παπική βούλα του Ιννοκέντιου που ζητούσε υποταγή του αυτοκράτορα στον πάπα. Αναγνώρισε στον πάπα την κυριότητα των εδαφών που ανήκαν στη Ματθίλδη της Κανόσα υπό την προϋπόθεση να τα πάρει ο ίδιος σαν δώρο.[21]
Εκστρατεία στη Σικελία Επεξεργασία
Με την επιστροφή του στη Γερμανία προσπάθησε να κλείσει ειρήνη με τους αντιπάλους του από την οικογένεια των Χοενστάουφεν, οι δύο αδελφοί του δήλωσαν την υποταγή τους και ο ίδιος στο Μπάμπεργκ τους συγχώρεσε και τους έδωσε τα εδάφη τους (1135).[22] Μετά την αναγνώριση του σαν αυτοκράτορα ο Λοθάριος Γ΄ εγκατέλειψε τον τίτλο του βασιλιά της Ιταλίας και οι Χοενστάουφεν υποσχέθηκαν να τον ακολουθήσουν στη μελλοντική του εκστρατεία στην Ιταλία.[23] Η εκστρατεία εναντίον του Ρογήρου Β΄ ξεκίνησε (1136) με την υποστήριξη του πάπα Ιννοκέντιου Β΄, στο πλευρό τους ήταν και ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Ιωάννης Β΄ Κομνηνός. Οι δύο στρατοί στους οποίους αρχηγοί τους ήταν ο Λοθάριος και ο γαμπρός του Ερρίκος Ι΄ της Βαυαρίας εισήλθαν στην Ιταλία.[24] Ο Γουλιέλμος του Λοριτέλο δήλωσε την υποταγή του στον Λοθάριο Γ΄ και του άνοιξε τις πύλες της Τέρμολι, ακολούθησε η υποταγή του Ούγου Β΄ της Μολίζε. Οι δυο στρατοί συναντήθηκαν στο Μπάρι και συνέχισαν την πορεία τους νότια (1137). Ο Ρογήρος Β΄ ζήτησε να δώσει την Απουλία σαν αυτοκρατορικό δώρο σε έναν από τους γιους του και να παραδώσει άλλον έναν από τους γιους του όμηρο, την πρόταση απέρριψε ο Λοθάριος Γ΄ ύστερα από πίεση του Ιννοκέντιου Β΄. Τα Γερμανικά στρατεύματα κουράστηκαν έντονα με την εκστρατεία στον θερινό καύσωνα και επαναστάτησαν, ο αυτοκράτορας διαχώρησε την Κάπουα και την Απουλία από το Βασίλειο της Σικελίας, τις έδωσε στους εχθρούς του Ρογήρου.[25] Ο πάπας Ιννοκέντιος Β΄ διεκδίκησε την Απουλία σαν δική του και τελικά συμφώνησαν να τη δώσουν στον Ρανούλφ του Αλάιφ.[26] Ο Λοθάριος Γ΄ κατέκτησε το Σαλέρνο από τον Αύγουστο ως τον Οκτώβριο του 1137 και έκοψε νομίσματα με το όνομα του.[27]
Θάνατος Επεξεργασία
Ο Λοθάριος Γ΄ πέθανε στον δρόμο της επιστροφής περνώντας από τις Άλπεις (4 Δεκεμβρίου 1137).[28] Το σώμα του βράστηκε για να μην γίνει η σήψη και τα οστά του μεταφέρθηκαν στον Ναό του Αγίου Πέτρου και Παύλου στην Κάτω Σαξονία σε έναν ναό που είχε ιδρύσει ο ίδιος (1135).[29] Λίγο πριν τον θάνατο του έδωσε τα εδάφη της Ματθίλδης στην Τοσκάνη στον γαμπρό του Ερρίκο Ι΄ της Βαυαρίας, του έδωσε επίσης το Δουκάτο της Σαξονίας και τα αυτοκρατορικά σύμβολα. Η βασιλεία του πέρασε ωστόσο στον Οίκο των Χοενστάουφεν, οι ελπίδες του Λοθάριου Γ΄ για μια ισχυρή κληρονομική μοναρχία από τον Οίκο των Γουέλφων διαψεύστηκαν. Σαν Σάξονας έδειξε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην πατρίδα του τη Σαξονία περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον αυτοκράτορα. Τον έλεγχο του Χόλσταϊν τον έδωσε στον Αδόλφο Α΄ του Χόλσταϊν και διόρισε τον Αλβέρτο τον Άρκτο μαγδράβο του Βραδεμβούργου (1134). Λίγο αργότερα διόρισε τον Κορράδο του Μάισσεν που ήταν ήδη μαργράβος του Μάισσεν μαργράβο της Λουσατίας (1136), οι δύο κομητείες ενώθηκαν. Ο Ερρίκος Β΄ της Δανίας έγινε υποτελής του αυτοκράτορα (1135), με την επιτυχή διπλωματική πολιτική του Λοθάριου τερματίστηκε ο πόλεμος ανάμεσα στην Πολωνία και τη Βοημία. Ο Μπολέσλαφ Γ΄ ο Στραβόστομος πλήρωσε φόρο υποτέλειας στον αυτοκράτορα, σε αντάλλαγμα ο Λοθάριος Γ΄ του έδωσε δώρα την Πομερανία και το Ρύγκεν.
Οικογένεια Επεξεργασία
Νυμφεύτηκε π. το 1107 την 3η εξαδέλφη του Ρίχεντσα του Νόρντχαϊμ[30], κόρη του Ερρίκου μαργράβου της Φρισίας και είχε τέκνο:
- Γερτρούδη 1115-1143, παντρεύτηκε πρώτα τον Ερρίκο Ι΄ των Γουέλφων δούκα της Βαυαρίας και μετά τον Ερρίκο Β΄ των Μπάμπενμπεργκ δούκα της Αυστρίας.
Μετά το τέλος του Λοθάριου, ο αντίπαλός του από τον Οίκο των Χοενστάουφεν Κορράδος εξελέγη βασιλιάς της Γερμανίας ως Κορράδος Γ΄. Όταν ο γαμπρός του Ερρίκος Ι΄ αρνήθηκε να του δώσει όρκο υποτέλειας, ο Κορράδος Γ΄ έκανε κατάσχεση της περιουσίας του.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Ιταλικά) Mirabile: Digital Archives for Medieval Culture. SISMEL – Edizioni del Galluzzo.
- ↑ 2,0 2,1 «Kindred Britain»
- ↑ 3,0 3,1 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ Pavlac, σ.470
- ↑ Fuhrmann 1995, σ. 99
- ↑ Comyn, σ. 181
- ↑ Comyn, σ. 189
- ↑ Bryce, σ. 39
- ↑ Bryce, σ. 238
- ↑ Bryce, σ. 39
- ↑ Comyn, σ. 191
- ↑ Bryce, σ. 39
- ↑ Comyn, σ. 191
- ↑ Comyn, σ. 191
- ↑ Bryce, σ. 166
- ↑ Comyn, σ. 192
- ↑ Bryce, σ. 39
- ↑ Mann, Horace. Lives of the Popes in the Middle Ages, Vol. IX: 1130-1159, 1914, σ. 23
- ↑ Sismondi, J. C. L., History of the Italian Republics in the Middle Ages, σ. 51
- ↑ Comyn, σ. 192
- ↑ Comyn, σ. 192
- ↑ Comyn, σ. 193
- ↑ Charles Frederick Partington, The British Cyclop?dia of Biography (1837), σ. 974
- ↑ Comyn, σ. 193
- ↑ Comyn, σ. 194
- ↑ Comyn, σ. 194
- ↑ Philip Grierson, Mark A. S. Blackburn and Lucia Travaini, Medieval European Coinage. Vol. 14: Italy (III) (South Italy, Sicily, Sardinia) (Cambridge University Press, 1998), σσ. 125–26
- ↑ Bryce, σ. 11
- ↑ J. L. Bada, B. Herrmann, I. L. Payan and E. H. Man (1989), "Amino acid racemization in bone and the boiling of the German Emperor Lothar I", Applied Geochemistry 4: σσ. 325–27
- ↑ Είναι: Μπρουν Α΄ του Μπράουνσβαϊγκ > (γιος) κόμης του Μπράουνσβαϊγκ > Φρειδερίκος κόμης του Φόρμπαχ > Χέντβιχ του Φόρμπαχ > Λοθάριος Β΄ Σούπλινμπουργκ και
Μπρουν Α΄ του Μπράουνσβαϊγκ > Λιούντολφ της Φρισίας > Έγκμπερτ Α΄ του Μάισσεν > Γερτρούδη του Μπράουνσβαϊγκ > Ρίχεντσα του Νόρντχαϊμ.
Πηγές Επεξεργασία
- Hampe, Karl (1973). Germany under the Salian and Hohenstaufen Emperors. ISBN 0631141804.
- Bryce, James (1913). The Holy Roman Empire. London: MacMillan.
- Fuhrmann, Horst (1995). Germany in the High Middle Ages: C.1050-1200. Translated by Reuter, Timothy. Cambridge University Press.
- Comyn, Robert (1851). History of the Western Empire from its Restoration by Charlemagne to the Accession of Charles V. 1.
- Pavlac, Brian A. (2001). "Lothar III (1075–1137)". In Jeep, John M. (ed.). Medieval Germany. Routledge.
.jpg){kind=small}
_p077_Lothar_III..jpg)
