Ουρανικά σύμφωνα

Τα ουρανικά σύμφωνα στην φωνητική είναι σύμφωνα κατά την προφορά των οποίων χρησιμοποιείται το πίσω μέρος της γλώσσα και έρχεται σε επαφή με το μπροστινό μέρος του ουρανίσκου. Σε φωνητικό επίπεδο, τα ουρανικά σύμφωνα της νέας ελληνικής είναι τα κλειστά [ɟ] και [c], τα τριβόμενα [ʝ] και [ç], το έρρινο [ɲ] και το πλάγιο [ʎ], κανένα από τα οποία δεν είναι φώνημα.^[1]^[2]^[3]

Παραπομπές Επεξεργασία

↑ Μποτίνης, Α. (2011²): Φωνητική της Ελληνικής. ISEL Editions. ISBN 978-88-95909-05-9
↑ «ουρανικό σύμφωνο [palatal consonant]». www.greek-language.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2017.
↑ Λέγγερης, Άγγελος. Συγκριτική περιγραφή Αλβανικής - Ελληνικής (αποδόσεις όρων) (PDF). diapolis.auth.gr. σελ. 3. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2017.

Αυτό το λήμμα σχετικά με τη γλωσσολογία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

[1] Μποτίνης, Α. (2011²): Φωνητική της Ελληνικής. ISEL Editions. ISBN 978-88-95909-05-9

[2] «ουρανικό σύμφωνο [palatal consonant]». www.greek-language.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2017.

[3] Λέγγερης, Άγγελος. Συγκριτική περιγραφή Αλβανικής - Ελληνικής (αποδόσεις όρων) (PDF). diapolis.auth.gr. σελ. 3. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2017.

[1]

[2]

[3]