Βικιπαίδεια

Λουδοβίκος ο Τυφλός

βασιλιάς της Ιταλίας και αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας

Ο Λουδοβίκος Γ΄ ο Τυφλός (Louis III l'Aveugle, 882 – 5 Ιουνίου 928)[7] από τον Οίκο των Μπιβινιδών ήταν βασιλιάς της Προβηγκίας (888 - 928), βασιλιάς της Λομβαρδίας ("Ιταλίας") (900 - 905) και αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ως Λουδοβίκος Γ΄ (901 - 905). Διάδοχος του ήταν ο Βερεγγάριος Α΄ της Ιταλίας [8].

Λουδοβίκος ο Τυφλός
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Louis III l'Aveugle (Γαλλικά) και Ludovico III il Cieco (Ιταλικά)
Γέννηση880[1][2][3] ή Δεκαετία του 880[4]
Ωτέν ή Προβηγκία
Θάνατος5  Ιουνίου 928[4] ή 28  Ιουνίου 928
Αρλ[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΆννα της Κωνσταντινούπολης[6]
ΤέκναΚάρολος Κωνσταντίνος του Βιεν
Anne de Provence
ΓονείςΜπόζο της Προβηγκίας και Ερμενγάρδη της Ιταλίας
ΑδέλφιαΓκουίλα της Προβηγκίας
Ενγκελμπέργκα της Προβηγκίας
ΟικογένειαΟίκος των Μποζονιδών
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΑυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (901–905)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφία Επεξεργασία

Ο Λουδοβίκος ήταν γιος τού Μπόζο σφετεριστή βασιλιά της Προβηγκίας και της Ερμενγάρδης των Καρολιδών, κόρης τού Λουδοβίκου Β΄ των Φράγκων & των Λομβαρδών.[9]

Στις 11 Ιανουαρίου 887, μετά το τέλος τού πατέρα του, ανέλαβε τον θρόνο της Προβηγκίας.[10] Τον Μάιο τού ίδιου έτους ταξίδευσε με την μητέρα του στην Αυλή τού συγγενή της Καρόλου Γ΄ του Παχύ, όπου η Ερμενγάρδη έλαβε την αναγνώριση τού νεαρού γιου της ως βασιλιά.[11] Ο Κάρολος Γ΄ υιοθέτησε τον Λουδοβίκο Γ΄ ως γιο του και έθεσε υπό την προστασία του τόσο αυτόν, όσο και τη μητέρα του.[12] Το 900 ο Λουδοβίκος Γ΄, ως εγγονός και διάδοχος τού αυτοκράτορα Λουδοβίκου Β΄,[13] κλήθηκε στην Ιταλία ενάντια στον Βερεγγάριο Α΄, που θεωρήθηκε υπεύθυνος για την εισβολή των Μαγυάρων.[14] Λίγο αργότερα το 901, στέφθηκε αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τον πάπα Βενέδικτο Δ΄.[14] Το 905 ο Λουδοβίκος Γ΄ ξεκίνησε εισβολή στην Ιταλία, στην οποία απέτυχε και αναζήτησε καταφύγιο στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου,[15] συνελήφθη όμως. Στις 21 Ιουλίου 905 οδηγήθηκε σε τύφλωση για την καταπάτηση τού όρκου του[16] και αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το στέμμα της Ιταλίας και της αυτοκρατορίας του.

Γάμος με Βυζαντινή πριγκίπισσα Επεξεργασία

To 899 ο Λουδοβίκος Γ΄ αρραβωνιάστηκε την Άννα των Μακεδόνων, κόρη του Λέοντος ΣΤ΄ τού Σοφού και της δεύτερης συζύγου του Ζωής Ζαούτζαινας (μεγαλύτερης, ετεροθαλούς αδελφής του Κωνσταντίνου Ζ΄ τού Πορφυρογέννητου).[17] Μία επιστολή της εποχής -που διασώθηκε- από τον πατριάρχη Νικόλαο Α΄ Μυστικό αναφέρει, ότι ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Λέων ΣΤ΄ ο ΄΄Σοφός΄΄ -πατέρας τού Κωνσταντίνου Ζ΄ τού Πορφυρογέννητου- αρραβώνιασε μία από τις κόρες του με έναν Φράγκο πρίγκιπα, εξάδελφο της Μπέρτας της Τοσκάνης, ο οποίος είχε αργότερα μία μεγάλη ατυχία. [18] Ο άτυχος πρίγκιπας ήταν ο Λουδοβίκος Γ΄, που η μητέρα Ερμενγάρδη της Ιταλίας ήταν πρώτη εξαδέλφη της Μπέρτας και ο οποίος τυφλώθηκε στις 21 Ιουλίου 905.[19] Ο αρραβώνας έγινε αμέσως, μετά την πτώση της Ταορμίνας από τους Άραβες, με σκοπό να ενισχύσει το Βυζάντιο τις συμμαχίες του με τους Φράγκους, ώστε να μπορέσει να υπερασπιστεί καλύτερα τις κτήσεις του στη νότια Ιταλία. [20]

Διαφωνίες ιστορικών για τον γάμο του Επεξεργασία

Η τύχη αυτού τού αρραβώνα στάθηκε θέμα συζήτησης και διαφωνιών μεταξύ των ιστορικών για πολλούς αιώνες: ο Λουδοβίκος από τον γάμο αυτό απέκτησε έναν γιο, τον Κάρολο-Κωνσταντίνο, που έγινε κόμης τού Βιεν.[21] Το όνομα της μητέρας τού Καρόλου δεν αναφέρεται σε καμιά πηγή· ο Τσάρλς Ουίλιαμ Πρέβιτ-Όρτον (1877-1947) ήταν ο πρώτος, που πρότεινε ότι η Άννα των Μακεδόνων ήταν η μητέρα του, κάτι που επισημοποιήθηκε από τον Χριστιάν Σεττιπάνι (γεν. το 1961).[22] Οι πηγές που στηρίζουν την άποψη αυτή είναι το επίσημο έγγραφο τού αρραβώνα, όπως και ένα επίσημο κείμενο που αναφέρει τον Κάρολο-Κωνσταντίνο σαν γιο Βυζαντινής πριγκίπισσας. Οι αντίπαλοι της θεωρίας αυτής τονίζουν το γεγονός, ότι η Άννα ήταν κόρη μίας ερωμένης, η οποίαυ αργότερα έγινε σύζυγος και αυτοκράτειρα· την εποχή που γεννήθηκε ο Κάρολος-Κωνσταντίνος, ο πατέρας της Άννας ήταν Αυτοκράτορας, αλλά δεν αναφέρει καμιά κύρια πηγή το γεγονός. Ο Λιουτπράνδος της Κρεμόνας, ο οποίος ζούσε εκείνη την εποχή στην Βυζαντινή Αυλή, δεν γράφει τίποτε, αλλά στην πραγματικότητα ο Λιουτπράνδος ασχολήθηκε αποκλειστικά με τις αποτυχίες τού Λουδοβίκου, χωρίς να δίνει σημασία στους γάμους της Βυζαντινής βασιλικής οικογένειας. Ο Ρενέ Πουπαρντίν (1874 - 1927) τονίζει ότι το Κωνσταντίνος δεν είναι βαπτιστικό όνομα, βασισμένος στη μαρτυρία τού μοναχού τού 10ου αι. Ρίτσερ, ότι ο Κάρολος-Κωνσταντίνος ήταν εξώγαμο από άγνωστη μητέρα, γι'αυτό αποκλείστηκε από την διαδοχή, αλλά ο Σεττιπάνι διαφωνεί.[23] Ο Χριστιάν Σεττιπάνι, για να αντικρούσει τους ισχυρισμούς τού Πουπαρντίν σημειώνει, ότι η αναφορά τού Ρίτσερ αφορούσε τον προπάππου του από την πλευρά τού πατέρα του, χωρίς να κάνει καμιά αναφορά για την μητέρα του. Ο Λουδοβίκος πραγματοποίησε δεύτερο γάμο, με την Αδελαΐδα, κόρη τού Ροδόλφου Α΄ βασιλιά της Άνω Βουργουνδίας (914), με την οποία πιθανότατα απέκτησε άλλον έναν γιο:

  • Ροδόλφος. [24]

Οικογένεια Επεξεργασία

Νυμφεύτηκε πρώτα την Άννα των Μακεδόνων, κόρη του Λέοντα ΣΤ΄ του Σοφού και είχε τέκνο:

Ο Λουδοβίκος Γ΄ έκανε δεύτερο γάμο με την Αδελαΐδα, κόρη του Ροδόλφου Α΄ βασιλιά της Άνω Βουργουνδίας και είχε τέκνο:

  • (;) Ροδόλφος.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 100952496. Ανακτήθηκε στις 14  Αυγούστου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0038175.
  3. ↑ 3,0 3,1 fmg.ac/Projects/MedLands/ITALY,%20Kings%20to%20962.htm#_Toc359998752.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 genealogy.euweb.cz/french/boson.html#Lo3.
  5. ↑ www.britannica.com/biography/Louis-III-Holy-Roman-emperor.
  6. ↑ p7514.htm#i75133. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  7. ↑ Provence FMG
  8. ↑ Rosenwein, σελ. 270.
  9. ↑ Comyn, σελ. 79.
  10. ↑ Mann, τόμ. Γ΄, σελ. 382.
  11. ↑ Mann, τόμ. Γ΄, σελ. 383.
  12. ↑ Duckett, σελ. 12.
  13. ↑ Comyn, σελ. 84.
  14. ↑ 14,0 14,1 Mann, τόμ. Δ΄, σελ. 104.
  15. ↑ Canduci, σελ. 222.
  16. ↑ Comyn, σελ. 85.
  17. ↑ Shepard, Jonathan, The Cambridge History of the Byzantine Empire, Cambridge University Press, 2008, pg. 423
  18. ↑ The third marriage, I have said to the Emperor, was already unworthy of your majesty, but there was an excuse with the agreement that you had concluded with the Frank. Since it was conveined that you destined him as his spouse your only daughter. It was the cousin of Berta, to whom had arrived the misfortune that is known.
  19. ↑ Christian Settipani, Nos Ancêtres de l' Antiquité, p. 6-7
  20. ↑ Shepard, Jonathan, The Cambridge History of the Byzantine Empire, Cambridge University Press, 2008, pg. 541
  21. ↑ Comyn, pg. 85
  22. ↑ C. W. Previté Orton, "Charles Constantine of Vienne", English Historical Review, 29(1914):703—9.
  23. ↑ Christian Settipani, Nos Ancêtres de l' Antiquité, p. 6-7
  24. ↑ C. W. Previté Orton, "Charles Constantine of Vienne", English Historical Review, 29(1914):703—9.

Πηγές Επεξεργασία

  • Canduci, Alexander (2010), Triumph & Tragedy: The Rise and Fall of Rome's Immortal Emperors, Pier 9, ISBN 978-1-74196-598-8 
  • Comyn, Robert (1851). History of the Western Empire, from its Restoration by Charlemagne to the Accession of Charles V. I. 
  • Duckett, Eleanor (1968). Death and Life in the Tenth Century. Ann Arbor: University of Michigan Press. 
  • Mann, Horace K. (1925). The Lives of the Popes in the Early Middle Ages, Vol III: The Popes During the Carolingian Empire, 858–891. 
  • Mann, Horace K. (1925). The Lives of the Popes in the Early Middle Ages, Vol IV: The Popes in the Days of Feudal Anarchy, 891–999. 
  • Reuter, Timothy (2000). The New Cambridge Medieval History, Vol. III: c. 900–c. 1024. Cambridge: Cambridge University Press. 
  • Rosenwein, Barbara H. (Απρίλιος 1996). «The Family Politics of Berengar I, King of Italy (888-924)». Speculum 71 (2): 247–289. https://archive.org/details/sim_speculum_1996-04_71_2/page/247. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λουδοβίκος_ο_Τυφλός&oldid=9871086"