Βικιπαίδεια

Παγκόσμιο Ναυτιλιακό Σύστημα Κινδύνου και Ασφάλειας

Το Παγκόσμιο Ναυτιλιακό Σύστημα Κινδύνου και Ασφάλειας, που είναι γενικότερα γνωστό ως GMDSS (από την σύντμηση της αγγλικής του ονομασίας Global Maritime Distress and Safety System), είναι ένα ναυτιλιακό σύστημα παγκόσμιας κάλυψης, που βασίζεται σε αυτοματοποιημένες ραδιοεπικοινωνίες, δορυφορικές και επίγειες, αυξάνοντας τις πιθανότητες εντοπισμού ναυαγών, βελτιώνοντας τις ραδιοεπικοινωνίες και το συντονισμό και παρέχοντας στα πλοία πληροφορίες ναυτικής ασφάλειας ζωτικής σημασίας.[1][2][3][4]

Ιστορικά Επεξεργασία

Το 1979 θα θεσπιστεί η Διεθνής Σύμβαση Έρευνας και Διάσωσης του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού, που αντικειμενικό στόχο είχε να καθιερωθεί ένα παγκόσμιο ναυτιλιακό σχέδιο για την έρευνα και διάσωση με ένα πλαίσιο πολυμερών ή διμερών συμφωνιών των γειτονικών κρατών. Το 1988, η Διάσκεψη Ραδιοεπικοινωνιών, υιοθέτησε με το Κεφάλαιο Δ΄ της Σύμβασης για την Ασφάλεια της Ανθρώπινης Ζωής στη Θάλασσα (SOLAS) ένα χρονοδιάγραμμα εφαρμογής του Παγκόσμιου Ναυτιλιακού Συστήματος Κινδύνου και Ασφάλειας με αρχή την 1/2/1992 και πέρας την 1/2/1999.[1][2][5]

Η εισαγωγή του GMDSS, το 1992, αποτέλεσε τη μεγαλύτερη και πιο σημαντική αλλαγή που έγινε ποτέ, από την ανακάλυψη του ασυρμάτου το 1899, στον τομέα της ασφάλειας των πλοίων. Η σύγχρονη τεχνολογία που ενσωματώνεται στο GMDSS περιλαμβάνει τις τεχνικές δορυφόρου και ψηφιακής κλήσης, έτσι ώστε ένας συναγερμός κινδύνου να εκπέμπεται και να λαμβάνεται αυτόματα σε μεγάλη απόσταση, χωρίς να επηρεάζεται από μετεωρολογικές ή άλλου είδους παρεμβολές. Παρέχει, επίσης, επικοινωνίες επείγοντος και ασφαλείας, διασπορά πληροφοριών ναυτικής ασφάλειας, περιλαμβανομένων των ναυτιλιακών και μετεωρολογικών προειδοποιήσεων.[1][2]

Στα πλοία που σταδιακά εφαρμοζόταν το GMDSS η μορσική τηλεγραφία δεν απαιτούνταν πλέον. Ως αποτέλεσμα αυτό κατέστησε περιττή την ειδικότητα του παραδοσιακού ασυρματιστή.[2]

Θαλάσσιες περιοχές Επεξεργασία

Για την εφαρμογή και τη λειτουργία του GMDSS, η υδρόγειος έχει χωρισθεί σε τέσσερις θαλάσσιες περιοχές, οι οποίες έχουν τα εξής χαρακτηριστικά:[1][2]

  • Η Θαλάσσια περιοχή Α1 βρίσκεται κάτω από τη συνεχή ραδιοτηλεφωνική εμβέλεια ενός τουλάχιστον παράκτιου σταθμού πολύ υψηλής συχνότητας (VHF), που τηρεί συνεχή ακρόαση Ψηφιακής Επιλεκτικής Κλήσης (DSC). Η εμβέλεια εξαρτάται κυρίως από το ύψος της κεραίας του πομπού ξηράς.[1][2]
  • Η Θαλάσσια περιοχή Α2 βρίσκεται κάτω από τη συνεχή ραδιοτηλεφωνική εμβέλεια ενός τουλάχιστον παράκτιου σταθμού μεσαίας συχνότητας (MF), που τηρεί συνεχή ακρόαση Ψηφιακής Επιλεκτικής Κλήσης (DSC), εξαιρουμένης τυχόν περιοχής Α1 που παρεμβάλλεται. Η εμβέλεια εξαρτάται από την ισχύ του πομπού και τις συνθήκες διάδοσης της περιοχής.[1][2]
  • Η Θαλάσσια περιοχή Α3 περιλαμβάνει την περιοχή κάλυψης των γεωστατικών δορυφόρων του INMARSAT, εξαιρουμένων των περιοχών Α1 και Α2. Γενικότερα προσδιορίζεται η περιοχή μεταξύ 76° βόρειου και 76° νότιου γεωγραφικού πλάτους.[1][2]
  • Η Θαλάσσια περιοχή Α4 περιλαμβάνει όλες τις άλλες περιοχές που βρίσκονται έξω από τα όρια κάλυψης των περιοχών Α1, Α2 και Α3. Δηλαδή, αποτελείται ουσιαστικά από τις πολικές περιοχές πέρα από τις 76° βόρειου και νότιου πλάτους.[1][2]

Εξοπλισμός Επεξεργασία

 
Οι θαλάσσιες περιοχές του GMDSS.

Οι βασικές συσκευές που απαιτούνται για τους συναγερμούς κινδύνου, επείγοντος και ασφάλειας σε κάθε θαλάσσια περιοχή είναι οι εξής:[1][2][6]

  • Θαλάσσια περιοχή Α1
  1. Ραδιοτηλέφωνο VHF/DSC με ακρόαση στο κανάλι 70
  2. Ραδιοτηλέφωνο VHF με ακρόαση στο κανάλι 16
  3. Δέκτης NAVTEX ή δέκτης EGC
  4. Δορυφορικό ή επίγειο EPIRB
  5. SART
  6. Φορητό Ραδιοτηλέφωνο VHF
  • Θαλάσσια περιοχή Α2
  1. Ραδιοτηλέφωνο VHF/DSC με ακρόαση στο κανάλι 70
  2. Ραδιοτηλέφωνο VHF με ακρόαση στο κανάλι 16
  3. Ραδιοτηλέφωνο MF/DSC με ακρόαση στα 2187,5 KHz
  4. Ραδιοτηλέφωνο MF με ακρόαση στα 2182 KHz
  5. Δέκτης NAVTEX ή δέκτης EGC
  6. Δορυφορικό EPIRB
  7. SART
  8. Φορητό Ραδιοτηλέφωνο VHF
  • Θαλάσσια περιοχή Α3
  1. Ραδιοτηλέφωνο VHF/DSC με ακρόαση στο κανάλι 70
  2. Ραδιοτηλέφωνο VHF με ακρόαση στο κανάλι 16
  3. Ραδιοτηλέφωνο MF/DSC με ακρόαση στα 2187,5 KHz
  4. Ραδιοτηλέφωνο MF με ακρόαση στα 2182 KHz
  5. Ραδιοτηλέφωνο MF/HF με δυνατότητα DSC
  6. Δέκτης NAVTEX ή δέκτης EGC
  7. INMARSAT
  8. Δορυφορικό EPIRB
  9. SART
  10. Φορητό Ραδιοτηλέφωνο VHF
  • Θαλάσσια περιοχή Α4
  1. Ραδιοτηλέφωνο VHF/DSC με ακρόαση στο κανάλι 70
  2. Ραδιοτηλέφωνο VHF με ακρόαση στο κανάλι 16
  3. Ραδιοτηλέφωνο MF/DSC με ακρόαση στα 2187,5 KHz
  4. Ραδιοτηλέφωνο MF με ακρόαση στα 2182 KHz
  5. Ραδιοτηλέφωνο MF/HF με δυνατότητα DSC
  6. Δέκτης NAVTEX ή δέκτης EGC
  7. Δορυφορικό EPIRB
  8. SART
  9. Φορητό Ραδιοτηλέφωνο VHF

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 http://www.maredu.gunet.gr/modules/document/file.php/KES102/GOC.pdf[νεκρός σύνδεσμος]
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 http://www.eugenfound.edu.gr/appdata/documents/books_pdf/e_j00086.pdf
  3. ↑ http://www.navcen.uscg.gov/?pageName=GMDSS
  4. ↑ http://satco.no/gmdss/
  5. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2015. 
  6. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2015. 

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι Επεξεργασία

«Εισαγωγή του παγκόσμιου ναυτιλιακού συστήματος κινδύνου και ασφάλειας (GMDSS) στα εμπορικά πλοία με ελληνική σημαία

GMDSS

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Παγκόσμιο_Ναυτιλιακό_Σύστημα_Κινδύνου_και_Ασφάλειας&oldid=7938289"