Μπούντι

οικισμός της Ινδίας

Συντεταγμένες: 25°26′23.30″N 75°38′21.40″E / 25.4398056°N 75.6392778°E / 25.4398056; 75.6392778

Το Μπούντι είναι μια πόλη με 104.457 κατοίκους [1] στην περιοχή Χαντότι του κρατιδίου Ρατζαστάν στην Ινδία. Το Μπούντι είναι διάσημο για την ομώνυμη σχολή ζωγραφικής με επιρροές Μουγκάλ τέχνης. Ζωγραφιές της σχολής αυτής χρονολογούνται από τις αρχές του 17ου αιώνα έως το 19ο αιώνα.[2] Στο Παλάτι του Μπούντι, το οποίο λειτουργεί ως μουσείο εκτίθονται ζωγραφιές της σχολής του Μπούντι [3][4]. Η πόλη έχει παραδοσιακά μπλε σπίτια (παλαιότερα χαρακτήριζε τα σπίτια της ανώτερης κάστας των Βραχμάνων) όπως το Τζοντχπούρ, πολλούς ναούς και δεν προσελκύει μαζικό τουρισμό σε σύγκριση με άλλες πόλεις του Ρατζαστάν [5]. Λίγο πιο έξω από το Μπούντι στο θερινό παλάτι Σουκχ Μαχάλ ο Βρετανός συγγραφέας Ράντγιαρντ Κίπλινγκ εμπνεύστηκε το βιβλίο Kim το οποίο τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ [6].

Μπούντι
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Μπούντι
25°26′18″N 75°38′14″E
ΧώραΙνδία
Διοικητική υπαγωγήBundi district
Υψόμετρο268 μέτρα
Πληθυσμός103.286 (2011)
Ταχ. κωδ.323001
Τηλ. κωδ.747
Ζώνη ώραςUTC+05:30
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Σοκάκι με σπίτια ασβεστωμένα με παραδοσιακό μπλε χρώμα.

Ιστορία Επεξεργασία

Η πόλη ιδρύθηκε το 1241[6] από μια ομάδα ευγενών Τσαουχάν όταν αυτοί εκδιώχθηκαν από τον Μοχαμέντ του Γχόρι στην πόλη Ατζμέρ. Την περιοχή όπου ιδρύθηκε η πόλη την αποσπάσανε από τις τοπικές φυλές των Μινά και Βχιλ.[5] Το πριγκιπάτο του Μπούντι χρονολογείται από το 14ο αιώνα και είναι ένα από τα παλαιότερα του Ρατζαστάν και αρχικά συμπεριλάμβανε τις πόλεις Ρανθαμπόρε, Κότα και Τζχαλαβάρ (περιοχή Χαντότι). Ο Μουγκάλ κατακτητής Σάχης Τζαχάν το 1630 το χώρισε σε δύο βασίλεια και δημιούργησε και το κρατίδιο του Κότα. Μέχρι την ινδική ανεξαρτησία του 1947 υπήρχε ανταγωνισμός μεταξύ Μπούντι και Κότα.[3]

Μνημεία Επεξεργασία

 
Το παλάτι και το οχυρό Ταραγκάρθ στην κορυφή του λόφου πάνω από την πόλη.
  • Το παλάτι του Μπούντι: Ανοικοδομήθηκε κατά την βασιλεία του Ράταν Σινγχ (1607-31) και επεκτάθηκε από τους απογόνους του. Το παλάτι λειτουργεί ως μουσείο και μέσα το κύριο έκθεμα είναι οι εξαιρετικής τέχνης τοιχογραφίες. Η πύλη του παλατιού ονομάζεται Χαθί Πολ/η πύλη των ελεφάντων, χρονολογείται από το 1620 και έχει πάνω από την πύλη δύο γλυπτά ελεφάντων. Το δωμάτιο Τσχάτρα Μαχάλ προστέθηκε από τον Ράο Ράτζα Τσχάτρα Σχαβζί το 1644 και περιέχει τοιχογραφίες. Ανάμεσα στις τοιχογραφίες είναι και η ζωγραφιά του Κρίσνα για κάθε μήνα του έτους. Το δωμάτιο Πχούλ Μαχάλ χρονολογείται από το 1607 και οι τοιχογραφίες σε αυτό απεικονίζουν μια μεγάλη βασιλική πομπή. Το δωμάτιο Μπαντάλ Μαχάλ (μεταφράζεται ως το παλάτι των σύννεφων) χρονολογείται από το 1607 και περιέχει τις καλύτερες τοιχογραφίες: μια οροφή με επιρροές από κινέζικη τέχνη αλλά και διακοσμήσεις με τοιχογραφίες παγωνιών και Κρίσνα.[5] Στο πάνω επίπεδο του παλατιού βρίσκεται το δωμάτιο Τσίτρα Σάλα/Δωμάτιο τοιχογραφιών το οποίο περιέχει τοιχογραφίες οι οποίες χρονολογούνται από το 18ο και 19ο αιώνα και είναι χαρακτηριστικές της μπλε-τιρκουάζ σχολής του Μπούντι την περίοδο αυτή.[4] Ανάμεσα τις τοιχογραφίες βρίσκεται η ζωγραφιά του Κρίσνα ο οποίος κάθεται κάτω από ένα δένδρο έχοντας κλέψει τα ρούχα κοριτσιών καθώς αυτές κάνουν λουτρό.[3] Tο παλάτι ο Βρετανός συγγραφέας Ράντγιαρντ Κίπλινγκ το εκθείασε γράφοντας: είναι τέτοιο το παλάτι σαν οι άνθρωποι να το έκτισαν για αυτούς μέσα σε ανήσυχα όνειρα - είναι έργο ξωτικών παρά ανθρώπων (Αγγλικά: "is such a palace as men build for themselves in uneasy dreams - the work of goblins rather than men") [3].
  • Το οχυρό Ταραγκάρθ: Βρίσκεται στην κορυφή του λόφου πάνω από το Μπούντι και είναι το παλαιότερο οχυρό στο Μπούντι. Χτίστηκε το 1342 [3] ή 1345 [7] από τον Ράο Μπαβ Σινγχ [5]. Τα περισσότερα κτήρια του οχυρού δεν διατηρούνται σε καλή κατάσταση αλλά διατηρούνται σε καλή κατάσταση δύο ανοικτές δεξαμενές νερού και διασώζονται και κάποιες τοιχογραφίες.[3]
  • Πηγάδι-δεξαμενή Ρανιτζί κι Μπαολί (το Μπαολί είναι δεξαμενή-πηγάδι όπου η πρόσβαση γίνεται με σκαλοπάτια - ακόμη και όταν η δεξαμενή έχει λίγο νερό αυτό είναι προσβάσιμο με σκαλοπάτια): Βρίσκεται στο κέντρο του Μπούντι και χρονολογείται από το 1699.[3] Είναι το μεγαλύτερο του είδους, έχει βάθος 46 μέτρων και είναι διακοσμημένο με αβατάρς/περσόνες του θεού Βισνού. Ανοικοδομήθηκε από την Ρανί Ναθαβάτι, γυναίκα του Ράτζα Ανιρούντθ Σινγχ.[5][8]
  • Λίμνη Ναβάλ Σαγκάρ: Είναι μια τεχνητή λίμνη στο κέντρο του Μπούντι, η οποία περιέχει πολλά μικρά νησάκια. Στο κέντρο της λιμνης βρίσκεται ένας ημιβυθισμένος ινδουιστικός ναός ο οποίος είναι αφιερωμένος στον θεό Βαρούνα (Βεδική θεότητα του νερού).[5]
 
Πανοραμική εικόνα του Μπούντι από το οχυρό Ταραγκάρθ.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «Provisional Population Totals, Census of India 2011» (PDF). Office of the Registrar General - India. 2011. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2013. 
  2. «Būndi painting». Britannica. http://www.britannica.com/EBchecked/topic/84660/Bundi-painting. Ανακτήθηκε στις 2013-01-06. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Sam Miller (2012). Blue Guide India. Somerset Books Company. σελίδες 195–198. ISBN 978-1-905131-53-2. 
  4. 4,0 4,1 Sodhi, Jiwan (1999). A Study of Bundi School of Painting (hardback). India: Abhinav Publications. σελ. 32. ISBN 81-7017-347-7. 
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Lindsay Brown (2011). Rajastan Delhi & Agra. Lonely Planet. σελίδες 180-183. ISBN 978-1-74179-460-1. 
  6. 6,0 6,1 Pippa de Bruyn· Keith Bain· David Allardice· Shonar Joshi (2010). Frommer's India. Wiley. σελίδες 542–543. ISBN 978-0-470-55610-8. 
  7. «Taragarh fort». Goverment of Rajasthan: Tourist Office. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2013. 
  8. David Abram (2003). The Rough Guide to India. The Rough Guides 5th edition. σελίδες 246–247. ISBN 978-1843530893. 

Εξωτερικοί σύνδεμοι Επεξεργασία

Δείτε επίσης Επεξεργασία

  • Sodhi, Jiwan (1999). A Study of Bundi School of Painting (hardback). India: Abhinav Publications. ISBN 81-7017-347-7.  (Αγγλικά).