Λόταρ ντε Μεζιέρ

Γερμανός πολιτικός

Ο Λόταρ ντε Μεζιέρ (Lothar de Maizière, γεννημένος στις 2 Μαρτίου 1940)[8] είναι Γερμανός χριστιανοδημοκράτης πολιτικός. Το 1990, ήταν ο μόνος δημοκρατικά εκλεγμένος πρωθυπουργός της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας και ήταν ο τελευταίος ηγέτης της ανεξάρτητης Ανατολικής Γερμανίας.

Λόταρ ντε Μεζιέρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Lothar de Maizière (Γερμανικά)
Γέννηση2 Μαρτίου 1940 (1940-03-02) (84 ετών)
Νορντχάουζεν[1][2]
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία[3]
Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓερμανικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[4]
ΣπουδέςHochschule für Musik Hanns Eisler Berlin
Πανεπιστήμιο Χούμπολτ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
δικηγόρος
μουσικός[5]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΧριστιανοδημοκρατική Ένωση
Οικογένεια
ΣύζυγοςMarianne Strodt
ΣυγγενείςThomas de Maizière (ξάδελφος) και Ulrich de Maizière (θείος)
ΟικογένειαMaizière
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρωθυπουργός της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας (Απριλίου 1990 – Οκτώβριος 1990)
μέλος της Γερμανικής Βουλής (Οκτώβριος 1990 – Δεκέμβριος 1990)[6]
μέλος της Φολκσκάμμερ (Μάρτιος 1990 – Οκτώβριος 1990)[7]
Minister for Foreign Affairs (German Democratic Republic) (Αύγουστος 1990 – Οκτώβριος 1990)
μέλος της Γερμανικής Βουλής (1990–1991)
ΒραβεύσειςΤάγμα της Φιλίας
Deutscher Nationalpreis (2008)
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Πρώτα χρόνια και εκπαίδευση Επεξεργασία

Ο Λόταρ ντε Μεζιέρ γεννήθηκε στο Νορντχάουζεν της Θουριγγίας. Σπούδασε στο γυμνάσιο τσουμ Γκράουεν Κλόστερ του Βερολίνου,[9] όντας ένας από τους τελευταίους μαθητές του σχολείου πριν κλείσει το 1958. Σπούδασε στο κολλέγιο μουσικής Χανς Άισλερ του Ανατολικού Βερολίνου από το 1959 έως το 1965.[10] Ήταν μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας του Βερολίνου[11]. Το 1969 ξεκίνησε να σπουδάζει εξ αποστάσεως νομική, φοιτώντας στο πανεπιστήμιο Χούμπολτ. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1975.[12]

Ο ντε Μεζιέρ κατάγεται από την οικογένεια ευγενών ντε Μεζιέρ, οι οποίοι κατάγονται από το γαλλικό χωριό Μεζιέρ-λε-Μετς. Λόγω των θρησκευτικών πεποιθήσεών τους (ήταν Ουγενότοι) έφυγαν από τη Γαλλία και ζήτησαν άσυλο στην τότε Πρωσία στα τέλη του 17ου αιώνα.[13] Μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, οι ντε Μεζιέρ συνέχισαν να στέλνουν τα παιδιά τους σε γαλλόφωνα σχολεία και εκκλησίες Ουγενότων του Βερολίνου.

Σταδιοδρομία Επεξεργασία

Ήταν μακροχρόνιο μέλος της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης της Ανατολικής Γερμανίας. Συνέβαλε στην καθαίρεση της φιλοκομμουνιστικής ηγεσίας του κόμματος μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Εξελέγη πρόεδρος του κόμματος τον Νοέμβριο.[12] Στις πρώτες—και όπως αποδείχθηκε, οι μόνες ελεύθερες εκλογές στην Ανατολική Γερμανία, ο ντε Μεζιέρ εξελέγη μέλος του ανατολικογερμανικού Κοινοβουλίου. Ένα μήνα αργότερα, διαδέχθηκε τον Χανς Μόντροφ στη θέση του πρωθυπουργού[14]. Ήταν πρωθυπουργός από τις 12 Απριλίου έως τις 2 Οκτωβρίου 1990, όντας επικεφαλής της κυβέρνησης ντε Μεζιέρ.[15] Ακολούθησε πολιτική ταχείας ενοποίησης με τη Δυτική Γερμανία. Τον Σεπτέμβριο υπογράφει τη Συνθήκη για την τελική ρύθμιση όσον αφορά τη Γερμανία,[16][17] η οποία επέτρεψε στη Γερμανία να αναλάβει τον πλήρη έλεγχο επί των εδαφών της. Η συμφωνία προηγήθηκε της επανένωσης της Γερμανίας. Η συνθήκη έπρεπε να επικυρωθεί από τους τέσσερις συμμάχους και τις δύο Γερμανίες, αλλά όταν επικυρώθηκε, οι δύο Γερμανίες είχαν ήδη επανενωθεί. Σύμφωνα με την εν λόγω συνθήκη, η Ανατολική Γερμανία έπαψε να υφίσταται στις 3 Οκτωβρίου, και η περιοχή προσαρτήθηκε από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία.

Μετά την επανένωση, διορίστηκε υπουργός ειδικών ζητημάτων στην κυβέρνηση του Χέλμουτ Κολ. Στις 17 Δεκεμβρίου 1990 παραιτήθηκε, εν μέσω φημών ότι είχε εργαστεί για τη Στάζι.[18]

Ο ντε Μεζιέρ ανήκει σε οικογένεια ευγενών γαλλικής καταγωγής, η οποία κατέφυγε στη Πρωσία λόγω των θρησκευτικών πεποιθήσεων τους (ήταν Ουγενότοι).[8] Είναι ο γιος του δικηγόρου Κλεμάν (ή Κλέμεντ) ντε Μεζιέρ. Ο θείος του, Ούλριχ, ήταν Γενικός Επιθεωρητής της Μπούντεσβερ (ένοπλες δυνάμεις της Δυτικής Γερμανίας). Ο ξάδερφός του, Τόμας, είναι στενός σύμβουλος της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ και ήταν υπουργός Εσωτερικών από τις 17 Δεκεμβρίου 2013 έως τις 14 Μαρτίου 2018.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  2. «Большая российская энциклопедия». (Ρωσικά) Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα.
  3. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général». (Γαλλικά) general catalog of BnF. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 27  Μαρτίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb124990810. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  6. «Stammdaten aller Abgeordneten des Deutschen Bundestages». basic data about the members of the Bundestag. Ανακτήθηκε στις 8  Μαρτίου 2020.
  7. bundestag.de. 15  Ιανουαρίου 1996. volkparl.bundestag.de/M/maizière-lotharde/. Ανακτήθηκε στις 8  Μαρτίου 2020.
  8. 8,0 8,1 «Lothar de Maizière, Geschichte der CDU, Konrad-Adenauer-Stiftung». kas.de. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2017. 
  9. «Evangelisches Gymnasium zum Grauen Kloster». www.graues-kloster.de. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2017. 
  10. «Who is Lothar de Maiziere?». 22 Νοεμβρίου 2011. 
  11. «Lothar de Mazière». www.bakuforum2016.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2017. 
  12. 12,0 12,1 Derek Lewis & Ulrike Zitzlsperger, Historical Dictionary of Contemporary Germany, Rowman & Littlefield, 18 Oct 2016 p.412
  13. Dempsey, Judy (2011-03-02). «Merkel Is Quick to Fill Open Cabinet Position». The New York Times. https://www.nytimes.com/2011/03/03/world/europe/03iht-germany03.html. Ανακτήθηκε στις 2015-07-09. 
  14. Quint, Peter E. (2012). The Imperfect Union: Constitutional Structures of German Unification. Princeton University Press. σελ. 42. 
  15. «Address given by Lothar de Maizière on the eve of German unity (Berlin, 2 October 1990)». cvce.eu. 25 Οκτωβρίου 2012. 
  16. «Treaty on the Final Settlement with Respect to Germany - Making the History of 1989». www.chnm.gmu.edu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2017. 
  17. «Resources for The Treaty on the Final Settlement with respect to Germany - Subject files - CVCE Website». www.cvce.eu. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2017. 
  18. «Biography: Lothar de Maizière - Biographies - Chronik der Wende». www.chronikderwende.de. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2017.