Παλαιό Ελευθεροχώρι Πιερίας

οικισμός της Ελλάδας

Συντεταγμένες: 40°26′18″N 22°34′30″E / 40.43833°N 22.57500°E / 40.43833; 22.57500

Το Παλαιό Ελευθεροχώρι είναι χωριό της Πιερίας, με 631 κατοίκους (2001). Οι κάτοικοι του χωριού (κυρίως Πόντιοι πρόσφυγες) καλλιεργούν καπνά, σιτηρά, Ελιές, βαμβάκι και Αμπέλια. Ελάχιστες οικογένειες ασχολούνται με την Μελισσοκομία την Κτηνοτροφία και την πτηνοτροφία. Υπάρχει αγροτικό ιατρείο, γεωργικός συνεταιρισμός και διθέσιο Δημοτικό Σχολείο καθώς και νηπιαγωγείο. Ο κεντρικός ναός είναι αφιερωμένος στην Αγία Παρασκευή, ενώ υπάρχουν και παρεκκλήσια-ξωκλήσια (Άγιος Αθανάσιος). Τοπική γιορτή γίνεται στις 26 Ιουλίου. Απέχει 23 χιλιόμετρα από την Κατερίνη.

Παλαιό Ελευθεροχώρι
Παλαιό Ελευθεροχώρι is located in Greece
Παλαιό Ελευθεροχώρι
Παλαιό Ελευθεροχώρι
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΔήμοςΠύδνας - Κολινδρού, Τοπική Κοινότητα Παλαιού Ελευθεροχωρίου
Γεωγραφία
ΝομόςΠιερίας
Υψόμετρο130 μέτρα
Πληθυσμός
Μόνιμος377
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΕλευθεροχώρι
Ταχ. κώδικας600 66
Το μνημείο για τους πεσόντες αγωνιστές στο Παλαιό Ελευθεροχώρι

Ιστορικά στοιχεία Επεξεργασία

Στο Ελευθεροχώρι υπήρχαν αρκετές οικογένειες γηγενών, οι λεγόμενοι ντόπιοι. Τα πρώτα χρόνια κατοικούσαν εκεί και πολλές οικογένειες Τούρκων, οι οποίοι μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης και την ανταλλαγή των πληθυσμών έφυγαν για την Τουρκία. Αργότερα ήρθαν περίπου 10 οικογένειες, πρόσφυγες από τη Θράκη.[1]

Η ονομασία «Παλαιό Ελευθεροχώρι» προήλθε αργότερα, για να φαίνεται η διαφορά από το Νέο Ελευθεροχώρι. Το Ελευθεροχώρι αναφέρεται ότι είχε 13 οικίες με 51 κατοίκους (Ορθόδοξος πληθυσμός) το 1913, σε Πίνακα του Πληθυσμού της Υποδιοικήσεως της Κατερίνης (από το Δήμο Κατερίνης). Σε έκθεση της δεκαετίας του '30 βρίσκουμε ότι το Δημοτικό Σχολείο στο χωριό είχε έναν δάσκαλο και 163 μαθητές. Μετά τη δεκαετία του '70 υπήρξε υψηλό κύμα μετανάστευσης.

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Καζταρίδης Ι. Φ., Κατερίνη: Από τη μικρή κώμη στην πολύτροπη πόλη, εκδόσεις ΜΑΤΙ, 2006

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. "Σαλπιγγίδης Πολύκαρπος, 50 χρόνια Πλατανάκια, εκδ. Δήμος Δίου, σελ. 23