Βικιπαίδεια

Ντζάλμα Σάντος

Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής

Ο Ντζάλμα Περέιρα Ντίας ντος Σάντος (Djalma Pereira Dias dos Santos, πορτογαλική προφορά: Ντζιζάλμα Σάντος, 27 Φεβρουαρίου 1929 – 23 Ιουλίου 2013), γνωστός ως Ντζάλμα Σάντος (πορτογαλικά Βραζιλίας: [diˈʒawmɐ ˈsɐ̃tus]), ήταν Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής. Αγωνιζόμενος ως δεξιός πλάγιος αμυντικός, αναδείχθηκε σε έναν από τους καλύτερους αμυντικούς όλων των εποχών[1][2][3] και συμμετείχε σε τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα, κατέκτησε τα δύο και ήταν στην καλύτερη ενδεκάδα στα τρία.[4][5]

Ντζάλμα Σάντος
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης27 Φεβρουαρίου 1929
Τόπος γέννησηςΣάο Πάολο, Βραζιλία
Ημερ. θανάτου23 Ιουλίου 2013 (84 ετών)
Τόπος θανάτουΟυμπεράμπα, Βραζιλία
Ύψος1,73 μ.
ΘέσηΑμυντικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1948–1959Πορτουγκέσα434(11)
1959–1968 Παλμέιρας438(10)
1969–1970Ατλέτικο Παραναένσε32(2)
Σύνολο964(23)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1952–1968 Βραζιλία98(3)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Βιογραφία Επεξεργασία

Ξεκίνησε την καριέρα του με την Πορτουγκέσα. Αρχικά αγωνιζόταν στο κέντρο της άμυνας, αλλά αργότερα μετακινήθηκε στη δεξιά πλευρά έχοντας τα απαραίτητα προσόντα για να διακριθεί σε περισσότερες από μία θέσεις.[6] Το 1959 μετακόμισε στην Παλμέιρας. Συμμετείχε σε 501 παιχνίδια για τον σύλλογο, κατακτώντας συνολικά επτά τίτλους πρωταθλήματος και κυπέλλου.[7] Έφυγε από το σύλλογο το 1968 και μετά από ένα χρόνο στην Ατλέτικο Παραναένσε εγκατέλειψε την ενεργό δράση σε ηλικία 41 ετών.

Ο Σάντος έκανε 98 επίσημες εμφανίσεις για τη Βραζιλία μεταξύ του 1952 και του 1968 (επίδοση που ήταν εθνικό ρεκόρ για σχεδόν τρεις δεκαετίες) και ήταν στην ομάδα για τέσσερα συνεχόμενα Παγκόσμια Κύπελλα μεταξύ 1954 και 1966.[8][9] Έκανε την πρώτη του εμφάνιση απέναντι στο Περού στο Παναμερικανικό Πρωτάθλημα του 1952 (μετέπειτα Κόπα Αμέρικα) σε αγώνα που έληξε με 0–0. Η εθνική Βραζιλίας κέρδισε το τρόπαιο σε αυτή τη διοργάνωση. Έκανε το ντεμπούτο του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954 στη νίκη με 5–0 με αντίπαλο το Μεξικό και έπαιξε σε όλους τους αγώνες της Βραζιλίας κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης. Σημείωσε το πρώτο του γκολ για τη Βραζιλία με πέναλτι στην ήττα με 4–2 από την Ουγγαρία, συνάντηση που έμεινε γνωστή ως "Μάχη της Βέρνης".[10]

Στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο (1958) αγωνίστηκε μόνο στον τελικό έχοντας εξαιρετική απόδοση και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης.[11] Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962 ήταν στην αρχική σύνθεση, παίζοντας σε όλα τα παιχνίδια της εθνικής. Στον τελικό απέναντι στην Τσεχοσλοβακία έδωσε την τελική πάσα (ασίστ) για το τελευταίο γκολ της Βραζιλίας.[12] Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 ο Σάντος ήταν σε ηλικία 37 ετών, επιλέχθηκε για τέταρτη συνεχή διοργάνωση και αγωνίστηκε βασικός, αν και αυτό ήταν έκπληξη για ορισμένους. Η αποτυχία της εθνικής δεν άφησε περιθώρια διάκρισης για τον πολύπειρο παίκτη.

Γνώρισε μεγάλη επιτυχία ως δεξιός πλάγιος αμυντικός με χαρακτηριστικά την ηρεμία του, την εργατικότητα, τον υποδειγματικό επαγγελματισμό καθώς και των συνεπών εμφανίσεων του σε αυτή τη θέση. Ήταν γρήγορος και σωματικά ισχυρός αμυντικός, γνωστός για την αντοχή του, και την ικανότητα αντιμετώπισης τόσο χαμηλά όσο και στον αέρα. Εκτός από την αμυντική ικανότητά του, που του έδωσε το ψευδώνυμο Muralha (ο τοίχος) από τον Ουρουγουανό συγγραφέα Εδουάρδο Γκαλεάνο, είχε και εξαιρετική τεχνική και επιθετικές ικανότητες, με καλό έλεγχο και δημιουργικότητα όταν το απαιτούσαν οι συνθήκες.[13] Ήταν επίσης ικανός στις εκτέλεσεις πέναλτι.

Στις 23 Οκτωβρίου 1963 συμμετείχε ως μέλος της Μικτής Κόσμου στον αγώνα απέναντι στην Εθνικής Αγγλίας για τον εορτασμό των 100 χρόνων της αγγλικής ποδοσφαιρικής ιστορίας μαζί με τους Αλφρέδο Ντι Στέφανο, Φέρεντς Πούσκας, Λεβ Γιασίν, Εουσέμπιο, Γιόζεφ Μάζοπουστ, Φρανσίσκο Χέντο, Ρεϊμόν Κοπά, Ούβε Ζέελερ, Ντένις Λόου κα.[14] Συνολικά κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του αγωνίστηκε σε 1.065 επίσημους αγώνες χωρίς να αποβληθεί ποτέ.[15] Το 1994 επιλέχθηκε από τη ΦΙΦΑ στην καλύτερη ομάδα όλων των εποχών του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, αποφάσισε να γίνει προπονητής, αλλά σύντομα συνειδητοποίησε ότι δεν του άρεσε πλέον ο ανταγωνιστικός κόσμος του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Έτσι, ξεκίνησε μια νέα ζωή ως προπονητής ποδοσφαίρου και εκπαιδευτής για μικρά παιδιά, εστιάζοντας όχι στα αθλητικά αποτελέσματα, αλλά πάνω απ' όλα να τους αφήσει να διασκεδάσουν παίζοντας. Απομακρύνθηκε από την πατρίδα του στη Σαουδική Αραβία και - στη δεκαετία του 1980 - έφτασε και στην Ιταλία, σε μια μικρή πόλη που ονομάζεται Bassano del Grappa, προσκεκλημένος από πολύ στενό του φίλο, Βραζιλιάνο παίκτη, ο οποίος ήταν προπονητής στην τοπική ομάδα ποδοσφαίρου, Virtus Bassano. Εκεί, άνοιξε με το φίλο του μια ακαδημία ποδοσφαίρου για παιδιά. Ωστόσο, η πορεία του αθλητισμού και της εκπαίδευσης δεν τελείωσε, καθώς στη χώρα του ίδρυσε μια άλλη ακαδημία ποδοσφαίρου στον δήμο Ουμπεράμπα για φτωχά παιδιά. Αποφάσισε να δώσει μια ευκαιρία σε αγόρια και κορίτσια, δίνοντας προσοχή και στα σχολικά τους αποτελέσματα.[16]

Τίτλοι και διακρίσεις Επεξεργασία

Πορτουγκέσα

  • Τουρνουά Ρίο - Σάο Πάολο (2) : 1952, 1955

Παλμέιρας

  • Καμπεονάτο Παουλίστα (3) : 1959, 1963, 1966
  • Καμπεονάτο Μπραζιλέιρο (3) : 1960, 1967, 1967
  • Τουρνουά Ρίο - Σάο Πάολο : 1965

Βραζιλία

  • Παγκόσμιο Κύπελλο (2) : 1958, 1962
  • Παναμερικανικό Πρωτάθλημα (Κόπα Αμέρικα) : 1952

Ατομικές διακρίσεις

  • Καλύτερη ομάδα Παγκόσμιου Κυπέλλου (3) : 1954, 1958, 1962
  • World Soccer World XI (3) : 1962, 1963, 1965
  • FIFA XI : 1963
  • Ομάδα όλων των εποχών του Παγκόσμιου Κυπέλλου : 1994
  • FIFA 100
  • The Best of The Best-Παίκτες του αιώνα: Κορυφαίοι 50
  • Hall of Fame Ποδοσφαίρου της Βραζιλίας

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «The New York Times : On Team of All-Time Greats, Pelé Shines Brightest». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2021. 
  2. ↑ «The best football defenders ever». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2022. 
  3. ↑ «Greatest Ever: Football: The Top 10 Right-Backs of All Time». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2020. 
  4. ↑ «Brazil's greatest defenders». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2020. 
  5. ↑ «FIFA World Cup All-Star Team». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2020. 
  6. ↑ «Bobby Charlton Perfect XI». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2020. 
  7. ↑ «Ídolos Ademir da Guia e Dudu visitarão loja oficial do Shopping SP Market». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2020. 
  8. ↑ «Djalma dos Santos - International Appearances». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2020. 
  9. ↑ «7 greatest Brazilian defenders of all time». Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2022. 
  10. ↑ «FIFA : The Battle of Bern». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  11. ↑ «World Football: The 100 Greatest World Cup Players of All Time». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  12. ↑ «FIFA World Cup 1962 : Garrincha forces Czechmate». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2020. 
  13. ↑ «Djalma Santos». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2020. 
  14. ↑ «Όταν η Αγγλία τίμησε ένα αιώνα ποδοσφαίρου!». Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2020. 
  15. ↑ «Djalma Santos: Footballer who won the World Cup with Brazil». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2020. 
  16. ↑ «Djalma Santos #LegendsForever». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ντζάλμα_Σάντος&oldid=10492725"