Πέτρος Σαρόγλου
Ο Πέτρος Σαρόγλου ή Σάρογλος (Αθήνα, 1864 - 1920) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και αξιωματικός πυροβολικού του Ελληνικού Στρατού, καθώς και εθνικός ευεργέτης.[3]
| Πέτρος Σάρογλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1864[1] Αθήνα |
| Θάνατος | 1920[2] Λουτράκι Κορινθίας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γόνος εύπορης οικογένειας, ο Σάρογλος γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1864.[3]
Καταγωγή Επεξεργασία
Πατέρας του ήταν ο Ζαφείριος Σαρόγλου, Έλληνας έμπορος εγκατεστημένος στην περιοχή της Μολδοβλαχίας, πιο συγκεκριμένα στην πόλη Ρουστσούκ, σήμερα ευρισκόμενης επί των συνόρων μεταξύ Βουλγαρίας και Ρουμανίας, ο οποίος δραστηριοποιούταν στην εξαγωγή σιταριού και χαβιαριού από την επικράτεια της Ρωσικής Αυτοκρατορίας προς την Ευρώπη.[3] Οι συγκεκριμένες εμπορικές συναλλαγές του τον οδήγησαν στη δημιουργία στενών σχέσεων με τους αυτοκρατορικούς κύκλους της Μόσχας, ενώ, παράλληλα, οδήγησαν και στον πλουτισμό του ιδίου.[3] Αργότερα, ο Ζαφείριος Σαρόγλου, συνοδευόμενος από τη σύζυγό του, Άννα, ρωσικής καταγωγής, επέστρεψε στην Ελλάδα, πιο συγκεκριμένα στην Αθήνα, όπου και εγκαταστάθηκε εντός οικίας επί της Οδού Σταδίου, πλησίον της Πλατείας Ομονοίας, αναπτύσοντας έντονη δράση στον χώρο των τεχνών και της εκπαίδευσης, μέσω της ενασχόλησής του με τη Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία.[3]
Σπουδές Επεξεργασία
Το 1878, σε ηλικία 14 ετών, ο Πέτρος Σαρόγλου εγγράφηκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία και αποφοίτησε έπειτα από χρονικό διάστημα επτά ετών ως ανθυπολοχαγός πυροβολικού.
Σταδιοδρομία Επεξεργασία
Κατά τη διάρκεια του Ελληνοτουρκικού Πολέμου του 1897, ο Σαρόγλου συμμετείχε ως υπολοχαγός, προτού αποστρατευτεί κατά τη διάρκεια του αμέσως επόμενου έτους.[3] Ως έφεδρος αξιωματικός έλαβε, το 1910, τον βαθμό του λοχαγού και, το 1914, τον βαθμό του ταγματάρχη.[3] Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, συμμετείχε ως έφεδρος αξιωματικός στα μετόπισθεν των γραμμών του ελληνικού στρατού.[3]
Ιδεολογία, δράση και έργο Επεξεργασία
Όντας υποστηρικτής της Μεγάλης Ιδέας, ο Σαρόγλου συμμετείχε στον Μακεδονικό Αγώνα, μέσω της συμμετοχής του στο Ελληνομακεδονικό Κομιτάτο, του οποίου και υπήρξε εκ των ιδρυτικών μελών.[3]
Παράλληλα με τη στρατιωτική σταδιοδρομία του, ανέπτυξε σημαντικό κοινωνικό έργο μέσω της χρηματοδότησης σχολείων, νοσοκομείων, εκκλησιών, καθώς και άλλων ιδρυμάτων.[3]
Μέσω της οικονομικής καταστάσής του ήταν σε θέση να αποκτήσει σημαντική προσωπική συλλογή, αποτελούμενη από όπλα, έργα ζωγραφικής, εικονίσματα χρονολογούμενα από τη βυζαντινή περίοδο, νομίσματα, κοσμήματα, έπιπλα, προερχόμενα από την Ελλάδα, καθώς και άλλες χώρες του κόσμου.[3] Σήμερα, τα συγκεκριμένα αντικείμενα της προσωπικής συλλογής του βρίσκονται εκτεθειμένα εντός μουσείων και χώρων όπως, μεταξύ άλλων, το Πολεμικό Μουσείο, το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, το Νομισματικό Μουσείο, το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, καθώς και το Σαρόγλειο Μέγαρο.[3]
Μέσω της διαθήκης του, κληροδότησε την περιουσία του στη «Λέσχη Αξιωματικών Ξηράς και Θαλάσσης», επιθυμώντας, παράλληλα, μέρος της περιουσίας του να διατεθεί για την ανέγερση της, μετέπειτα γνωστής ως, Λέσχης Αξιωματικών ή Σαρόγλειου Μεγάρου.[3]
Θάνατος Επεξεργασία
Ο Σαρόγλου απεβίωσε στο Λουτράκι, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1920, σε ηλικία 55 ετών, από ανακοπή καρδιάς.[3]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 data
.nlg .gr /resource /authority /record278528. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 131641786. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2022.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 Ντάκουλα, Έλενα (1 Δεκεμβρίου 2019). «Σαρόγλειο Μέγαρο: Η ιστορία του κτιρίου της Λ.Α.Ε.Δ.». Athens Voice. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2023.