Βικιπαίδεια

Μαρκ-Αντουάν Ζιράρ ντε Σαιντ-Αμάν

Γάλλος ποιητής

Ο Μαρκ-Αντουάν Ζιράρ, κύριος του Σαιντ-Αμάν (γαλλικά: Marc-Antoine Girard, sieur de Saint-Amant) (1594 - 1661) ήταν Γάλλος ελευθεριακός ποιητής, συγγραφέας σατιρικών και λυρικών ποιημάτων και παρωδιών. Ήταν μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας από την ίδρυσή της το 1634.[10]

Μαρκ-Αντουάν Ζιράρ ντε Σαιντ-Αμάν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση30  Σεπτεμβρίου 1594[1][2][3]
Le Grand-Quevilly
Θάνατος29  Δεκεμβρίου 1661[2][4][5]
Παρίσι
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΜέσα Γαλλικά
Γαλλικά[6][7]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής
συγγραφέας[8]
στρατιωτικός
διπλωμάτης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα22η έδρα της Γαλλικής Ακαδημίας (1634–1661)[9]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Ο Σαιντ-Αμάν γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1594 στα προάστια της Ρουέν. Ήταν γιος εμπόρου, που διετέλεσε στρατιωτικός στο γαλλικό ναυτικό. Η οικογένειά του ήταν Προτεστάντες. Έμαθε ισπανικά, αγγλικά και ιταλικά από προσωπικό ενδιαφέρον.

Μετά από μέτριες σπουδές, ο πατέρας του του ανέθεσε να διευθύνει την οικογενειακή επιχείρηση στην οποία ο πατέρας θα ήθελε ο γιος του να τον διαδεχθεί. Ο Σαιντ-Αμάν, που δεν ενδιαφερόταν ποτέ για το εμπόριο, στην ηλικία των 18 ετών, πραγματοποίησε ένα εκπαιδευτικό ταξίδι με πλοίο και επισκέφτηκε τις Καναρίους Νήσους, τις ακτές της Αφρικής και τις Αντίλλες. Κατά την επιστροφή του, δύο χρόνια αργότερα και σε ηλικία περίπου 20 ετών, ο πατέρας του του επέτρεψε να εγκατασταθεί στο Παρίσι για να ακολουθήσει καριέρα στη λογοτεχνία. Το 1627 ασπάστηκε τον Ρωμαιοκαθολικισμό.[11] Στο Παρίσι απέκτησε τίτλο ευγενείας και έζησε προστατευμένος και υποστηριζόμενος από διάφορους ευγενείς: τον δούκα του Ρετς και τον Ερρίκο του Αρκούρ μεταξύ άλλων.[12]Μαζί τους συμμετείχε σε στρατιωτικές εκστρατείες ή διπλωματικές αποστολές.

Ταξίδεψε πολύ και επισκέφθηκε πολλές χώρες στην Ευρώπη, την Αμερική, τη Σενεγάλη και την Ινδία. Το 1656 συνόδευσε τη Μαρία Λουίζα Γκοντζάγκα σε ταξίδι της στην Πολωνία. Έμαθε πολλές γλώσσες, ενδιαφέρθηκε για τη μουσική, τη ζωγραφική και τις επιστήμες και συναναστρέφονταν τους Γιανσενιστές αλλά και τους ελευθεριακούς ποιητές, όπως τον Μπουαρομπέρ και τον Τεοφίλ ντε Βιώ.[13]

Ο Σαιντ-Αμάν ήταν ελεύθερος στοχαστής και εραστής των απολαύσεων, διάσημος στην εποχή του. Από το 1632 και για σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα, αναγνωρίστηκε ως ηγέτης των ελαφρών και εύθυμων ποιητών της εποχής του. [14]Στο Παρίσι σύχναζε στο λογοτεχνικό σαλόνι της Κατρίν ντε Ραμπουγιέ. Σύχναζε επίσης στις ταβέρνες και σε τραπέζια και εκτιμούσε ιδιαίτερα το καλό κρασί και το καλό φαγητό.

Άσκησε σημαντική επιρροή στους συγχρόνους του αλλά, καθώς αντιτάχθηκε στην αυστηρότητα της μορφής και τη συγκρατημένη γραφή του Φρανσουά ντε Μαλέρμπ, το έργο του μετά το 1650 και για περίπου δύο αιώνες έπεσε στην αφάνεια. Στην εποχή μας θεωρείται ως ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της αντισυμβατικής ποίησης στη γαλλική λογοτεχνία του 17ου αιώνα.

Τα τελευταία χρόνια του τα πέρασε στη Γαλλία. Πέθανε στο Παρίσι τον Δεκέμβριο του 1661.[10]

Συγγραφικό έργο Επεξεργασία

Ο Σαιντ-Αμάν άφησε ένα σημαντικό ποιητικό έργο. Τα πρώτα ποιήματά του όπως Οι λαίμαργοι (Les goinfres), Το πεπόνι (Le melon), Ο μηλίτης (Le cidre), ήταν ευτράπελες ρεαλιστικές παραστάσεις του τραπεζιού και της ταβέρνας.[15] Στο πέρασμα του Γιβραλτάρ (Le passage de Gibraltar, 1641) εξέφρασε πιο ολοκληρωμένα τις απόψεις του. Από τα ταξίδια του εμπνεύστηκε ποιήματα όπως Η βροχή (La pluie),[16] Η μοναξιά (Solitude, 1618).[17] Έγραψε επίσης ποιήματα φανταστικού περιεχομένου όπως τη συλλογή Τα οράματα (Les visions).

Στα τελευταία του χρόνια αφιερώθηκε σε σοβαρά θέματα και δημιούργησε το επικό, Διασωθείς Μωυσής (Moyse sauvé, 1653).

Με το σατιρικό του ποίημα Γελοία Ρώμη (Rome ridicule, 1649) εισήγαγε το στοιχείο της διακωμώδησης (μπουρλέσκ) στην ποίηση, το οποίο αργότερα εξελίχθηκε από τον Πωλ Σκαρόν. Το ποίημα Αλβιών (Albion, 1643) το εμπνεύστηκε από την επίσκεψή του στην Αγγλία και είναι μια περιγραφή της χώρας όπου περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων και πληροφορίες για τα θέατρα του Λονδίνου. [18]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11923324t. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6n60jgp. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Γαλλικά) Calendrier électronique des spectacles sous l'Ancien Régime et la Révolution. 304970. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Marc-Antoine-Girard-sieur-de-Saint-Amant. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. saint-amant-marc-antoine-girard.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11923324t. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. ↑ CONOR.SI. 51382627.
  8. ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  9. ↑ «Académie française». (Γαλλικά) academie-francaise.fr. antoine-gerard-de-saint-amant. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2020.
  10. ↑ 10,0 10,1 . «universalis.fr/encyclopedie/saint-amant-marc-antoine-girard-de/». 
  11. ↑ Jean Lagny, Le Poète Saint-Amant 1594-1661:essai sur sa vie et ses œuvres , Paris, A.G. Nizet, 1964; σελ. 113
  12. ↑ . «en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclopedia_Britannica/Saint-Amant,_Marc_Antoine_de_Girard,_Sieur_de». 
  13. ↑ . «unjourunpoeme.fr/auteurs/saint-amant-marc-antoine-girard». 
  14. ↑ Paul Durand-Lapie, Un Académicien du xviie siècle: Saint-Amant, son temps, sa vie, ses poésies, Paris, Delagrave, 1898, σελ. 170
  15. ↑ . «britannica.com/biography/Marc-Antoine-Girard-sieur-de-Saint-Amant». 
  16. ↑ . «unjourunpoeme.fr/poeme/la-pluie». 
  17. ↑ . «babelio.com/auteur/Marc-Antoine-Girard-de-Saint-Amand». 
  18. ↑ Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα, τομ. 53, σελ. 43


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μαρκ-Αντουάν_Ζιράρ_ντε_Σαιντ-Αμάν&oldid=10139012"