Μονίκα Λοβινέσκου
Η Μονίκα Λοβινέσκου (19 Νοεμβρίου 1923 – 20 Απριλίου 2008) ήταν Ρουμάνα δοκιμιογράφος, διηγηματογράφος, κριτικός λογοτεχνίας, μεταφράστρια και δημοσιογράφος, γνωστή για τη δραστηριότητά της ως πολέμια του ρουμανικού κομουνιστικού καθεστώτος. Έχει δημοσιεύσει αρκετές εργασίες με τα ψευδώνυμα Μονίκ Σεν-Κομ και Κλωντ Πασκάλ. Ήταν κόρη του λογοτέχνη Εουτζέν Λοβινέσκου και σύζυγος του κριτικού λογοτεχνίας Βερτζίλ Γιερούνκα.
| Μονίκα Λοβινέσκου | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 19 Νοεμβρίου 1923[1][2] Βουκουρέστι[3] |
| Θάνατος | 20 Απριλίου 2008[4][1][2] Βιλιέ-λε-Μπελ[3] |
| Ψευδώνυμο | Monique Saint-Côme[5], Claude Pascal[5], Claude Jaillet[5] και Adriana Georgescu[5] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρουμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρουμανικά[6] |
| Σπουδές | Faculty of Letters (Bucharest University) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | γλωσσολόγος δημοσιογράφος αυτοβιογράφος κριτικός λογοτεχνίας δοκιμιογράφος μεταφράστρια |
| Αξιοσημείωτο έργο | d:Q12731823 |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Virgil Ierunca |
| Γονείς | Eugen Lovinescu και Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Grand Officer of the Order of the Star of Romania Commander of the Order of the Star of Romania |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Λοβινέσκου γεννήθηκε στο Βουκουρέστι. Απόφοιτος της Φιλοσοφικής του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου, έκανε το λογοτεχνικό της ντεμπούτο στο περιοδικό Vremea, δημοσιεύοντας τακτικά πρόζα στο Revista Fundaţiilor Regale και θεατρικά χρονικά στην Democraţia. Η εγκαθίδρυση του κομουνιστικού καθεστώτος στη Ρουμανία την ανάγκασε να καταφύγει στη Γαλλία: πηγαίνοντας αρχικά εκεί με υποτροφία από τη γαλλική κυβέρνηση το Σεπτέμβριο του 1947, αιτήθηκε τον Αύγουστο του 1948 πολιτικό άσυλο, αφότου η Ρουμανία έγινε λαϊκή δημοκρατία.
Έκανε εκτενείς δημοσιεύσεις περί του κομουνισμού στη χώρα της, καθώς και για έργα της ρουμανικής λογοτεχνίας.
Μεταξύ 1951-1974, συμμετείχε σε εκπομπές στη ρουμανική γλώσσα στη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση της Γαλλίας (ORTF), ενώ ήταν και μέλος του προσωπικού του σταθμού για την Ανατολική Ευρώπη. Από τη δεκαετία του '60 και μετά, εργάστηκε ως δημοσιογράφος για το Radio Free Europe, έχοντας μεγάλη επιρροή στην δημιουργία μιας εσωτερικής αντιπολίτευσης στο καθεστώς του Nικολάε Τσαουσέσκου. Κύριος στόχος τους ήταν να ενημερώνουν τους Ρουμάνους για τα πολιτιστικά και πολιτικά ρεύματα του Δυτικού Μπλοκ.
Αποτέλεσε στόχο βίαιων επιθέσεων στο ρουμανικό κομουνιστικό τύπο, η πιο αξιοσημείωτη εκ των οποίων από τους δημοσιογράφους Eugen Barbu και Corneliu Vadim Tudor. Το 1977, ξυλοκοπήθηκε από τρεις αξιωματικούς υπό τις διαταγές του Τσαουσέσκου.[7]
Πέθανε στο Παρίσι.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Γερμανικά, Αγγλικά) FemBio database. 31252. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Γαλλικά) Babelio. 185713.
- ↑ 3,0 3,1 fFCSTauRxCK8.
- ↑ www
.iht .com /articles /ap /2008 /04 /21 /europe /EU-GEN-Romania-Obit-Lovinescu .php. - ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000701081. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2020.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12982257n. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 1928-, Pacepa, Ion Mihai, (1990) [1987]. Red horizons : the true story of Nicolae and Elena Ceausescus' crimes, lifestyle, and corruption. Washington, D.C.: Regnery Gateway. ISBN 9780895267467.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Monica Lovinescu της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |