Νικολό Γ΄ των Έστε

Δούκας της Φερράρα

Ο Νικολό Γ΄ (ιταλ.: Niccolò III d'Este, 9 Νοεμβρίου 138326 Δεκεμβρίου 1441) από τον Οίκο των Έστε, ήταν μαρκήσιος της Φερράρα και της Μόντενα (1393-1441).

Νικολό Γ΄ ντ'Έστε
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Niccolò III d’Este (Ιταλικά)
Γέννηση9  Νοεμβρίου 1383 ή 1393[1][2]
Φερράρα
Θάνατος26  Δεκεμβρίου 1441 ή 1441[1][2][3]
Μιλάνο
Τόπος ταφήςΦερράρα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακοντοτιέρος
Οικογένεια
ΣύζυγοςΤζιλιόλα της Καρράρα
Παριζίνα Μαλατέστα
Ριχάρδα του Σαλούτσο
ΤέκναΈρκολε Α΄ ντ'Έστε
Τζινέβρα των Έστε
Λεονέλλο των Έστε
Ούγκο των Έστε
Σιγισμούνδος των Έστε (1433-1507)
Μελιαντούζε των Έστε
Μπόρσο των Έστε
Λεονέλλο των Έστε, ποντεστά της Φερράρα[4]
Μπόρσο των Έστε[4]
Μπιάνκα των Έστε
Margherita d'Este[5]
Margherita d'Este
Isotta d'Este[5]
ΓονείςΑλμπέρτο Ε΄ ντ'Έστε και Ιζότα Αλμπαρεζάνι
ΟικογένειαΟίκος των Έστε
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης του Τάγματος του Παναγίου Τάφου
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Γεννήθηκε στη Φερράρα και ήταν ο μόνος γιος του Αλβέρτου μαρκήσιου της Φερράρα και της Μόντενα και της Ιζόττα Αλμπαρεζάνι.

Το 1393 απεβίωσε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε σε ηλικία 10 ετών. Την προστασία αυτού και της πόλης ανέλαβαν οι Δημοκρατίες της Βενετίας, της Φλωρεντίας και της Μπολόνια. Τη διαδοχή αμφισβήτησε ο τρίτος ξάδελφός του, ο Άτσο Ι΄, κοντοτιέρος στην υπηρεσία του Τζαν-Γκαλεάτσο Βισκόντι, δούκα του Μιλάνου. Ο Άτσο Ι΄ ανήκε σε νεότερο κλάδο, αλλά προέβαλε το ότι ο Νικολό Γ΄ είχε γεννηθεί αρχικά νόθος[6]. Στη διαμάχη που ακολούθησε, ο κοντοτιέρο Αστόρρε Α΄ Μανφρέντι νίκησε και αιχμαλώτισε τον Άτσο Ι΄ και έτσι αποσοβήθηκε η απειλή.

Το 1403 προσχώρησε στο Συνασπισμό εναντίον του δούκα του Μιλάνου, όπου ο πάπας Βονιφάτιος Θ΄ τον έκανε γενικό διοικητή του Παπικού στρατού. Το 1405 παραχώρησε την προγονική κτήση του Έστε στη Βενετία. Ο διδάσκαλος της τέχνης του πολέμου Φιόρε ντέι Λιμπέρι του αφιέρωσε την πραγματεία του Το άνθος της μάχης, ένα θεμελιώδες βιβλίο για την πολεμική τέχνη στη Δυτική Ευρώπη. Το 1413 ο Νικολό Γ΄ ταξίδευσε προσκυνητής στους Αγίους Τόπους. Φοβούμενος τις φιλοδοξίες του Φιλίππο-Μαρία Βισκόντι δούκα του Μιλάνου, του παραχώρησε την Πάρμα.

Εκτός από τη σύζυγό του Παριζίνα Μαλατέστα είχε και σχέσεις με άλλες γυναίκες. Όταν το 1425 ο νόθος γιος του Ούγκο κατηγορήθηκε ότι είχε σχέση με την Παριζίνα, ο Νικολό Γ΄ εκτέλεσε και τους δύο. Θέσπισε οι γυναίκες που βρίσκονται ένοχες μοιχείας να εκτελούνται, αλλά αργότερα αναίρεσε το νόμο, διότι θα μειωνόταν ο πληθυσμός της Φερράρα[7]. Το ίδιο έτος έγινε πάλι διοικητής του στρατού του Συνασπισμού εναντίον του Βισκόντι του Μιλάνου.

Όταν το 1438 η Φερράρα επιλέχτηκε για τη Σύνοδο, που οργάνωσε ο πάπας και που συμμετείχε ο Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος Αυτοκράτορας των Ρωμαίων, επιβεβαιώθηκε το κύρος του Νικολό Γ΄ ως ενός από τους ηγέτες της Ιταλίας. Απεβίωσε το 1441 και τον διαδέχθηκαν οι γιοι του Λεονέλλο, Μπόρσο και Έρκολε Α΄.

Οικογένεια Επεξεργασία

Το 1397 νυμφεύτηκε πρώτα τη Τζιλιόλα ντα Καρράρα, κόρη του Φραντσέσκο Νοβέλλο κυρίου της Πάντουα· δεν απέκτησαν απογόνους.

Το 1416 η Τζιλιόλα απεβίωσε από τον λοιμό και ο Νικολό Γ΄, δύο έτη μετά, νυμφεύτηκε την Παριζίνα Μαλατέστα, κόρη του Αντρέα και είχε τέκνα:

Το 1425 η Παριζίνα εκτελέστηκε λόγω μοιχείας. Τέσσερα έτη μετά ο Νικολό Γ΄ νυμφεύτηκε για τρίτη φορά, τη Ριχάρδα, κόρη του Θωμά Γ΄ μαρκησίου του Σαλούτσο[8] και είχε τέκνα:

Είχε εκτός γάμου σχέσεις με τουλάχιστον οκτώ γυναίκες και εκτός γάμου τέκνα. Από τη Στέλα ντε' Τολομέι:

  • (νόθος) Ούγκο 1405-1425, απεβίωσε 20 ετών.
  • (νόθος) Λεονέλλο 1407-1450, μαρκήσιος της Φερράρα και της Μόντενα.
  • (νόθος) Μπόρσο 1413-1471, μαρκήσιος της Φερράρα και της Μόντενα.

Από την Φιλίππα ντελα Τάβολα:

  • (νόθος) Αλμπέρτο 1415-1502.
  • (νόθος) Ιζότα 1425-1456, παντρεύτηκε πρώτα τον Ονταντόριο ντα Μοντεφέλτρο δούκα του Ουρμπίνο και έπειτα τον Στιεπάν Γ΄ Φρανκοπάν Μοντρούτσκι πρίγκιπα του Κρκ της Κροατίας.

Από την Άννα ντε Ρομπέρτι:

  • (νόθος) Ρινάλντο π. 1435-1535, κύριος του Οστελλάτο.
  • (νόθος) Μπιάνκα 1440-1506, παντρεύτηκε τον Γκαλεόττο Α΄ Πίκο κύριο του Μιράντολα.

Από την Κατερίνα ντε' Μέντιτσι:

  • (νόθος) Μελιαντούζε 1406-1452, ηγούμενος στο αβαείο της Πομπόζα και Φερράρα.

Από άλλες σχέσεις του:

  • (νόθος) Μπεατρίτσε 1427-1497, παντρεύτηκε τον Νικολό του Κορρέτζο.
  • (νόθος) Γκουρόνε, απεβ. 1484, ηγούμενος σε αβαείο.
  • (νόθος) Καμίλλα, παντρεύτηκε τον Ροντόλφο ντα Βαράνο κύριο του Καμερίνο.

Αναφορές και Υποσημειώσεις Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 mizar.unive.it/poetiditalia/public/indici/autori/idautori/87.
  2. 2,0 2,1 2,2 (Ιταλικά) Sapere.it. De Agostini Editore. 2001. Niccolò+III+(marchese+di+Ferrara,+Modena+e+Rovigo).
  3. (Αγγλικά, Ιταλικά, Ιαπωνικά) opac.vatlib.it. 495/26479.
  4. 4,0 4,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  5. 5,0 5,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  6. Αν και ο Αλβέρτος, μετά το θάνατο της συζύγου του, είχε παντρευτεί την ερωμένη του Ιζόττα Αλμπαρεζάνι, νομιμοποιώντας έτσι τον γιο τους Νικολό Γ΄.
  7. Durant, Will (1953). The Renaissance. The Story of Civilization. 5. New York: Simon and Schuster. σελ. 262. 
  8. από τον πλάγιο κλάδο των ντελ Βάστο, του Οίκου των Αλεράμιτσι, με κύριο κλάδο τους μαρκήσιους του Μονφερά.

Πηγές Επεξεργασία

  • Ludovico Antonio Muratori: Delle antichità Estensi. 1717, Modena.
  • G. B. Pigna: Historia dei Principi d'Este. 1570, Ferrara.
  • Antonio Menniti Ippolito: Este, Niccolò III d’ , in Dizionario Biografico degli Italiani, XLIII, Roma 1993, pp. 396–403.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία