Βικιπαίδεια

Πίτερ Σίλτον

Άγγλος ποδοσφαιριστής

Ο Πίτερ Λέσλι Σίλτον (OBE, αγγλικά: Peter Leslie Shilton, γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1949) είναι Άγγλος πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνίζονταν ως τερματοφύλακας. Ένας από τους καλύτερους στη θέση του όλων των εποχών,[1][2][3] ψηφίστηκε όγδοος του 20ού αιώνα στις εκλογές της IFFHS.[4] Το 1990 κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ διεθνών συμμετοχών με το 120ό του παιχνίδι, το οποίο επέκτεινε στα 125 και κατείχε το ρεκόρ μέχρι τις 8 Ιουνίου 1995.[5][6]

Πίτερ Σίλτον

Το 2008
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης18 Σεπτεμβρίου 1949 (1949-09-18) (74 ετών)
Τόπος γέννησηςΛέστερ, Αγγλία
Ύψος1,83 μ.
ΘέσηΤερματοφύλακας
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1966–1974Λέστερ Σίτι286(1)
1974–1977Στόουκ Σίτι110(0)
1977–1982Νότιγχαμ Φόρεστ202(0)
1982–1987Σαουθάμπτον188(0)
1987–1992Ντέρμπι Κάουντι175(0)
1992–1995Πλίμουθ Άργκαϊλ34(0)
1995Γουίμπλεντον0(0)
1995Μπόλτον Γουόντερερς1(0)
1995–1996Κόβεντρι Σίτι23(0)
1996Γουέστ Χαμ Γιουνάιτεντ0(0)
1995–1996Λέιτον Όριεντ9(0)
Σύνολο1.005(1)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1968–1972Αγγλία Κ-2313(0)
1970–1990Αγγλία125(0)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Βιογραφία Επεξεργασία

Καριέρα σε συλλόγους Επεξεργασία

Το 1966, ο 16χρονος Σίλτον ξεκίνησε την καριέρα του ως παίκτης στη Λέστερ Σίτι, κάνοντας το ντεμπούτο του σε αγώνα με αντίπαλο την Έβερτον.[7] Ένα χρόνο αργότερα, διαδέχθηκε τον Γκόρντον Μπανκς στην ομάδα. Έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας του 1969, αλλά έχασε 0–1 από την Μάντσεστερ Σίτι. Το 1974 ο Σίλτον αποφάσισε να αλλάξει σύλλογο και μετακόμισε στη Στόουκ Σίτι.[8] Μετά από την πέμπτη θέση στην πρώτη σεζόν, η επόμενη χρονιά ήταν αρκετή μόνο για τη 12η θέση και το 1976–77 υπήρχε υποβιβασμός στη δεύτερη κατηγορία. Δεν ήθελε να παίξει σε χαμηλότερο επίπεδο για ένα ακόμη έτος και στη συνέχεια προσχώρησε στη Νότιγχαμ Φόρεστ.

Η Νότιγχαμ είχε επιστρέψει στην πρώτη κατηγορία εκείνη τη χρονιά και την πρώτη αγωνιστική περίοδο 1977–78 κατέκτησε το πρωτάθλημα πάνω από τη Λίβερπουλ, που κυριαρχούσε τα προηγούμενα χρόνια. Η επόμενη αγωνιστική περίοδος ήταν επίσης πολύ επιτυχημένη και τελείωσε με τη δεύτερη θέση. Έφτασε και στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, απέναντι στην πρωταθλήτρια Σουηδίας Μάλμε ΦΚ νικώντας 1–0 στο Μόναχο. Η Νότιγχαμ κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας του 1980 και ξανά κέρδισε τον κορυφαίο Ευρωπαϊκό τίτλο στη Μαδρίτη με νίκη επί του Αμβούργου με 1–0. Στην πρώτη κατηγορία ήταν αρκετή η πέμπτη θέση το 1980. Το 1981 η επιτυχίες για το σύλλογο έφτασαν στο τέλος τους με την έβδομη θέση στο πρωτάθλημα.[9] Ο Σίλτον επέδειξε εξαιρετική σταθερότητα σε αυτά τα χρόνια και καθιερώθηκε ως ο καλύτερος Άγγλος τερματοφύλακας, έχοντας τις σημαντικότερες επιτυχίες της καριέρας του.[10][11]

Το 1981–82 μετακόμισε στη Σαουθάμπτον, φτάνοντας στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος 1983–84 και στους ημιτελικούς του Κυπέλλου Αγγλίας. Η Σαουθάμπτον έπαιξε επίσης στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ αλλά απέτυχε εκεί στον πρώτο γύρο. Λόγω της πενταετούς απαγόρευσης σε όλους τους αγγλικούς συλλόγους το 1985 ως αποτέλεσμα ποινής, ο Σίλτον στερήθηκε επίσης αγώνων ευρωπαϊκών διοργανώσεων.[12] Το 1987 εντάχθηκε Ντέρμπι Κάουντι της τρίτης κατηγορίας και πέτυχε άμεση άνοδο στην πρώτη κατηγορία τα τελευταία δύο χρόνια. Το 1988–89 έφτασε μέχρι την πέμπτη θέση του πρωταθλήματος. Μετά τη 16η θέση τον επόμενο χρόνο, το 1990–91 ήρθε υποβιβασμός για την ομάδα, ωστόσο ο Σίλτον παρέμεινε πιστός στο σύλλογό του και συνέχισε να παίζει στη δεύτερη κατηγορία τον επόμενο χρόνο. Το 1992 ο 43χρονος Σίλτον μετακόμισε στην Πλίμουθ Άργκαϊλ, επίσης στη δεύτερη κατηγορία εκείνη τη στιγμή και έπεσε ακόμη και στην τρίτη κατηγορία το 1994–95.[13]

Υπέγραψε το τελευταίο επαγγελματικό του συμβόλαιο το 1996 ως αναπληρωματικός τερματοφύλακας για την Λέιτον Όριεντ στην τρίτη κατηγορία. Στις 22 Δεκεμβρίου 1996, έπαιξε το 1.000ό του παιχνίδι πρωταθλήματος στη νίκη 2–0 επί των Brighton & Hove Albion.[14] Το 1997, ολοκλήρωσε την καριέρα του, διάρκειας 31 ετών, σε ηλικία 47 ετών. Είναι πέμπτος στη λίστα των μεγαλύτερων σε ηλικία παικτών που έχουν αγωνισθεί στο πρωτάθλημα της Αγγλίας, ενώ με 1.005 αγώνες πρωταθλήματος σε όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες είναι ο κορυφαίος.[15][16] Σε αγώνες πρωταθλήματος πρώτης κατηγορίας συμμετείχε σε 848 και είναι δεύτερος όλων των εποχών.[17] Ο αριθμός των 1.503 επίσημων αγώνων κατά τη διάρκεια της καριέρας του είναι ακατάρριπτο ρεκόρ κόσμου.[18]

Διεθνής καριέρα Επεξεργασία

Έκανε το ντεμπούτο του με την Εθνική Αγγλίας στις 25 Νοεμβρίου 1970, σε αγώνα απέναντι στην Ανατολική Γερμανία.[5] Στη δεκαετία του 1970 ο Ρέι Κλέμενς της Λίβερπουλ ήταν ελαφρά μπροστά στις προτιμήσεις του ομοσπονδιακού τεχνικού, αλλά από το 1980 ο Σίλτον ήταν στη βασική ενδεκάδα. Έλαβε μέρος σε τέσσερις διοργανώσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου και σε δύο Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Με 17 αγώνες σε Παγκόσμια Κύπελλα είναι ο κάτοχος του αγγλικού ρεκόρ. Επίσης, έχει το ρεκόρ με 10 αγώνες χωρίς να δεχτεί γκολ (μαζί με τον Φαμπιάν Μπαρτέζ).[19][20][21] Σε δύο συνεχείς διοργανώσεις (1982, 1986) διατήρησε ανέπαφη την εστία του για 500 λεπτά, επίδοση τότε ρεκόρ για τις διοργανώσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου.[22]

Μία από τις πιο δραματικές στιγμές της σταδιοδρομίας του συνέβη κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 στο Μεξικό, όταν, κατά τη διάρκεια του αγώνα Αργεντινή – Αγγλία (2–1) δέχθηκε γκολ από τον Ντιέγκο Μαραντόνα, στην επίτευξη του οποίου ο Αργεντινός παίκτης είχε χρησιμοποιήσει το αριστερό χέρι του, χωρίς ο διαιτητής να αντιληφθεί την παράβαση.[23] Ο Άγγλος τερματοφύλακας σε συνέντευξή του στις αρχές του 2020 δήλωσε πως θεωρεί το Μαραντόνα ως τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, αλλά δεν τον σέβεται, εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη, διευκρινίζοντας ότι η εθνική του αποσυντονίστηκε μετά από αυτό το γεγονός.[24] Στις 16 Ιουνίου 1990, σε αγώνα της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1990, στον αγώνα με την Ολλανδία, αγωνίστηκε για 120ή φορά με το εθνόσημο, ρεκόρ κόσμου τη στιγμή εκείνη,[5] ενώ στις 7 Ιουλίου σε αγώνα με αντίπαλο την Ιταλία την τελευταία του.[7]

Κατά τη διάρκεια της ιδιαίτερα μακρόχρονης καριέρας του, αγωνίστηκε συνολικά σε 1.390 επίσημους αγώνες, επίδοση ρεκόρ κόσμου.[25]

Τίτλοι και διακρίσεις Επεξεργασία

Τίτλοι Επεξεργασία

Λέστερ

Νότιγχαμ Φόρεστ

Αγγλία

  • Rous Cup (3): 1986, 1988, 1989

Ατομικές διακρίσεις Επεξεργασία

  • Ευρωπαίος Ποδοσφαιριστής της Σεζόν από τη ΔΟΕ (IOC European Footballer of the Season): 1979–80
  • 10 φορές μέλος της Καλύτερης Ομάδας της Χρονιάς της Α' Κατηγορίας Αγγλίας από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών της Αγγλίας (PFA)
    (PFA First Division Team of the Year) (ρεκόρ): 1974–75, 1977–78, 1978–79, 1979–80, 1980–81, 1981–82, 1982–83, 1983–84, 1984–85, 1985–86
  • Μέλος της Ομάδας του Αιώνα από τον PFA (PFA Team of the Century) (1977–1996): 2007
  • Παίκτης της Χρονιάς των Παικτών από τον PFA (PFA Players' Player of the Year): 1977–78
  • Παίκτης της Σεζόν της Νότιγχαμ Φόρεστ (Nottingham Forest Player of the Season): 1981–82
  • 2 φορές Παίκτης της Σεζόν της Σαουθάμπτον (Southampton Player of the Season): 1984–85, 1985–86
  • Βραβείο Φόρου Τιμής από την Ένωση Δημοσιογράφων Ποδοσφαίρου της Αγγλίας (FWA Tribute Award): 1991
  • Προσθήκη στο Hall of Fame του Αγγλικού Ποδοσφαίρου (English Football Hall of Fame) το 2002
  • Μέλος της λίστας με τους 100 Θρύλους της Α' Κατηγορίας της Αγγλίας (Football League 100 Legends) που δημοσιεύτηκε το 1998

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «Where Nottingham Forest legend Peter Shilton ranks amongst worlds best ever goalkeepers». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  2. ↑ «The 50 Greatest Goalkeepers in History». Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2020. 
  3. ↑ «Why the importance of a goalkeeper cannot be overestimated». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  4. ↑ «IFFHS' Century Elections». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Peter Leslie Shilton - International Appearances». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  6. ↑ «Ravelli to Set Record, but Career Has Yet to Be Capped». Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2021. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «Πίτερ Σίλτον: Σαν Σήμερα… αποχαιρέτησε την Εθνικη Αγγλίας». Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2022. 
  8. ↑ «Peter Shilton». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  9. ↑ «Brian Clough and the miracle of Nottingham Forest». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  10. ↑ «Every player to have won PFA Player of the Year». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2023. 
  11. ↑ «Οταν ο Σίλτον έγινε «1000άρης»». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  12. ↑ «Southampton great Peter Shilton reflects on his time at the club». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  13. ↑ «Shilton departs from Plymouth». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  14. ↑ «WSC : December 1996». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  15. ↑ «Peter Shilton league career». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  16. ↑ «Meet the three other survivors from English football's 1,000 club». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  17. ↑ «IFFHS WORLD RANKING FOR PLAYERS WITH THE MOST LEAGUE GAMES». Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2022. 
  18. ↑ «Thousand Matches - Peter Shilton - Additional Data». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2022. 
  19. ↑ «FIFA : Behind the World Cup record: Fabien Barthez». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 
  20. ↑ «WORLD CUP RECORDS (Part 5) - GOALKEEPERS WITH MOST CLEAN SHEETS». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2022. 
  21. ↑ «Raúl, Pelé and World Football's Top 10 Groundbreaking Players». Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2021. 
  22. ↑ «WORLD CUP RECORDS (Part 23) - LONGEST GOALKEEPER'S UNBEATEN STREAK». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2022. 
  23. ↑ ««Πίτερ Σίλτον: Ο άνθρωπος των 1.374 αγώνων σε 31 χρόνια»». Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2022. 
  24. ↑ «Peter Shilton: 'Maradona's the greatest player in history but I don't respect him'». Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2020. 
  25. ↑ «Shilton biography». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πίτερ_Σίλτον&oldid=10260795"