Οίκος του Ικέλ
Ο Οίκος του Ικέλ ήταν η βασική δυναστεία των βασιλέων της Μερκίας κατά τη διάρκεια του 7ου και του 8ου αιώνα, το όνομα της προήλθε από τον Ικέλ δισέγγονο του Όφα του Αγγέλου ενός ημιμυθικού ήρωα ο οποίος σύμφωνα με το Αγγλοσαξωνικό χρονικό καταγόταν από τον Όντιν. [1][2][3][4] Ο Οίκος του Ικέλ έφτασε στο μέγιστο της ισχύος του με τον Όφα της Μερκίας, την εποχή του κατείχε την ηγεμονία σε όλα τα Αγγλοσαξονικά κράτη και ανακηρύχτηκε "βασιλιάς των Άγγλων" αλλά η δυναστεία έχασε την ισχύ της αμέσως μετά τον θάνατο του. Ο πρώτος καταγεγραμμένος σε καταλόγους βασιλιάς της Μερκίας από τον Οίκο του Ικέλ ήταν ο Πέντα της Μερκίας ήταν ιδρυτής μιας δυναστείας που κυβέρνησε τη Μερκία με 11 βασιλείς, καταγράφονται αργότερα άλλοι τέσσερις βασιλείς αλλά πιθανότατα κατάγονταν από την αδελφή του Πέντα.
Άνοδος στον θρόνο της Μερκίας Επεξεργασία
Η ιστορική ύπαρξη του Ικέλ σύμφωνα με τον ιστορικό Νίκολας Μπρούκς (1941 - 2014) είναι αντικείμενο αμφισβητήσεων, οι ιστορικοί πιστεύουν ότι έζησε την περίοδο (450 - 525) και θεωρείται παραδοσιακά ο ιδρυτής της δυναστείας στην οποία έδωσε το όνομα του.[5] Παρά το γεγονός ότι η δυναστεία είχε μυθική και ηρωική καταγωγή από τον Όντιν ο πραγματικός λόγος που ανέβηκε στον θρόνο της Μερκίας ήταν ότι είχε μεγαλύτερες εκτάσεις γης από όλες τις υπόλοιπες οικογένειες μεταξύ 300 - 600 εκταρίων γης.[6] Το γενεαλογικό δέντρο του Ικέλ είναι το εξής : Ο Ικέλ ήταν γιος του Ομήρου, γιος του Αγγέλθεου, γιος του Όφα, γιος του Βερμούντ, γιος του Βέρμουντ, γιος εγγονός ή δισέγγονος του Όντιν, σύμφωνα με την παράδοση ήταν ο αρχηγός των Άγγλων που μετανάστευσαν στη Βρετανία. Το γενεαλογικό δέντρο του Ικέλ από τον ίδιο μέχρι τον πρώτο βασιλιά της Μερκίας είναι το εξής : Ο γιος του Ικέλ ήταν ο Κνέμπα, γιος του ο Κίνεβαλντ και γιος του Κρεόντα της Μερκίας ήταν ο πρώτος βασιλιάς. Ο Ματθαίος των Παρισίων για το έτος 527 αναφέρει : "παγανιστές από τη Γερμανία κατέλαβαν την Ανατολική Αγγλία, μερικοί από αυτούς επιτέθηκαν στη Μερκία και πολέμησαν σε πολλές μάχες εναντίον των Γερμανών" αυτό συνέβη πιθανότατα το 515.[7] Η "Ζωή του Αγίου Γκουθλάκ" αναφέρει τον Γκουθλάκ του Κρόουλαντ αναφέρεται σαν γιος του Πενβάλ ενός Μερκιανού που τα ίχνη του φτάνουν μέχρι τον Ικέλ.[8] Διάφορες πόλεις στην Αγγλία έχουν προταθεί να σχετίζονται με το όνομα του Ικέλ όπως το Ίκλινγκχαμ, Ίκεφορντ, Ίκλετον και Ίξγουορθ.[9]
Γενεαλογικό δέντρο του Οίκου του Ικέλ Επεξεργασία
| Κρεόντα της Μερκίας βασιλιάς της Μερκίας τέλη 6ου αιώνα | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Πίμπα της Μερκίας βασιλιάς της Μερκίας 593-615 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Πέντα της Μερκίας βασιλιάς της Μερκίας 626-655 | Εόβα της Μερκίας | Κενβάλ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Πεάντα της Μερκίας βασιλιάς της Μερκίας 655-656 | Γούλφχερ της Μερκίας βασιλιάς της Μερκίας 658-675 | Έθελρεντ της Μερκίας βασιλιάς της Μερκίας 675-704 | Μερεβάλ | Αλβέο | Όσμοντ | Κάντβαλ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Κοένρεντ της Μερκίας βασιλιάς της Μερκίας 704-709 | Κέολρεντ της Μερκίας βασιλιάς της Μερκίας 709-716 | Κέολβαλντ της Μερκίας βασιλιάς της Μερκίας 716 | Έθελμπαλντ της Μερκίας βασιλιάς της Μερκίας 716-757 | Έανουλφ | Κέντγουιν | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Θίνγκφριθ | Κίνρεοου | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Όφα της Μερκίας βασιλιάς της Μερκίας 757-796 | Μπάσσα | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Μπέορτρικ του Ουέσσεξ βασιλιάς του Ουέσσεξ 786-802 | Ίντμπουρ | Έγκφριθ της Μερκίας βασιλιάς της Μερκίας 796 | Κάθμπερτ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Κοένγουλφ της Μερκίας βασιλιάς της Μερκίας 796-821 | Κέολγουλφ Α΄ της Μερκίας βασιλιάς της Μερκίας 821-823 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ John Nowell Linton Myres (1 April 1989). English Settlements Pb. Oxford University Press. pp. 185
- ↑ Kirby, Earliest English Kings, p. 15.
- ↑ Johanne Hoops (2003). Reallexikon der germanischen Altertumskunde: Ostgotalag-Pfalz und Pfalzen. Walter de Gruyter. pp. 552
- ↑ Thomas A. Bredehoft (2001). Textual Histories: Readings in the Anglo-Saxon Chronicle. University of Toronto Press. pp. 167
- ↑ Nicholas Brooks (2 August 2003). Anglo-Saxon Myths: State and Church, 400-1066: State and Church, 400-1066. Continuum International Publishing Group. pp. 67–68.
- ↑ Nicholas Brooks (2 August 2003). Anglo-Saxon Myths: State and Church, 400-1066: State and Church, 400-1066. Continuum International Publishing Group. pp. 67–68.
- ↑ Davies, Wendy, 'Annals and the origins of Merca' in Mercian Studies (Leicester University Press, 1977)
- ↑ Bertram Colgrave (12 September 1985). Felix's Life of Saint Guthlac: Texts, Translation and Notes. Cambridge University Press. pp. 176
- ↑ Nicholas Brooks (2 August 2003). Anglo-Saxon Myths: State and Church, 400-1066: State and Church, 400-1066. Continuum International Publishing Group. pp. 67–68.
Πηγές Επεξεργασία
- Bertram Colgrave (12 September 1985). Felix's Life of Saint Guthlac: Texts, Translation and Notes. Cambridge University Press.
- Davies, Wendy, 'Annals and the origins of Merca' in Mercian Studies (Leicester University Press, 1977)
- Johanne Hoops (2003). Reallexikon der germanischen Altertumskunde: Östgötalag-Pfalz und Pfalzen
- John Nowell Linton Myres (1 April 1989). English Settlements Pb. Oxford University Press
- Nicholas Brooks (2 August 2003). Anglo-Saxon Myths: State and Church, 400-1066: State and Church, 400-1066
- Peter M. Warner (1996). The Origins of Suffolk. Manchester University Press.
- Thomas A. Bredehoft (2001). Textual Histories: Readings in the Anglo-Saxon Chronicle