Νικομήδης Β΄ Επιφανής
Ο Νικομήδης Β' ο Επιφανής από τη Δυναστεία των Νικομηδιδών, ήταν βασιλιάς του ελληνιστικού κράτους της Βιθυνίας, στην Ανατολία, κατά την περίοδο 149 π.Χ. – 127 π.Χ. Ήταν γιος και διάδοχος του Προυσία Β'.
| Νικομήδης Β' Επιφανής | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 2ος αιώνας π.Χ. Βιθυνία |
| Θάνατος | 1ος αιώνας π.Χ. (πιθανώς) Νικομήδεια |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Νικομήδης Γ' Ευεργέτης |
| Γονείς | Προυσίας Β' της Βιθυνίας[1][2] και Απάμα Δ' |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Νικομηδιδών |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Απόπειρα δολοφονίας Επεξεργασία
Καθώς ο Προύσιας Β΄ δεν ήταν καθόλου αγαπητός στους υπηκόους του εξαιτίας της σκληρότητάς του, άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα λαοφιλής ο γιος του, Νικομήδης. Αυτό έπεσε στην αντίληψη του βασιλιά, ο οποίος έστειλε τον γιο του να ζήσει στη Ρώμη. Ωστόσο κι εκεί ο νεαρός άνδρας κέρδισε την εύνοια των αρχών. Σκεπτόμενος το συμφέρον του ο Προυσίας έστειλε στη Ρώμη έναν άνδρα που ονομαζόταν Μένας. Τον επιφόρτισε με την αποστολή να βρει τον Νικομήδη και μαζί να διεκδικήσουν τη μείωση πολεμικής αποζημίωσης προς τον βασιλιά της Περγάμου, Άτταλο Β'. Σε περίπτωση επιτυχίας όλα θα έβαιναν καλώς, ειδάλλως ο Μένας έλαβε τη διαταγή να θανατώσει τον Νικομήδη. Για τον λόγο αυτό έλαβε συνοδεία 2.000 στρατιώτες.[3]
Από την πλευρά του ο Άτταλος έστειλε στη Ρώμη τον Ανδρόνικο, ο οποίος κατάφερε να αποδείξει ενώπιον των αρχόντων πως το ποσό της αποζημίωσης δεν ήταν μεγαλύτερο από τα λάφυρα που είχε κλέψει ο Προυσίας κατά τη διάρκεια των εκστρατειών του. Έτσι η ποινή δεν μειώθηκε. Από την πλευρά του ο Μένας, βλέποντας πως ο Νικομήδης ήταν αξιόλογος άνδρας, δεν αποφάσιζε να τον σκοτώσει, ωστόσο δεν μπορούσε να επιστρέψει στη Βιθυνία με άδεια χέρια. Ο Νικομήδης αντιλήφθηκε πως κάτι δεν πήγαινε καλά, και με την υποστήριξη του Ανδρόνικου, συνωμότησαν μεταξύ τους κατά του Προυσία. Συναντήθηκαν οι τρεις τους νύχτα σε ένα πλοίο σε μια μικρή πόλη της Ηπείρου, όπου και πριν το ξημέρωμα αποφάσισαν πώς θα προχωρήσουν.[3]
Άνοδος στον θρόνο Επεξεργασία
Το πρωί ο Νικομήδης βγήκε από το πλοίο φορώντας τα βασιλικά χρώματα και φορώντας διάδημα στο κεφάλι. Ο Ανδρόνικος τον συνάντησε, τον αναγνώρισε ως βασιλιά και του παρείχε συνοδεία 500 ανδρών. Από την πλευρά του ο Μένας, προσποιήθηκε άγνοια μπροστά στους άνδρες του, ωστόσο αφού τους μίλησε τους έπεισε πως συμφέρον της χώρας ήταν η εκθρόνιση του τυραννικού βασιλιά και η άνοδος ενός νεότερου, που επιπλέον είχε την αποδοχή τόσο της Ρώμης, όσο και της Περγάμου. Έτσι ο Νικομήδης κέρδισε και την υποστήριξη των 2.000 ανδρών του Μένα.[4]
Πάντα το 149 π.Χ. ο Άτταλος Β', υποδέχτηκε θερμά τον Νικομήδη στην Πέργαμο, διατάζοντας τον πατέρα του, Προυσία, να του παραχωρήσει ορισμένες πόλεις και εκτάσεις. Ο Προύσιας προσβεβλημένος απάντησε πως θα του έδινε αμέσως ολόκληρο το βασίλειο του Αττάλου, καθώς για τον Νικομήδη προορίζονταν όλα τα εδάφη που σκόπευε να κατακτήσει όταν ξεκινούσε τον μεταξύ τους πόλεμο. Κατόπιν έστειλε αγγελιαφόρους στη Ρώμη. Ο Άτταλος εισέβαλε στα εδάφη της Βιθυνίας υπέρ του Νικομήδη. Ο λαός δεν αντιστάθηκε και σιγά σιγά άρχισε να παίρνει το μέρος των εισβολέων. Μην μπορώντας να εμπιστευτεί κανένα, και με φρουρά μόλις 500 ανδρών του γαμπρού του από τη Θράκη, ο Προυσίας κλείστηκε στο φρούριο της Νίκαιας για να περιμένει την αντίδραση της Ρώμης. Ο Ρωμαίος πραίτορας, για να βοηθήσει τους σκοπούς του Αττάλου, άργησε να παρουσιάσει την πρεσβεία στη Σύγκλητο, κι όταν το έκανε οι άρχοντες του έδωσαν την άδεια να επιλέξει ο ίδιος ποιους άνδρες θα έστελνε για να διευθετήσουν το ζήτημα. Εκείνος επέλεξε επίτηδες τρεις άνδρες με σοβαρές αναπηρίες.[5]
Οι απεσταλμένοι διέταξαν την παύση των εχθροπραξιών ωστόσο έφυγαν για τη Ρώμη προτού πάρουν το οποιοδήποτε μέτρο. Χάνοντας τις ελπίδες του και μην έχοντας πού να βασιστεί ο Προυσίας επέστρεψε στη Νικομήδεια ελπίζοντας πως θα μπορέσει να την υπερασπιστεί. Τελικά τον πρόδωσε ο ίδιος ο λαός, ο οποίος άνοιξε τις πύλες, ώστε να εισέλθει ο Νικομήδης με τον στρατό του. Ο Προυσίας κατέφυγε στον Ναό του Δία, όπου μαχαιρώθηκε από τους άνδρες του Νικομήδη. Με τον τρόπο αυτό ο τελευταίος ανέβηκε στον θρόνο.[6]
Επανάσταση του Ευμένη Γ' Επεξεργασία
Για τη βασιλεία του δεν είναι γνωστές ιδιαίτερες λεπτομέρειες. Όταν ο βασιλιάς της Περγάμου, Άτταλος Γ', απεβίωσε το 133 π.Χ., κληροδότησε το βασίλειό του στους Ρωμαίους. Καθώς οι τελευταίοι δεν προέβησαν σε γρήγορες ενέργειες, ο Αριστόνικος, ένας άνδρας που υποστήριξε ότι ήταν νόθος γιος ενός προγενέστερου βασιλιά της χώρας, εκμεταλλεύτηκε το κενό στην εξουσία και διεκδίκησε τον θρόνο λαμβάνοντας το όνομα Ευμένης. Για να ενισχύσει τις δυνάμεις του υποσχέθηκε ελευθερία στους δουλοπάροικους και τους σκλάβους της επικράτειάς του. Οι σύγχρονοι ιστορικοί δεν συμφωνούν στο κατά πόσο πρόκειται για ιδιοτελή πράξη ή για μια πραγματική κοινωνική επανάσταση. Όπως και να έχει οι Ρωμαίοι κατέπνιξαν τελικά την εξέγερση το 132 π.Χ. με τη συνδρομή του συμμάχου τους, Νικομήδη.[7]
Διαδοχή Επεξεργασία
Ο Νικομήδης απεβίωσε γύρω στο 127 π.Χ., οπότε και τον διαδέχτηκε ο γιος του, Νικομήδης Γ' ο Ευεργέτης.
Θεατρικό έργο Επεξεργασία
Τα γεγονότα της ζωής του ενέπνευσαν τον Γάλλο δραματουργό Πιερ Κορνέιγ (1606 - 1684) να γράψει την τραγωδία με τίτλο Νικομήδης (1651).[8]
Χρονολόγιο Επεξεργασία
| Έτος (π.Χ.) | Γεγονός | ||
|---|---|---|---|
| Γέννηση του Νικομήδη Β΄ του Επιφανούς, γιου του Προυσία Β΄ και της Απάμας. | |||
| Ο γιος του Προυσία, Νικομήδης, κερδίζει τον σεβασμό τόσο του λαού όσο και της Ρώμης, σε βάρος του πατέρα του. | |||
| 149 π.Χ. | Ο Προυσίας συνωμοτεί ανεπιτυχώς ώστε είτε να χρησιμοποιήσει είτε να θανατώσει τον Νικομήδη. Τελικά χάνει τη ζωή του κατά τη διάρκεια επανάστασης την οποία υποστήριξε τόσο ο λαός, όσο και οι πόλεις Ρώμη και Πέργαμος. | ||
| 132 π.Χ. | Ο Νικομήδης βοηθά τους συμμάχους του, Ρωμαίους, στην κατάπνιξη της επανάστασης του Αριστόνικου στην Πέργαμο. | ||
| 127 π.Χ. | Θάνατος του Νικομήδη Β'. Τον διαδέχεται ο γιος του, Νικομήδης Γ' ο Ευεργέτης. | ||
Αρχαίες Πηγές Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
Μετάφραση των αρχαίων κειμένων στα αγγλικά:
- ↑ 1,0 1,1 «Никомед» (Ρωσικά)
- ↑ 2,0 2,1 Νικολάι Ομπνόρσκι: «Никомед I» (Ρωσικά)
- ↑ 3,0 3,1 Αππιανός, «Ρωμαϊκή Ιστορία: Μιθριδατικοί Πόλεμοι», 4 Αρχειοθετήθηκε 2009-03-27 στο Wayback Machine.
- ↑ Αππιανός, «Ρωμαϊκή Ιστορία: Μιθριδατικοί Πόλεμοι», 5 Αρχειοθετήθηκε 2009-03-27 στο Wayback Machine.
- ↑ Αππιανός, «Ρωμαϊκή Ιστορία: Μιθριδατικοί Πόλεμοι», 6 Αρχειοθετήθηκε 2009-03-27 στο Wayback Machine.
- ↑ Αππιανός, «Ρωμαϊκή Ιστορία: Μιθριδατικοί Πόλεμοι», 7 Αρχειοθετήθηκε 2009-03-27 στο Wayback Machine.
- ↑ Στράβων, «Γεωγραφία», 14.1.38
- ↑ . «babelio.com/livres/Corneille-Nicomede».