Μπιαρίτς

Μπιάριτς
; Σημαία	; Έμβλημα
Χώρα	Γαλλία
Διοικητική υπαγωγή	Ατλαντικά Πυρηναία, Λαμπούρ και διαμέρισμα της Μπαγιόν
Ταχυδρομικός κώδικας	64200
Κωδικός Κοινότητας	64122
Πληθυσμός	25.764 (1 Ιανουαρίου 2021)
Έκταση	11,66 km²
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα); UTC+02:00 (θερινή ώρα)
	Μπιάριτς 43°28′50″N 1°33′26″W
Ιστότοπος	http://www.biarritz.fr
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Συντεταγμένες: 43°28′50″N 1°33′26″W / 43.48056°N 1.55722°W / 43.48056; -1.55722

Το Μπιαρίτς (Γαλλικά: Biarritz, προφορά ΔΦΑ: [ˈbjarits], γαλλική προφορά Μπιαρίτς [bjaʁits]^[6] ^[7]) είναι γαλλική κοινότητα που βρίσκεται στον νομό των Ατλαντικών Πυρηναίων στη διοικητική περιοχή Νέα Ακουιτανία στα νοτιοδυτικά της Γαλλίας. Βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό και έχει ακτογραμμή μήκους 4 χιλιομέτρων στο κοίλωμα του Βισκαϊκού Κόλπου.

Παλιό φαλαινοθηρικό λιμάνι, η πόλη γνώρισε οικονομική άνθιση τον 19^ο αιώνα με την έλευση της θαλάσσιας κολύμβησης. Η αυτοκράτειρα Ευγενία το κατέστησε παραθεριστικό προορισμό και μαζί με αυτήν όλη η ευρωπαϊκή αριστοκρατία άρχισε να συχνάζει στις πολυτελείς εγκαταστάσεις που δημιουργήθηκαν.

Το Μπιαρίτς είναι σήμερα μια πόλη με περίπου 25.000 κατοίκους, πολυτελής παραθαλάσσιος τουριστικός προορισμός. Η οικονομία παραμένει στραμμένη στον τριτογενή τομέα, με βασικό φορέα τα πολυτελή ξενοδοχεία, τα κέντρα αναζωογόνησης και τη θαλάσσια αναψυχή. Ιδιαίτερα διαδεδομένο στο Μπιαρίτς είναι το Σέρφινγκ, που προσελκύει εδώ και δεκαετίες πολλούς φίλους του αθλήματος, ώστε η ίδια η πόλη να διαφημίζεται ως η "Ιστορική πρωτεύουσα του ευρωπαϊκού σέρφινγκ".^[8]

Γεωγραφία Επεξεργασία

Τοποθεσία Επεξεργασία

Το Μπιαρίτς βρίσκεται στα νοτιοδυτικά της Γαλλίας, λιγότερο από 25 χλμ. από τα σύνορα μεταξύ Ισπανίας και Γαλλίας, στο κοίλωμα του Βισκαϊκού Κόλπου και κατά μήκος της ακτής των Βάσκων. Ανήκει στη Γαλλική Χώρα των Βάσκων, για αυτό η βασκική γλώσσα είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη, ενώ ευρέως ομιλείται και η γασκονική διάλεκτος.

Το ακρωτήριο Σεν-Μαρτέν (Saint-Martin), όπου δεσπόζει ο φάρος του Μπιαρίτς, σηματοδοτεί το όριο μεταξύ της αμμώδους ακτής προς τα βόρεια, που ξεκινάει στο ακραίο σημείο της Γιρόνδης (Gironde) και καταλήγει στην Ανγκλέ (Anglet) και την ακτή της Χώρας των Βάσκων προς τα νότια. Το Μπιαρίτς είναι χτισμένο σε μια σειρά λόφων κατά μήκος της ακτής. Η πόλη έχει άμεση θέα σχεδόν 4 χιλιομέτρων σε κολπίσκους και αμμώδεις παραλίες.

Έχει πληθυσμό 24.777 κατοίκους (2016) και η ευρύτερη περιοχή του συγκεντρώνει 213.969 κατοίκους.

Κλίμα Επεξεργασία

Λόγω του αμφιθεατρικού προσανατολισμού του προς τον Ατλαντικό Ωκεανό το Μπιαρίτς είναι ανοιχτό στους θαλάσσιους ανέμους. Οι χειμώνες είναι ήπιοι και η καλοκαιρινή ζέστη είναι ανεκτή. Χάρη σε αυτήν την προνομιακή κλιματική κατάσταση έχει κερδίσει τον τίτλο του «υδροθερμικού και κλιματικού σταθμού» από το 1912. Οι επικρατούντες άνεμοι κυριαρχούνται από μια τριπλή επιρροή: τον Ατλαντικό Ωκεανό, τα Πυρηναία και τοπική αύρα. Οι άνεμοι της θάλασσας φέρνουν υγρασία και δροσιά το καλοκαίρι και ήπιες καιρικές συνθήκες το χειμώνα. Οι βροχές στην ακτή των Βάσκων είναι σπάνια έντονες, εκτός από τις χειμερινές καταιγίδες. Το χειμώνα παρουσιάζονται συχνά υπό μορφή ισχυρών καταιγίδων, γεγονός που εξηγεί τις υψηλές τιμές μέτρησης βροχοπτώσεων, αλλά είναι σύντομες, με αριθμό ημερών ετήσιας βροχόπτωσης πολύ χαμηλότερο από αυτόν άλλων γαλλικών περιοχών.

Ιστορία Επεξεργασία

Φαλαινοθηρία Επεξεργασία

Από τον 12ο αιώνα το Μπιαρίτς ήταν ένα ψαροχώρι με βασική απασχόληση των ψαράδων το κυνήγι φαλαινών. Ως εκ τούτου το οικόσημό του είναι μια φάλαινα κάτω από μια βάρκα με πέντε ψαράδες, ο ένας εκ των οποίων ετοιμάζεται να της πετάξει ένα καμάκι. Πάνω του είναι γραμμένο: "Aura, sidus, mare, adjuvant me", δηλαδή "Ο αέρας, τα αστέρια και οι θάλασσες με βοηθούν".

Από τον Μεσαίωνα ένα παρατηρητήριο δέσποζε πάνω από τη θάλασσα του Μπιαρίτς, περιμένοντας μέρα και νύχτα την εμφάνιση της φάλαινας. Όποτε οι φύλακες έβλεπαν μια φάλαινα, δημιουργούσαν καπνό και έτσι έστελναν το μήνυμα στους συμπατριώτες τους. Τελικά όμως ο πύργος εξαφανίστηκε.

Τον 16ο αιώνα, ως αποτέλεσμα των επιθέσεων ή για άλλους λόγους, οι φάλαινες μετανάστευσαν σε άλλες περιοχές. Οι κυνηγοί φαλαινών από την περιοχή του Μπιαρίτς διέσχισαν τον Ατλαντικό Ωκεανό για να τις κυνηγήσουν και πέρασαν λίγο χρόνο στη χερσόνησο Λαμπραντόρ και στη Νέα Γη. Αργότερα, αντί να κυνηγούν φάλαινες, άρχισαν να αλιεύουν βακαλάο στη Νέα Γη. Έναν αιώνα αργότερα, εξαιτίας της απαγόρευσης της αλιείας στα ανοικτά των ακτών της Αμερικής και της αγκυροβόλησης των Άγγλων και Ολλανδών αλιέων, ο αριθμός των αλιευτικών σκαφών από το Μπιαρίτς μειώθηκε και σήμερα η αλιευτική δραστηριότητα του Μπιαρίτς σε εκείνες τις περιοχές έχει παύσει.

Ο πρώτος φάρος του χωριού είχε χτιστεί το 1650.

18ος αιώνας Επεξεργασία

Από τα μέσα του 18ου αιώνα υπήρχαν ιατροί που ισχυρίζονταν ότι ο αέρας του ωκεανού στο Μπιαρίτς είχε θεραπευτικές ιδιότητες και συνιστούσαν στους ασθενείς τους την παραμονή στην παραλία, που θα βοηθούσε τη θεραπεία της ασθένειάς τους. Έτσι η πόλη άρχισε να μετατρέπεται σε λουτρόπολη.

19ος αιώνας Επεξεργασία

Hôtel du Palais, παλιά βίλα Ευγενία

Το 1784 τα θαλάσσια λουτρά του Μπιαρίτς ήταν ήδη της μόδας και ο Ναπολέων τα επισκέφθηκε το 1808. Όταν ο Βίκτωρ Ουγκώ ανακάλυψε την πόλη το 1843, επισήμανε ήδη τότε, στο βιβλίο του "Άλπεις και Πυρηναία" (Alpeak eta Pirinioak), τον κίνδυνο να γίνει το Μπιαρίτς τουριστικό θέρετρο:

"Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο ευχάριστο και όμορφο μέρος σαν το Μπιαρίτς....Ο μόνος μου φόβος είναι ότι θα γίνει της μόδας.....Θα βάλουν λεύκες στους λόφους, ράμπες στους αμμόλοφους, σκάλες στους γκρεμούς, περίπτερα στους βράχους, παγκάκια στις σπηλιές του ..."

Η αυτοκράτειρα Ευγενία, σύζυγος του Ναπολέοντα Γ΄, αποφάσισε να το κάνει τόπο παραθεριστικής κατοικίας της μετά από δίμηνη παραμονή της εκεί το 1854, οπότε έκτισε ένα παλάτι. Από τότε άρχισαν να συγκεντρώνονται όλοι οι εστεμμένοι της Ευρώπης και η πόλη έγινε "η βασίλισσα των παραλιών και η παραλία των βασιλιάδων".

Στο Μπιαρίτς ήρθε ο Μπίσμαρκ και συνάντησε τον Ναπολέοντα Γ΄ τον Σεπτέμβριο του 1865.^[9]

Η παρουσία των αρχών και το γεγονός ότι συνδέθηκε σιδηροδρομικά με το Παρίσι οδήγησε το Μπιαρίτς στο να γίνει μια από τις σημαντικότερες τουριστικές περιοχές σε όλη την Ευρώπη. Ο πληθυσμός του αυξήθηκε από 5.000 σε 18.000 κατοίκους. Στο τέλος του 19ου αιώνα ο αριθμός των παραθεριστών έφθανε τους 50.000.

Αξιοθέατα Επεξεργασία

Ο βράχος της Παναγίας είναι ένα από τα εμβλήματα της πόλης του Μπιαρίτς. Δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του Ναπολέοντα Γ΄. Το 1865 εγκαταστάθηκε εκεί ένα άγαλμα της Παναγίας. Η παλιά ξύλινη πεζογέφυρα αντικαταστάθηκε το 1887 με μια γέφυρα των εργαστηρίων Άιφελ, μάλλον επικίνδυνη με άστατο καιρό. Από την κορυφή αυτού του βράχου υπάρχει θαυμάσια θέα προς τον κόλπο του Μπιαρίτς, τη Μεγάλη Παραλία, την ακτή των Βάσκων και τα Πυρηναία.

Η Βίλα Ευγενία, κατασκευασμένη το 1854, δώρο του Αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ΄ στη σύζυγό του Ευγενία. Σήμερα είναι ξενοδοχείο πολυτελείας.

Το δημοτικό καζίνο του Μπιαρίτς είναι ένα κτίριο Art Deco, που χτίστηκε το 1929 από τον αρχιτέκτονα Alfred Laulhe. Βρίσκεται στην άκρη της Μεγάλης Παραλίας. Ανακαινίστηκε τη δεκαετία του 1990.