Νόμος Υπεροχής (1558)
Ο Νόμος Υπεροχής του 1558 είναι μια πράξη / νόμος του Κοινοβουλίου της Αγγλίας, ο οποίος εκδόθηκε υπό την αιγίδα της Ελισάβετ Α΄. Αντικατέστησε τον αρχικό Νόμο Υπεροχής που είχε εκδοθεί από τον πατέρα της Ελισάβετ, τον Ερρίκο Η', ο οποίος αναιρούσε την εκκλησιαστική εξουσία στη μοναρχία, και ο οποίος είχε καταργηθεί από τη Μαρία Α'. Μαζί με την Πράξη της Ομοιομορφίας του 1558 αποτελούσε αυτό που γενικά αναφέρεται ως ο θρησκευτικός διακανονισμός της Ελισάβετ.[1]
Η πράξη παρέμεινε σε ισχύ μέχρι τον 19ο αιώνα, όταν κάποια τμήματα άρχισαν να καταργούνται. Μέχρι το 1969, το τμήμα 8 του σώματος είχε καταργηθεί από διάφορες άλλες πράξεις. Ολόκληρος ο νόμος καταργήθηκε στη Βόρεια Ιρλανδία το 1950 και το 1953. Το τμήμα 8 εξακολουθεί να ισχύει στη Μεγάλη Βρετανία από το 2018.[2]
Νόμος του 1558 Επεξεργασία
Ο νόμος αναβίωσε 10 πράξεις τις οποίες η Μαρία Α' αντέστρεψε, διευκρίνισε σημαντικά και περιόρισε τον ορισμό του τι συνιστά αίρεση, και επιβεβαίωσε την Ελισάβετ ως Υπέρτατη Κυβερνήτη της Εκκλησίας της Αγγλίας. Ο Υπέρτατος Κυβερνήτης ήταν ένας δίκαιος αλλά αμφιλεγόμενος τίτλος που έκανε την Ελισάβετ επικεφαλής της Εκκλησίας χωρίς να πει ποτέ ότι ήταν. Αυτό ήταν σημαντικό γιατί πολλοί θεώρησαν ότι μια γυναίκα δεν μπορούσε να κυβερνήσει την εκκλησία.[3][4]
Η πράξη το έκανε επίσης έγκλημα να διεκδικήσει την εξουσία οποιουδήποτε ξένου πρίγκιπα, πρεσβύτερου ή άλλης αρχής και είχε ως στόχο την κατάργηση της εξουσίας του Πάπα στην Αγγλία. Με το τρίτο αδίκημα θεωρούνταν υψηλή προδοσία, τιμωρούμενη με θάνατο.[4]
Όρκος Yπεροχής Επεξεργασία
Ο Όρκος Υπεροχής, που επιβλήθηκε με τον Νόμο της Υπεροχής του 1558, προέβλεπε σε οποιοδήποτε άτομο που ανέλαβε δημόσια ή εκκλησιαστικά αξιώματα στην Αγγλία να ορκιστεί πίστη στον μονάρχη ως Ανώτατο Κυβερνήτη της Εκκλησίας της Αγγλίας. Η αποτυχία να ορκιστεί ήταν έγκλημα, αν και δεν έγινε προδοσία μέχρι το 1562, όταν ο Νόμος Υπεροχής του Στέμματος του 1562[5] έκανε την άρνηση του όρκου αδίκημα προδοσίας. Ο Όρκος αργότερα επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει βουλευτές του Κοινοβουλίου και άτομα που σπουδάζουν σε πανεπιστήμια: όλοι εκτός από έναν επίσκοπο έχασαν τις θέσεις τους και εκατοντάδες συνεργάτες κολλεγίων της Οξφόρδης στερήθηκαν, καθώς πολλοί αξιωματούχοι παραιτήθηκαν αντί να πάρουν τον Όρκο. Οι επίσκοποι που απομακρύνθηκαν από τον εκκλησιαστικό πάγκο αντικαταστάθηκαν από διορισμένους που θα συμφωνούσαν με τις μεταρρυθμίσεις.[6]
Κείμενο που ισχύει σήμερα Επεξεργασία
Το τμήμα 8[7] παραμένει σε ισχύ στη Μεγάλη Βρετανία και έχει ως εξής:
AND That suche Jurisdictions Privileges Superiorities and Preheminences Spirituall and Ecclesiasticall, as by any Spirituall or Ecclesiasticall Power or Aucthorite hathe heretofore bene or may lawfully be exercised or used for the Visitacion of the Ecclesiasticall State and Persons, and for Reformacion Order and Correccion of the same and of all maner of Errours Heresies Scismes Abuses Offences Contemptes and Enormities, shall for ever by aucthorite of this present Parliament be united and annexed to the Imperiall Crowne of this Realme: ...
Μετάφραση: ΚΑΙ ότι αυτές οι δικαιοδοσίες, ανωτερότητες και αρχές Πνευματικές και Εκκλησιαστικές, όπως από οποιαδήποτε Πνευματική ή Εκκλησιαστική Δύναμη ή Αρχή μέχρι σήμερα μπορούν να ασκηθούν ή να χρησιμοποιηθούν νόμιμα για την Επίσκεψη του Εκκλησιαστικού Κράτους και των Προσώπων, και για την Αναμόρφωση του Τάγματος και του Κόμματος και όλων των ειδών των Λανθασμένων Αιρετικών Σχισμάτων, Καταχρήσεων, Παραβάσεων, Περιφρόνησης και Τεράστιων Αξιών, θα πρέπει για πάντα από τον επικεφαλής του παρόντος Κοινοβουλίου να ενωθούν και να προσαρτηθούν στο Αυτοκρατορικό Στέμμα αυτού του Βασιλείου...
Οι λέξεις στο τέλος καταργήθηκαν το 1641 απο τον Νόμο 16, Κεφάλαιο 1ο και 11η στήλη.
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Dickens, A. G. (1967). The english reformation. Collins. 932454988.
- ↑ «Act of Supremacy 1558». www.legislation.gov.uk. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2020.
- ↑ «WikiVisually.com - Act of Supremacy 1559». wikivisually.com. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 «Religious Opinions Relief Bill - Hansard». hansard.parliament.uk. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2020.
- ↑ «Supremacy of the Crown c. 1]. An Act for the Assurance of the Queen's Royal Power over all Estates and Subjects within her Dominions. by Queen Elizabeth I: Very Good No Binding (1695) First Edition. | Cosmo Books». www.abebooks.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2020.
- ↑ «Oath of Supremacy». Henry VIII,the Reign (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2020.
- ↑ Eppley, Daniel (5 Δεκεμβρίου 2016). Defending Royal Supremacy and Discerning God's Will in Tudor England. Routledge. ISBN 978-1-351-94579-0.