Μοναστήρι του Αγίου Πέτρου του Παλιού (Ουέσκα)

Το μοναστήρι του Αγίου Πέτρου του Παλιού (ισπανικά: monasterio de San Pedro el Viejo), παλαιότερα ονομαζόταν «παλιά εκκλησία του Αγίου Πέτρου του Παλιού» της Ουέσκας, είναι ένα ρομανικό κτίριο του 12ου αιώνα που βρίσκεται στην παλιά πόλη της Ουέσκας στην Ισπανία. Θεωρείται «Εθνικό Μνημείο» από το 1885,[1] και η αρχιτεκτονική και η γλυπτική του το καθιστούν ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά σύνολα της αραγωνικής ρομανικής.

Μοναστήρι του Αγίου Πέτρου του Παλαιού
Βασικές πληροφορίες
Τοποθεσία Αραγωνία
Ουέσκα
ΥπαγωγήΚαθολικισμός
ΔήμοςΟυέσκα
Χώρα Ισπανία
Ορισμός ως μνημείο κληρονομιάςΕθνικό Μνημείο
Αρχιτεκτονική περιγραφή
Αρχιτεκτονικός τύποςεκκλησία - μοναστήρι
Αρχιτεκτονικός ρυθμόςΡομανική αρχιτεκτονική
ΙδρυτήςΑλφόνσος Α´ ο Μαχητής
Αποπεράτωση12ος αιώνας

Η πάλαι ποτέ κύρια αίθουσα του μοναστηριού λειτουργεί ως βασιλικό πάνθεον με τους τάφους των δύο βασιλέων της Αραγωνίας: του Αλφόνσου Α´ του μαχητή και του αδελφού του και διάδοχου, Ραμίρο Β´ του Μοναχού.

Ιστορία Επεξεργασία

Αν και τα αρχαιολογικά ευρήματα που βρίσκονταν στο χώρο μαρτυρούσαν πως υπήρχε κάποιος ναός ή ρομανική νεκρόπολη, έπρεπε να φτάσει το τέλος του πρώιμου Μεσαίωνα για να βρεθούν τα ιστορικά ίχνη του κτηρίου.

Η εκκλησία αυτή είναι μια από τις παλαιότερες στην Ισπανία και μια  από τις λίγες που διατηρήθηκαν ανέπαφες από την εποχή των γότθων. Κατά την κατάκτηση της πόλης από τους μουσουλμάνους, παραχωρήθηκε στους χριστιανούς που παρέμειναν στην πόλη, ως φόρος με το δικαίωμα να ασκούν εκεί τη λατρεία τους. Το μέρος ήταν γνωστό στην εποχή του ως η περιοχή των Μοζαράβων.

Με την κατάκτηση της πόλης της Ουέσκας το 1096, οι χριστιανοί του Βασιλείου της Αραγωνίας ανακάλυψαν στη θέση που καταλαμβάνει σήμερα το μοναστήρι, ένα βησιγοτθικό χριστιανικό ναό αφιερωμένο στον Άγιο Πέτρο, ο οποίος είχε χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια της αραβικής κυριαρχίας από τους Μοζάραβες της πόλης (η οποία τότε ονομάζονταν «Βάσκαχ»). Ο ναός είχε το παρατσούκλι «Ο Παλιός» από τους νεοεισερχόμενους χριστιανούς, ένα όνομα που έχει επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας. Η εκκλησία εναλλασσόταν στο αβαείο και στο κάστρο του Μοντεαραγόν για το μεγάλο Τζαμί της Ουέσκας το οποίο είχε υποσχεθεί τρία χρόνια νωρίτερα ο Σάντσο Ραμίρεθ της Αραγωνίας σύμφωνα με το μέγα προνόμιο.

Ο ναός παραχωρήθηκε στο τάγμα των βενεδικτίνων, που ήθελαν να το ανακαινίσουν και να το μετατρέψουν σε μοναστήρι, σύμφωνα με την αισθητική της εποχής, που σήμερα πλέον χαρακτηρίζεται ως ρομανικός ρυθμός. Η αρχή της κατασκευής του χρονολογείται στο έτος 1117, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αλφόνσου Α´ του Μαχητή και λίγο πριν την κατάκτηση της πόλης της Σαραγόσας (το 1118).

Μπορεί να θεωρηθεί ότι ολοκληρώθηκε το κτίριο στο τέλος του 12ου αιώνα, αν και υπήρξαν προσθήκες διαφόρων στοιχείων σε μεταγενέστερο στάδιο (πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά, εικονοστάσια, κλπ.), όπως είναι σύνηθες σε αυτού του είδος τις κατασκευές.

Το κτίριο Επεξεργασία

 
Σκήτη της μονής.
 
Λεπτομέρεια από την πύλη του Αγίου Πέτρου του Παλιού. Ξεχωρίζει ο χαρακτηριστικός διάκοσμος στο τύμπανο.

Το κτίριο έχει δύο κύρια μέρη: τον ναό και το αβαείο.

Ο ναός αποτελείται από τρία κλίτη και τις αψίδες τους. Ο διάκοσμος της Αγίας τράπεζας είναι από πολύχρωμο ξύλο κατασκευασμένο από τον Juan de Cali (καλλιτέχνης από την Ναβάρρα) στην αρχή του δέκατου έβδομου αιώνα. Τα παρεκκλήσια που περιβάλλουν την εκκλησία να αποτελούν ενδιαφέροντα έργα τέχνης από διαφορετικές περιόδους:

  • Το εικονοστάσιο της Παναγίας της Ελπίδας (16ος αιώνας). Αναγεννησιακού ρυθμού.
  • Το εικονοστάσιο των αγίων Justos και Pastor (17ος αιώνας). Ύφος μπαρόκ.
  • Το εικονοστάσιο του ευαγγελισμού της Θεοτόκου (αιώνες 15ος-16ος). Γοτθικού ρυθμού.
  • Τοιχογραφίες του δέκατου τρίτου αιώνα.
  • Καρέκλες σε ξύλο της χορωδίας (17ου αιώνα)

Το αβαείο είναι ορθογώνιο και διαμορφώνεται από καμάρες και διπλούς κίονες με περίτεχνα κιονόκρανα (38 συνολικά, 18 πρωτότυπα και τα υπόλοιπα αντίγραφα του δέκατου ένατου αιώνα) που απεικονίζουν τη ζωή του Ιησού, καθώς και άλλες σκηνές αλληγορικών και ιστορικών χαρακτήρων. Το αβαείο έχει στις μεριές του πολλά παρεκκλήσια, διατηρημένα το καθένα σε διάφορες καταστάσεις:

  • Παρεκκλήσι της Σάντα Άνα και του Σαν Χοσέ (13ος αιώνας). Προς το παρόν είναι κλειστό.
  • Παρεκκλήσι του Αγίου Βενέδικτου (13ος αιώνας).
  • Παρεκκλήσι του Αγίου Βαρθολομαίου ή το Βασιλικό Πάνθεον. Αυτό ήταν η κύρια αίθουσα της μονής. Εδώ βρίσκονται οι σοροί των βασιλέων της Αραγωνίας:

Τα παλιά δωμάτια των μοναχών (που βρίσκονται στην δυτική πλευρά του μοναστηριού) είναι αφιερωμένα σήμερα στην φιλοξενία διάφορων κομματιών μεγάλης καλλιτεχνικής αλλά και ιστορικής αξίας της μονής (κοσμήματα, μικρά αγάλματα, κλπ.).

Παραπομπές Επεξεργασία

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία