Ολλανδική Ινδία

Η Ολλανδική Ινδία αποτελούνταν από τους οικισμούς και τους εμπορικούς σταθμούς της Ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικής Ινδιών στην ινδική υποήπειρο. Ο ορισμός έχει περισσότερο μια γεωγραφική έννοια, καθώς δεν υπήρξε μία ενιαία πολιτική αρχή για τη διακυβέρνηση της Ολλανδικής Ινδίας. Ο όρος Ολλανδικές Ινδίες, από την άλλη, ανταποκρίνεται στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (σημερινή Ινδονησία) και στις Ολλανδικές Δυτικές Ινδίες (σημερινό Σουρινάμ και Ολλανδικές Αντίλλες). Ωστόσο, η περιοχή της Ολλανδικής Ινδίας διαιρέθηκε από τους Ολλανδούς στις επαρχίες Ολλανδική Κεϋλάνη και Ολλανδικό Κορομαντέλ, στην εντολή Ολλανδικό Μαλαμπάρ και στα διευθυντήρια Ολλανδική Βεγγάλη και Ολλανδικό Σουράτε.

Ιστορία

Η ολλανδική παρουσία στην ινδική υποήπειρο διήρκεσε από το 1605 έως το 1825. Οι έμποροι της Ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικής Ινδιών εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά στο Ολλανδικό Κορομαντέλ, κυρίως στο Πουλικάτ, καθώς έψαχναν υφάσματα για ανταλλαγή με τα μπαχαρικά που εμπορεύονταν στις Ανατολικές Ινδίες. Το Ολλανδικό Σουράτε και η Ολλανδική Βεγγάλη ιδρύθηκαν το 1616 και το 1627 αντίστοιχα. Όταν οι Ολλανδοί κατέκτησαν την Κεϋλάνη από τους Πορτογάλους το 1656, απέκτησαν τα πορτογαλικά οχυρά στην ακτή του Μαλαμπάρ πέντε χρόνια αργότερα, καθώς και οι δύο περιοχές ήταν σημαντικές παραγωγοί μπαχαρικών και βοήθησαν ώστε να δημιουργηθεί ένα ολλανδικό μονοπώλιο στις εμπορικές συναλλαγές επί των μπαχαρικών.

Εκτός από τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, τα αντικείμενα που εμπορεύθηκαν στην Ολλανδική Ινδία περιλάμβαναν πολύτιμους λίθους, βαφές και μετάξι από όλη την Ινδική Χερσόνησο, νίτρο και όπιο από την Ολλανδική Βεγγάλη και πιπέρι από το Ολλανδικό Μαλαμπάρ. Ινδοί σκλάβοι εισήχθησαν στα Νησιά των Μπαχαρικών και στην Αποικία του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας.

Κατά το δεύτερο μισό του 18^ου αιώνα, οι Ολλανδοί έχασαν σταδιακά την επιρροή τους στην περιοχή της ινδικής υποηπείρου. Με τις Επιστολές του Κιου παραχωρήθηκαν όλες οι ολλανδικές ινδικές αποικίες στους Βρετανούς, για να αποτραπεί η κατάκτησή τους από τους Γάλλους. Αν και το Ολλανδικό Κορομαντέλ και η Ολλανδική Βεγγάλη επανήλθαν στην ολλανδική κυριαρχία με την Αγγλο-Ολλανδική Συνθήκη του 1814, επέστρεψαν στη βρετανική κυριαρχία με την Αγγλο-Ολλανδική Συνθήκη του 1824. Σύμφωνα με τους όρους της τελευταίας συνθήκης, όλες οι μεταβιβάσεις ιδιοκτησιών και εγκαταστάσεων επρόκειτο να πραγματοποιηθούν την 1^η Μαρτίου 1825. Ως τα μέσα του 1825, έτσι, οι Ολλανδοί είχαν χάσει και τις τελευταίες εμπορικές τους θέσεις στην Ινδία.

Νομισματοκοπία

Χρυσό παγκόντα με τη μορφή του θεού Βενκατεσουάρα, εκδοθέν από το ολλανδικό νομισματοκοπείο του Πουλικάτ.

Την περίοδο κατά την οποία οι Ολλανδοί δραστηριοποιούνταν εμπορικά στην Ινδία, λειτούργησαν διάφορα νομισματοκοπεία. Τα σημαντικότερα βρίσκονταν στο Κοτσί, το Ματσιλιπατνάμ, το Ναγκαπατάμ, το Ποντιτσέρι(τα χρόνια 1693-98) και το Πουλικάτ. Όλα τα νομίσματα διαμορφώθηκαν με βάση την τοπική νομισματική παράδοση και οι επιγραφές τους ήταν στις δραβιδικές γλώσσες.