Βικιπαίδεια

Ο Ίκαμποντ και ο κύριος Τοντ

κινηματογράφος

Ο Ίκαμποντ και ο κύριος Τοντ (πρωτότυπος τίτλος: The Adventures of Ichabod and Mr. Toad) είναι αμερικανική ταινία κινουμένων σχεδίων αποτελούμενη από δύο ιστορίες, σε παραγωγή των Walt Disney Productions και διανομή από την RKO Radio Pictures. Το πρώτο της τμήμα περιέχει μια ιστορία η οποία είναι βασισμένη στο παιδικό βιβλίο του 1908 Ο άνεμος στις ιτιές του Σκωτσέζου συγγραφέα Κένεθ Γκρέιαμ και το δεύτερο τμήμα βασίζεται στη σύντομη ιστορία του 1820 Ο μύθος της κοιμισμένης κοιλάδας (Ο μύθος του ακέφαλου καβαλάρη) του Αμερικανού συγγραφέα Ουάσινγκτον Ίρβινγκ.

Ο Ίκαμποντ και ο κύριος Τοντ
The Adventures of Ichabod and Mr. Toad
Ελληνικό εξώφυλλο DVD
ΣκηνοθεσίαΤζακ Κίννι
Κλάιντ Τζερόνιμι
Τζέιμς Άλγκαρ
ΠαραγωγήΓουώλτ Ντίσνεϋ
ΣενάριοΈρντμαν Πένερ
Ουίνστον Χίμπλερ
Τζο Ρινάλντι
Τεντ Σιρς
Χόμερ Μπράιτμαν
Χάρι Ριβς
Βασισμένο σεThe Wind in the Willows
του Κένεθ Γκρέιαμ
The Legend of Sleepy Hollow
του Ουάσινγκτον Ίρβινγκ
Ηθοποιοί φωνήςΈρικ Μπλορ
Τζ. Πατ Ο'Μάλι
Κόλιν Κάμπελ
Τζον ΜακΛις
Κάμπελ Γκραντ
Κλόντ Άλιστερ
Λέσλι Νένισον
Έντμοντ Στίβενς
The Rhythmaires
ΑφήγησηΜπέιζιλ Ράθμποουν
(The Wind in the Willows)
Μπινγκ Κρόσμπι
(The Legend of Sleepy Hollow)
ΜουσικήΌλιβερ Ουάλας
ΜοντάζΤζον Ο. Γιανγκ
Εταιρεία παραγωγήςWalt Disney Productions
ΔιανομήRKO Radio Pictures
Πρώτη προβολή5 Οκτωβρίου 1949
Διάρκεια68 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες
ΓλώσσαΑγγλικά
Ακαθάριστα έσοδα$1,625,000 (παγκόσμιες ενοικιάσεις)[1]
δεδομένα (π • σ • ε )

Η ταινία αποτελεί την 11η ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους της Disney και την τελευταία από μια σειρά ταινιών αποτελούμενες από μικρότερες ιστορίες που κυκλοφόρησαν τη δεκαετία του 1940, μετά τις Σαλούντος Αμίγκος, Οι τρεις Καμπαλέρος, Μουσική και χαρά, Ώρα για διασκέδαση και Νοσταλγικές μελωδίες, μέχρι την κυκλοφορία της ταινίας Ο Γουίνι το Αρκουδάκι τον Μάρτιο του 1977.

Για πρώτη φορά το 1955, τα δύο τμήματα της ταινίας χωρίστηκαν και προβλήθηκαν στην τηλεόραση ως μέρος της τηλεοπτικής σειράς Disneyland. Αργότερα, προωθήθηκαν και πωλήθηκαν χωριστά ως home video.

Τμήματα Επεξεργασία

Καθώς τα τμήματα της ταινίας είναι βασισμένα σε λογοτεχνικά έργα, και τα δύο παρουσιάζονται σε live-action σκηνές τοποθετημένες σε μια βιβλιοθήκη, η οποία αποτελεί και τη «συσκευή» που ενώνει αυτές τις δύο ιστορίες. Το πρώτο μέρος παρουσιάζεται και αφηγείται από τον Μπέιζιλ Ράθμποουν, ενώ το δεύτερο από τον Μπινγκ Κρόσμπι. Η Decca Records κυκλοφόρησε το 1949 ένα άλμπουμ το οποίο ήταν συνδεδεμένο με την ταινία κι έφερε τον τίτλο Ichabod – Ο μύθος του ακέφαλου καβαλάρη, στο οποίο συμμετείχε ο Κρόσμπι.

Ο Άνεμος στις Ιτιές Επεξεργασία

Αυτό το τμήμα βασίζεται στο ομώνυμο παιδικό βιβλίο του Κένεθ Γκρέιαμ που κυκλοφόρησε το 1908. Η ιστορία διαδραματίζεται στο Λονδίνο ανάμεσα στις 10 Ιουνίου 1909 και 1 Ιανουαρίου 1910. Ο πρωταγωνιστής, κύριος Θαδδαίος Τοντ, παρουσιάζεται ως ένας «αθεράπευτα λάτρης της περιπέτειας» ο οποίος «δεν υπολόγιζε ποτέ το κόστος». Αν και είναι ο πλούσιος ιδιοκτήτης της έπαυλης Τοντ, οι περιπέτειές του και η «θετική μανία του για διάφορες φαντασιοπληξίες» τον έφεραν στα όρια της χρεοκοπίας. Ως έσχατη λύση, ο φίλος του Τοντ, Άνγκους ο Ασβός, προσφέρεται εθελοντικά να του κρατάει τα βιβλία για να τον βοηθήσει να διατηρήσει την έπαυλη.

Μια καλοκαιρινή μέρα, ο Ασβός ζητάει από τους φίλους του Τοντ, Ράτι ο Αρουραίος και Μόλι ο Τυφλοπόντικας, να πείσουν τον Τοντ να εγκαταλείψει την τελευταία του μανία να κυκλοφορεί απερίσκεπτα στην εξοχή με ένα άλογο κι ένα κάρο, κάτι το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγάλη οικονομική ευθύνη για καταστροφή ιδιοκτησίας. Ο Ράτι και ο Μόλι δεν καταφέρνουν να τον πείσουν να επιστρέψει στην έπαυλη και όταν ο Τοντ βλέπει ένα αυτοκίνητο για πρώτη φορά, καταλαμβάνεται από καινούρια μανία θέλοντας να αποκτήσει ένα.

Για να θεραπεύσουν αυτή τη νέα μανία, ο Ρατι και ο Μόλι κλειδώνουν τον Τοντ στο σπίτι. Ωστόσο, εκείνος καταφέρνει να το σκάσει και συλλαμβάνεται αργότερα με την κατηγορία πως έκλεψε ένα αυτοκίνητο. Στη δίκη, ο Τοντ εκπροσωπώντας τον εαυτό του, καλεί ως μάρτυρα το άλογό του, Κύριλλο. Ο Κύριλλος καταθέτει πως ο Τοντ δεν έκλεψε το αυτοκίνητο αλλά το αντάλλαξε με μια συμμορία νυφιτσών δίνοντάς τους την έπαυλή του, χωρίς όμως να γνωρίζει πως το αυτοκίνητο ήταν ήδη κλεμμένο. Ως μάρτυρας αυτής της ανταλλαγής υπέγραψε ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας στην οποία βρίσκονταν, ο κύριος Γουίνκι. Ο εισαγγελέας και ο δικαστής δυσκολεύονται να πιστέψουν πως έγιναν έτσι τα πράγματα και ο Τοντ καλεί ως επόμενο μάρτυρα τον κ. Γουίνκι. Ο Γουίνκι λέει ψέματα πως ο Τοντ προσπάθησε να του πουλήσει το κλεμμένο αμάξι και έτσι ο Τοντ κρίνεται ένοχος και καταδικάζεται σε 20 χρόνια φυλάκιση.

Την παραμονή των Χριστουγέννων, ο Κύριλλος επισκέπτεται τον Τοντ μεταμφιεσμένος και τον βοηθάει να δραπετεύσει, μεταμφιέζοντας κι εκείνον. Στο μεταξύ, ο Ασβός ανακαλύπτει πως ο Γουίνκι είναι ο αρχηγός της συμμορίας των νυφιτσών και πως όντως έχουν καταλάβει την έπαυλη, με τον Γουίνκι να κατέχει την πράξη της μεταβίβασης. Ξέροντας πως το έγγραφο θα αποδείξει την αθωότητα του Τοντ, οι τέσσερις φίλοι τρυπώνουν στην έπαυλη και καταφέρνουν να το πάρουν.

Η ιστορία τελειώνει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς με τον Τοντ να απαλλάσσεται από τις κατηγορίες και να παίρνει πίσω την έπαυλή του. Καθώς ο Ασβός, ο Ράτι και ο Μόλι γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά με μια πρόποση για τον Τοντ, για τον οποίο πιστεύουν πως έχει πια αλλάξει, ο Τοντ και ο Κύριλλος πετούν απερίσκεπτα με ένα αεροπλάνο. Ο Τοντ δεν έχει πραγματικά αλλάξει, απλά ανέπτυξε καινούρια μανία για τα αεροπλάνα.

Ο Μύθος του Ακέφαλου Καβαλάρη Επεξεργασία

Το δεύτερο τμήμα είναι βασισμένο στην ιστορία Ο μύθος του ακέφαλου καβαλάρη του Ουάσινγκτον Ίρβινγκ. Αν και στην ταινία η ιστορία παρουσιάζεται υπό τον τίτλο Ichabod Crane, αργότερα, στις ξεχωριστές κυκλοφορίες των τμημάτων διατήρησε τον αυθεντικό τίτλο.

Τον Οκτώβριο του 1790, ο Ίκαμποντ Κρέιν, ένας λιγνός, ψηλός, λαίμαργος και προληπτικός, αλλά γοητευτικός και φιλάρεσκος άντρας, φτάνει στο Σλίπι Χάλοου της Νέας Υόρκης, ένα μικρό χωριό το οποίο φημίζεται για τα φαντάσματά της, ώστε να γίνει ο νέος διευθυντής του σχολείου. Παρά την παράξενη συμπεριφορά και τους θηλυπρεπείς τρόπους του, ο Ίκαμποντ κερδίζει σύντομα τις καρδιές των γυναικών και αναπτύσσει καλές σχέσεις με τους μαθητές του. Ο Μπρομ Μπόουνς, ο κατεργάρης ήρωας του χωριού, κάνει ό,τι μπορεί για να τρομάξει τον Ίκαμποντ. Ωστόσο, εκείνος καταφέρνει να τον αγνοεί και συνεχίζει τις συναναστροφές του με τους κατοίκους. Μια μέρα, ο Ίκαμποντ γνωρίζει και ερωτεύεται την Κατρίνα βαν Τάσελ, την όμορφη και μοναχοκόρη του Μπάλτους βαν Τάσελ, του πλουσιότερου άντρα του χωριού. Παρά το ότι είναι ερωτευμένος μαζί της, επιθυμεί κυρίως να πάρει τα χρήματα της οικογένειάς της. Ο Μπρομ, ο οποίος είναι επίσης ερωτευμένος με την Κατρίνα, αρχίζει να διαγωνίζεται τον Ίκαμποντ για την καρδιά της. Ο Ίκαμποντ κερδίζει κάθε δοκιμασία αν και, χωρίς να το γνωρίζει, στην πραγματικότητα η Κατρίνα τον χρησιμοποιεί για να κάνει τον Μπρομ να ζηλέψει.

Οι δύο αντίζηλοι προσκαλούνται στο Χάλογουϊν πάρτι των βαν Τάσελ κι εκεί ο Μπρομ ανακαλύπτει πως ο Ίκαμποντ είναι προληπτικός. Μετά από αυτή την ανακάλυψη, ο Μπρομ αποφασίζει να διηγηθεί το παραμύθι του θρυλικού Ακέφαλου Καβαλάρη, ο οποίος κάθε Χάλογουϊν ταξιδεύει ψάχνοντας για ένα κεφάλι ώστε να αντικαταστήσει το δικό του. Ο μόνος τρόπος για να ξεφύγεις από το φάντασμα, είναι να περάσεις μια παλιά γέφυρα που βρίσκεται πάνω από ρυάκι. Όλοι, ανάμεσά τους και η Κατρίνα, βρίσκουν την ιστορία διασκεδαστική. Από την άλλη, ο Ίκαμποντ αρχίζει να φοβάται για τη ζωή του.

Στο δρόμο της επιστροφής για το σπίτι, ο Ίκαμποντ παραλογίζεται με κάθε θόρυβο που ακούει καθώς περνάει μέσα από το σκοτεινό δάσος, με την πιθανότητα να συναντήσει τον Καβαλάρη να αυξάνει τον φόβο του. Ξαφνικά, εμφανίζεται όντως ο Ακέφαλος Καβαλάρης (στην πραγματικότητα είναι ο Μπρομ) και κυνηγάει τον Ίκαμποντ μέσα στο σκοτεινό δάσος. Θυμούμενος τα λόγια του Μπρομ σχετικά με τη γέφυρα, τη διασχίζει και καταφέρνει να σταματήσει την καταδίωξή του από το φάντασμα. Ωστόσο, ο Καβαλάρης του πετάει το φλεγόμενο κεφάλι του (μια jack-o'-lantern). Ο Ίκαμποντ ουρλιάζοντας, προσπαθεί να την αποφύγει αλλά δεν τα καταφέρνει, τον κτυπάει και πέφτει.

Το επόμενο πρωί, το καπέλο του Ίκαμποντ βρίσκεται στη γέφυρα αλλά εκείνος είναι άφαντος, οδηγώντας στο συμπέρασμα πως είναι νεκρός. Λίγο καιρό αργότερα, ο Μπρομ και η Κατρίνα παντρεύονται, ενώ φήμες αρχίζουν να διαδίδονται πως ο Ίκαμποντ είναι ακόμα ζωντανός, παντρεμένος με μια πλούσια χήρα με την οποία έχει αποκτήσει παιδιά και τα οποία του μοιάζουν.

Ηθοποιοί Επεξεργασία

Ελληνική μεταγλώττιση Επεξεργασία

Παραγωγή Επεξεργασία

Το 1938, λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία της ταινίας Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι, ο Τζέιμς Μποντρέρο και ο Κάμπελ Μπραντ έφεραν στον Ουώλτ Ντίσνεϋ την ιδέα της δημιουργίας μιας ταινίας μεγάλου μήκους βασισμένη στο παιδικό βιβλίου του Κένεθ Γκρέιαμ, Ο άνεμος στις ιτιές (1908). Οι δυο τους θεώρησαν πως το Ο άνεμος στις ιτιές, με τα ανθρωπόμορφα ζώα, μπορούσε να δημιουργηθεί μόνο με εικονογράφηση. Για να πείσουν τον Ντίσνεϋ να εγκρίνει την ταινία, ο Μποντρέρο και ο Γκραντ προετοίμασαν ένα Leica, το οποίο συνδύαζε εικονογραφημένο σενάριο με ακατέργαστους διαλόγους σε ερμηνεία μελών του προσωπικού εικονογράφησης. Ωστόσο, ο Ντίσνεϋ ήταν σκεπτικός και θεώρησε πως θα ήταν «φοβερά κακής ποιότητας»,[2] αλλά προχώρησε στην απόκτηση των δικαιωμάτων τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς.[3] Η ταινία προοριζόταν να είναι μια αφηγηματική ταινία μεγάλου μήκους φέροντας τον ίδιο τίτλο με το βιβλίο.

Έπειτα από κάποιες καθυστερήσεις εξαιτίας των συνεχών επαναγγραφών της ιστορίας, ο Τζέιμς Άλγκαρ ανέλαβε τη σκηνοθεσία. Μέχρι τον Απρίλιο του 1941, η δουλειά πάνω στην ταινία Ο άνεμος στις ιτιές είχε ξεκινήσει, καθώς εικονογραφιστές και σεναριογράφοι είχαν έλθει από την ταινία Μπάμπι, η οποία είχε σχεδόν ολοκληρωθεί.[4] Όταν η απεργία των εικονογραφιστών της Disney ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 1941, ο Τζο Ρόζενμπεργκ από την Τράπεζα της Αμερικής εξέδωσε ένα τελεσίγραφο στο οποίο θα επέτρεπε ένα απόλυτο όριο δανείων $3.5 εκατομμυρίων και, ως αντάλλαγμα, διέταξε το στούντιο να περιοριστεί στην παραγωγή ταινιών κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους και να τελειώσει τις ταινίες μεγάλου μήκους που βρίσκονταν ήδη σε παραγωγή - Ντάμπο, το ελεφαντάκι, Μπάμπι και Ο άνεμος στις ιτιές. Καμία άλλη ταινία μεγάλου μήκους όμως δεν θα μπορούσε να μπει σε παραγωγή μέχρι να κυκλοφορήσουν αυτές που ήδη ετοιμάζονταν, ώστε να βγάλουν τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για την παραγωγή τους. Ως απάντηση, η παραγωγή ταινιών μεγάλου μήκους των στούντιο, συμπεριλαμβανομένων των Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και Η Λαίδη και ο Αλήτης, αναβλήθηκε, ενώ η ταινία Ο άνεμος στις ιτιές διατηρήθηκε σε παραγωγή καθώς η εικονογράφηση είχε ήδη ξεκινήσει.[5] Ωστόσο, μετά την ανασκόπηση του υλικού εικονογράφησης, ο Ντίσνεϋ αποφάσισε να βάλει το πρότζεκτ στον πάγο αφού «η ποιότητα ήταν τόσο κάτω από την καθιερωμένη για να αποτελέσει επιτυχία στην αγορά».[6]

Η ταινία Ο άνεμος στις ιτιές επανήλθε σε παραγωγή το 1946. Έπειτα την στρατιωτική του θητεία στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο εικονογραφιστής Φρανκ Τόμας ανέλαβε να σκηνοθετήσει το επιπρόσθετο υλικό μαζί με τον Άλγκαρ, με την ελπίδα να διασωθεί το πρότζεκτ. Υπό τις διαταγές του Ντίσνεϋ, η ταινία μειώθηκε σε μήκος φτάνοντας τη διάρκεια των 25 λεπτών.[7] Ωστόσο, το πρότζεκτ τοποθετήθηκε για ακόμα μια φορά στον πάγο μετά τις απολύσεις του Αυγούστου του 1946.[8] Στο μεταξύ, τον Δεκέμβριο του 1946, ο Ντίσνεϋ ξεκίνησε την παραγωγή μιας νέας ταινίας κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους, μια προσαρμογή της ιστορίας του Ουάσινγκτον Ίρβινγκ, Ο μύθος του ακέφαλου καβαλάρη, την οποία θα σκηνοθετούσαν οι Τζακ Κίννι και Κλάιντ Τζερόνιμι.[9]

Περίπου την ίδια περίοδο, υπήρχαν σχέδια συνδυασμού του Ανέμου στις ιτιές με το The Legend of Happy Valley και το The Gremlins, μια πρωτότυπη ιστορία που αναπτύχθηκε από τον συγγραφέα Ρόαλντ Νταλ, σε μια ταινία που θα έφερε τον τίτλο Three Fabulous Characters (ελεύθερη μετάφραση: Τρεις Απίθανοι Χαρακτήρες). Όταν το The Gremlins απέτυχε να υλοποιηθεί, ο τίτλος άλλαξε σε Two Fabulous Characters (ελεύθερη μετάφραση: Δύο Απίθανοι Χαρακτήρες). Τότε, το The Legend of Happy Valley αφαιρέθηκε από το πρότζεκτ για να συνδυαστεί με την ιστορία Bongo σε μια ταινία υπό τον τίτλο Ώρα για διασκέδαση, η οποία κυκλοφόρησε τελικά το 1947.[10] Στα τέλη του 1947, ο Ντίσνεϋ αποφάσισε να συνδυάσει τον Μύθο του ακέφαλου καβαλάρη με τον Άνεμο στις ιτιές σε μία ταινία, καθώς κανένα από τα δύο δεν ήταν αρκετά μεγάλο για να αποτελέσει ταινία μεγάλου μήκους από μόνο του.[11][12] Η νέα ταινία πήρε αργότερα τον τελικό της τίτλο, Ο Ίκαμποντ και ο κύριος Τοντ.[13] Δημοφιλείς προσωπικότητες όπως οι Μπέιζιλ Ράθμποουν και Μπινγκ Κρόσμπι προσλήφθηκαν ως αφηγητές με σκοπό την προσέλκυση περισσότερου κοινού.

Υποδοχή Επεξεργασία

Κριτικές Επεξεργασία

Η σελίδα συλλογής κριτικών Rotten Tomatoes δίνει στην ταινία ποσοστό αποδοχής 93%, βασισμένο σε 15 κριτικές. Στο τμήμα ομοφωνίας διαβάζουμε: «Αυτή η διπλή ιστορία της Disney μπορεί να μην είναι η πιο ευλαβική λογοτεχνική προσαρμογή, αλλά είναι εξαιρετικά δημιουργημένη και συναισθηματικά συντονισμένη».[14]

Η εφημερίδα The New York Times επαίνεσε την ταινία λέγοντας: «Ο κύριος Ντίσνεϋ, υποκινούμενος από το προσωπικό του, με τόσο εξαίρετους αφηγητές όπως οι Μπινγκ Κρόσμπι και Μπέιζιλ Ράθμποουν, και δύο ανθεκτικά λογοτεχνικά έργα, διαμόρφωσε τη συνύπαρξη πλασμάτων κινουμένων σχεδίων τα οποία, σε γενικές γραμμές, φέρουν την εξαιρετική ποιότητα και γοητεία ήδη καθιερωμένων δημιουργιών όπως ο Μίκυ Μάους, ο Ντάμπο, το ελεφαντάκι και άλλων».[15] Το περιοδικό Life έγραψε πως η προσαρμογή του Ντίσνεϋ για τον Άνεμο στις ιτιές «αφήνει έξω την ποίηση και την περισσότερη λεπτότητα, αλλά διατηρεί αρκετή δράση για τα παιδιά και αρκετή εξυπνάδα για όλους. Είναι επιτήδεια και ευχάριστη και καθ'όλη τη διάρκεια, ειρωνική και καλόκαρδη. Αν και το μέρος του Ίκαμποντ είναι ανόητο και αμήχανο, το κομμάτι του κυρίου Τοντ είναι αρκετά καλό για να πείσει τους λάτρεις του Ντίσνεϋ πως ο μεγάλος δάσκαλος μπορεί ακόμα να παρουσιάσει τη ζωηρότητα και τη ζωτικότητα που είχε πριν τον πόλεμο».[16] Το περιοδικό Time επαίνεσε ιδιαίτερα το πρώτο μέρος γράφοντας: «Αυτό το ευφυές, γρήγορο τρελό παιγνίδι έχει εμπνεύσει μερικές από τις πιο εφευρετικές σχεδιογραφίες και σάτιρες της Disney».[17]

Ο ιστορικός και κριτικός ταινιών Λέοναρντ Μάλτιν, στο βιβλίο του The Disney Films γράφει πως η ταινία ήταν «ένα από τα πιο διασκεδαστικά ένθετα κινουμένων σχεδίων της Disney. Ειδικά ο Άνεμος στις ιτιές έχει κάποια από την καλύτερη δουλειά που έκανε ποτέ το στούντιο». Γενικά, ισχυρίστηκε πως «αυτές οι σκηνές σχηματίζουν ένα πιο ελκυστικό ένθετο, σαν αυτό που λέμε, κάτι για όλους. Η διάρκεια μισής ώρας μοιάζει ιδανική για κάθε μία από τις ιστορίες, με κανένα απρόοπτο συναίσθημα ούτε έναν υπαινιγμό δυσκολίας για να φτάσουν σε αυτή τη διάρκεια. Και κάπως, οι δύο ιστορίες μοιάζουν να συμπληρώνουν η μία την άλλη αρκετά καλά, παρέχοντας μια ενδιαφέρουσα αντίθεση, αξιοσημείωτη σε στυλ και εκτέλεση και πιο εμφανή στην αλλαγή του αφηγητή».[18] Ο Μ. Φράουστ από τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Common Sense Media βαθμολόγησε άριστα την ταινία με 5/5 γράφοντας: «Οι δύο κλασικές ιστορίες παρουσιάζονται με το καλύτερο Disney στυλ».[19]

Box office Επεξεργασία

Ο Ίκαμποντ και ο κύριος Τοντ είχε έσοδα $1,200,000 από εγχώριες ενοικιάσεις σε Ηνωμένες Πολιτείες και Καναδά. Συνολικά, παγκοσμίως, είχε έσοδα από ενοικιάσεις $1,625,000.[1]

Διακρίσεις Επεξεργασία

Κατά τη διάρκεια της 7ης τελετής απονομής των βραβείων Χρυσές Σφαίρες, η ταινία κέρδισε μία Χρυσή Σφαίρα στην κατηγορία «Καλύτερη Φωτογραφία σε Έγχρωμη Ταινία».[20]

Κυκλοφορία Επεξεργασία

Τηλεοπτικές προβολές Επεξεργασία

Το τμήμα του κυρίου Τοντ προβλήθηκε για πρώτη φορά στην τηλεόραση, σε επεξεργασμένη μορφή, ως μέρος της εναρκτήριας περιόδου της σειράς ανθολογίας Disneyland στις 2 Φεβρουαρίου 1955, υπό τον τίτλο Ο άνεμος στις ιτιές.[21] Προβλήθηκε μαζί με μια επεξεργασμένη εκδοχή της ταινίας της Disney Ο Απρόθυμος Δράκος,[21] λόγω του γεγονότος πως και οι δύο βασίζονται σε ιστορίες του συγγραφέα Κένεθ Γκρέιαμ.[22] Το τμήμα του Ίκαμποντ έκανε την τηλεοπτική του πρεμιέρα κατά τη διάρκεια της επόμενης τηλεοπτικής περιόδου της Disneyland, στις 26 Οκτωβρίου 1955, υπό τον τίτλο Ο μύθος του ακέφαλου καβαλάρη.[23] Αξιοσημείωτο το ότι για αυτή την προβολή, καθώς και τις επερχόμενες επαναλήψεις, προστέθηκε ένας νέος πρόλογος διάρκειας 14 λεπτών όπου υπήρχε η εξιστόρηση της ζωής του Ουάσινγκτον Ίρβινγκ, του συγγραφέα της ιστορίας. Αυτός ο πρόλογος δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε home media.

Το Ο μύθος του ακέφαλου καβαλάρη κυκλοφόρησε μόνο του στις αίθουσες ως ένθετο διάρκειας 33 λεπτών τον Σεπτέμβριο του 1963.[24] Αυτή η εκδοχή ήταν η ίδια επεξεργασμένη μορφή που προβλήθηκε στην τηλεόραση, χωρίς τον πρόλογο των 14 λεπτών και τη αρχική live-action σκηνή. Παρομοίως, το 1978, το τμήμα Άνεμος στις ιτιές από την πρωτότυπη ταινία επανακυκλοφόρησε στις αίθουσες υπό τον νέο τίτλο The Madcap Adventures of Mr. Toad, για να συνοδέψει την κυκλοφορία της ταινίας της Disney Hot Lead and Cold Feet.[25] Το Ο μύθος του ακέφαλου καβαλάρη προβλήθηκε μεταγενέστερα και πάλι στην τηλεόραση, σε μια μειωμένης διάρκειας μορφή, ως μέρος των ειδικών αποκριάτικων επεισοδίων για την τηλεόραση Halloween Hall o' Fame (1977) και Disney's Halloween Treat (1982).

Από τη στιγμή που χωρίστηκαν σε δύο διαφορετικά τμήματα για να προβληθούν στη σειρά ανθολογίας Disneyland, η ταινία Ο Ίκαμποντ και ο κύριος Τοντ δεν ήταν διαθέσιμη για προβολή στην αρχική της μορφή για αρκετά χρόνια. Αντίθετα, προβαλλόταν ως δύο διαφορετικά αντικείμενα, ενώ κάποιες από τις σκηνές αφαιρέθηκαν όταν χωρίστηκαν για κυκλοφορία σε home video.

Home media Επεξεργασία

Ο Ίκαμποντ και ο κύριος Τοντ έλαβε την πρώτη του ολοκληρωμένη κυκλοφορία σε home video στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1991 και στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1992, όταν κυκλοφόρησε σε LaserDisc από την Walt Disney Home Video. Ακολούθησε το 1999 μια κυκλοφορία σε VHS ως η τελευταία ταινία στης συλλογής Τα Αριστουργήματα της Disney. Το 2000, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά σε DVD ως μέρος της συλλογής Τα Χρυσά Κλασικά της Dinsey.[26]

Η κινηματογραφική εκδοχή του Μύθου του ακέφαλου καβαλάρη του 1963 κυκλοφόρησε σε VHS το 1982, το 1990 και το 1994. Η κινηματογραφική εκδοχή του Ανέμου στις ιτιές του 1978 κυκλοφόρησε σε VHS το 1982, το 1988 και το 1996. Αυτή η ίδια εκδοχή του Ανέμου στις ιτιές συμπεριλήφθηκε σε DVD για πρώτη φορά το 2009, ως μέρος του πέμπτου τόμου της συλλογής Walt Disney Animation Collection: Classic Short Films. Και τα δύο τμήματα κυκλοφόρησαν χωριστά σε home video στις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Ο Ίκαμποντ και ο κύριος Τοντ κυκλοφόρησε μαζί με την ταινία Ώρα για διασκέδαση ως συλλογή δύο ταινιών σε Blu-ray, DVD και Digital HD στις 12 Αυγούστου 2014.[27] Κυκλοφόρησε επίσης μόνη της σε πακέτο Blu-ray, DVD και ψηφιακό αντίγραφο,[28] αλλά και μόνο ως DVD,[29] αποκλειστικά από την αλυσίδα καταστημάτων Walmart.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 Sedgwick, John (1994). «Richard B. Jewell's RKO Film Grosses, 1929–51: The C. J. Trevlin Ledger: A comment.». Historical Journal of Film, Radio and Television 14 (1): 51–8. 
  2. ↑ «James Bodero Interview to Milton Gray». michaelbarrier.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2018. 
  3. ↑ Gabler 2006, σελ. 283.
  4. ↑ Barrier 1999, σελ. 280.
  5. ↑ Gabler 2006, σελ. 376.
  6. ↑ Barrier 1999, σελ. 309.
  7. ↑ «Interviews: Frank Thomas and Ollie Johnston (1987) to Michael Barrier». michaelbarrier.com. 21 Νοεμβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2018. 
  8. ↑ Barrier, Michael (2008). The Animated Man: A Life of Walt Disney. University of California Press. σελ. 199. ISBN 978-0520256194. 
  9. ↑ «Gerry Geronimi and Clyde Geronimi interviewed by Michael Barrier». michaelbarrier.com. 16 Μαρτίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2018. 
  10. ↑ «The Story Behind Fun and Fancy Free» (VHS via YouTube) (Documentary film). Walt Disney Home Video. 1997. 
  11. ↑ Barrier 1999, σελ. 394.
  12. ↑ Gabler 2006, σελ. 458.
  13. ↑ Gabler 2006, σελ. 518.
  14. ↑ «The Adventures of Ichabod and Mr. Toad». Rotten Tomatoes. Flixster. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2019. 
  15. ↑ «'The Adventures of Ichabod and Mr. Toad' Sees the Return of Disney to Realm of Pure Animation». The New York Times. 10 Οκτωβρίου 1949. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2018. 
  16. ↑ Mr. Toad. 27. Life. 21 Νοεμβρίου 1949. σελ. 69. ISSN 0024-3019. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2019. 
  17. ↑ «Cinema: New Pictures». =Time. 17 Οκτωβρίου 1949. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2018. 
  18. ↑ Maltin, Leonard (28 Αυγούστου 2000). The Disney Films. Disney Editions. σελίδες 91–92. ISBN 978-0786885275. 
  19. ↑ M. Faust. «The Adventures of Ichabod and Mr. Toad - Movie Review». Common Sense Media. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2019. 
  20. ↑ «Archived copy». Golden Globe Awards. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2010. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Television. (2 Φεβρουαρίου 1955). Yonkers Herald Statesman, p. 18.
  22. ↑ Today's Television Programs. (3 Αυγούστου 1955). Long Island Star-Journal, p. 25.
  23. ↑ Tonight. . .don't miss Channel 7. (26 Οκτωβρίου 1955). The New York Times, p. 63.
  24. ↑ Shorts Chart. (23 Σεπτεμβρίου 1963). BoxOffice, p. 10.
  25. ↑ Feature Reviews. (31 Ιουλίου 1978). BoxOffice, p. 77.
  26. ↑ «Walt Disney Home Video Debuts the "Gold Classic Collection"». The Laughing Place. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2019. 
  27. ↑ «Adventures of Ichabod & Mr Toad / Fun & Fancy Free». Amazon.com. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2019. 
  28. ↑ «The Adventures of Ichabod and Mr. Toad (Blu-ray + DVD + Digital Copy)». Walmart.com. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2019. 
  29. ↑ «The Adventures of Ichabod and Mr. Toad». Walmart.com. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2019. 

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ο_Ίκαμποντ_και_ο_κύριος_Τοντ&oldid=10438474"