Μάχη της Πίνδου
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η Μάχη της Πίνδου (28 Οκτωβρίου-13 Νοεμβρίου 1940) υπήρξε, μαζί με την Μάχη Ελαίας - Καλαμά, από τις αποφασιστικές ένοπλες συμπλοκές των πρώτων ημερών του Ελληνοϊταλικού πολέμου (1940-1941) που απέκοψαν την ιταλική εισβολή στο ελληνικό έδαφος.
| Μάχη της Πίνδου | |||
|---|---|---|---|
| Μέρος του Ελληνοϊταλικού πολέμου του Β' Π.Π. | |||
 Πολεμικό θέατρο του Ελληνοϊταλικού Πολέμου | |||
| Χρονολογία | 28 Οκτωβρίου - 13 Νοεμβρίου, 1940 | ||
| Τόπος | Πίνδος 40°05′20″N 20°55′31″E / 40.08889°N 20.92528°EΣυντεταγμένες: 40°05′20″N 20°55′31″E / 40.08889°N 20.92528°E | ||
| Έκβαση | Αμυντική Νίκη της Ελλάδας
| ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| |||
Δυνάμεις Επεξεργασία
Οι ελληνικές δυνάμεις που υπερασπίζονταν τον τομέα της Πίνδου ήταν το Απόσπασμα Πίνδου, υπό τον συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Δαβάκη, που αριθμούσε 2.000 άνδρες και με αποστολή να αμυνθεί στην γραμμή: όρος Σμόλικας-Μόλικας-Καστάνιανη-Κιάφα-Καταφύκι. Οι Ιταλοί παρέταξαν την 3η Μεραρχία αλπινιστών «Τζούλια», δύναμης 10.800 ανδρών. Αποστολή της ήταν να κινηθεί μέσω των ορεινών διαβάσεων προς το Μέτσοβο.
Η σύγκρουση Επεξεργασία
Η ιταλική επίθεση εκδηλώθηκε στις 05.00 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940. Τα ελληνικά τμήματα του κεντρικού τομέα αναγκάστηκαν αρχικά να συμπτυχθούν το ίδιο απόγευμα στην γραμμή Πάτωμα-Μούκα-Επάνω Αρένα, ενώ τα υπόλοιπα τμήματα διατήρησαν τις θέσεις τους. Τις επόμενες ημέρες η ιταλική επίθεση εκδηλώθηκε με σφοδρότητα: το Απόσπασμα Πίνδου, μετά από σκληρό αγώνα και αντίξοες καιρικές συνθήκες και απέναντι σε αριθμητικά υπέρτερο αντίπαλο αναγκάστηκε να συμπτυχθεί στη γραμμή Σαμαρίνα-Κούτσουρο-Τσούκα.
Την 1η Νοεμβρίου το ελληνικό στρατηγείο έδωσε εντολή στην Ι Μεραρχία, που είχε στο μεταξύ προωθηθεί στη θέση Επταχώρι, να καταλάβει τις προσφάτως καταληφθείσες θέσεις των ιταλικών μονάδων. Η αντεπίθεση εκδηλώθηκε την 07.00 π.μ. εναντίον του αριστερού πλευρού της μεραρχίας Τζούλια. Παρόλο που η αντεπίθεση ήταν περιορισμένη το ίδιο βράδυ το μέτωπο σταθεροποιήθηκε και το ηθικό της ελληνικής πλευράς αναπτερώθηκε. Την επόμενη ημέρα οι δυνάμεις της Ι Μεραρχίας κατέλαβαν το ύψωμα Ταμπούρι και το χωριό Φούρκα, αποκόπτοντας έτσι τα ιταλικά τμήματα που είχαν προωθηθεί νότια, ενώ το απόγευμα η ελληνική ταξιαρχία ιππικού ανακατέλαβε τη Σαμαρίνα.
Από τις 4 ως τις 6 Νοεμβρίου, η επίθεση της Ι Μεραρχίας συνεχίστηκε ακόμη πιο έντονη. Η επίλεκτη Μεραρχία Τζούλια υποχωρούσε σε όλο το μήκος της γραμμής, και ενώ μεγάλο τμήμα της κινδύνευε να περικυκλωθεί. Τις επόμενες ημέρες οι ιταλικές δυνάμεις υποχώρησαν προς Κόνιτσα. Η ελληνική προέλαση συνεχίστηκε και στις 13 Νοεμβρίου, έφτασε στην ελληνοαλβανική μεθόριο.
Απολογισμός Επεξεργασία
Η νίκη στην Πίνδο απέτρεψε τον κίνδυνο αποκοπής των ελληνικών δυνάμεων που βρίσκονταν στην Ήπειρο και την Δυτική Μακεδονία. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η συμβολή των κατοίκων των χωριών της περιοχής, ανδρών και γυναικών, που ενίσχυσαν συστηματικά το έργο του ελληνικού στρατού στην μεταφορά τροφίμων και πολεμοφοδίων προς την πρώτη γραμμή.
Πηγές Επεξεργασία
- Εμείς οι Έλληνες. Σκάι 2008. Πολεμική Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας. ISBN 9789606845161.