Μάικλ Μούρκοκ

Ο Μάικλ Μούρκοκ (γενν. 18 Δεκεμβρίου 1939) είναι Άγγλος συγγραφέας της φανταστικής λογοτεχνίας. Έγινε διάσημος με τις νουβέλες του Έλρικ του Μελνιμπονέ κατά τις δεκαετίες του '60 και του '70, ενώ παράλληλα ήταν εκδότης του περιοδικού New Worlds από το 1964 ως το 1996, με μία πενταετή διακοπή στο πρώτο μισό της δεκαετίας του '70. Έχει συνεισφέρει συνθετικά στα ροκ συγκροτήματα των Hawkwind και Blue Öyster Cult, ενώ το λογοτεχνικό του έργο έχει επηρεάσει πολλούς μουσικούς του είδους, όπως οι Deep Purple, Cirith Ungol, Blind Guardian, κ.α..

Μάικλ Μούρκοκ
Ο Μούρκοκ το 2012
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Michael John Moorcock (Αγγλικά)
Γέννηση	18  Δεκεμβρίου 1939 Λονδίνο
Ψευδώνυμο	Bill Barclay, William Ewert Barclay, Michael Barrington, Edward P. Bradbury, James Colvin, Warwick Colvin, Jr., Philip James και Desmond Reid
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Αγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μυθιστοριογράφος στιχουργός σεναριογράφος μουσικός συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας τραγουδοποιός επιμελητής κειμένων συγγραφέας δημοσιογράφος
Αξιοσημείωτο έργο	New Worlds Pyat Quartet Mother London
Επηρεάστηκε από	J. G. Ballard Έντγκαρ Ράις Μπάροουζ Γουίλιαμ Μπάροουζ Leigh Brackett Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ Πέλαμ Γκρένβιλ Γούντχαους T. H. White Fritz Leiber Jack Vance Edward Plunkett, 18th Baron of Dunsany Mervyn Peake Τζόζεφ Κόνραντ Poul Anderson Αντρέα Ντβόρκιν
Περίοδος ακμής	1957
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Nebula Award for Best Novella (1967) August Derleth Award (1972) August Derleth Award (1973) August Derleth Award (1975) August Derleth Award (1976) Guardian Fiction Prize (1977) Βραβείο Τζον Κάμπελ για την Καλύτερη Νουβέλα Επιστημονικής Φαντασίας (1979) Παγκόσμιο βραβείο φαντασίας για το καλύτερο μυθιστόρημα (1979) Bram Stoker Award for Lifetime Achievement (2004) Damon Knight Memorial Grand Master Award (2008) Science Fiction and Fantasy Hall of Fame (2002) βραβείο του μελανοδοχείου (1997)
Ιστότοπος
www.multiverse.org
Σχετικά πολυμέσα

Το 2008, η εφημερίδα The Times συμπεριέλαβε τον Μούρκοκ στη λίστα της με τους πενήντα καλύτερους Βρετανούς συγγραφείς μετά το 1945.

Βιογραφία

Ο Μούρκοκ γεννήθηκε το 1939 στο Μίτσαμ του Σάρεϊ, προάστιο του Λονδίνου. Έζησε τους βομβαρδισμούς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κάτι που αποτυπώνεται σε πολλά από τα μυθιστορήματα του. Στα έντεκα του χρόνια έγραφε χειρόγραφα για το περιοδικό των Παρανόμων και συνέχισε να γράφει σε περιοδικά μικρής κυκλοφορίας μέχρι το 1962.

Όταν τελείωσε το δημοτικό σχολείο, οι γονείς του τον έγραψαν στο κολέγιο Πίτμαν με σκοπό να μάθει στενογραφία, όπου έμαθε δακτυλογραφία, γεγονός που τον βοήθησε να ολοκληρώνει τα συγγραφικά του πονήματα σε σύντομα χρονικά διαστήματα.

Εκτός των περιοδικών επιστημονικής φαντασίας, έγραφε και σε fanzine που αφορούσαν τη ροκ μουσική, της οποίας ήταν οπαδός. Ξεκίνησε να παίζει κιθάρα, γνωρίζοντας τον Πίτερ Γκριν, μετέπειτα διάσημο κιθαρίστα των Fleetwood Mac.

Στα δεκαεπτά του χρόνια έγινε συντάκτης του περιοδικού Tarzan's Adventures, όπου δημοσίευσε περισσότερες από δέκα ιστορίες του Σόγιαν, αλλά αφού μάλωσε με τον εκδότη απολύθηκε. Συνέχισε να παίζει κιθάρα σε μπαρ του Σόχο, ενώ ταυτόχρονα έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Ο Χρυσός Δρόμων, επηρεασμένος από τον Μέρβιν Πικ και τον Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Στις αρχές της δεκαετίας του '60 ταξίδεψε στην Ευρώπη με ωτοστόπ, φτάνοντας μέχρι τη Σουηδία. Ξεκίνησε να γράφει ιστορίες επιστημονικής φαντασίας για το περιοδικό SF Adventures το 1962, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά της ιδέα του πολυσύμπαντος, ενός όρου που αναφέρεται σε όλα σχεδόν τα έργα του, με πρωταγωνιστή τον Αιώνιο Πρόμαχο, ένα ον που μάχεται στον ατελείωτο πόλεμο ανάμεσα στο Νόμο και το Χάος. Οι δύο αυτές κοσμοθεωρίες, προσωποποιούνται στις μορφές Θεών και θνητών, οι οποίοι προσπαθούν να θέσουν το πολυσύμπαν υπό την κυριαρχία τους. Οι πολυάριθμες ενσαρκώσεις του Αιώνιου Πρόμαχου, υπηρετούν την εκάστοτε παράταξη χωρίς να γνωρίζουν τις πραγματικές τους επιθυμίες, μέχρις ότου να βρουν τον σωστό δρόμο για την ανθρωπότητα.

Από το 1964 ως το 1971 υπήρξε επιμελητής και συντάκτης του περιοδικού New Worlds και θέλοντας να αναδείξει συγγραφείς με καλύτερη λογοτεχνική ικανότητα σε σύγκριση με τους λογοτέχνες του φανταστικού μέχρι τότε, ξεκίνησε να δημοσιεύει διηγήματα συγγραφέων όπως ο Μπράιαν Άλντις, ο Τζέιμς Μπάλαρντ, ο Σάμιουελ Ντέλανι, ο Νόρμαν Σπίνραντ, ο Τζον Χάρισον, όπως και ο ίδιος, προκαλώντας το "Νέο Κύμα" του είδους.

Μέσα στην επόμενη εικοσαετία, ο Μούρκοκ έγραψε περισσότερα από εβδομήντα μυθιστορήματα, έργο που χωρίζεται συνήθως σε τριλογίες. Έγινε διάσημος για τους κύκλους του Έλρικ του Μελνιμπονέ, του Κόρουμ, του Χόκμουν, του Ερεκόζε, κ.α.. Πέραν της λογοτεχνίας του φανταστικού, έγραψε νουβέλες επιστημονικής φαντασίας, όπως στον κύκλο του Τζέρι Κορνίλιους, το πρώτο βιβλίο του οποίου με τίτλο Το Τελικό Πρόγραμμα γυρίστηκε στην ομώνυμη ταινία. Ακολούθησε η τριλογία Χορευτές στο Τέλος του Χρόνου από το 1972 ως το 1976, όπως και ο κύκλος του Όσβαλντ Μπάσταμπλ, ο οποίος ολοκληρώθηκε το 1981. Αρκετά χρόνια νωρίτερα, το 1966, το διήγημα του Ιδού ο Άνθρωπος είχε κερδίσει το βραβείο Nebula για την καλύτερη νουβέλα της χρονιάς.

Τη δεκαετία του '70 επέστρεψε στη μουσική σκηνή συνεργαζόμενος με τους Hawkwind, γράφοντας γι' αυτούς τα κομμάτια "The Wizard Blew His Horn", "Standing at the Edge", "Warriors", "Sonic Attack", "Psychosonia" και "Coded Languages". Επίσης, έγραψε τους στίχους για τα κομμάτια "Black Blade" και "Veteran of the Psychic Wars" των Blue Öyster Cult.

Στα τέλη της δεκαετίας του '70 έγραψε έργα τα οποία ξεφεύγουν από τον τομέα του Φανταστικού και εμπεριέχουν στοιχεία σάτιρας, κοινωνικού δράματος και ιστορικού μυθιστορήματος. Μεταξύ αυτών, η Γκλοριάνα, η Ανικανοποίητη Βασίλισσα του 1978, Το Σκυλί του Πολέμου και ο Πόνος του Κόσμου του 1981, το Μπορντέλο της Ρόζενστρασε του 1982 και Η Πόλη των Ανοιξιάτικων Άστρων του 1986.

Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '80, ο Μούρκοκ έγραψε νέα βιβλία πάνω στον κύκλο του Έλρικ, όπως τα Ο Έλρικ στο Τέλος του Χρόνου (1984), Το Μαργαριταρένιο Κάστρο (1989) και Η Εκδίκηση του Ρόδου (1991).

Κατά το παρελθόν, ο Μούρκοκ υπήρξε παντρεμένος με τη συγγραφέα Χίλαρι Μπέιλι και την Τζιλ Ρίτσις. Διαμένει μαζί με τη σύζυγο του Λίντα στο Τέξας των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ μεγάλο διάστημα κάθε έτους μένει στο Παρίσι.

Έχει δηλώσει ότι είναι αναρχικός και πραγματιστής.

Επιλεγμένη βιβλιογραφία

Έλρικ του Μελνιμπονέ και Ο Αιώνιος Πρόμαχος

Τα πιο επιτυχημένα έργα του Μούρκοκ είναι οι ιστορίες του «Έλρικ του Μελνιμπονέ» (Elric of Melniboné). Σε αυτές, ο Έλρικ αποτελεί μια σκόπιμη ανατροπή των κλισέ που συχνά βρίσκονται σε βιβλία φαντασίας επηρεασμένα από τον Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν.

Κεντρικό στοιχείο σε πολλά από τα περισσότερο σημαντικά μυθιστορήματά του, συμπεριλαμβανομένων αυτών του Έλρικ, είναι η ιδέα του "Αιώνιου Προμάχου", ο οποίος έχει πολλαπλές ταυτότητες σε διαφορετικά, εναλλασσόμενα σύμπαντα. Αυτή η κοσμολογία φέρει το όνομα «Πολυσύμπαν» (Multiverse). Το Πολυσύμπαν είναι δομημένο βασισμένο στην αρχέγονη πόλωση μεταξύ Νόμου και Χάους, τάξης και εντροπίας.

Η επιτυχία του Έλρικ έχει επισκιάσει τα υπόλοιπα έργα του Μούρκοκ, αν και έχει συμπεριλάβει μοτίβα του Έλρικ σε άλλα μυθιστορήματά του όπως στο «Χόκμουν» και «Κόρουμ».

Έλρικ του Μελνιμπονέ Η αρχική σειρά Έλρικ του Μελνιμπονέ (1972) Ταξιδιώτης στις Θάλασσες της Μοίρας (1976) Το Πεπρωμένο του Λευκού Λύκου (1977) Η Κοιμώμενη Μάγισσα (1971) Η Κατάρα του Μαύρου Σπαθιού (1977) Καταιγίδα (1965) Μετέπειτα νουβέλες με τον Έλρικ Ο Έλρικ στο Τέλος του Χρόνου (1984) Το Κάστρο του Μαργαριταριού (1989) Η Εκδίκηση του Ρόδου (1991) Νέα τριλογία με τον Έλρικ Η Κόρη της Ονειροκλέφτρας (2001) Ο Αδελφός της Μοίρας (2003) Ο Υιός του Λύκου (2005) Τα χρονικά του τελευταίου Αυτοκράτορα του Μελνιμπονέ Έλρικ: Κλέφτης Ψυχών Έλρικ: Η Σωτηρία της Τάνελορν Έλρικ: Η Κοιμώμενη Μάγισσα Δούκας Έλρικ Ο Έλρικ στα Βασίλεια των Ονείρων Έλρικ: Σπαθιά και Ρόδα Κόρουμ, ο Πρίγκηπας του Αλικού Χιτώνα Ο Πρίγκηπας με τον Αλικό Χιτώνα Ο Ιππότης Των Σπαθιών (1971) Η Βασίλισσα Των Σπαθιών (1971) Ο Βασιλιάς Των Σπαθιών (1971) Ο Πρίγκηπας με το ασημένιο χέρι Ο Ταύρος και το Δόρυ (1973) Η Βελανιδιά και ο Κριός (1973) Το Σπαθί και το Άτι (1974) Ντόριαν Χόκμουν Ιστορία του Ρουνικού Σκήπτρου Το Πετράδι στο Κρανίο (1967) Το Φυλακτό του Τρελού Θεού (1968) Το Σπαθί της Αυγής (1968) Το Ρουνικό Σκήπτρο (1969) Τα χρονικά του Ορειχάλκινου Κάστρου Ο Κόμης (1973) Ο Υπερασπιστής της Γκάραθορμ (1973) Η Αναζήτηση της Τάνελορν (1975)

Τζέρι Κορνίλιους Το Τελικό Πρόγραμμα (1968) Μια Θεραπεία για τον Καρκίνο (1971) Ο Άγγλος Εκτελεστής (1972) Η Κατάσταση της Μούζακ (1977) Οικογένεια φον Μπεκ Το Σκυλί του Πολέμου και ο Πόνος του Κόσμου (1981) Το Μπορντέλο της Ρόζενστρασε (1982) Η Πόλη των Ανοιξιάτικων Άστρων (1986) Έρεκόζε Ο Αιώνιος Πρόμαχος Ο Αιώνιος Πρόμαχος (1970) Φοίνικας σε Οψιδιανό (1970) Ο Δράκος στο Σπαθί (1986) Κέιν Η Πόλη του Κτήνους (1965) Ο Άρχοντας των Αραχνών (1965) Οι Άρχοντες του Λάκκου (1965) Τζέρεκ Καρνίλιαν και οι Χορευτές στο Τέλος του Χρόνου Μία Εξωγήινη Θερμότητα (1972) Οι Κούφιες Χώρες (1974) Το Τέλος των Τραγουδιών (1976) Η τριλογία του Πολυσύμπαντος Οι Χωρισμένοι Κόσμοι (1965) Ο Κλόουν της Φωτιάς (1965) Ο Άνθρωπος του Λυκόφωτος (1966) Όσβαλντ Μπάσταμπλ Ο Νομάς του Χρόνου Ο Πολέμαρχος του Αέρα (1971) Ο Λεβιάθαν της Ξηράς (1974) Ο Ατσαλένιος Τσάρος (1981) Ταξιδεύοντας στην Ουτοπία Τα συντρίμμια του Χρόνου (1967) Η Σκούνα του Πάγου (1969) Ο Μαύρος Διάδρομος (1969) Τζέρι Κορνέλ Ο Κινέζος Πράκτορας (1970) Η Ρωσική Κατασκοπεία (1980)

Πηγές

• The Anti-Tolkien - The New Yorker
• Where to start with fantasy overlord Michael Moorcock • Gateways To Geekery
• Έλρικ του Μελνιμπονέ, Εκδόσεις Αίολος, Πρόλογος του Μεταφραστή, ISBN 9789605210120

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Michael Moorcock στο Wikimedia Commons