Βικιπαίδεια

Μπομπ Ρος

Ο Ρόμπερτ Νόρμαν Ρος (29 Οκτωβρίου 1942 - 4 Ιουλίου 1995) ήταν Αμερικανός ζωγράφος, εκπαιδευτής ζωγραφικής και τηλεοπτικός παρουσιαστής. Ήταν ο δημιουργός και ο οικοδεσπότης της εκπαιδευτικής τηλεοπτικής εκπομπής Η χαρά της ζωγραφικής, που προβλήθηκε από το 1983 έως το 1994 στο PBS στις Ηνωμένες Πολιτείες και επίσης προβλήθηκε στον Καναδά, τη Λατινική Αμερική και την Ευρώπη. Ο Ρος από δημόσια τηλεοπτική προσωπικότητα την δεκαετία του 1980 και του 1990 έγινε μετά θάνατον, τον 21ο αιώνα, διασημότητα του Διαδικτύου, με το ταλέντο και την ευγένειά του έχει μεγάλη δημοτικότητα, χρόνια μετά το θάνατό του, με τους θαυμαστές στο YouTube, το Twitch και σε άλλους ιστότοπους.[6][7][8]

Μπομπ Ρος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Bob Ross (Αγγλικά)
Γέννηση29  Οκτωβρίου 1942[1][2][3]
Ντεϊτόνα Μπιτς
Θάνατος4 Ιουλίου 1995 (52 ετών)
Ορλάντο
Αιτία θανάτουλέμφωμα
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςGotha
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Θρησκείαντεϊσμός
Ύψος1,88 m Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΑμερικανικά αγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
ΣπουδέςMissouri Military Academy
Elizabeth Forward High School[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος
τηλεοπτικός παρουσιαστής (από 1983)
clinical coder (1961–1981)
Επηρεάστηκε απόWilliam Alexander
Περίοδος ακμής1961 - 1994[5]
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΑμερικανική Πολεμική Αεροπορία
Ιστότοπος
www.bobross.com
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Πρώτα χρόνια Επεξεργασία

Ο Ρος γεννήθηκε στην Ακτή Ντεϊτόνα της Φλόριντα, από τον Τζακ και την Όλλι Ρος (ξυλουργός και σερβιτόρα, αντίστοιχα), και μεγάλωσε στο Ορλάντο της Φλόριντα.[9] [10] Ως έφηβος, ο Ρος φρόντιζε για τα τραυματισμένα ζώα, όπως αρμαντίλλους, φίδια, αλιγάτορες και σκίουρους, ένα από τα οποία αργότερα εμφανίστηκε σε πολλά επεισόδια της τηλεοπτικής του εκπομπής. Είχε έναν ετεροθαλή αδελφό, τον Τζιμ, τον οποίο ανέφερε κάποια στιγμή στο σόου του.[11] Ο Ρος εγκατέλειψε το γυμνάσιο στην 9η τάξη. Ενώ εργαζόταν ως ξυλουργός με τον πατέρα του, έχασε μέρος του δείκτη τού αριστερού του χεριού. Αυτή η μικρή αναπηρία δεν επηρέασε τον τρόπο που κρατούσε την παλέτα του ενώ ζωγράφιζε.[12]:22

Στρατιωτική σταδιοδρομία Επεξεργασία

Το 1961, ο 18χρονος Ρος κατετάγη στην Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών και τέθηκε σε υπηρεσία ως τεχνικός ιατρικών αρχείων.[12]:15 Τελικά ανέβηκε στο βαθμό του σμηνία και υπηρέτησε ως ο πρώτος σμηνίας της Κλινικής Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ στην αεροπορική βάση Eielson στην Αλάσκα,[13] [14] όπου είδε για πρώτη φορά το χιόνι και τα βουνά που αργότερα έγιναν επαναλαμβανόμενα θέματα στα έργα τέχνης του. Ανέπτυξε την τεχνική γρήγορης ζωγραφικής για να δημιουργήσει τέχνη προς πώληση κατά τη διάρκεια σύντομων ημερήσιων διαλειμμάτων εργασίας. Έχοντας στρατιωτικές θέσεις που απαιτούσαν να είναι, με τα δικά του λόγια, «σκληρός» και «κακός», «ο τύπος που σε κάνει να καθαρίζεις την τουαλέτα, ο τύπος που σε κάνει να φτιάχνεις το κρεβάτι σου, ο τύπος που σου φωνάζει επειδή άργησες στη δουλειά." Ο Ρος αποφάσισε ότι αν έφευγε ποτέ από το στρατό, ποτέ δεν θα φώναζε ή θα ξανά ύψωνε τη φωνή του.

Καριέρα ως ζωγράφος Επεξεργασία

Κατά τη διάρκεια της 20ετούς θητείας του στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, ο Ρος ανέπτυξε το ταλέντο για την ζωγραφική αφού παρακολούθησε μαθήματα τέχνης στο κλαμπ U.S.O. του Anchorage. Βρίσκονταν συχνά σε αντίθεση με πολλούς από τους εκπαιδευτές ζωγραφικής, οι οποίοι ενδιαφερόταν περισσότερο για την αφηρημένη ζωγραφική. Αυτολεξεί είχε πει ο Ρος: «Θα σας έλεγαν από τι αποτελείται ένα δέντρο, αλλά δεν θα σας έλεγαν πώς να βάψετε ένα δέντρο». [15]

Ο Ρος εργαζόταν ως μπάρμαν μερικής απασχόλησης όταν ανακάλυψε μια τηλεοπτική εκπομπή με τίτλο The Magic of Oil Painting, που φιλοξένούσε ο Γερμανός ζωγράφος Bill Alexander.[12]:17–18 Ο Alexander έκανε γνωστό ένα στυλ ζωγραφικής του 16ου αιώνα που ονομάζεται "alla prima" ( στα ιταλικά σημαίνει "με την πρώτη"), περισσότερο γνωστό ως "wet-on-wet", που του επέτρεψε να ολοκληρώσει έναν πίνακα σε λιγότερο από 30 λεπτά. Ο Ρος σπούδασε και έγινε αρκετά καλός στο alla prima μέσω της εκπομπής του Alexander, και άρχισε να πουλάει τοπία της Αλάσκας ζωγραφισμένα στο εσωτερικό των ταψιών εξόρυξης χρυσού. [10] [14]

Τελικά, το εισόδημα του Ross από τις πωλήσεις ταψιών εξόρυξης χρυσού ξεπέρασε τον στρατιωτικό του μισθό. Αποσύρθηκε από την Πολεμική Αεροπορία το 1981 με τον βαθμό του λοχία μετά από 20 χρόνια υπηρεσίας. [16] [13] [17]

Αρχικά πήγε στη Φλόριντα και σπούδασε ζωγραφική υπό τον Alexander, μετά μπήκε στην εταιρεία "Alexander Magic Art Supplies" και έγινε ταξιδιωτικός πωλητής και δάσκαλος. Η Annette Kowalski, η οποία είχε παρακολουθήσει μια από τις συνεδρίες του, πείστηκε ότι υπήρχε μια μεγάλη ευκαιρία για τον Ρος να πετύχει μόνος του και τον έπεισε να το κάνει. Επένδυσε τις αποταμιεύσεις της ζωής της στην εταιρεία, όπως έκανε και ο Ross και η σύζυγός του. Η επιχείρηση στην αρχή συνάντησε δυσκολίες, το εμπορικό σήμα με το περμανάντ χτένισμα ήταν σχεδόν ένα μέτρο μείωσης του κόστους, όταν τα κανονικά κοντά κουρέματα έγιναν πάρα πολύ ακριβά. Ο Ρος αργότερα ομολόγησε ότι δεν του άρεσε το χτένισμα, αλλά δεν ένιωθε ότι θα μπορούσε να το αλλάξει επειδή απεικονίζεται στο λογότυπο της εταιρείας. [16] [12]:19

Η προέλευση της τηλεοπτικής εκπομπής Η χαρά της ζωγραφικής είναι ασαφής. [16] Γυρίστηκε στο στούντιο του σταθμού PBS WIPB στο Muncie της Ιντιάνα. [18]

Το σόου διήρκεσε από τις 11 Ιανουαρίου 1983 έως τις 17 Μαΐου 1994, αλλά επαναλήψεις εξακολουθούν να προβάλονται σε πολλές περιοχές μετάδοσης και χώρες, συμπεριλαμβανομένου του μη εμπορικού ψηφιακού υποκαναλικού δικτύου Create. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το BBC το έβαλε σε επανάληψη κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19 του 2020, ενώ οι περισσότεροι θεατές ήταν μέσα στο σπίτι λόγω του lockdown. Κατά τη διάρκεια κάθε τμήματος μισής ώρας, ο Ρος έδινε οδηγίες στους θεατές στην ελαιογραφία χρησιμοποιώντας μια τεχνική γρήγορης μελέτης από τη φαντασία που χρησιμοποίησε μια περιορισμένη παλέτα χρωμάτων και έσπασε τη διαδικασία σε απλά βήματα. Η κριτική της τέχνης Mira Schor τον σύγκρινε με τον Fred Rogers, οικοδεσπότη της τηλεοπτικής σειράς Mister Rogers' Neighborhood, σημειώνοντας ότι η μαλακή φωνή του Ρος και ο αργός ρυθμός της ομιλίας του ήταν παρόμοιες. [19]

Με τη βοήθεια των Annette και Walt Kowalski, ο Ρος δημιούργησε μια επιχείρηση ύψους 15 εκατομμυρίων δολαρίων, την Bob Ross Inc., πουλώντας τη σειρά των εργαλείων τέχνης και βιβλία οδηγιών, καθώς και μαθήματα ζωγραφικής μάρκετινγκ που διδάσκονταν από εκπαιδευτές που εκπαιδεύτηκαν στη μέθοδο Μπομπ Ρος.[20] Όλο το εισόδημά του, είπε, προήλθε από αυτές τις πηγές.[14] Το τηλεοπτικό πρόγραμμα προοριζόταν να είναι ένα όχημα για την προώθηση των μαθημάτων και των προϊόντων του.[10] Μετά τον θάνατο του Ρος, η ιδιοκτησία της Bob Ross Inc. μεταβιβάστηκε στην Kowalskis.[21]

Ο Ρος μαγνητοσκόπησε επίσης την άγρια φύση, ειδικότερα σκίουρους, συνήθως στον κήπο του, και συχνά έπαιρνε τραυματισμένους ή εγκαταλελειμμένους σκίουρους και άλλα ζώα. Μικρά ζώα εμφανίζονταν συχνά σε καμβάδες της ζωγραφικής του. [14]

Τεχνική Επεξεργασία

Ο Ρος χρησιμοποίησε την τεχνική ελαιογραφίας wet-on-wet, στην οποία ο ζωγράφος συνεχίζει να προσθέτει χρώμα πάνω από υγρό χρώμα παρά να περιμένει μεγάλο χρονικό διάστημα για να αφήσει κάθε στρώμα βαφής να στεγνώσει. Από την αρχή, το πρόγραμμα κράτησε απλή την επιλογή εργαλείων και χρωμάτων, έτσι ώστε οι θεατές να μην χρειάζεται να κάνουν μεγάλες επενδύσεις σε ακριβό εξοπλισμό. Ο Ρος συχνά συνιστούσε άοσμο διαλυτικό βαφής (γνωστό και ως άοσμο ορυκτό αλκοόλ) για τον καθαρισμό της βούρτσας. Ο συνδυασμός της μεθόδου υγρής βαφής με τη χρήση μεγάλων πινέλων μιας και δύο ιντσών, καθώς και μαχαιριών βαφής, επέτρεψε στον Ross να ζωγραφίσει δέντρα, σύννεφα, βουνά και νερό σε λίγα δευτερόλεπτα. Κάθε πίνακας θα ξεκινούσε με απλές πινελιές που έμοιαζαν με μουτζούρες χρώματος. Καθώς πρόσθετε όλο και περισσότερες πινελιές, οι κηλίδες θα μεταμορφώνονταν σε περίπλοκα τοπία.[20] [22]

Ο Ρος ζωγράφισε τρεις εκδόσεις σχεδόν κάθε ζωγραφικής που εμφανίστηκε στην εκπομπή του. Η πρώτη ήταν ζωγραφισμένη πριν από τη μαγνητοσκόπηση και καθόταν σε ένα καβαλέτο, εκτός κάμερας, κατά τη διάρκεια της μαγνητοσκόπησης, όπου ο Ρος το χρησιμοποίησε ως αναφορά για να δημιουργήσει το δεύτερο αντίγραφο - αυτό που οι θεατές τον είδαν πραγματικά να ζωγραφίζει. Μετά τη μαγνητοσκόπηση του επεισοδίου, ο Ρος ζωγράφισε μια πιο λεπτομερή έκδοση για να συμπεριληφθεί στα εκπαιδευτικά βιβλία του.[23] Οι διαφορετικές εκδόσεις επισημάνθηκαν ως εξής στο πλάι ή στο πίσω μέρος του καμβά: "Kowalski" για την αρχική έκδοση, "τηλεόραση" για την έκδοση που χρωματίστηκε κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής εκπομπής και "βιβλίο" για την έκδοση του βιβλίου.[21]

Επιρροές Επεξεργασία

Ο Ρος αφιέρωσε το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν του Η χαρά της ζωγραφικής στον Bill Alexander, εξηγώντας ότι «πριν από χρόνια, ο Bill μου δίδαξε αυτήν την φανταστική τεχνική [wet-on-wet] και νιώθω σαν να μου έδωσε ένα πολύτιμο δώρο, και θα ήθελα να μοιραστώ αυτό το δώρο μαζί σας [τον θεατή]». [24] Καθώς η δημοτικότητα του Ρος μεγάλωνε, η σχέση του με τον Alexander γινόταν όλο και πιο τεταμένη. «Με πρόδωσε», είπε ο Alexander στους The New York Times το 1991. «εφηύρα την τεχνική 'wet-on-wet,' τον εκπαίδευσα και… νομίζει ότι μπορεί να το κάνει καλύτερα». [25] Οι ιστορικοί τέχνης επεσήμαναν ότι η τεχνική "wet-on-wet" (ή alla prima ) προήλθε στην πραγματικότητα από τη Φλάνδρα τον 15ο αιώνα και χρησιμοποιήθηκε μεταξύ πολλών άλλων, από τους Frans Hals, Diego Velázquez, Caravaggio, Paul Cézanne, John Singer Sargent και Claude Monet.[26] [27]

Στυλ Επεξεργασία

Ο Ρος ήταν γνωστός για τις φράσεις που χρησιμοποιούσε κατά τη ζωγραφική, όπως «χαρούμενα μικρά δέντρα».[28] Στα περισσότερα επεισόδια του Η χαρά της ζωγραφικής, ο Ρος σημείωσε ότι ένα από τα αγαπημένα του μέρη της ζωγραφικής ήταν ο καθαρισμός της βούρτσας. Συγκεκριμένα, του άρεσε η μέθοδος του να στεγνώνει ένα πινέλο που είχε βυθίσει σε άοσμο διαλυτικό χτυπώντας το πάνω στο κουτί του διαλυτικού (έπειτα χτυπώντας ένα κουτί για τις πρώτες σεζόν και ένα δοχείο απορριμμάτων σε μεταγενέστερες σεζόν). Περιστασιακά χτυπούσε τη βούρτσα δυνατά στο δοχείο απορριμμάτων λέγοντας «hit the bucket» και στη συνέχεια στο καβαλέτο. Θα χαμογελούσε και θα γελούσε συχνά δυνατά καθώς έλεγε «beat the Devil out of it».[29] Χρησιμοποίησε επίσης μια παλέτα που είχε ελαφρώς λείανση, η οποία ήταν απαραίτητη για να αποφευχθούν οι αντανακλάσεις του ισχυρού φωτισμού του στούντιο.

Ο Ρος φορούσε ρούχα που πίστευε ότι θα ήταν «διαχρονική εμφάνιση» (τζιν και πουκάμισο με κουμπιά). Χρησιμοποίησε επίσης ένα μινιμαλιστικό σετ και μίλησε σαν να απευθύνεται μόνο σε έναν θεατή.[10]

Όταν ρωτήθηκε για την χαλαρή προσέγγισή του και την ήρεμη και ικανοποιημένη συμπεριφορά του, σχολίασε,


I got a letter from somebody here a while back, and they said, "Bob, everything in your world seems to be happy." That's for sure. That's why I paint. It's because I can create the kind of world that I want, and I can make this world as happy as I want it. Shoot, if you want bad stuff, watch the news.[30]

Τα τοπία που ζωγράφιζε - συνήθως σκηνές με βουνά, λίμνες, χιόνια και ξύλινα σπίτια - επηρεάστηκαν έντονα από τα χρόνια που ζούσε στην Αλάσκα, όπου ήταν σταθμευμένος για την πλειονότητα της καριέρας του στην Πολεμική Αεροπορία. Επανειλημμένα δήλωσε στην εκπομπή την πεποίθησή του ότι ο καθένας είχε εγγενές καλλιτεχνικό ταλέντο και ότι θα μπορούσε να γίνει ένας καλλιτέχνης με επιτυχία, δεδομένου του χρόνου, της πρακτικής και της ενθάρρυνσης, και για το σκοπό αυτό συχνά λάτρευε να λέει, «We don't make mistakes; we just have happy accidents». [31] Το 2014, το blog FiveThirtyEight διεξήγαγε μια στατιστική ανάλυση των 381 επεισοδίων στα οποία ο Ρος ζωγράφισε ζωντανά, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το 91% των ζωγραφιών του Ρος περιείχε τουλάχιστον ένα δέντρο, το 44% περιελάμβανε σύννεφα, το 39% περιελάμβανε βουνά και το 34% περιείχαν ορεινές λίμνες. Σύμφωνα με τη δική του εκτίμηση, ο Ρος ολοκλήρωσε πάνω από 30.000 πίνακες ζωγραφικής στη ζωή του.[32] Τα έργα του σπάνια περιείχαν ανθρώπινα θέματα ή σημάδια ανθρώπινης κατοικίας. Σε σπάνιες περιπτώσεις ενσωματώνει ένα ξύλινο σπίτι σε ένα τοπίο, αλλά συνήθως ζωγράφισε την καμινάδα του χωρίς σημάδια καπνού, υπονοώντας ότι ήταν άδειο.[21]

Άλλες εμφανίσεις σε ΜΜΕ Επεξεργασία

Ο Ρος ήταν λάτρης της μουσικής κάντρι και το 1987 προσκλήθηκε στη σκηνή από τον Hank Snow στο Grand Ole Opry στο Νάσβιλ του Τενεσί. Το κοινό του έδωσε μια τεράστια επευφημία. Ήταν ελαφρώς νευρικός στην αρχή, αλλά ένιωσε καλύτερα μετά από ένα αστείο που είπε στο πλήθος. Στη συνέχεια, δόθηκε στον Snow ένα ιδιωτικό μάθημα ζωγραφικής από τον Ρος. [33]

Ο Ρος επισκέφθηκε τη Νέα Υόρκη για να προωθήσει το βιβλίο του, The Best of the Joy of Painting with Bob Ross, [34] και τεχνικές ζωγραφικής σε ένα κοινό μέσα σε στούντιο αρκετές φορές. Σε μία επίσκεψη το 1989 εμφανίστηκε στο The Joan Rivers Show . Επέστρεψε το 1992 για μια ζωντανή εκπομπή με τους οικοδεσπότες Regis Philbin και Kathie Lee Gifford . Υπήρχε ένα το 1994, όταν ο Phil Donahue, ο οποίος παρακολούθησε τα βίντεό του και αγαπούσε την τεχνική ζωγραφικής του, τον προσκάλεσε στο σόου για να προωθήσει τη δουλειά του. Ο Ρος πήρε πέντε μέλη από το κοινό στη σκηνή για να κάνει μια ζωγραφική και ακόμη και ο ίδιος ο Phil έκανε μια ζωγραφική και την έδειξε σε αυτό το επεισόδιο.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Ρος έκανε πολλά διαφημιστικά σποτ στο MTV στα οποία, σύμφωνα με το American City Business Journals, "συνδυάστηκαν τέλεια με την αυξανόμενη εμμονή της Generation X με όλα τα ειρωνικά και ρετρό πράγματα." [35]

Το 1995, ένας εμφανώς άρρωστος Ρος έκανε την τελευταία του δημόσια τηλεοπτική εμφάνιση ως φιλοξενούμενος στο πιλοτικό επεισόδιο της παιδικής σειράς The Adventures of Elmer and Friends. Η σειρά έκανε πρεμιέρα το 1996, ένα χρόνο μετά το θάνατο του Ρος. Το επεισόδιο περιελάμβανε ένα τελικό μήνυμα ευχαριστιών από τον Ρος στους θαυμαστές και τους θεατές του, καθώς και ένα μουσικό αφιέρωμα.[36]

Προσωπική ζωή Επεξεργασία

Ο Ρος είχε έναν γιο, τον Robert Stephen "Steve" Ross,[37] με την πρώτη του σύζυγο, Vivian Ridge. Ο Steve, επίσης ένας ταλαντούχος ζωγράφος, εμφανίστηκε περιστασιακά στο Η χαρά της ζωγραφικής και έγινε εκπαιδευτής με πιστοποίηση Ross.[17] Ο Steve εμφανίστηκε στην κάμερα στο τελευταίο επεισόδιο της πρώτης σεζόν, στο οποίο διάβασε μια σειρά γενικών ερωτήσεων "πώς να" που έστειλαν οι θεατές κατά τη διάρκεια της σεζόν, και ο Μπομπ τους απάντησε μία κάθε φορά, τεχνική με τεχνική, έως ότου είχε ολοκλήρωσε έναν ολόκληρο πίνακα.

Ο γάμος του Ρος και της Ridge έληξε με διαζύγιο το 1977. Ο Ρος και η δεύτερη σύζυγός του, η Jane, δεν είχαν παιδιά μαζί. Το 1992, η Jane πέθανε από καρκίνο. Το 1995, δύο μήνες πριν από το θάνατό του, ο Ρος παντρεύτηκε τη Lynda Brown.[38]

Ο Ρος ήταν πολύ μυστικός για τη ζωή του και του άρεσε πολύ η ιδιωτικότητα, με μόνο έναν στενό κύκλο φίλων. Μερικές από τις λίγες συνεντεύξεις του με τον στενό κύκλο των φίλων και της οικογένειά του μπορούν να βρεθούν στο ντοκιμαντέρ PBS 2011, Bob Ross: The Happy Painter.[16]

Η εταιρεία του, Bob Ross Inc., προστατεύει την πνευματική του ιδιοκτησία και το απόρρητό του μέχρι σήμερα. [10] [16]

Θάνατος Επεξεργασία

Ο Ρος πέθανε σε ηλικία 52 ετών στις 4 Ιουλίου 1995, λόγω επιπλοκών από λέμφωμα, που μάχονταν για αρκετά χρόνια. [17] [39] Τα λείψανά του ενταφιάστηκαν στο Woodlawn Memorial Park στη Γκότα της Φλόριντα, με μια επιγραφή που γράφει: "Bob Ross Television Artist". [40] [41] Ο Ρος κράτησε τη διάγνωσή του μυστικό από το ευρύ κοινό και το λέμφωμα δεν ήταν γνωστό έξω από τον κύκλο της οικογένειας και των φίλων του μέχρι το θάνατό του. [10] [16]


Κληρονομιά Επεξεργασία

Η ομοιότητα του Ρος έχει γίνει μέρος της ποπ κουλτούρας, με την εικόνα του να εμφανίζεται σε παραστάσεις, ταινίες και βιντεοπαιχνίδια όπως το Family Guy, [42] The Boondocks, [43] Deadpool 2, [44] και Smite . [45] Ο Bob Ross ήταν επίσης πλαστογραφημένος στη σειρά του YouTube Epic Rap Battles of History στο επεισόδιο "Bob Ross εναντίον Πάμπλο Πικάσο".

Η Google γιόρτασε την 70η επέτειο από τη γέννησή του με ένα Google Doodle στις 29 Οκτωβρίου 2012. Απεικόνισε τον Ρος να ζωγραφίζει μια απεικόνιση του γράμματος "g" με ένα τοπίο στο παρασκήνιο. [46] [47] Ένα επιτραπέζιο παιχνίδι με τίτλο Bob Ross: The Art of Chill κυκλοφόρησε και μεταφέρθηκε από τα καταστήματα Target [48] ενώ κυκλοφόρησε επίσης ένα μοντέλο Chia Pet που μοιάζει με τον Bob Ross. [49] Κάποια στιγμή ο Ross θα είχε το δικό του βιντεοπαιχνίδι που θα κυκλοφορούσε για το Wii, το Nintendo DS και το PC, με την ανάπτυξη του να το διαχειρίζεται η AGFRAG Entertainment Group, [50] [51] αν και αυτό δεν καρποφόρησε ποτέ.

Το νέο ενδιαφέρον για τον Ρος εμφανίστηκε το 2015. Στο πλαίσιο της κυκλοφορίας του Twitch Creative, το Twitch φιλοξένησε έναν μαραθώνιο εννέα ημερών της σειράς Η χαρά της ζωγραφικής του Bob Ross που ξεκίνησε στις 29 Οκτωβρίου 2015, για να τιμήσει τα 73α γενέθλιά του. [52] [53] [54] Το Twitch ανέφερε ότι 5,6 εκατομμύρια θεατές παρακολούθησαν τον μαραθώνιο και, λόγω της δημοτικότητάς του, δημιούργησαν μια εβδομαδιαία αναμετάδοση με μια σεζόν της τηλεοπτικής σειράς Η χαρά της ζωγραφικής για να προβληθεί στο Twitch κάθε Δευτέρα. Ένα μέρος των διαφημιστικών εσόδων έχει υποσχεθεί σε φιλανθρωπικά ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένου του St. Jude Children Research Hospital. [55]

Τον Ιούνιο του 2016, η σειρά Beauty Is Everywhere του Ross προστέθηκε στη σειρά Netflix. Τα επεισόδια των 30 λεπτών λήφθηκαν από τις σεζόν 20, 21 και 22 της αρχικής σειράς Η χαρά της ζωγραφικής. [56] [57] Το πρωτόγνωρο ενδιαφέρον εξέπληξε την Kowalskis, δεδομένου ότι είχαν τη διαχείριση της εικόνας του Ρος και τα επεισόδια Η χαρά της ζωγραφικής. Δημιούργησαν ένα κανάλι YouTube για τον Ross που κέρδισε πάνω από ένα εκατομμύριο συνδρομητές μέσα σε ένα χρόνο. [21]

Το ανανεωμένο ενδιαφέρον για τον Ρος οδήγησε επίσης σε ερωτήματα σχετικά με το πού βρίσκονταν οι πίνακές του, δεδομένου ότι εκτιμήθηκε ότι δημιουργήθηκαν πάνω από 1.000 έργα για την τηλεοπτική σειρά Η χαρά της ζωγραφικής. Σε μια ερευνητική έκθεση των The New York Times, ο Kowalskis επιβεβαίωσε ότι εξακολουθούσαν να κρατούν όλους τους πίνακες του, αν και χωρίς την κατάλληλη φροντίδα που απαιτείται γενικά για την αποθήκευση των πινάκων. Μετά από πολλές επιστολές από τους οπαδούς του Ross, το Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Smithsonian επικοινώνησε με την Kowalskis και πρότεινε να πάρει μία επιλεγμένη συλλογή από τους πίνακες του Ρος, μαζί με άλλα αντικείμενα από την τηλεοπτική σειρά, για να τα εκθέσουν στο Μουσείο. [21]

Οι ροές στο Twitch δημιούργησαν ένα νέο ενδιαφέρον για τον Μπομπ Ρος από τη νεότερη γενιά και προκάλεσαν την αύξηση της δημοτικότητάς του.[21] Τα βίντεό του έγιναν δημοφιλή στους λάτρεις της αυτόνομης αισθητηριακής απόκρισης μεσημβρινού (ASMR).[18] Το ASMR αναφέρεται σε ένα ευφορικό συναίσθημα, το οποίο μπορεί να βιώσει κάποιος με διάφορους τρόπους. Οι κανόνες ενεργοποίησης μπορούν να είναι ακουστικοί, με βάση την αφή ή και τα δύο. [58] "He's sort of the godfather of ASMR", λέει η Joan Kowalski, η πρόεδρος της Bob Ross Inc. "People were into Bob Ross for ASMR reasons before there was ASMR."

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 29  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Bob Ross». (Ολλανδικά) RKDartists. 118168.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 19437. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  5. ↑ 5,0 5,1 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/118168. Ανακτήθηκε στις 19  Σεπτεμβρίου 2022.
  6. ↑ «Bob Ross Was an Internet Celebrity Before the Internet» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2016. 
  7. ↑ «Bob Ross Biography». The Biography.com. Biography com. 4 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2016. 
  8. ↑ Perez, Sarah. «After Pulling In 5.6M Viewers, Twitch Is Keeping Bob Ross On The Air». TechCrunch. Verizon Media. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2019. 
  9. ↑ «Bob Ross, Television's Favorite Artist». Bob Ross Incorporated. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2011. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Congdon, Kristin G.· Blandy, Doug (21 Απριλίου 2014). Happy Clouds, Happy Trees: The Bob Ross Phenomenon (στα Αγγλικά). Univ. Press of Mississippi. ISBN 9781626740990. 
  11. ↑ Schenck, Sally (director) (April 19, 2008). «Home Before Nightfall». The Joy of Painting. Κύκλος 28. Επεισόδιο 13, 2:48 λεπτά στο. PBS. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 Congdon, Kristin· Blandy, Doug (2014). Happy Clouds, Happy Trees: The Bob Ross Phenomenon. University Press of Mississippi. ISBN 978-1617039959. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «Before they were famous, Airman edition». U.S. Air Force Live. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2015. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 Linda, Shrieves (July 7, 1990). «Bob Ross uses his brush to spread paint and joy». Orlando Sentinel. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-12-18. https://web.archive.org/web/20151218130254/http://articles.orlandosentinel.com/1990-07-07/lifestyle/9007060122_1_bob-ross-joy-of-painting-pbs. Ανακτήθηκε στις July 7, 2016. 
  15. ↑ Stanley, Alessandra (December 22, 1991). «Bob Ross, the Frugal Gourmet of Painting». The New York Times. https://www.nytimes.com/1991/12/22/arts/television-bob-ross-the-frugal-gourmet-of-painting.html. Ανακτήθηκε στις January 31, 2020. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 16,5 «The Surprisingly Mysterious Life of Famed Artist Bob Ross» (στα αγγλικά). Today I Found Out. September 17, 2015. http://www.todayifoundout.com/index.php/2015/09/surprisingly-mysterious-life-artist-bob-ross/. Ανακτήθηκε στις December 30, 2017. 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 «Bob Ross 52, Dies; was a painter on TV». The New York Times. July 13, 1995. https://www.nytimes.com/1995/07/13/obituaries/bob-ross-52-dies-was-painter-on-tv.html. Ανακτήθηκε στις October 2, 2011. 
  18. ↑ 18,0 18,1 Kloc, Joe (October 1, 2014). «The Soothing Sounds of Bob Ross» (στα αγγλικά). Newsweek. http://www.newsweek.com/2014/10/10/soothing-sounds-bob-ross-274466.html. 
  19. ↑ Schor, Mira (1997). Wet: on painting, feminism, and art culture. Durham, NC: Duke University Press. σελ. 176. ISBN 0-8223-1915-2. 
  20. ↑ 20,0 20,1 Stanley, Alessandra (December 22, 1991). «Bob Ross, the Frugal Gourmet of Painting». The New York Times. https://www.nytimes.com/1991/12/22/arts/television-bob-ross-the-frugal-gourmet-of-painting.html. Ανακτήθηκε στις April 6, 2011. 
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 21,4 21,5 Buchanan, Larry· Byrd, Aaron· DeSantis, Alicia· Rhyne, Emily (12 Ιουλίου 2019). «Where Are All the Bob Ross Paintings? We Found Them». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  22. ↑ Thill, Scott (5 Σεπτεμβρίου 2008). «Annuals + Bob Ross = Such Fun». Wired. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2009. 
  23. ↑ «What Happened to Bob Ross' Paintings?» (στα αγγλικά). July 16, 2012. http://mentalfloss.com/article/31206/what-happened-bob-ross-paintings. Ανακτήθηκε στις December 30, 2017. 
  24. ↑ The Joy of Painting with Bob Ross: Meadow Lake, season 2, episode November 1, 1983
  25. ↑ Stanley, A. (December 22, 1991). Bob Ross, the Frugal Gourmet of Painting. New York Times archive, retrieved December 24, 2015.
  26. ↑ Taubes, F. Mastery of Alla Prima Painting. F&W Pub.(1980), pp. 22-4. (ISBN 0891340297).
  27. ↑ Gury, A. (2009) Alla Prima: A Contemporary Guide to Traditional Direct Painting. Watson-Guptill, p. 16. (ISBN 0823098346).
  28. ↑ Pegley, Kip (2008). Coming to wherever you are: MuchMusic, MTV, and youth identities. Middletown: Wesleyan University Press. σελ. 41. ISBN 978-0-8195-6870-0. 
  29. ↑ Brooks, Katherine (10 Νοεμβρίου 2014). «Here Is Bob Ross Beating Paint Brushes For Over Three Minutes. You're Welcome». The Huffington Post. 
  30. ↑ Season 15, Episode 12, Forest Lake. YouTube. The Joy of Painting. 
  31. ↑ Bennett, Kaylen (2005). Rick Benzel, επιμ. Inspiring Creativity: An Anthology of Powerful Insights And Practical Ideas to Guide You to Successful Creating. Playa del Rey: Creativity Coaching Assoc. Press. σελ. 48. ISBN 0-9767371-0-8. 
  32. ↑ Rife, Katie (April 16, 2014). "Study the happy little numbers with a statistical analysis of Bob Ross' Joy Of Painting". The A.V. Club.
  33. ↑ Patrick Wensink (30 Μαρτίου 2015). «23 Happy Little Bob Ross Facts Most Viewers Never Knew». RealClear. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2017. 
  34. ↑ Bob Ross; Annette Kowalski (1989) The Best of the Joy of Painting with Bob Ross, W. Morrow, NY (ISBN 978-0-68809-246-7)
  35. ↑ Harris, Scott (February 9, 2009) "Happy accidents and the legacy of Bob Ross". American City Business Journals
  36. ↑ [1]
  37. ↑ «RSR Art, LLC v. Bob Ross, Inc». Casetext. 31 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2020. 
  38. ↑ «Bob Ross, 52, Dies; Was Painter on TV». The New York Times. 1995. 
  39. ↑ Linda, Shrieves (July 8, 1995). «Painter Bob Ross Dies At 52». Orlando Sentinel. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-11-24. https://web.archive.org/web/20111124023357/http://articles.orlandosentinel.com/1995-07-08/news/9507080443_1_bob-ross-joy-of-painting-happy-little-trees. Ανακτήθηκε στις 2020-06-26. 
  40. ↑ Congdon, Kristin G.· Blandy, Doug (21 Απριλίου 2014). Happy Clouds, Happy Trees: The Bob Ross Phenomenon. Univ. Press of Mississippi. ISBN 9781626740990. 
  41. ↑ Morfit, Cameron (November 18, 2001). «The Mellow, and Undying, Magic of Happy Little Trees». The New York Times. https://www.nytimes.com/2001/11/18/arts/television/18MORF.html. Ανακτήθηκε στις January 20, 2011. 
  42. ↑ Haque, Ahsan (15 Ιουνίου 2009). «Family Guy Flashback: "15 Minutes of Shame" Review». PC Review. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2016. 
  43. ↑ «Bob Ross: 13 Happy Little Facts About the Iconic PBS Painter». Biography. 28 Οκτωβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2015. 
  44. ↑ Thuy Ong (November 17, 2017). «Watch Deadpool paint and shoot things in the new teaser trailer». The Verge. https://www.theverge.com/2017/11/17/16670170/deadpool-2-teaser-trailer-ryan-reynolds. 
  45. ↑ «Bob Ross is coming to Smite as a happy little Sylvanus skin». pcgamer. http://www.pcgamer.com/bob-ross-is-coming-to-smite-as-a-happy-little-sylvanus-skin/. Ανακτήθηκε στις May 25, 2017. 
  46. ↑ Albanesius, Chloe (29 Οκτωβρίου 2012). «Bob Ross Paints 'Happy Little Trees' for Google Doodle». PC Magazine. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2012. 
  47. ↑ Driscoll, Molly, "Bob Ross: How did he get so mellow? (+video)", Christian Science Monitor, October 29, 2012. Retrieved October 29, 2012.
  48. ↑ Dawn, Randee. «Target is selling a Bob Ross board game and it looks delightful». Today. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2017. 
  49. ↑ «There Is A Bob Ross Chia Pet And I Am Crying Happy Little Tears». BuzzFeed. https://www.buzzfeed.com/morganshanahan/there-is-a-bob-ross-chia-head-and-i-am-crying-happy-little. Ανακτήθηκε στις November 26, 2017. 
  50. ↑ Surette, Tim. «Wii, DS, PC Bob Ross game dries up?». Gamespot. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2017. 
  51. ↑ Totilo, Stephan. «Video game based on bob ross' 'joy of painting' in the works». MTV. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2017. 
  52. ↑ Leopold, Todd (29 Οκτωβρίου 2015). «Bob Ross Marathon Underway on Twitch». CNN.com. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2015. 
  53. ↑ Machkovech, Sam (29 Οκτωβρίου 2015). «Twitch launches "Creative" category, eight-day Bob Ross Painting marathon». Arstechnica. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2015. 
  54. ↑ «Bob Ross channel on Twitch». The Joy of Painting Marathon - Celebrating the official launch of Twitch Creative! #painting #oilpaint #bobross. 29 Οκτωβρίου 2015. 
  55. ↑ Porter, Matt (9 Νοεμβρίου 2015). «5.6 Million People Watched Bob Ross's Twitch Marathon». IGN. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2015. 
  56. ↑ Hayley Cuccinello Entertainment Writer, The Huffington Post (2 Ιουνίου 2016). «You Can Relax Now, Because Netflix Is Streaming Bob Ross». The Huffington Post. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2016. 
  57. ↑ Hughes, William. «Painting guru Bob Ross is on Netflix now, so there's your weekend» (στα αγγλικά). The A.V. Club. https://news.avclub.com/painting-guru-bob-ross-is-on-netflix-now-so-there-s-yo-1798247917. Ανακτήθηκε στις February 2, 2018. 
  58. ↑ Schonfeld, Zach. «This is you brain on nothing». Press Reader. 

Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  July 26, 2012. "Bob Ross Remixed – Happy Little Clouds." στο YouTube Public Broadcasting Service Digital Studios.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπομπ_Ρος&oldid=10269452"