Βικιπαίδεια

Νάνσυ Μακρή

Ελληνίδα χημικός και φυσικός

Η Νάνσυ Μακρή (γενν. 5 Σεπτεμβρίου 1962)[1] είναι καθηγήτρια Χημείας και Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Ιλλινόις στην πόλη Ουρμπάνα-Σαμπέιν (Urbana–Champaign),[2] όπου και είναι η κύρια ερευνήτρια στη δική της ερευνητική ομάδα. Η ομάδα αυτή ερευνά τη θεωρητική κατανόηση της κβαντικής δυναμικής συμπυκνωμένης φάσης.[3] Μελετά τη θεωρητική κβαντική των πολυατομικών συστημάτων,[4] και έχει αναπτύξει μεθόδους για μακροχρόνιες προσομοιώσεις αναπόσπαστων αριθμητικών πορειών των κβαντικών ποσοτικμηχανικών συστημάτων.[1]

Νάνσυ Μακρή
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Νάνσυ Μακρή (Ελληνικά)
Γέννηση5  Σεπτεμβρίου 1962
Αθήνα
ΥπηκοότηταΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής και Ελλάδα
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϋ
ΣύζυγοςMartin Gruebele
Βραβεύσειςβραβείο έρευνας Άγκνες Φέι Μόργκαν (1999), International Academy of Quantum Molecular Science, Sloan Fellowship, Beckman Young Investigators Award, Packard Fellowship for Science and Engineering (1993) και Camille Dreyfus Teacher-Scholar Awards
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςchemical physics
Ιδιότηταφυσικός, χημικός και διδάσκων πανεπιστημίου
Διδακτορικός καθηγητήςWilliam H. Miller
Ακαδημαϊκός τίτλοςκαθηγητής πανεπιστημίου
δεδομένα (π • σ • ε )

Πρώιμος βίος και εκπαίδευση Επεξεργασία

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 5 Σεπτεμβρίου 1962.[5] Αποφοίτησε από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1985[1][4] με πτυχίο στην Χημεία, υπό την επίβλεψη του καθηγητή Κ. Α. Νικολαΐδη.[5] Στη συνέχεια, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Μπέρκλεϋ από όπου έλαβε το διδακτορικό της το 1989[1] υπό την επίβλεψη και καθοδήγηση του Ουίλιαμ Μίλερ (William H. Miller). Ο τίτλος της διατριβής της ήταν Θεωρητικές μέθοδοι για τη μελέτη της χημικής δυναμικής.[6] Το 1992 παντρεύτηκε τον φυσικό χημικό Μάρτιν Γκρούμπελε (Martin Gruebele).[1][7]

Σταδιοδρομία Επεξεργασία

Η Νάνσυ Μακρή ήταν Νέος Συνεργάτης του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ για δύο χρόνια, από το 1989 έως το 1991.[4] Άρχισε να εργάζεται στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Ιλλινόις στην Ουρμπάνα-Σαμπέιν το 1992. Το 1996 έγινε Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, και το 1999, Καθηγήτρια Χημείας και Φυσικής.[7] Είναι η προεξέχουσα ερευνήτρια στην Ομάδα Έρευνας της, που μελετά τη θεωρητική κατανόηση της κβαντικής δυναμικής συμπυκνωμένης φάσης,[3] και έχει συγγράψει πάνω από 100 επιστημονικά άρθρα.[8] Ακόμη, είναι συνεργάτης στο Ινστιτούτο Επιστήμης και Τεχνολογίας Μπέκμαν (Beckman Institute for Science and Technology).[9]

Εργάζεται στο πεδίο της θεωρητικής χημικής φυσικής. Έχει αναπτύξει νέες θεωρητικές προσεγγίσεις για την προσομοίωση τη δυναμικής των κβαντικών μηχανικών φαινομένων.[7] Η Δρ. Μακρή ανέπτυξε νέες μεθόδους υπολογισμού με αριθμητική ακρίβεια ολοκληρωτικής πορείας για την προσομοίωση της δυναμικής των συστημάτων στα αρμονικά ποσοτικομηχανικά περιβάλλοντα.[8] Οι αλγόριθμοι προσομοίωσης της, εξετάζουν τους περιορισμούς της εξίσωσης Σρέντινγκερ (Schrödinger), οι οποίοι μπορούν να περιγράψουν τις φυσικές μεταβολές επακριβώς στην κβαντική κατάσταση των μικρών μορίων.[10][11] Με τον εντοπισμό πτυχών των προσομοιώσεων που μπορούν να απλοποιηθούν αποτελεσματικά, η ομάδα της Δρ. Μακρή ανέπτυξε «τη πρώτη πλήρως κβαντική μηχανική μεθοδολογία για τον υπολογισμό της εξέλιξης ενός κβαντικού συστήματος σε ένα ποσοτικομηχανικό περιβάλλον με την εφαρμογή μιας επαναλαμβανόμενης αποσύνθεσης της αναπόσπαστης πορείας έκφρασης του Φέινμαν (Feynman’s path integral expression).»[12] Τέτοιου είδους απλοποιήσεις καθιστούν δυνατό τον υπολογισμό αποτελεσμάτων που αλλιώς δεν θα ήταν μαθηματικά εφικτοί.[11] Η προσεκτική της εξέταση του συστήματος της κβαντικής απαγωγής είχε αποτέλεσμα σε τεχνικές, για την αποφυγή του προβλήματος σήμανσης Μόντε Κάρλο.[13][8]

Η δυνατότητα μοντελοποίησης αντιδράσεων μεταφοράς πρωτονίων και ηλεκτρονίων εφαρμόστηκαν επιτυχώς σε βιολογικά συστήματα όπως η κβαντική προσομοίωση μεταφοράς ηλεκτρονίων σε βακτηριακή φωτοσύνθεση,[14][15] προσφέροντας μια «ολοκληρωμένη και ξεκάθαρη εικόνα της διαδικασίας».[16][11] Η πιο πρόσφατη έρευνα της εστιάζει στην ανάπτυξη μεθοδολογίας για την ημικλασική εμπρός-πίσω δυναμική με τη χρήση κλασικών υπολογισμών πορείας. Αυτή η προσέγγιση χρησιμοποιήθηκε για τη μοντελοποίηση της δραστηριότητας του ηλίου τόσο σε φυσιολογική όσο και σε υπερρευστή φάση, εξετάζοντας τα στατιστικά φαινόμενα Μπος σε σχέση με τις φασικές μεταβολές.[12][17][8]

Βραβεύσεις Επεξεργασία

Η Νάνσυ Μακρή έχει λάβει αριθμό βραβείων και τιμητικών διακρίσεων, συμπεριλαμβανομένων των εξής:[3][7][5]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Kalte, Pamela M.· Nemeh, Katherine H. (2005). American Men & Women of Science: A Biographical Directory of Today's Leaders in Physical, Biological and Related Sciences. 5 (22η έκδοση). Detroit, MI: Thompson/Gale. σελ. 158. ISBN 978-1414433004. 
  2. ↑ «Nancy Makri / Faculty / Chemistry at Illinois». www.chemistry.illinois.edu. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2016. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «The Makri Research Group». www.scs.illinois.edu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2016. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Makri, Nancy». Directory of graduate research. Washington, D.C.: American Chemical Society. 2001. σελ. 415. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Makri, Nancy. «Curriculum Vitae». University of Illinois at Urbana-Champaign. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2016. 
  6. ↑ American Doctoral Dissertations, 1989-90. Bell & Howell Information & Lea. 1991. σελ. 133. ISBN 978-9992393635. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 «Gutgsell Endowed Chair: Nancy Makri, Office of the Provost, University of Illinois». www.provost.illinois.edu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2016. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 «International Academy of Quantum Molecular Science». www.iaqms.org. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2016. 
  9. ↑ «Nancy Makri». www.scs.illinois.edu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2016. 
  10. ↑ «Nancy Makri - 1993». Novel Discoveries: Beckman Young Investigators, 1991-2009. Irvine, CA: Arnold and Mabel Beckman Foundation. 2011. σελ. 25. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 «1999 IOTA SIGMA PI Agnes Fay Morgan Research Award» (PDF). IOTA SIGMA PI. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2016. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 «Makri, Nancy - The David and Lucile Packard Foundation». www.packard.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2016. 
  13. ↑ Benderskii, Victor A.· Makarov, Dmitrii E.· Wight, Charles A. (1994). Chemical dynamics at low temperatures. New York, NY: Wiley. σελίδες 59–61. ISBN 978-0-471-58585-5. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2016. 
  14. ↑ Dewitt-Morette, Cécile· Cartier, Pierre· Folacci, Antoine (1997). Functional Integration: Basics and Applications. Springer Science & Business Media. ISBN 978-0306456176. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2016. 
  15. ↑ Makri, N; Sim, E; Makarov, D E; Topaler, M (30-04-1996). «Long-time quantum simulation of the primary charge separation in bacterial photosynthesis». Proc. Natl. Acad. Sci. USA 93 (9): 3926–3931. doi:10.1073/pnas.93.9.3926. http://www.pnas.org/content/93/9/3926.full.pdf. Ανακτήθηκε στις 2016-07-14. 
  16. ↑ Makri, Nancy (2008). «Chapter 23 Equilibrium and Dynamical Path Integral Methods in Bacterial Photosynthesis». Στο: Aartsma, Thijs J.· Matysik, Jörg. Biophysical techniques in photosynthesis Volume II. Dordrecht: Springer. σελίδες 465–485. ISBN 978-1-4020-8249-8. 
  17. ↑ Nakayama, A.; Makri, N. (07-03-2005). «Simulation of dynamical properties of normal and superfluid helium». Proceedings of the National Academy of Sciences 102 (12): 4230–4234. doi:10.1073/pnas.0501127102. http://www.pnas.org/content/102/12/4230.abstract. Ανακτήθηκε στις 2016-07-14. 
  18. ↑ «APS Council announces 2001 APS Fellows» (PDF). APS News. American Physical Society. 2002. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2016. 
  19. ↑ «2000 Release: Greece Honors Bioinformatics Expert». www.genome.gov. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2016. 
  20. ↑ «Fellows | AAAS MemberCentral». membercentral.aaas.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2016. 
  21. ↑ «Camille Dreyfus Teacher-Scholar Awards Program» (PDF). Camille & Henry Dreyfus Foundation, Inc. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 5 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2016. 
  22. ↑ Nancy, Makri,. NSF Young Investigator: Theoretical Studies of Quantum Dynamics of Polyatomic Systems. http://grantome.com/grant/NSF/CHE-9357102. 
  23. ↑ «Nancy Makri». www.beckman-foundation.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2016. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νάνσυ_Μακρή&oldid=9265256"