Μπανταχσάν
Μπανταχσάν ονομάζεται μια ιστορική περιοχή, που περιλαμβάνει τμήματα στια σημερινά εδάφη του βορειοανατολικού Αφγανιστάν, του ανατολικού Τατζικιστάν και του Τασκουργκάν στην Κίνα. Το όνομα διατηρείται στην επαρχία Μπανταχσάν, η οποία είναι μία από τις 34 επαρχίες του Αφγανιστάν και βρίσκεται στο βορειοανατολικό Αφγανιστάν. Μεγάλο μέρος του ιστορικού Μπανταχσάν βρίσκεται στην αυτόνομη περιοχή Γκόρνο-Μπανταχσάν του Τατζικιστάν, που βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας. Η μουσική του Μπανταχσάν είναι ένα σημαντικό μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής.
Ονομασία Επεξεργασία
Η ονομασία Μπανταχσάν (περσικά: بدخشان, παστούν: بدخشان, τατζίκικα: Бадахшон, ρωσικά: Бадахшан, κινέζικα 巴達赫尙, ντουνγκάν: Бадахәшон) προέρχεται από τον σασσανιδικό επίσημο τίτλο bēdaxš ή badaxš, ο οποίος μπορεί να προέρχεται από το παλαιότερο *pati-axša. Το επίθημα -ān υποδηλώνει ότι η χώρα ανήκε ή είχε ανατεθεί ως φέουδο σε ένα άτομο, που κατέχει το αξίωμα του badaxš.
Λαοί Επεξεργασία
Το Μπανταχσάν έχει μια ποικιλόμορφη εθνογλωσσική και θρησκευτική κοινότητα. Τατζίκοι και Παμίριοι αποτελούν την πλειοψηφία, ενώ μια μικρή μειοψηφία Κιργίζιων και Ουζμπέκων εντοπίζονται στα χωριά τους. Υπάρχουν επίσης ομάδες ομιλητών πολλών παμιρικών γλωσσών από την ανατολικοϊρανική γλωσσική ομάδα.
Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, στην Αυτόνομη Περιφέρεια Γκόρνο-Μπανταχσάν στο Τατζικιστάν, οι ομιλητές των παμιρικών γλωσσών διαμόρφωσαν τη δική τους ξεχωριστή εθνική ταυτότητα ως Παμίριοι. Ο λαός δεν αναγνωρίστηκε επίσημα ως ξεχωριστή εθνοτική ομάδα στο Τατζικιστάν, αλλά έχουν δημιουργηθεί κινήματα και ενώσεις.[2]
Οι κύριες θρησκείες της περιοχής Μπανταχσάν είναι το Ισμαηλικό Ισλάμ και το Σουνιτικό Ισλάμ. Οι κάτοικοι αυτής της επαρχίας έχουν πλούσια πολιτιστική κληρονομιά και έχουν διατηρήσει μοναδικές αρχαίες μορφές μουσικής, ποίησης και χορού.
Ιστορία Επεξεργασία
Πρώιμη ιστορία Επεξεργασία
Το Μπανταχσάν ήταν ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο κατά την αρχαιότητα. Το λάπις λάζουλι το εμπορεύονταν αποκλειστικά από εκεί ήδη το δεύτερο μισό της 4ης χιλιετίας π.Χ. Επίσης, ήταν μια σημαντική περιοχή για το Δρόμο του Μεταξιού. Η σημασία του είναι ο γεωοικονομικός ρόλος του στις συναλλαγές μεταξιού και αρχαίων εμπορευμάτων μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
Σύμφωνα με τον Μάρκο Πόλο, το Μπαντα(χ)σάν ήταν μια επαρχία, όπου εντοπιζόταν σπινέλιοκάτω από το βουνό Σιγνάν.
Πρώιμη σύγχρονη ιστορία Επεξεργασία
Η περιοχή κυριάρχησε από τους Μιρ του Μπανταχσάν. Ο Σουλτάνος Μωάμεθ του Μπανταχσάν ήταν ο τελευταίος μιας σειράς ηγεμόνων, που έλκουν την καταγωγή τους από τον Μέγα Αλέξανδρο. Σκοτώθηκε από τον Αμπού Σαγίντ Μίρζα, τον κυβερνήτη της αυτοκρατορίας των Τιμουριδών, και κατέλαβε το Μπανταχσάν, το οποίο μετά τον θάνατό του πέρασε στον γιο του, τον Σουλτάνο Μαχμούντ Μίρζα, ο οποίος είχε τρεις γιους.
Η περιοχή υποτάχθηκε στον Μουγκάλ αυτοκράτορα Μπαμπούρ το 1504 μ.Χ. Όταν πήρε την Κανταχάρ το 1506 μ.Χ., έστειλε τον Χαν Μίρζα ως κυβερνήτη στο Μπανταχσάν.
Μετά το θάνατο του Χαν Μίρζα, το Μπανταχσάν κυβερνήθηκε για τον Μπαμπούρ από τον πρίγκιπα Χουμαγιούν, τον σουλτάνο Ουάις Χαν, τον πρίγκιπα Χιντάλ και, τέλος, από τον Μίρζα Σουλαϊμάν έως τις 8 Οκτωβρίου 1541, όταν παραδόθηκε ο ίδιος και ο γιος του, ο Μίρζα Ιμπραήμ, στον Πρίγκιπα Καμράν Μίρζα. Απελευθερώθηκαν από τον αυτοκράτορα Χουμαγιούν το 1545 και κατέλαβαν ξανά το Μπανταχσάν. Όταν ο Χουμαγιούν είχε καταλάβει την Καμπούλ, πολέμησε και νίκησε τον Μίρζα Σουλαϊμάν. Αλλά όταν η επιστροφή του πρίγκιπα Καμράν Μίρζα από το Σινδ υποχρέωσε τον αυτοκράτορα Χουμαγιούν να πάει στην Καμπούλ, αυτός επανέφερε τον Μίρζα Σουλαϊμάν, ο οποίος κατείχε το Μπανταχσάν έως το 1575. Εισέβαλε στο Μπαλχ το 1560, αλλά έπρεπε να επιστρέψει. Ο γιος του, Μίρζα Ιμπραήμ, σκοτώθηκε στη μάχη.
Όταν ο Ακμπάρ ο Μέγας έγινε αυτοκράτορας, η μητέρα του ετεροθαλούς αδερφού του, του Μίρζα Μουχάμαντ Χακίμ, δολοφονήθηκε από τον Σαχ Αμπούλ Μαάλι. Ο Μίρζα Σουλαϊμάν πήγε στην Καμπούλ και τιμώρησε δι' απαγχονισμού τον Αμπούλ Μαάλι. Στη συνέχεια πάντρεψε την κόρη του με τον Μίρζα Μουχάμαντ Χακίμ και διόρισε τον Ουμέντ Άλι, έναν ευγενή του Μπανταχσάν, ως αντιπρόσωπο του Μίρζα Μουχάμαντ Χακίμ το 1563. Αλλά ο Μίρζα Μουχάμαντ Χακίμ δεν τα πήγε καλά με τον Μίρζα Σουλαϊμάν, ο οποίος επέστρεψε το επόμενο έτος στην Καμπούλ με εχθρικές προθέσεις. Ο Μίρζα Μουχάμαντ Χακίμ έφυγε και ζήτησε βοήθεια από τον Ακμπάρ, οπότε ο Μίζρα Σουλαϊμάν, αν και είχε καταλάβει το Τζαλαλαμπάντ, έπρεπε να επιστρέψει στο Μπανταχσάν. Επέστρεψε στην Καμπούλ το 1566, όταν τα στρατεύματα του Ακμπάρ έφυγαν από τη χώρα, αλλά υποχώρησε και έταξε φόρο υποτέλειας.
Η σύζυγος του Μίρζα Σουλαϊμάν ήταν η Χουρέμ Μπεγκούμ της φυλής των Κιπτσάκων. Ήταν έξυπνη και χειριζόταν τόσο πολύ τον άντρα της, που αυτός δεν έκανε τίποτα χωρίς τη συμβουλή της. Εχθρός της ήταν η Μουχταρίμ Χανούμ, η χήρα του πρίγκιπα Καμράν Μίρζα. Ο Μίρζα Σουλαϊμάν ήθελε να την παντρευτεί, αλλά η Χουρέμ την πάντρεψε ενάντια στη θέλησή της με τον Μίρζα Ιμπραήμ.
Ο Μίρζα Ιμπραήμ και η Μουχταρίμ έκαναν ένα γιο, τον Μίρζα Σαχρούχ. Πήρε εκείνα τα μέρη του Μπανταχσάν, που κατείχε ο πατέρας του, και βρήκε τόσους πολλούς οπαδούς, που ο Μίρζα Σουλαϊμάν, προσποιούμενος ότι πήγαινε σε προσκύνημα στη Μέκκα, άφησε το Μπανταχσάν για την Καμπούλ και διασχίζοντας τον Ινδό ποταμό έφτασε στην Ινδία το 1575 μ.Χ.
Ο κυβερνήτης του Παντζάμπ, Χαν Τζαχάν, έλαβε εντολές από τον αυτοκράτορα Ακμπάρ να εισβάλει στο Μπανταχσάν, αλλά διατάχθηκε ξαφνικά να πάει στη Βεγγάλη.
Ο Μίρζα Σουλαϊμάν πήγε στη συνέχεια στον Ισμαήλ Β' των Σαφαβίδων του Ιράν. Όταν πέθανε ο μονάρχης και έμεινε χωρίς βοήθεια, πήγε στον Μουζαφάρ Χουσαΐν Μίζρα στην Κανταχάρ και στη συνέχεια στον Μίρζα Μουχάμαντ Χακίμ στην Καμπούλ. Δίχως να καταφέρει να προκαλέσει αναταραχές στην Καμπούλ, έφτασε στα σύνορα του Μπανταχσάν και βρήκε ορισμένους οπαδούς και κατάφερε να πάρει την περιοχή μεταξύ Ταϊκάν και Χίντου Κους.
Στη συνέχεια, ζήτησε βοήθεια από τον Αμπντουλάχ Χαν Ουζμπέκ, βασιλιά του Τουράν, ο οποίος από καιρό επιθυμούσε να προσαρτήσει το Μπανταχσάν. Εισέβαλε και κατέλαβε τη χώρα το 1584. Ο Σαχρούχ κατέφυγε στην Αυτοκρατορία των Μουγκάλ και ο Μίρζα Σουλαϊμάν στην Καμπούλ. Καθώς δεν μπόρεσε να ανακτήσει το Μπανταχσάν, κατέφυγε στην αυλή του Ακμπάρ, που τον έκανε διοικητή έξι χιλιάδων. Έζησε την υπόλοιπη ζωή του εκεί στη Λαχόρη, όπου πέθανε το 1589 μ.Χ.
Όπως και το γειτονικό Μπαλχ, το Μπανταχσάν κατακτήθηκε σύντομα το 1641 από τον Μουγκάλ Παντισάχ (αυτοκράτορα) Σαχ Τζαχάν, αλλά το ξανάχασε το 1647.
Μεταγενέστερα εμιράτα και χανάτα Επεξεργασία
Η παλιά πρωτεύουσα του Μπανταχσάν βρισκόταν στο Κισίμ[3]. Τον 18ο αιώνα, η πρωτεύουσα ήταν η πόλη Χαμτσάν, που βρίσκεται τρία μίλια δυτικά του Φαϊζαμπάντ και στις δύο όχθες του ποταμού Κόκτσα.[4] Μετά την κατάκτηση του Μπανταχσάν από τον Αχμάντ Σαχ Ντουρανί στο τέλος του μισού του 18ου αιώνα, η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στο Φαϊζαμπάντ, τότε γνωστό ως Τζαουζούν. Τον 19ο αιώνα η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στο Τζουρμ, έως ότου τελικά μετεγκαταστάθηκε πίσω στο Φεϋζαμπάντ.
Μεταξύ Αφγανιστάν, Βρετανίας και Ρωσίας Επεξεργασία
Το 1839 η κατοχή του Αφγανιστάν από τους Βρετανούς οδήγησε τον Εμίρη Ντοστ Μοχαμάντ Χαν στην εξορία. Επισκέφτηκε διαδοχικά τις περιοχές Χουλάμ και Κουντούζ, αλλά δεν μπορούσαν να τον βοηθήσουν εναντίον των Βρετανών και έτσι μετέβη στο Εμιράτο της Μπουχάρας, που κυβερνιόταν τότε από τον Αμίρ Νασρουλά Χαν. Κατέληξε φυλακισμένος και με δυσκολία διέφυγε μαζί με τους γιους του στο Μπαλχ. Επίσης, το 1839, ο Μιρ Μουχάμαντ Μουράτ Μπεγκ επιτέθηκε και πάλι στο Ρουστάκ στο Μπανταχσάν και διόρισε έναν δικό του αξιωματικό στο Φαρχάρ. Δύο μήνες αργότερα, επιτέθηκε επίσης στο Μασάντ. Αλλά απέτυχε να μπει στο Μπανταχσάν, που παρέμεινε στην κατοχή των Μιρ. [5]
Από το 1840 ως το 1859, το Αφγανιστάν και το Εμιράτο της Μπουχάρας θα αγωνίζονταν για το Μπαλχ και το Μπανταχσάν, με το Αφγανιστάν νικητή.
Αφού προσαρτήθηκε από το Αφγανιστάν, το Μπανταχσάν ενώθηκε με το Καταγάν και δημιουργήθηκε το Διαμέρισμα Μπανταχσάν-Καταγάν στην επαρχία Τουρκεστάν του Αφγανιστάν .
Τελικά, το Μεγάλο Παιχνίδι θα ξεκινούσε με τους Ρώσους να υποκινούν το Εμιράτο της Μπουχάρας να διεκδικήσει ορισμένα εδάφη του Αφγανιστάν και τους Βρετανούς να αναγνωρίζουν την αξίωση του Αφγανιστάν στα εδάφη των διαφορών. Τα όρια του Μπανταχσάν αποφασίστηκαν με την αγγλορωσική συμφωνία του 1873, η οποία αναγνώρισε ρητά το "Μπανταχσάν με το εξαρτώμενο Γουαχάν" ότι "ανήκει πλήρως στον Αμίρ της Καμπούλ" και το περιόρισε στην αριστερή ή νότια όχθη του Αμού Ντάρια (Ώξου)[6]. Στα δυτικά, οριοθετήθηκε από μια γραμμή, που διέσχιζε τις πεδιάδες του Τουρκεστάν νότια από τη διασταύρωση των ποταμών Κουντούζ και Αμού Ντάρια μέχρι το ανατολικό χάσμα του ποταμού Χουλμ και στη συνέχεια πήγαινε νοτιοανατολικά, διασχίζοντας το Κουντούζ, μέχρι να φτάσει το Χιντουκούς. Το νότιο όριο μεταφέρθηκε κατά μήκος της κορυφής του Χιντουκούς μέχρι το πέρασμα Χαουάκ, που οδηγούσε από το Μπανταχσάν στην κοιλάδα Παντζσίρ.
Το 1890 η περιφέρεια Καταγάν-Μπανταχσάν διαχωρίστηκε από το Αφγανικό Τουρκεστάν και δημιουργήθηκε η ομώνυμη επαρχία. Το 1895, ο ποταμός Παντζ ορίστηκε ως μέρος των συνόρων μεταξύ Αφγανιστάν και Ρωσικού Μπανταχσάν. Αυτά τα σύνορα θα παραμείνουν παρά τις αλλαγές στις κυβερνήσεις.
Το 1902 το Μπουχάρα (Δυτικό) Παμίρ υπάγεται σε ρωσική στρατιωτική διοίκηση. Τον Νοέμβριο του 1918, τα τελευταία τσαρικά ρωσικά στρατεύματα αναγνώρισαν την εξουσία των Μπολσεβίκων, αλλά τον Δεκέμβριο του 1919 αναλαμβάνει ο αντι-μπολσεβίκικος ρωσικός "στρατός των αγροτών" από τη Φεργκάνα. Από τον Απρίλιο του 1920, το κενό εξουσίας γεμίζει από μια προσπάθεια για τη δημιουργία εξουσίας από τη Μπουχάρα μέχρι τον Ιούνιο του 1920, όταν οι Μπουχάριοι αποβάλλονται από τις τοπικές δυνάμεις και αποκαθίστανται οι Μπολσεβίκοι. [ <span title="This claim needs references to reliable sources. (February 2019)">απαιτείται παραπομπή</span> ] Το 1963, το Μπανταχσάν περιελάμβανε τις περιοχές Μπαγλάν, Πουλ-ι-Χομρί, Ντουσί, Νταχάν-ι-Γκόρι, Καναμπάντ, Ανταράμπ, Κουντούζ, Χαζράτ-ι-Ιμάμ και Ταλογκάν. Το 1963 καταργήθηκε η επαρχία Καταγάν-Μπανταχσάν και έκτοτε το έδαφος χωρίστηκε σε τέσσερις ξεχωριστές επαρχίες: Μπανταχσάν, Μπαγλάν, Κουντούζ και Ταχάρ.[7]
Το Τατζίκικο Μπανταχσάν βίωσε έντονες μάχες κατά τη διάρκεια του Τατζικικού Εμφυλίου Πολέμου στη δεκαετία του '90.[8] Στο αποκορύφωμα της δύναμης των Ταλιμπάν κατά τη διάρκεια του Αφγανικού Εμφυλίου Πολέμου γύρω στο 2000, το Αφγανικό Μπανταχσάν ήταν οχυρό της Βόρειας Συμμαχίας.
Γεωγραφία Επεξεργασία
Η διαμόρφωση των ορεινών περιοχών, που περιλαμβάνει όλες τις νότιες περιοχές του Μπανταχσάν και τους βόρειους λόφους και τις κοιλάδες του Νουρεστάν (πρώην Καφιριστάν), είναι ανάλογη με εκείνη του υπόλοιπου Χιντουκούς προς τα δυτικά. Το Χιντουκούς αντιπροσωπεύει το νότιο άκρο ενός μεγάλου κεντρικού όγκου ή οροπεδίου. Στα βόρεια, το οροπέδιο βαθμιαία κλίνει προς τον Ώξο, πέφτοντας από ένα μέσο υψόμετρο 4.572 μέτρων στα 1.219 μέτρα γύρω από το Φεϊζαμπάντ, αλλά καταλήγει στα ~ 30 μέτρα στο Κουντούζ, όπου ενώνεται με τις πεδιάδες που συνορεύουν με τον ποταμό Ώξο. [6]
Ο ποταμός Κόκτσα διασχίζει το Μπανταχσάν από νοτιοανατολικά προς βορειοδυτικά και, με τον Κουντούζ, αποστραγγίζει όλες τις βόρειες πλαγιές του Χιντουκούς δυτικά του περάσματος Ντοράχ.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ The Diffusion of Classical Art in Antiquity, John Boardman, Princeton University Press 1993, p.96
- ↑ Suhrobsho Davlatshoev (2006). «The Formation and Consolidation of Pamiri Ethnic Identity in Tajikistan. Dissertation» (PDF). School of Social Sciences of Middle East Technical University, Turkey (M.S. thesis). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 26 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2006.
- ↑ Christine Noelle. State and Tribe in Nineteenth-Century Afghanistan: The Reign of Amir Dost Muhammad Khan (1826–1863). Surrey: Curzon Press, 1997. p. 62
- ↑ Ludwig W. Adamec. Historical and political gazetteer of Afghanistan Vol. 1. Badakhshan Province and northeastern Afghanistan. Graz : Akad. Druck- und Verl.-Anst., 1972.p. 99.
- ↑ «Rough Chronological History Of Badakhshan, Etc». The Asiatic quarterly review, Volume 10. 1895. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2011.
- ↑ 6,0 6,1
Μία ή περισσότερες προτάσεις από το προηγούμενο κείμενο ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Badakshan» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 3 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σσ. 182-183
- ↑ Ludwig W. Adamec. Historical and political gazetteer of Afghanistan Vol. 1. Badakhshan Province and northeastern Afghanistan. Graz : Akad. Druck- und Verl.-Anst., 1972. p. 26.
- ↑ https://www.rferl.org/a/tajikistan-unconquerable-gorno-badakhshan-region/29534057.html
