Η ομοσπονδία της Νταμανχούρ είναι μία ένωση κοινοτήτων η οποία βρίσκεται στις ιταλικές Άλπεις, ανάμεσα στις πόλεις Τορίνο και Αόστα. Έχει πάνω από 1000 μόνιμους κάτοικους, σε κέντρα σε διάφορα μέρη του κόσμου, και είναι πολιτικά, οικονομικά, και θρησκευτικά αυτόνομη. Διαθέτει δική της σημαία, σύνταγμα αλλά και νόμισμα, το credito. Έχει επίσης δικό της σχολείο, πανεπιστήμιο και νοσοκομείο. Μέλος της μπορεί να γίνει όποιος το επιθυμεί ανεξαρτήτως θρησκεύματος ή εθνικότητας. Η ιδέα για τη δημιουργία της κοινότητας ανήκει στον Oberto Airaudi, έναν Ιταλό πνευματιστή και φιλόσοφο, ο οποίος το 1975 άρχισε να την υλοποιεί με τη βοήθεια 24 υποστηρικτών του. Το όραμά του ήταν να δημιουργήσει μία κοινότητα «… βασισμένη στην αλληλεγγύη, την ανταλλαγή, την αγάπη και τον σεβασμό για το περιβάλλον»[1]. Το 1978 άρχισαν να κτίζονται με απόλυτη μυστικότητα υπόγειοι ναοί, γνωστοί ως «Ναοί της Ανθρωπότητας», τους οποίους ανακάλυψε η Ιταλική κυβέρνηση το 1992, ύστερα από αποκαλύψεις πρώην μελών της κοινότητας με αποτέλεσμα να αποκαλυφθεί η ύπαρξη της.[2] Οι ναοί αυτοί περιέχουν εντυπωσιακά έργα τέχνης και τους επισκέπτονται χιλιάδες άνθρωποι, από όλο τον κόσμο, ετησίως. Τα μέλη της κοινότητας μοιράζονται σε 4 επίπεδα που χαρακτηρίζονται με τα γράμματα A, B, C και D. Όμως μόνο τα μέλη που ανήκουν στα επίπεδα A και B διαμένουν μέσα στα όρια της κοινότητας. Στόχος τους είναι τόσο η βελτίωση ολόκληρου του κόσμου όσο και η προσωπική βελτίωση του κάθε ατόμου ξεχωριστά.[3] Η κοινότητα είναι πολύ θετική στις αλλαγές και προσαρμόζεται με ευκολία στις εξελίξεις και αυτό την βοήθησε να αντιμετωπίσει την κρίση με μεγάλη επιτυχία και να επιβιώσει προσελκύοντας κι άλλους να ακολουθήσουν το τρόπο ζωής της.[4]

Ομοσπονδία Νταμανχούρ
Ίδρυση1975
ΙδρυτήςOberto Airaudi
ΈδραΒιντράκκο, Ιταλία
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος

Η λειτουργία της κοινότητας Νταμανχούρ ως κοινό Επεξεργασία

Ως οικολογικό χωριό, η Νταμανχούρ , μπορεί να συμπεριληφθεί στα κοινωνικά κοινά. Αρχή της κοινότητας είναι η διαχείριση των πόρων να γίνεται από κοινού και η χρήση τους να είναι ελεύθερη για όλους τους πολίτες της. Οι άνθρωποι που λειτουργούν με τους κανόνες των κοινών, εστιάζουν περισσότερο στις ανθρώπινες πράξεις και λιγότερο στους τίτλους ατομικής ιδιοκτησίας[5]. Οι σχέσεις που βασίζονται στην αλληλοβοήθεια, την αλληλεγγύη, τον αμοιβαίο σεβασμό, τη συνεργασία και την παραγωγική αλληλεξάρτηση που αποτελούν όρους του κοινού[6]. Η οικονομία τους στηρίζεται σε ένα πρόγραμμα με κοινά δικαιώματα ιδιοκτησίας. Οι κάτοικοι οργανώνονται σε συνεταιρισμούς και αυτοαπασχολούνται προκειμένου να επιβιώσουν, πάντα σε συμφωνία με τις αρχές της αλληλεγγύης και της κοινής χρήσης που χαρακτηρίζουν τον τρόπο ζωής της κοινότητας[7]. Η κοινότητα είναι ανοικτή στο κοινό και διατηρεί καλές σχέσεις με τις γειτονικές πόλεις. Το 2004 δημιουργήθηκε ένας χώρος που φιλοξενεί διάφορες εκδηλώσεις και διαθέτει καταστήματα και υπηρεσίες που προσφέρουν στους επισκέπτες αγαθά και τεχνογνωσία που παράγονται από τους κατοίκους της κοινότητας με σεβασμό στη φύση και τον άνθρωπο, όπως βιολογικά προϊόντα, εταιρείες κατασκευής οικολογικών κτιρίων, γκαλερί, βιολογικό καφενείο και εστιατόριο κ.α [2]

Το κοινωνικό μοντέλο που έχει αναπτύξει ταιριάζει με το μοντέλο των αυτόχθονων λαών που δεν στηρίζεται στον ατομικισμό και στην εκμετάλλευση των πόρων χωρίς οικολογική συνείδηση. Οι δραστηριότητες των κοινών δίνουν προτεραιότητα την αντιμετώπιση των αναγκών των μελών τους, με σεβασμό όμως στο περιβάλλον και σε όλο το οικοσύστημα, καταναλώνοντας μόνο ότι χρειάζονται.[8] Τα μέλη της κοινότητας δεν κάνουν καταχρήσεις και καλλιεργούν οι ίδιοι την τροφή που χρειάζονται για να ζήσουν. Τα κοινά είναι ο τόπος που οι άνθρωποι αναπτύσσουν μια πιο ουσιαστική σχέση με την ανθρώπινη φύση αλλά και με την οικολογική συνείδηση[9] Οι κάτοικοι της Νταμανχούρ ικανοποιούν τις ανάγκες τους χρησιμοποιώντας μεθόδους βιολογικής καλλιέργειας και εστιάζουν σε εναλλακτικούς τρόπους παραγωγής ενέργειας με συλλέκτες ηλιακής ενέργειας, την οποία χρησιμοποιούν ακόμη και για την κίνηση των αυτοκινήτων τους, υπάρχουν δεξαμενές που συλλέγουν το νερό της βροχής και το νερό που καταναλώνεται προέρχεται από πηγές και πηγάδια[7][4]. Αξιοποιούν τεχνολογικά επιτεύγματα που στοχεύουν στην προστασία του περιβάλλοντος και στηρίζουν την έρευνα σε όλους τους τομείς, την κοινωνία, τις επιστήμες, την τέχνη κλπ. Το 2005, αναγνωρίστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως πρότυπο για μία βιώσιμη οικολογική κοινωνία.[1][7] Έχει επαφές και με άλλους παρόμοιους οργανισμούς σε όλο τον κόσμο. Οργανώνει διαλέξεις, μαθήματα και δραστηριότητες για να ενημερώσει όλο και περισσότερους ανθρώπους για τους εναλλακτικούς τρόπους ζωής που μπορούν να υιοθετήσουν σε αρμονία με τη φύση.[2] Για τη σωστή διαχείριση ενός κοινού οι κανόνες λειτουργίας του ορίζονται από τα μέλη του, τα οποία αναλαμβάνουν και την επιβολή και την επιτήρησή τους και όλοι συμμετέχουν στη διαμόρφωση και την μεταβολή τους.[10] Οι κάτοικοι της Νταμανχούρ έχουν αναπτύξει μία οικο-κοινότητα που έχει δικό της σύνταγμα και διαχειρίζεται τους πόρους ως κοινά, σύμφωνα με τους κανόνες που η ίδια έχει ορίσει, ανάλογα κάθε φόρα με τις ανάγκες των μελών της, τα οποία φροντίζουν από κοινού για την τήρησή τους και το σεβασμό του συντάγματος. Η κοινότητα Νταμανχούρ αποδεικνύει ότι, όπως υποστηρίζει ο Μπολιέρ «…η συνεργατική λογική μπορεί να δώσει ζωή σε ανθρώπινους θεσμούς και ότι, με σωστές κοινωνικές δομές και κανόνες, αυτή η ανθρωπιστική ηθική στ’ αλήθεια λειτουργεί.»[11]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 «DAMANHUR». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Αυγούστου 2018. 
  2. 2,0 2,1 2,2 Jens Kaae Fisker, Letizia Chiappini,, Lee Pugalis, Antonella Bruzzese (2019). Enabling Urban Alternatives: Crises, Contestation, and Cooperation. Palgrave Macmillan. σελ. 253. 
  3. DAVID LEVINSON,, KAREN CHRISTENSEN (2003). Encyclopedia of Community: From the Village to the Virtual World, Τόμος 1. England: Berkshire publishing group. 
  4. 4,0 4,1 MILLER, TIMOTHY (2013). SPIRITUAL AND VISIONARY COMMUNITIES. OUT TO SAVE THE WORLD. ENGLAND: ASHGATE PUBLISHING LIMITED. 
  5. De Angelis, Massimo (2013). Κοινά, περιφράξεις και κρίσεις. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις των ξένων. σελ. 84. 
  6. Michael Hardt &, Antonio Negri (2012). Να πάρουμε τη σκυτάλη. ΑΘΗΝΑ: ΒΙΒΛΙΟΡΑΜΑ. σελ. 49. 
  7. 7,0 7,1 7,2 «Η οικοκοινότητα Νταμανχούρ». Flowmagazine. 8/2/2013. 
  8. Bollier, David (2016). ΚΟΙΝΑ. Μια σύντομη εισαγωγή. Angelus Novus. σελ. 179. ISBN 978-618-82665-3-7. 
  9. Bollier, David (2016). ΚΟΙΝΑ. Μια σύντομη εισαγωγή. Εκδόσεις Angelus Novus. σελ. 209. ISBN 978-618-82-665-3-7. 
  10. Όστρομ, Έλινορ (1999). Η διαχείριση των κοινών πόρων. ΑΘΗΝΑ: Εκδόσεις Καστανιώτη. σελ. 89. 
  11. BOLLIER, DAVID (2016). ΚΟΙΝΑ. ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ. ΑΘΗΝΑ: ANGELUS NOVUS. σελ. 202. ISBN 978-618-82665-3-7.