Οίκος των Μαλατέστα

Ο Οίκος των Μαλατέστα, ιταλ.: Casa dei Malatesta, ήταν μία Ιταλική οικογένεια που κυβέρνησε το Ρίμινι από το 1295 έως το 1500, καθώς και -σε διαφορετικές περιόδους- άλλες χώρες και πόλεις στη Ρομάνια και κατείχε υψηλές θέσεις στην κυβέρνηση των πόλεων στη σημερινή Τοσκάνη, τη Λομβαρδία και το Μάρκε. Η δυναστεία θεωρείται από τις πιο σημαντικές και με επιρροή στον Ύστερο Μεσαίωνα. Κατά την περίοδο της μέγιστης επιρροής της, επέκτεινε τις επικράτειές της κατά μήκος της ακτής Mάρκε, μέχρι το Άσκολι Πιτσένο, τη Σενιγκάλλια, το Σανσεπόλκρο και τη Τσιτέρνα, και προς τα βόρεια στα εδάφη του Μπέργκαμο και της Μπρέσια.

Οίκος των Μαλατέστα
Πληροφορίες ασχολίας
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Ιστορία

Ο αρχηγέτης της οικογένειας λέγεται ότι ήταν ο Ροντόλφο της Καρπένια, του οποίου το μαχητικό πνεύμα του έδωσε το παρωνύμιο κακό κεφάλι (mala testa). Από το 1004 έκτισε ένα κάστρο στον βράχο Πεναμπίλι.

Τον 11ο αι. η οικογένεια είχε κτήσεις στην περιοχή Γκαμπίτσε Μάρε, Γκαττέο και Πότζιο Μπέρνι. Ο Τζιοβάννι Μαλατέστα (π. 1150) κατείχε κάποια γη μεταξύ των ποταμών Mαρέτσια και Ρουμπίκον, και ήταν ο πρώτος που εγκαταστάθηκε στο Ρίμινι. Ο γιος του νυμφεύτηκε με μία από την οικογένεια Tραβερσάρι, που ήταν άρχοντες της Ραβέννας και του Ρίμινι κατά τον 12ο και 13ο αι. Το 1186 ο Μαλατέστα έγινε άρχοντας της Τοριάνα. Οι εγγονοί το;y Τζιοβάννι. ο Τζιοβάννι και Μαλατέστα Α' Μαλατέστα (1183–1248) ίδρυσαν τους κλάδους των κομήτων του Σολιάνο αλ Ρουμπικόνε (που εξέλιπε το 1640) και των «ντελα Πέννα» του Πενναμπίλι και του Βερούκιο (μέχρι το 1462). Το 1216 έγιναν πολίτες του Ρίμινι.

• 
  Πενναμπίλι
• 
  Τοριάνα
• 
  Βερούκιο

Ο Μαλατέστα Α΄ έγινε κύριος αξιωματούχος (podestà) της Πιστόια το 1228 και του Ρίμινι το 1239 και το 1247. Κατά τη διάρκεια των αγώνων μεταξύ των οπαδών του πάπα και του βασιλιά της Γερμανίας (Γουέλφων και Γιβελλίνων), υποστήριξε τον Φρειδερίκο Β΄. Ωστόσο ο γιος του, Mαλατέστα Α΄ ντα Βερούκιο (π. 1312), άλλαξε πλευρά μετά την ήττα του βασιλιά της Γερμανίας κοντά στην Πάρμα το 1248, και έγινε αρχηγός των Γουέλφων, ενώ ο Γκουίντο Α΄ του Moντεφέλτρο πήρε την ηγεσία των Γιβελλίνων στις περιοχές Mάρκε και Ρομάνια. Ο Mαλατέστα Α΄ έγινε ο μοναδικός κύριος της πόλης (signore) μετά την εκδίωξη των αντιπάλων της οικογένειας Γιβελλίνων, των Παρσιτάντι, το 1295. Ο κυφός γιος του Τζιοβάννι Μαλατέστα είναι κυρίως διάσημος, επειδή δολοφόνησε τη σύζυγό του Φραντσέσκα ντα Πολέντα και τον μικρότερο αδελφό του Πάολο το 1285, έχοντας τους ανακαλύψει σε μοιχεία, και ο φόνος καταγράφεται στην Κόλαση του Δάντη καθώς και σε μία ιστορία του Τζιοβάνι Μποκάτσιο.

Ο Mαλατέστα Β΄ (γνωστός ως Μαλατεστίνο), ο αδελφός του Τζιοβάννι, έγινε αρχηγός (capitano) των Γουέλφων της Μπολόνια το 1296 και της Φλωρεντίας το 1303. Το 1312 κατέστρεψε το κάστρο των εξαδέλφων του Γιβελλίνων στο Σολιάνο και το 1312 διαδέχθηκε τον πατέρα του ως κύριος του Ρίμινι. Κατά τη διάρκεια του 14ου και του 15ου αι. οι Μαλατέστα κυβέρνησαν πολλές πόλεις στη Ρομάνια και το Μάρκε, συμπεριλαμβανομένων των Πέζαρο, Φάνο, Τσεζένα, Φοσσομπρόνε και Τσέρβια. Αρκετοί Mαλατέστα ήταν μισθοφόροι στρατιωτικοί (condottieri) στην υπηρεσία διαφόρων ιταλικών κρατών. Ο Mαλατέστα Νοβέλλο έκτισε τη Βιβλιοθήκη Μαλατεστιάνα στην Τσεζένα από το 1447 έως το 1452.

Ο Σιγισμόνδος-Παντόλφο Μαλατέστα (1417-1468), σε έργο του Πιέρο ντελα Φραντσέσκα.

Ο πιο διάσημος ήταν ο Σιγισμόνδος-Παντόλφο Μαλατέστα, ο οποίος βρισκόταν σε σύγκρουση με τον παπισμό για εδαφικές διεκδικήσεις, καθώς και με τον αντίπαλό του Φεντερίκο ντα Μοντεφέλτρο. Στο τέλος έχασε σχεδόν όλα τα εδάφη του εκτός από το Ρίμινι, που κατείχε με την υποστήριξη της Δημοκρατίας της Βενετίας. Ωστόσο, είχε κτίσει τον καθεδρικό ναό του Ρίμινι, το Τέμπιο Μαλατεστιάνο, από το 1450. Ο εγγονός του Παντόλφο εκδιώχθηκε τελικά από το Ρίμινι το 1500 από τον Καίσαρα Βοργία και η πόλη τελικά ενσωματώθηκε στις Παπικές Πολιτείες το 1528, μετά την τελευταία αποτυχημένη προσπάθεια τού γιου τού Παντόλφο, Σιγισμόνδου. Κατά τον 16ο και τον 17ο αι. η οικογένεια εξακολουθούσε να παρείχε έναν αριθμό κοντοτιέρων. Ο κλάδος Σολιάνο έσβησε το 1640· ο τελευταίος του κλάδου του Ρίμινι ήταν ο Ιησουίτης Ρομπέρτο Μαλατέστα (π. 1708), ενώ ο κλάδος Τζιατζιόλο εξέλιπε με τον Λαμπέρτο το 1757.

• 
  Παλάτσο ντελ'Αρένγκο, Ρίμινι
• 
  Τέμπιο Μαλατεστιάνο, Ρίμινι
• 
  Κάστρο Μαλατέστα στην Τσεζένα
• 
  Βιβλιοθήκη Mαλατεστιάνα στη Τσεζένα

Μέλη της οικογένειας Mαλατέστα

• (1) Mαλατέστα ντελα Πέννα (απεβ. 1248)
• (2) Μαλατέστα Α΄ ντα Βερούκιο απεβ. 1312 (γιος του 1) - κύριος του Ρίμινι, 1295

1η γενιά:

• (3) Μαλατέστα Β΄ απεβ. 1316 (γιος του 2) - κύριος του Ρίμινι, 1312
• (4) Πάολο απεβ. 1285 (γιος του 2) - δολοφονήθηκε από τον 5
• (5) Τζιοβάννι απεβ. 1304 (γιος του 2)
• (6) Παντόλφο Α΄ απεβ. 1326 (γιος του 2) - κύριος του Ρίμινι, 1317

2η γενιά:

του Μαλατέστα Β΄:

• (7) Φεραντίνο απεβ. 1353 (γιος του 3) - κύριος του Ρίμινι, 1326· εκθρονίστηκε και φυλακίστηκε από τον 11, 1334

του Πάολο:

• (8) Ραμπέρτο απεβ. 1330 (γιος του 4) - δολοφονήθηκε από τον 14
• (9) Γκουίντο ο αρχιερέας (απεβ. 1334;) (γιος του 4)

του Τζιοβάννι:

• (10) Ουμπέρτο, κόμης του Τζιαγκόλο απεβ. 1323 (γιος του 5) - δολοφονήθηκε από τον 9

του Παντόλφο:

• (11) Μαλατέστα Γ΄ απεβ. 1364 (γιος του 6) - κύριος του Πέζαρο, 1326· και Ρίμινι, 1334
• (12) Γκαλεότο Α΄ απεβ. 1385 (γιος του 6) - κύριος του Ρίμινι, κ.λπ.

3η γενιά:

του Φερραντίνo :

• (13) Παντολφίνο απεβ. ; (γιος του 7)
• (14) Mαλατεστίνο Νοβέλλο απεβ. 1335 (γιος του 7) - φυλακισμένος (και μάλλον δολοφονήθηκε) από τον 11.

του Μαλατέστα Γ΄:

• (15) Ουνγκάρο απεβ. 1364 (γιος 11) - κύριος του Τζέζι
• (16) Παντόλφο Β΄ απεβ. 1373 (γιος 11) - κύριος του Πέζαρο

του Γκαλεότο Α΄:

• (17) Κάρλο απεβ. 1429 (γιος του 12) - κύριος του Ρίμινι
• (18) Παντόλφο Γ΄ απεβ. 1427 (γιος του 12) - κύριος του Φάνο
• (19) Ανδρέας απεβ. 1416 (γιος του 12) - κύριος της Τσεζένα
• (20) Γκαλεότο Β΄ της Τσέρβια απεβ. ; (γιος του 12) - κύριος της Τσέρβια

4η γενιά

του Παντολφίνο :

• (21) Φεραντίνο Νοβέλο απεβ. 1352 (γιος του 13)
• (22) Γκουίντο απεβ. 1334 (γιος του 13) - φυλακίστηκε (και πιθανώς δολοφονήθηκε) από τον 11

του Παντόλφο Β΄:

• (23) Μαλατέστα Δ΄ απεβ. 1429 (γιος του 16) κύριος των Πέζαρο, Φοσσομπρόνε, Γκραντάρα, Τζέζι, Νάρνι

του Παντόλφο Γ΄:

• (24) Γκαλεότο Ροβέρτος απεβ. 1432 (γιος το 18), κοντοτιέρο
• (25) Ντομένικο Νοβέλλο απεβ. 1465 (γιος του 18), κοντοτιέρο
• (26) (νόθος) Σιγισμόνδος-Παντόλφο απεβ. 1468 (γιος του 18), κύριος των Ρίμινι, Φάνο

5η γενιά

του Μαλατέστα Δ΄:

• (27) Γκαλεάτσο απεβ. 1461 (γιος του 23), κύριος των Πέζαρο, Φοσσομπρόνε.
• (28) Κάρλο Β΄ απεβ. 1438 (γιος του 23), κύριος των Πέζαρο, Γκραντάρα, Σενιγκάλλια, Φοσομρόνε, Τσιβιτανόνβα Μάρκε.
• (29) Πανδούλφος απεβ. 1441 (γιος του 23), Λατίνος αρχιεπίσκοπος της Πάτρας.
• (30) Κλεώπα απεβ. 1433 (κόρη του 23), παντρεύτηκε τον Θεόδωρο Β΄ Παλαιολόγο δεσπότη του Μωρέως.

του Σιγισμόνδου-Παντόλφο:

• (31) Ροβέρτος απεβ. 1482 (γιος του 26), κύριος του Ρίμινι

Οικογενειακό δέντρο των Μαλατέστα

Μαλατέστα Α΄ ντα Βερούκιο κύριος του Πέζαρο

Παντόλφο Α΄ κύριος του Ρίμινι, Πέζαρο

Τζιοβάννι κύριος του Πέζαρο

Πάολο καπιτάνο της Φλωρεντίας

Μαλατέστα Β΄ (Μαλατεστίνο) κύριος του Ρίμινι

Μαλατέστα Γ΄ ο Καταστροφέας κύριος του Πέζαρο ΚΛΑΔΟΣ ΠΕΖΑΡΟ

Γκαλεότο Α΄ κύριος του Ρίμινι ΚΛΑΔΟΣ ΡΙΜΙΝΙ

Ραμπέρτο διεκδικητής

Φεραντίνο κύριος του Ρίμινι

Παντόλοφο Β΄ κύριος του Πέζαρο

Γκαλεότο Ουνγκάρο κύριος του Τζέζι

Κάρλο Α΄ κύριος του Ρίμινι

Παντόλφο Γ΄ κύριος του Φάνο

Ανδρέας κύριος του Φοσσομπρόνε

Γκαλεότο Β΄

Παντολφίνο

Μαλατέστα Δ΄ των Σονέτων κύριος του Πέζαρο

Γκαλεότο-Ροβέρτος κύριος του Ρίμινι

Ντομένικο Νοβέλλο κοντοτιέρος

(νόθος) Σιγισμόνδος-Παντόλφο κύριος του Ρίμινι

Γκαλεάτσο κύριος του Πέζαρο

Κάρλο Β΄ κύριος του Πέζαρο

Πανδούλφος Λατίνος αρχιεπίσκοπος της Πάτρας

Κλεώπα Μαλατέστα

Θεόδωρος Β΄ Παλαιολόγος δεσπότης Μωρέως

Ροβέρτος κύριος του Ρίμινι

Ελένη Παλαιολογίνα

Ιωάννης Β΄ των Πουατιέ-Λουζινιάν βασ. της Κύπρου

Παντόλφο Δ΄ κύριος του Ρίμινι

Καρλόττα των Πουατιέ-Λουζινιάν βασ. της Κύπρου

Σιγισμόνδος κοντοτιέρος

Δείτε επίσης

• Κοντοτιέροι

Πηγές

• J. Larner (1965) The Lords of Romagna: Romagnol society and the origins of the Signorie, Ithaca: Cornell University Press, σελ. 243
• PH Wicksteed and EG Gardner, (1902) Dante and Giovanni del Virgilio, Westminster: Archibald Constable, σελ. 249, 336

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Άρθρο της Καθολικής Εγκυκλοπαίδειας