Μαέδρος
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Μαέδρος (Maedhros) είναι φανταστικός χαρακτήρας,Ξωτικό,από τον μυθικό κόσμο του Τόλκιν.
| Μαέδρος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Εθνικότητα | Noldor |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Φέανορ και Nerdanel |
| Αδέλφια | Maglor Caranthir Curufin Celegorm Amrod Amras |
| Οικογένεια | House of Finwë |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | βασιλιάς |
Χαρακτηριστικά του Μαέδρος Επεξεργασία
Ο Μαέδρος ανήκε στην φυλή των Νόλντορ. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Φέανορ και της Νέρντανελ,και γεννήθηκε κατά την Εποχή των Δέντρων. Τα μαλλιά του ήταν κόκκινα, το χρώμα των οποίων είχε κληρονομήσει από την μητέρα του. Σαν χαρακτήρας ήταν γενναίος και τίμιος.
Βάλινορ Επεξεργασία
Λίγα είναι γνωστά για την ζωή του Μαέδρος στο Βάλινορ. Ακολουθούσε τον πατέρα του και τα αδέρφια του στις αναζητήσεις τους στο Άμαν, ενώ παράλληλα είχε αναπτύξει μεγάλη φιλία με τον ξάδερφο του, τον Φίνγκον, γιο του Φινγκόλφιν, με τον οποίο αποξενώθηκαν αργότερα λόγω της έχθρας των πατέρων τους. Από τα αδέρφια του, ήταν περισσότερο δεμένος με τον Μάγκλορ. Πήρε και αυτός, όπως όλα τα αδέρφια του, τον Όρκο του πατέρα τους και τον ακολούθησε στη Μέση Γη. Επίσης συμμετείχε στην αδερφοκτονία στο Άλκουαλόντε και έτσι βρέθηκε και αυτός κάτω από την κατάρα του Μάντος.
Μπελέριαντ και η αιχμαλωσία του από τον Μέλκορ Επεξεργασία
Ο Μαέδρος έφτασε και αυτός στο Μπελέριαντ μαζί με τον πατέρα του, τα αδέρφια του και το λαό τους. Όταν αποβιβάστηκαν στο Λόσγκαρ, ο Μαέδρος προσπάθησε να πείσει τον πατέρα του να στείλει πίσω τα πλοία να πάρουν και τους υπόλοιπους Νόλντορ, αλλά αυτός δεν τον άκουγε. Και όταν ο Φέανορ διέταξε να κάψουν τα πλοία αυτός στάθηκε στην άκρη, αντιδρώντας για αυτή την πράξη. Πόλέμησε στην Ντάγκορ-νουιν-Γκίλιαθ και μετά το τέλος της και τον θάνατο του πατέρα του, ο Μέλκορ έστειλε αγγελιοφόρους στους γιους του Φέανορ, παραδέχοντας την ήττα του και πρότεινε όρους, ακόμα και την παράδοση ενός Σίλμαριλ. Οι Νόλντορ όμως δεν πίστεψαν τα λόγια του Μέλκορ και ο Μαέδρος έπεισε τα αδέρφια του να υποκριθούν πως συνθηκολογούν μαζί του και να συναντηθούν με τους απεσταλμένους του στον καθορισμένο τόπο, έχοντας μαζί τους αρκετό στρατό. Ο Μέλκορ όμως έστειλε περισσότερο στρατό, μαζί με έναν Μπάλρογκ και έστησαν ενέδρα στον Μαέδρος και ο στρατός του αποδεκατίστηκε. Τον ίδιο τον Μαέδρος τον πήγαν αιχμάλωτο στην Άνγκμπαντ. Τότε τα υπόλοιπα αδέρφια του, υποχώρησαν προς το Χίθλουμ όπου και οχύρωσαν ένα μεγάλο στρατόπεδο. Ο Μέλκορ τους έστειλε μήνυμα πως δεν θα απελευθέρωνε τον Μαέδρος, εκτός και αν οι Νόλντορ σταματούσαν τον πόλεμο εναντίον του και επέστρεφαν πίσω στη Δύση, ή έφευγαν μακριά από το Μπελέριαντ, προς το Νότο. Οι γιοι του Φέανορ όμως ήξεραν ότι ο Μέλκορ δεν θα κρατούσε το λόγο του,και δεν τον εμπιστεύονταν. Και ακόμη ήταν δεσμευμένοι από τον όρκο τους και δεν μπορούσαν να εγκαταλείψουν τον πόλεμο. Τότε ο Μέλκορ πήρε τον Μαέδρος και τον κρέμασε σε ένα γκρεμό των Θανγκορόντριμ και τον άφησε εκεί δεμένο σε ένα βράχο από τον καρπό του χεριού του με ένα ατσαλένιο λουρί. Όταν έφτασε στο Μπελέριαντ ο Φινγκόλφιν με τους υπόλοιπους Νόλντορ, πέρασαν μπροστά από την Άνγκμπαντ και χτύπησαν τις πύλες της και ήχησαν οι σάλπιγγες τους. Και ο Μαέδρος τους άκουσε από μακριά και φώναξε δυνατά για να τον ακούσουν, αλλά η φωνή του χάθηκε αντηχώντας στα βράχια.
Έπειτα από λίγο καιρό, ο παλιός του φίλος ο Φίνγκον, αποφάσισε να έρθει μόνος του στην Άνγκμπαντ για να σώσει τον Μαέδρος, αλλά δεν μπορούσε να τον βρει. Τότε, σε μια στιγμή έβγαλε τη άρπα του και άρχισε να τραγουδάει. Ο Μαέδρος τον άκουσε και άρχισε να τραγουδάει και αυτος και έτσι τον βρήκε ο Φίνγκον. Αλλά δεν μπορούσε να ανέβει στον βράχο που ήταν δεμένος ο Μαέδρος και έκλαψε όταν είδε την σκληρή εφεύρεση του Μόργκοθ. Τότε ο Μαέδρος, που βασανιζόταν χωρίς ελπίδα, τον παρακάλεσε να του ρίξει με το τόξο του. Ο Φίνγκον έβγαλε ένα βέλος και πριν του ρίξει, προσευχήθηκε στον Μάνγουε να βρει το στόχο του. Ο Μάνγουε τον άκουσε και έστειλε τον Θορόντορ,τον βασιλιά των Αετών,να τον βοηθήσει. Ο Θορόντορ ανέβασε τον Φίνγκον πάνω στον βράχο, αλλά και πάλι ο Φίνγκον δεν μπορούσε να κόψει με το σπαθί του το ατσαλένιο λουρί του Μόργκοθ. Και για ακόμη μια φορά ο Μαέδρος τον παρακάλεσε να τον σκοτώσει. Ο Φίνγκον όμως του έκοψε το χέρι πάνω από τον καρπό και τον ελευθέρωσε και ο Θορόντορ τους μετέφερε στη Μίθριμ.
Η Μοίρα του Μαέδρος Επεξεργασία
Στην Μίθριμ ο Μαέδρος με το καιρό θεραπεύτηκε και πλέον χρησιμοποιούσε το σπαθί του με το αριστερό χέρι. Το μίσος ανάμεσα στον Οίκο του Φέανορ και τον Οίκο του Φινγκόλφιν καταλάγιασε και ο Μαέδρος ζήτησε συγνώμη που τους εγκατέλειψαν στο Άραμαν. Ακόμα παραιτήθηκε από την απαίτηση του να είναι βασιλιάς των Νόλντορ λέγοντας στον Φινγκόλφιν: "Ακόμη κι αν δεν υπήρχε παρεξήγηση ανάμεσα μας, άρχοντα, η βασιλεία θα ανήκε σε εσένα, που είσαι ο μεγαλύτερος από τον Οίκο του Φίνγουε και όχι ο λιγότερος σοφός". Με αυτή του την απόφαση όμως δεν συμφωνούσαν όλα τα αδέρφια του. Λίγο καιρό αργότερα, ο Άνγκροντ, ο γιος του Φινάρφιν, είχε πάει στον βασιλιά Θίνγκολ στο Ντόριαθ ως αγγελιοφόρος του αδερφού του Φίνροντ. Εκεί του είπε για τα κατορθώματα των Νόλντορ στο βορρά, αλλά δεν του είπε λέξη για την αδερφοκτονία στο Αλκουαλόντε, τον όρκο του Φέανορ και για τον τρόπο που έφυγαν από το Βάλινορ. Ο Θίνγκολ του απάντησε πως οι Νόλντορ είχαν δικαίωμα να εγκατασταθούν στο Χίθλουμ, στο Ντορθόνιον και σε κάποιες περιοχές ανατολικά του Ντόριαθ. Αλλά σε άλλα μέρη που κατοικούσε ο λαός του δεν ήθελε να πάνε εκεί οι Νόλντορ. Και ακόμη στο Ντόριαθ δεν επέτρεπε σε κανέναν να μπει εκτός κι αν τον είχε καλέσει ο ίδιος. Το καλωσόρισμα φάνηκε ψυχρό στους Νόλντορ και οι γιοι του Φέανορ θύμωσαν με αυτά τα λόγια. Ο Μαέδρος όμως γέλασε και είπε "βασιλιάς είναι αυτός που διαφεντεύει τα δικά του, αλλιώς ο τίτλος του είναι μάταιος. Ο Θίνγκολ δεν μας δίνει περιοχές που η δύναμη του δε περνά. Στην πραγματικότητα, σήμερα μόνο το Ντόριαθ θα ήταν το βασίλειο του αν δεν έρχονταν οι Νόλντορ. Επομένως, ας βασιλεύει στο Ντόρια και ας χαίρεται που για γείτονες έχει τους γιους του Φίνγουε και όχι τους Ορκ του Μόργκοθ. Στα άλλα μέρη η κατάσταση θα διαμορφωθεί όπως φαίνεται σε εμάς καλό". Ο αδερφός του ο Καράνθιρ όμως ήταν ακόμη θυμωμένος και επιτέθηκε φραστικά στον Άνγκροντ, ο οποίος θύμωσε και αυτός με τη σειρά του και αποχώρησε από το συμβούλιο. Ο Μαέδρος επέπληξε τον Καράνθιρ και πήρε τους αδερφούς του και έφυγαν από το συμβούλιο. Σύντομα έφυγαν και από τη Μίθριμ μαζί με το λαό τους και πήγαν στις ανατολικές περιοχές, γύρω από το λόφο του Χίμρινγκ. Από τότε εκείνη η περιοχή ονομάστηκε η Μοίρα του Μαέδρος, γιατί προς τα βόρεια είχε ελάχιστα βουνά ή ποταμιά ως αμυντική προστασία από τυχόν επίθεση από την Άνγκμπαντ. Εκεί ο Μαέδρος και τα αδέρφια του φρουρούσαν άγρυπνα και είχαν λίγες σχέσεις με τους δικούς τους στα δυτικά. Ο ίδιος ο Μαέδρος επινόησε αυτό το σχέδιο για να ελαττώσει τις πιθανότητες σύγκρουσης ανάμεσα στους Νόλντορ και επειδή ήταν πολύ πρόθυμος να πέσει πάνω του ο κύριος κίνδυνος επίθεσης. Το κάστρο του το είχε πάνω στον Χίμρινγκ. Παράλληλα έμεινε φίλος των Οίκων του Φινγκόλφιν και του Φινάρφιν και αρκετές φορές πήγαινε και τους έβρισκε για κοινά συμβούλια.
Ντάγκορ Άγκλαρεμπ Επεξεργασία
60 χρόνια μετά την άφιξη των Νόλντορ στο Μπελέριαντ έγινε η Ντάγκορ Άγκλαρεμπ,η Ένδοξη Μάχη. Ο Μόρκοθ, θέλοντας να δοκιμάσει τους Νόλντορ και να δει τις δυνάμεις τους, έστειλε ομάδες από Ορκ να επιτεθούν στο Μπελέριαντ από δύση και ανατολή, ενώ το κύριο σώμα του στρατού του επιτέθηκε στο Ντορθόνιον, που το κρατούσαν οι γιοι του Φινάρφιν, ο Άνγκροντ και ο Αέγκνορ. Ενώ οι περισσότεροι πρίγκιπες των Νόλντορ πολεμούσαν τις σκόρπιες ομάδες των Ορκ, ο Μαέδρος με τον Φινγκόλφιν συνεννοήθηκαν μεταξύ τους και επιτέθηκαν στη κύρια δύναμη των Ορκ στο Ντορθόνιον. Ο Μαέδρος επιτέθηκε από ανατολικά και ο Φινγκόλφιν από δυτικά και τους κατατρόπωσαν. Τους καταδίωξαν στο Αρντ-Γκάλεν και έφτασαν μέχρι τις πύλες της Άνγκμπαντ, εξολοθρεύοντας όλους τους Ορκ.
Ντάγκορ Μπράγκολαχ Επεξεργασία
Στην Ντάγκορ Μπράγκολαχ οι Νόλντορ υπέστησαν δεινή ήττα και τα περισσότερα βασίλεια τους κατακτήθηκαν από τον στρατό του Μόργκοθ. Ο Μαέδρος όμως αντιστάθηκε γενναία και το οχυρό του Χίμρινγκ έμεινε άπαρτο. Ο ίδιος ο Μαέδρος έκανε κατορθώματα ξεχωριστής γενναιότητας και οι Ορκ το έβαζαν στα πόδια όταν τον έβλεπαν. Μετά το βασανιστήριο του στα Θανγκορόντριμ, το πνεύμα του έκαιγε μέσα του σαν λευκή φωτιά και έμοιαζε σαν κάποιον που γύρισε από τους νεκρούς. Με τον Μαέδρος ενώθηκαν όσοι γλύτωσαν από το Ντορθόνιον, Ξωτικά και Άνθρωποι, καθώς και ο αδερφός του ο Μάγκλορ με τον λαό του, που είχαν ηττηθεί από τον δράκο Γκλάουρουνγκ.
Η Ένωση του Μαέδρος Επεξεργασία
Λίγο καιρό μετά την Ντάγκορ Μπράγκολαχ, έφτασαν στο Μπελέριαντ μια νέα φυλή Ανθρώπων, οι Ανατολίτες,με αρχηγούς τους Μπορ και Ούλφανγκ. Ο Μαέδρος συμμάχησε μαζί τους, γιατί οι δυνάμεις των Ξωτικών και των Ανθρώπων είχαν μειωθεί κατά πολύ μετά την τελευταία μάχη. Ο Μπορ ορκίστηκε πίστη στον Μαέδρος και τον Μάγκλορ, ενώ ο Ούλφανγκ στον Καράνθιρ. Ο Κέλεγκορμ με τον Κουρούφιν πήγαν επίσης στο Χίμρινγκ μετά τον εκδιωγμό τους από την Νάργκοθροντ.
Μετά τα κατορθώματα του Μπέρεν και της Λούθιεν, που άρπαξαν ένα Σίλμαριλ από τον Μόργκοθ, η καρδιά του Μαέδρος ξαλάφρωσε βλέποντας ότι ο Μόργκοθ δεν είναι ανίκητος. Έτσι ξεκίνησε διάφορα συμβούλια με σκοπό να ενώσει όλα τα Ξωτικά. Τα συμβούλια αυτά ονομάστηκαν η Ένωση του Μαέδρος.Ο Ορόντρεθ και ο Θίνγκολ δεν ήθελαν να πολεμήσουν στο πλευρό των γιων του Φέανορ,εξαιτίας των πράξεων του Κέλεγκορμ και του Κουρούφιν. Έτσι από τη Νάργκοθροντ, ήρθε μονάχα ένας λόχος με αρχηγό τον Γκουίντορ, ενώ από το Ντόριαθ ο Μπέλεγκ με τον [Μάμπλουνγκ]]. Άλλα είχε την βοήθεια του Φίνγκον, του Υψηλού Βασιλέα των Νόλντορ, καθώς και του Κίρνταν από τα λιμάνια του Φάλας και αρκετά Πράσινα Ξωτικά από το Οσσίριαντ. Επίσης μαζί τους ενώθηκαν πολλοί Νάνοι, από το Νόγκροντ και το Μπέλεγκοστ και Άνθρωποι, Εντάιν από το Χίθλουμ και το Μπρέθιλ, καθώς και Ανατολίτες. Ο Μαέδρος με τους δικούς του κατάφερε γρήγορα να διώξει τους Ορκ από το Ντορθόνιον. Έπειτα, συνεννοήθηκε με τον Φίνγκον να επιτεθούν στην Άνγκμπαντ από ανατολή και δύση. Ο Μαέδρος με τις δυνάμεις του από ανατολικά και ο Φίνγκον από δυτικά. Ενώ στη δύση οι δυνάμεις του Φίνγκον είχαν ήδη συγκρουστεί με το στρατό του Μόργκοθ, στην ανατολή ο Μαέδρος καθυστερούσε εξαιτίας του Ούλφανγκ και των γιων του, που τον είχαν εξαπατήσει με ψεύτικες προειδοποιήσεις για επίθεση από την Άνγκμπαντ. Τη πέμπτη ημέρα της μάχης όμως οι γιοι του Φέανορ με τους συμμάχους τους, επιτέλους ξεκίνησαν και έπεσαν πάνω στους εχθρούς από τα νώτα κατατροπώνοντας τους. Όμως ήρθαν νέες δυνάμεις από την Άνγκμπαντ, λύκοι και ο δράκος Γκλάουρουνγκ και χώρισαν τους στρατούς του Φίνγκον και του Μαέδρος. Παράλληλα αρκετοί Ανατολίτες το έβαλαν στα πόδια, ενώ ο Ούλφανγκ με τους γιους του πήγαν με το μέρος του Μόργκοθ και επιτέθηκαν στους γιους του Φέανορ, πλησιάζοντας τη σημαία του Μαέδρος. Την ίδια ώρα έφτασαν νέες ορδές Ανατολιτών πέφτοντας στους γιους του Φέανορ από τα ανατολικά. Ο στρατός του Μαέδρος, περικυκλωμένος από τρεις πλευρές, υπέστη πολλές απώλειες και αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Ο ίδιος ο Μαέδρος επέζησε, αν και τραυματίστηκε, όπως και όλα τα αδέρφια του. Στη δύση οι Νόλντορ είχαν ηττηθεί επίσης. Μετά από αυτή τη μάχη, όλοι οι γιοι του Φέανορ έχασαν τα βασίλεια τους και εγκαταστάθηκαν στο Οσσίριαντ μαζί με τα Πράσινα Ξωτικά.
Ντόριαθ και Αβέρνιεν Επεξεργασία
Μετά την δολοφονία του Θίνγκολ από τους Νάνους του Μπέλεγκοστ, και τον θάνατο του Μπέρεν και της Λούθιεν, ο γιος τους ο Ντίορ έγινε βασιλιάς στο Ντόριαθ, έχοντας στην κατοχή του το Σίλμαριλ που είχαν κερδίσει οι γονείς του. Οι γιοι του Φέανορ το έμαθαν, και γνωρίζοντας και την αλαζονεία του Ντίορ, του έστειλαν αγγελιοφόρους και του ζητούσαν να τους δώσει το Σίλμαριλ. Ο Ντίορ όμως τους αγνόησε και δεν απάντησε. Τότε, μετά από προτροπή του Κέλεγκορμ, οι γιοι του Φέανορ μάζεψαν όσο στρατό μπορούσαν και επιτέθηκαν στο Ντόριαθ. Στην μάχη που ακολούθησε, νίκησαν οι γιοι του Φέανορ, όμως πέθαναν ο Κέλεγκορμ, ο Καράνθιρ και ο Κουρούφιν και δεν μπόρεσαν να πάρουν το Σίλμαριλ. Διότι μερικοί γλύτωσαν και διέφυγαν προς τα νότια. Πέθανε όμως και ο Ντίορ με τη γυναίκα του και τους δυο μικρούς γιους τους, τους έπιασαν οι υπηρέτες του Κέλεγκορμ και τους άφησαν στο δάσος να πεθάνουν από την πείνα. Ο Μαέδρος έψαξε να τους βρει, αλλά χωρίς επιτυχία.
Τα υπολείμματα του λαού του Ντόριαθ κατέφυγαν νότια στην Αβέρνιεν μαζί με την Έλγουινγκ, την κόρη του Ντίορ, και μερικά χρόνια ενώθηκαν μαζί τους όσα Ξωτικά γλύτωσαν από την καταστροφή της Γκοντόλιν.