Μαρκιωνίες της Νευστρίας
Οι Μαρκιωνίες της Νευστρίας ιδρύθηκαν από τον βασιλιά των Δυτικών Φράγκων Κάρολο τον Φαλακρό (861) την εποχή που έκαναν συνεχείς επιδρομές στην Δυτική Φραγκία οι Βρετόνοι και οι Βίκινγκ. Οι δυο μαρκιωνίες πήραν τα ονόματα "Μαρκιωνία της Βρετάνης" και "Μαρκιωνία της Νορμανδίας", ο στόχος τους ήταν να προστατεύσουν το βασίλειο από τις επιδρομές των Βρετόνων και των Βίκινγκ αντίστοιχα. Κυβερνήθηκαν από έναν ανώτατο κρατικό αξιωματούχο διορισμένο από το στέμμα, πήρε τον τίτλο του "Μαρκησίου". Ο Ροβέρτος Α΄ της Γαλλίας ο οποίος έγινε Μαρκήσιος και στις δύο Μαρκιωνίες πήρε τον τίτλο του "Δημάρχου" (911). Η οικογένεια του ο Οίκος των Καπετιδών κυβέρνησε ολόκληρη την Νευστρία μέχρι την εποχή που ο Ούγος Καπέτος έγινε Βασιλιάς των Φράγκων (987). Με την άνοδο των Καπετιδών στον θρόνο οι σκληρές επιδρομές των Βρετόνων και τον Βίκινγκ είχαν περάσει, οι δύο μαρκιωνίες δεν είχαν λόγο ύπαρξης και καταργήθηκαν.
Μαρκιωνία της Βρετάνης Επεξεργασία
Η αρχική κομητεία δημιουργήθηκε και εξοπλίστηκε στα τέλη του 7ου αιώνα ή στις αρχές του 8ου αιώνα από τους Μεροβίγγειους. Η εποχή που επεκτάθηκε είναι άγνωστη και η έκταση της ήταν μικρότερη από την μετέπειτα μαρκιωνία του Καρόλου, περιείχε τις περιοχές της Ρενς, της Νάντης και τμήματα της Μαιν. Η πρωτεύουσα της ήταν η Λε Μαν και πήρε σταδιακά το όνομα "Κομητεία της Μαιν". Ένας από τους πιο γνωστούς κόμητες ήταν ο Ρολάνδος που υπηρετούσε τον Καρλομάγνο, έπεσε στην "μάχη του Ρονσβώ" εναντίον των Βάσκων (778), ο ηρωικός του θάνατος δημιούργησε πολλά έπη και θρύλους γύρω από το πρόσωπο του. Ο Κάρολος ο Φαλακρός αναδιοργάνωσε ξανά την κομητεία της Μαιν και ίδρυσε την Μαρκιωνία της Βρετάνης, πρώτος μαρκήσιος διορίστηκε ο Ροβέρτος ο Ισχυρός από τον Οίκο των Ροβερτιδών (861). Ο Κάρολος ο Φαλακρός έκλεισε με τον Σάλομον, δούκα της Βρετάνης την "Συνθήκη του Αντράμ" σύμφωνα με την οποία το δυτικό Ανζού αναγνωρίστηκε σαν τμήμα της Βρετάνης. Ο Σάλομον ανέλαβε επίσης την διοίκηση στο "Αβαείο του Σεντ-Ομπίν" στην Ανζέ με την υποχρέωση να δίνει στον Φράγκο βασιλιά φόρο υποτέλειας.[1]
Ο Ροβέρτος ο Ισχυρός έμεινε πιστός στον Κάρολο τον Φαλακρό με εξαίρεση μία μικρή εξέγερση και έπεσε σε μάχη εναντίον των Βίκινγκ (866), ο κίνδυνος από τους επιδρομείς ήταν πολύ μεγάλος και έπρεπε οι δύο μαρκήσιοι να συνεργαστούν για να προστατεύσουν το βασίλειο. Τον Ροβέρτο διαδέχθηκε στους τίτλους και τα αξιώματα του μαρκήσιου ο θετός του γιος Ούγος ο Αββάς. Ο νέος βασιλιάς των Φράγκων Κάρολος ο Παχύς (885) διόρισε μετά τον θάνατο του Ούγου νέο μαρκήσιο τον μεγαλύτερο γιο του Ροβέρτου του Ισχυρού Εύδη (886). Ο Εύδης Α΄ διαδέχθηκε τον Κάρολο τον Παχύ στον θρόνο των Δυτικών Φράγκων, μαρκήσιος της Βρετάνης διορίστηκε ο μικρός αδελφός του Ροβέρτος Α΄ της Γαλλίας. Ο Εύδης Α΄ πέθανε και τον διαδέχθηκε στον θρόνο των Φράγκων ο Κάρολος Γ΄ της Γαλλίας που επιβεβαίωσε τους τίτλους και τις κατοχές του Ροβέρτου.
Μαρκιωνία της Νορμανδίας Επεξεργασία
Ο Αδαλάρδος ο Σενεσάλης διορίστηκε πρώτος μαρκήσιος στην αντίστοιχη Μαρκιωνία της Νορμανδίας (861 - 865), η μαρκιωνία του επεκτεινόταν πέρα από το Λε Μανς και βρέθηκε αμέσως σε σύγκρουση με τους Ροργκονίδες που είχαν υπό τον έλεγχο τους την πόλη. Συνομώτησαν με τους συγγενείς τους που ήταν πανίσχυροι μεγιστάνες στην περιοχή μέχρι την εποχή που ο Κάρολος ο Φαλακρός ανακάλεσε τα προνόμια που τους έδωσε και τους τοποθέτησε στην ηγεσία της Μσρκησίας. Μετά την σύναψη ειρήνης ο Κάρολος παραχώρησε την μαρκιωνία στον εκπρόσωπο των Ροργκονιδών Γκότφριντ, κόμη του Μαιν, τον διαδέχθηκε ως μαρκήσιος ο Ρενώ (878 - 885). Ο νέος βασιλιάς των Φράγκων Κάρολος ο Παχύς (885) διόρισε νέο μαρκήσιο της Νορμανδίας τον Ερρίκο της Φρανκονίας, πέθανε την επόμενη χρονιά (886) και τον διαδέχτηκε ο Βερεγγάριος Β΄. Μετά τον θάνατο του Βερεγγάριου Β΄ (896) δεν είναι γνωστό ποιος τον διαδέχτηκε. Ο Κάρολος ο Απλός έκλεισε τελικά ειρήνη με τον αρχηγό τον Βίκινγκ Ρόλλο, γενάρχη του Οίκου της Νορμανδίας (911) με την "Συνθήκη του Σαιν-Κλαιρ-συρ-Επτ" του παρέδωσε την κομητεία της Ρουέν που θα εξελιχθεί στην μετέπειτα Νορμανδία.
Ενωμένη μαρκιωνία Επεξεργασία
Ο Ροβέρτος Α΄ ένωσε την μαρκιωνία της Νορμανδίας με την μαρκιωνία της Βρετάνης και πήρε τον τίτλο του "Δημάρχου", τον ίδιο τίτλο θα πάρει αργότερα και ο Ρόλλο. Ο Ροβέρτος Α΄ διατήρησε την ενωμένη μαρκιωνία μέχρι τον θάνατο του (922), τον διαδέχθηκε ο Ούγος ο Μέγας και αυτόν με την σειρά του ο Ούγος Καπέτος (956). Όταν ο Ούγος Καπέτος έγινε βασιλιάς των Φράγκων (987) η ενωμένη μαρκιωνία καταργήθηκε, δεν είχε λόγω ύπαρξης μετά την σύναψη ειρήνης με τον Ρόλλο. Η Ρουέν θα γίνει η πρωτεύουσα στο μετέπειτα Δουκάτο της Νορμανδίας. Οι Νορμανδοί επεκτάθηκαν και κατέκτησαν πολλά τμήματα από την Νευστρία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Julia M. H. Smith (1992), Province and Empire: Brittany and the Carolingians (Cambridge: Cambridge University Press), σ. 105
Πηγές Επεξεργασία
- Julia M. H. Smith (1992), Province and Empire: Brittany and the Carolingians (Cambridge: Cambridge University Press)
- Smith, Julia M. H. Province and Empire: Brittany and the Carolingians. Cambridge University Press: 1992.
- Guillotel, Hubert. "Une autre marche de Neustrie." Onomastique et Parenté dans l'Occident médiéval. Edited Christian Settipani and Katharine S. B. Keats-Rohan. 2000.