Ντράκαρ

Το ντράκαρ (σουηδικά drakkar) ήταν μεγάλο κωπήλατο ή ιστιοφόρο πλοίο που χρησιμοποιούσαν οι Βίκινγκ στη ναυσιπλοΐα κατά τον 8ο και 10ο μ.Χ. αι. Το όνομά του, που σημαίνει δράκος, προέρχεται από τη διακόσμηση της πλώρης του η οποία είχε σχήμα δράκοντα. Οι Βίκινγκ πίστευαν στους δαίμονες των δασών και θαλασσών, γι΄ αυτό λάξευαν στις πλώρες των καραβιών τους, αλλά και στα δοκάρια των σπιτιών τους, δράκοντες ώστε να τους κρατούν μακριά. Τα σκάφη που η πλώρη τους είχε λαξευμένο φίδι ονομάζονταν σνέκαρ (snekar) και ήταν μικρότερου μήκους. Το ντράκαρ είχε μήκος περίπου 30 μ. πολύ λεπτό σχήμα, με πλώρη και πρύμνη ίσες μεταξύ τους και κυρτές προς τα πάνω. Δεν υπήρχε κατάστρωμα και είχαν ένα κατάρτι, στο κέντρο περίπου του σκάφους, με ένα μεγάλο τετράγωνο πανί, που χρησίμευε και σαν κάλυμμα όποτε χρειαζόταν

Αναπαράσταση ενός ντράκαρ

Οι Βίκινγκ χρησιμοποιούσαν τα ντράκαρ κυρίως για ναυμαχίες και επιδρομές, γι΄ αυτό και είχαν υψηλές πλώρες, πρύμνες και έξαλα, ώστε το πλήρωμα να βάλλει σχετικά προστατευμένο κατά των αντιπάλων του και να αποκρούει ευκολότερα απόπειρες επιβίβασής τους σε αυτό. Η κατασκευή τους ήταν πολυδάπανη, γι' αυτό και ανήκαν κυρίως σε βασιλείς ή ισχυρούς ηγεμόνες. Γνωστά ιστορικά παραδείγματα τέτοιων πλοίων είναι το "Μακρύ Ερπετό" (Ormren Lange, 995 - 1000 μ.Χ.) του βασιλιά Όλαφ Τρύγκβασον, που είχε καρίνα μήκους 32 μ. με πλήρωμα από 68 κωπηλάτες και χωρητικότητα 500 ανδρών. Άλλα ντράκαρ ήταν το "Βισούντεν" (Visund, 1026 μ.Χ.) του βασιλιά Όλαφ Χάραλντσον, με την το ακρόπρωρό του να έχει τη μορφή ενός επιχρυσωμένου ταύρου και 60 κωπηλάτες καθώς και ο "Μεγάλος Δράκος" του Χάραλντ Χαρντράντα με 70 κωπηλάτες. Το τελευταίο ιστορικά που αναφέρεται, μάλλον το μεγαλύτερο της κατηγορίας του, ήταν το "Πλοίο του Χριστού" (Kristsuden, 1262 - 1263 μ.Χ.), το οποίο ναυπηγήθηκε στο Μπέργκεν της Νορβηγίας για τον βασιλιά Χάκωνα Δ' με 74 κωπηλάτες.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Το ιστιοφόρο πλοίο από το tallos.gr Αρχειοθετήθηκε 2015-10-11 στο Wayback Machine.