Πέτρος Αρκούδιος
Ο Πέτρος Αρκούδιος ήταν Έλληνας λόγιος του 17ου αιώνα: (1562/1563-1633)
| Πέτρος Αρκούδιος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1563 (περίπου)[1][2] Κέρκυρα[1][2] |
| Θάνατος | 1633[1][3][4] Ρώμη[2][5] |
| Εθνικότητα | Έλληνες[1][2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[1][2] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα[6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | θεολόγος[1][2] καθολικός ιερέας[1][2] |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στα 1562/1563. Μαθήτευσε στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αγίου Αθανασίου στην Ρώμη και αποφοίτησε με διδακτορικό της φιλοσοφίας και της θεολογίας, τον Ιανουάριο του 1591.[7]. Ασπάστηκε τον καθολικισμό και χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος, δείχνοντας μεγάλο ζήλο στο θρήσκευμά του. Λόγω των γνώσεων και του ζήλου του αναδείχτηκε πιστός και ικανότατος διπλωμάτης σε πολλές και λεπτές θρησκευτικές αποστολές. Ο Γρηγόριος ΙΔ' και ο Κλήμης Ζ' του ανέθεσαν την ρύθμιση των συμφερόντων της Ρωμαϊκής Εκκλησίας στην Πολωνία, προς απόκρουση του ανερχόμενου Λουθηρανισμού. Ο Αρκούδιος έδειξε μεγάλη ικανότητα στην υπηρεσία αυτή επί είκοσι έτη και επέστρεψε στην Ρώμη με μεγάλες τιμές. Από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ήταν ο προσηλυτισμός του διοικητή του φρουρίου της Βρέστης Υπατίου Πότι, ο οποίος ως μητροπολίτης του Βλαντιμίρ έμελλε να γίνει ένας από τους στυλοβάτες της Ένωσης της Βρέστης.[8] Ακολούθως υπηρέτησε τον Καρδινάλιο Βοργέζη, ανιψιό του Πάπα Παύλου Ε', χωρίς όμως να πετύχει άλλες προαγωγές. Επίσης υπηρέτησε ως κριτής βιβλίων και μετά το 1622 συμμετείχε ως θεολόγος στις συνεδριάσεις της Congregatio de propaganda fide. Αποσύρθηκε στο Ελληνικό Γυμνάσιο, όπου, ύστερα από ατύχημα (1627) που του προκάλεσε πλήρη παράλυση , ασχολήθηκε με τα βιβλία του ως το θάνατό του. Απεβίωσε εκεί το 1633. Ετάφη στην Εκκλησία του Αγίου Αθανασίου της Ρώμης. Μετά θάνατο κληροδότησε την βιβλιοθήκη και τα χειρόγραφά του στο Γυμνάσιο.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960. pietro-arcudio. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 «Православная энциклопедия». (Ρωσικά) Ορθόδοξη Εγκυκλοπαίδεια. Εκκλησιαστικό-Επιστημονικό Κέντρο «Ορθόδοξη Εγκυκλοπαίδεια». Μόσχα. 2000. 76086. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2021.
- ↑ (Γαλλικά) Pinakes. 330. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2021.
- ↑ NUKAT. n2010101279. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2021.
- ↑ psb.409.1.
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2020.
- ↑ Υπήρξε μάλιστα ο πρώτος διδάκτωρ του ιδρύματος αυτού. Gerhard Podskalsky, Η Ελληνική Θεολογία επί Τουρκοκρατίας: 1453-1821, μτφρ. πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα,2005, σελ.213
- ↑ όπ.π.
Πηγές Επεξεργασία
- Κωνσταντίνος Σάθας (1868). Νεοελληνική Φιλολογία: Βιογραφία των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων, από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής εθνεγερσίας (1453-1821). Αθήνα: Τυπογραφείο των τέκνων Ανδρέου Κορομηλά. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2009.
- Gerhard Podskalsky, Η Ελληνική Θεολογία επί Τουρκοκρατίας: 1453-1821, μτφρ. πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα,2005, σελ.212-217