Μεμπενδαζόλη

χημική ένωση

Η μεμπενδαζόλη ή μεβενδαζόλη είναι φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία ορισμένων λοιμώξεων από παρασιτικά σκουλήκια. Σε αυτά περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, η ασκαρίαση, η οξυουρίαση, οι μολύνσεις από αγκυλόστομα, η δρακουνκουλίωση, η εχινοκοκκίαση και η λαβδίαση. Λαμβάνεται από το στόμα.[4]

Μεμπενδαζόλη
Ονομασία IUPAC
Methyl (5-benzoyl-1H-benzimidazol-2-yl)carbamate
Κλινικά δεδομένα
Εμπορικές ονομασίεςVermox[2]
AHFS/Drugs.commonograph
MedlinePlusa682315
Κατηγορία ασφαλείας κύησης
  • AU: B3 [1]
  • US: N (Δεν έχει ταξινομηθεί ακόμη) [1]
Οδοί
χορήγησης
Από το στόμα
Κυκλοφορία
Κυκλοφορία
Φαρμακοκινητική
Βιοδιαθεσιμότητα2–10%
Πρωτεϊνική σύνδεση95%
ΜεταβολισμόςΕκτενής στο ήπαρ
Βιολογικός χρόνος ημιζωής3–6 ώρες
ΑπέκκρισηΚόπρανα, ούρα (5–10%)
Κωδικοί
Αριθμός CAS31431-39-7 YesY
Κωδικός ATCP02CA01 QP52AC09 (WHO)
PubChemCID 4030
DrugBankDB00643 YesY
ChemSpider3890 YesY
UNII81G6I5V05I YesY
KEGGD00368 YesY
ChEBICHEBI:6704 YesY
ChEMBLCHEMBL685 YesY
Χημικά στοιχεία
Χημικός τύποςC16H13N3O3
Μοριακή μάζα295,30 g·mol−1
Φυσικά στοιχεία
Σημείο τήξης288,5 °C (551,3 °F)
  (verify)

Η μεμπενδαζόλη είναι συνήθως καλά ανεκτή.[4] Συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν πονοκέφαλο, έμετο και κουδούνισμα στα αυτιά.[4] Εάν χρησιμοποιηθεί σε μεγάλες δόσεις μπορεί να προκαλέσει καταστολή του μυελού των οστών.[4] Δεν είναι σαφές εάν είναι ασφαλές κατά την εγκυμοσύνη.[4] Η μεμπενδαζόλη είναι ένας αντιελμινθικός παράγοντας ευρέος φάσματος του τύπου βενζιμιδαζόλης.[4]

Η μεμπενδαζόλη τέθηκε σε χρήση το 1971, αφού αναπτύχθηκε από την Janssen Pharmaceutica στο Βέλγιο.[5] Συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των βασικών φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.[6] Η μεβενδαζόλη διατίθεται ως γενόσημο φάρμακο.[7]

Ιατρική χρήση Επεξεργασία

Η μεβενδαζόλη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό, αντιελμινθικό ευρέος φάσματος που ενδείκνυται για τη θεραπεία των παρασιτώσεων των νηματωδών, συμπεριλαμβανομένων του αγκυλοστόματος, των νηματέλμηθων, του οξύουρου και της εντερικής μορφής της τριχίνωσης πριν εξαπλωθεί στους ιστούς πέρα από το πεπτικό σύστημα. Άλλα φάρμακα χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία λοιμώξεων από σκουλήκια έξω από το πεπτικό σύστημα, καθώς η μεβενδαζόλη απορροφάται ελάχιστα στην κυκλοφορία του αίματος.[8] Η μεβενδαζόλη χρησιμοποιείται μόνη της σε άτομα με ήπιες έως μέτριες προσβολές. Σκοτώνει τα παράσιτα σχετικά αργά, και σε εκείνους με πολύ βαριές προσβολές, μπορεί να προκαλέσει ορισμένα παράσιτα να μεταναστεύσουν από το πεπτικό σύστημα, οδηγώντας σε σκωληκοειδίτιδα, προβλήματα χολικών αγωγών ή εντερική διάτρηση. Για να αποφευχθεί αυτό, οι ασθενείς με βαριά προσβολή μπορούν να υποβληθούν σε θεραπεία με πιπεραζίνη, είτε πριν είτε αντί της μεβενδαζόλης. Η πιπεραζίνη παραλύει τα παράσιτα, αναγκάζοντάς τα να περάσουν στα κόπρανα.[9] Χρησιμοποιείται επίσης σπάνια στη θεραπεία της εχινόκοκκου κύστης. Ωστόσο, τα στοιχεία για την αποτελεσματικότητα σε αυτή την ασθένειας είναι χαμηλά.[10]

Η μεμπενδαζόλη και άλλα αντιελμηθικά βενζιμιδαζόλης είναι δραστικά τόσο στα στάδια των νηματωδών όσο και στα προνύμφη και στα ενήλικα, και σε κάποιες περιπτώσεις σκουληκιών, σκοτώνουν επίσης τα αυγά. Η παράλυση και ο θάνατος των παρασίτων συμβαίνει αργά και η αποβολή στα κόπρανα μπορεί να απαιτήσει αρκετές ημέρες.[8]

Παρενέργειες Επεξεργασία

Η μεβενδαζόλη προκαλεί μερικές φορές διάρροια, κοιλιακό άλγος και αυξημένα ηπατικά ένζυμα. Σε σπάνιες περιπτώσεις, έχει συσχετιστεί με επικίνδυνα χαμηλό αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων, χαμηλό αριθμό αιμοπεταλίων και απώλεια μαλλιών,[11][12] με κίνδυνο ακοκκιοκυττάρωσης σε σπάνιες περιπτώσεις.

Αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα Επεξεργασία

Η καρβαμαζεπίνη και η φαινυτοΐνη μειώνουν τα επίπεδα μεμπενδαζόλης στον ορό. Η σιμετιδίνη δεν αυξάνει αισθητά τη μεβενδαζόλη στον ορό (σε αντίθεση με το παρόμοιο φάρμακο αλβενδαζόλη), σύμφωνα με την κακή συστηματική απορρόφηση.[13][14]

Το σύνδρομο Stevens-Johnson και η πιο σοβαρή τοξική επιδερμική νεκρόλυση μπορεί να εμφανιστούν όταν η μεμπενδαζόλης συνδυάζεται με υψηλές δόσεις μετρονιδαζόλης.[15]

Μηχανισμός Επεξεργασία

Η μεβενδαζόλη δρα αναστέλλοντας επιλεκτικά τη σύνθεση μικροσωληνίσκων μέσω σύνδεσης σε θέση σύνδεσης κολχικίνης στη β-τουμπουλίνη, εμποδίζοντας έτσι τον πολυμερισμό των διμερών τουμπουλίνης στα εντερικά κύτταρα των παρασίτων.[16] Η διακοπή των κυτταροπλασματικών μικροσωληνίσκων οδηγεί στον αποκλεισμό της πρόσληψης γλυκόζης και άλλων θρεπτικών ουσιών, με αποτέλεσμα τη σταδιακή ακινητοποίηση και τελικά τον θάνατο των ελμινθών.[8]

Η κακή απορρόφηση στο πεπτικό σύστημα καθιστά τη μεβενδαζόλη ένα αποτελεσματικό φάρμακο για τη θεραπεία εντερικών παρασιτικών λοιμώξεων με περιορισμένες ανεπιθύμητες ενέργειες. Ωστόσο, η μεβενδαζόλη έχει αντίκτυπο στα κύτταρα των θηλαστικών κυρίως αναστέλλοντας τον πολυμερισμό των διμερών τουμπουλίνης, διαταράσσοντας έτσι βασικές δομές μικροσωληνίσκων όπως ομιτωτικός άξονας.[17] Η αποσυναρμολόγηση του μιτωτικού άξονα οδηγεί στη συνέχεια σε απόπτωση που προκαλείται μέσω αποφωσφορυλίωσης του Bcl-2, η οποία επιτρέπει στην προ-αποπτωτική πρωτεΐνη Bax να διμεριστεί και να ξεκινήσει προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο.[18]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 «Mebendazole Use During Pregnancy». Drugs.com. 29 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2020. 
  2. Ebadi, Manuchair (2008). Desk reference of clinical pharmacology (2nd έκδοση). Boca Raton: CRC Press. σελ. 403. ISBN 9781420047448. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2017.  Unknown parameter |name-list-style= ignored (βοήθεια)
  3. «Mebendazole». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2016. 
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 «Mebendazole». The American Society of Health-System Pharmacists. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2015. 
  5. Mehlhorn, Heinz (2001). Encyclopedic reference of parasitology. 107 tables (2 έκδοση). Berlin [u.a.]: Springer. σελ. 259. ISBN 9783540668299. 
  6. World Health Organization model list of essential medicines: 21st list 2019. Geneva: World Health Organization. 2019. WHO/MVP/EMP/IAU/2019.06. License: CC BY-NC-SA 3.0 IGO. 
  7. Hamilton, Richard J. (2012). Tarascon pocket pharmacopoeia (13 έκδοση). Burlington, Mass.: Jones & Bartlett Learning. σελ. 33. ISBN 9781449624286. 
  8. 8,0 8,1 8,2 Petri WA in Brunton LL, Chabner BA, Knollmann BC, Ed. Goodman and Gilman's The Pharmacological Basis of Therapeutics, 12th ed., Chapter 42. McGraw-Hill, 2011 New York.
  9. Martin AR in Wilson and Gisvold's Textbook of Organic Medicinal and Pharmaceutical Chemistry, 8th edition, Doerge RF, ed. J.B. Lippincott, 1982, Chapter 4
  10. «Mebendazole». drugs.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2015. 
  11. Finberg R, Fingeroth J in Longo DL, Fauci AS, Kasper DL, Hauser SL, Jameson JL, Loscalzo, Ed. Harrison's Principles of Internal Medicine, 18th ed., McGraw-Hill, 2012, Chapter 217.
  12. «Systematic review: agranulocytosis induced by nonchemotherapy drugs». Annals of Internal Medicine 146 (9): 657–65. May 2007. doi:10.7326/0003-4819-146-9-200705010-00009. PMID 17470834. 
  13. «Drug Interactions». Medicine chest. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Φεβρουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2008. 
  14. «Treatment of hydatid disease with high oral doses of mebendazole. Long-term follow-up of plasma mebendazole levels and drug interactions». European Journal of Clinical Pharmacology 31 (4): 443–8. 1986. doi:10.1007/bf00613522. PMID 3816925. https://archive.org/details/sim_european-journal-of-clinical-pharmacology_1986-12_31_4/page/443. 
  15. «Outbreak of Stevens-Johnson syndrome/toxic epidermal necrolysis associated with mebendazole and metronidazole use among Filipino laborers in Taiwan». American Journal of Public Health 93 (3): 489–92. March 2003. doi:10.2105/ajph.93.3.489. PMID 12604501. PMC 1447769. https://archive.org/details/sim_american-journal-of-public-health_2003-03_93_3/page/489. 
  16. «Mode of action of benzimidazoles». Parasitology Today 6 (4): 112–5. April 1990. doi:10.1016/0169-4758(90)90227-U. PMID 15463312. 
  17. «Repurposing Mebendazole as a Replacement for Vincristine for the Treatment of Brain Tumors». Molecular Medicine 23: 50–56. April 2017. doi:10.2119/molmed.2017.00011. PMID 28386621. 
  18. «Raf-1/bcl-2 phosphorylation: a step from microtubule damage to cell death». Cancer Research 57 (1): 130–5. January 1997. PMID 8988053. http://cancerres.aacrjournals.org/content/57/1/130.