Μι

Το γράμμα μι (επίσης μυ) (κεφαλαίο Μ, πεζό μ) είναι το δωδέκατο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στην νέα και αρχαία ελληνική γλώσσα αντιστοιχεί (είτε ως μονό είτε ως διπλό γράμμα) με το έρρινο διχειλικό σύμφωνο /m/ που πραγματώνεται είτε με τον παρόμοιο φθόγγο [m] (μητέρα) είτε ως χειλοδοντικός [ɱ] (εμφανίζω) έναντι χειλοδοντικών συμφώνων. Συμμετέχει επίσης στο δίγραφο <μπ> που συμβολίζει το ηχηρό διχειλικό κλειστό φώνημα /b/ και φθόγγο. Προήλθε από το φοινικικό γράμμα μεμ <>, που στα φοινικικά σήμαινε νερό. Αποτέλεσε τη βάση για τα ομόγραφα λατινικά και κυριλικά γράμματα.

Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία μ´=40.

Ως σύμβολο

Το κεφαλαίο Μ συμβολίζει:

• το πρόθεμα μέγα (ίσο με $10^{6}$)
• Το 10.000 (ΜΥΡΙΟΙ) σε ένα αρχαιότερο ελληνικό σύστημα αρίθμησης το ακροφωνικό σύστημα αρίθμησης.

Το πεζό μ χρησιμοποιείται για να συμβολίζει:

• το πρόθεμα μίκρο (ίσο με $10^{-6}$)
• Τη θεμελιώδη μονάδα μέτρησης μήκους μέτρο ως συντομογραφία (ο συστηματικός συμβολισμός του είναι το m).
• το μυόνιο (ή μιόνιο) (στοιχειώδες σωμάτιο).
• τον μέσο πληθυσμό και την αναμενόμενη τιμή στην θεωρία πιθανοτήτων και την στατιστική.
• την ανηγμένη μάζα στο πρόβλημα δύο σωμάτων (μηχανική)