Πανδόλφος Δ΄ της Κάπουα

Ο Πανδόλφος Δ΄ ήταν δούκας της Γκαέτα την περίοδο 1032-2038, και πρίγκιπας της Κάπουα σε τρεις ξεχωριστές περιπτώσεις.

Πανδόλφος Δ΄ της Κάπουα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	10ος αιώνας
Θάνατος	1050 Κάπουα
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Τέκνα	Μαρία της Γκαέτα Πανδόλφος ΣΤ΄ της Κάπουα Sichelgaita di Capua
Γονείς	Πάντουλφ Β΄ του Μπενεβέντο
Αδέλφια	Μαρία του Αμάλφι και της Κάπουα Λανδούλφος Ε΄ του Μπενεβέντο
Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Από τον Φεβρουάριο του 1016 έως το 1022 ήταν συγκυβερνήτης με τον εξάδελφό του Πανδόλφος Β΄. Το 1018 ο Βυζαντινός κατεπάνω της Ιταλίας Βασίλειος Βοϊωάννης νίκησε τον στρατό του Λομβαρδού Μέλη του Μπάρι και τους Νορμανδούς συμμάχους του στις Κάννες. Αυτή η νίκη έφερε τη Βυζαντινή αναγνώριση από όλους τους Λομβαρδούς πρίγκιπες τής Ιταλικής χερσονήσου, οι οποίοι είχαν προηγουμένως υποταχθεί στον βασιλιά της Γερμανίας. Μεταξύ αυτών ο Πανδόλφος Δ΄ ήταν πιο ένθερμος στη στήριξή του προς τους Βυζαντινούς. Βοήθησε τον Βοϊωάννη να καταλάβει τον πύργο του Ντάτους, γαμπρού του Μέλη, στο Γκαριλιάνο το 1020. Όμως ένα στρατός υπό τον Πελεγκρίνο, αρχιεπίσκοπο της Κολωνίας, πολιόρκησε την Κάπουα. Το 1022 ο Πανδόλφος Δ΄ ανατράπηκε, συνελήφθη και μεταφέρθηκε με αλυσίδες στον βασιλιά Ερρίκο Β΄ της Γερμανίας, ο οποίος τον φυλάκισε στη Γερμανία για δύο χρόνια.

Απελευθερώθηκε από τον Κορράδο Β΄ της Γερμανίας το 1024, κατόπιν αιτήματος του Γουαϊμάρος Γ΄ πρίγκιπα του Σαλέρνο, ο οποίος ήλπιζε για έναν νέο σύμμαχο. Με την βοήθεια του Γουαϊμάρος Γ΄ και του Νορμανδού τυχοδιώκτη Ράινουλφ Ντρένγκοτ, πολιόρκησε αμέσως την Κάπουα· το 1025 ενώθηκε μαζί τους και ο παλαιός του σύμμαχος Βοϊωάννης. Το 1026, μετά από πολιορκία 18 μηνών, η πόλη έπεσε και ο Πανδούλφος Δ΄ επανήλθε στην θέση του δούκα μέχρι το 1038.

Το 1027 επιτέθηκε στο Δουκάτο της Νάπολης, πολιόρκησε την πόλη και εκδίωξε τον Σέργιο Δ΄ δούκα της Νάπολης, αλλά ο Σέργιος Δ΄ επέστρεψε και έδιωξε τον Πανδούλφο Δ΄ το 1029 με την βοήθεια του Ράινουλφ (παλαιού σύμμαχου του Πανδόλφου Δ΄), ο οποίος σε αντάλλαγμα έλαβε την Κομητεία της Αβέρσα. Το 1032 ο Πανδούλφος κατέλαβε το δουκάτο της Γκαέτα και ανέλαβε τον δουκικό τίτλο της διακυβενησής του.

Στη συνέχεια ο Γουαϊμάρος Δ΄ του Σαλέρνο, γιος του Γουαϊμάρος Γ΄ (απεβ. το 1027), ζήτησε από τον βασιλιά και τον Αυτοκράτορα να έρθουν και να επιλύσουν τις πολλές διαμάχες, που άρχισαν στη Νότια Ιταλία. Μόνο ο Κορράδος Β΄ δέχτηκε. Φτάνοντας στην Τρόια το 1038, διέταξε τον Πανδούλφο Δ΄ να επιστρέψει στο Μόντε Κασσίνο τα κλεμμένα, που είχε λεηλατήσει. Ο Πανδούλφος Δ΄ έστειλε τη γυναίκα και τον γιο του για να ζητήσουν ειρήνη, δίνοντας 300 λίβρες χρυσού (σε δύο δόσεις) και έναν γιο ή κόρη ως όμηρο για εγγύηση. Ο βασιλιάς αποδέχτηκε την προσφορά του, αλλά ο όμηρος δραπέτευσε και ο Πανδούλφος κατέφυγε στο απομακρυσμένο κάστρο του Σαντ'Άγκατα ντε'Γκότι. Ο Κορράδος Β΄ πήρε την Κάπουα και την έδωσε στον Γουαϊμάρος Δ΄ με τον τίτλο του πρίγκιπα. Αναγνώρισε επίσης την Αβέρσα ως κομητεία του Σαλέρνο. εν τω μεταξύ ο Πανδάλφος Δ΄ κατέφυγε στην Κωνσταντινούπολη, ζητώντας την προστασία των παλαιών Βυζαντινών συμμάχων του, ωστόσο η πολιτική δυναμική είχε αλλάξει και ο Πανδούλφος Δ΄ φυλακίστηκε.

Στη συνέχεια, ο Γουαϊμάρος Δ΄ έγινε εχθρός του Αυτοκράτορα Μιχαήλ Δ΄ Παφλαγόνα και, πριν από το τέλος του, απελευθέρωσε τον Πανδούλφο Δ΄, ο οποίος επέστρεψε στην Ιταλία το 1042. Για τα επόμενα πέντε χρόνια, αυτός και λίγοι οπαδοί του απειλούσαν τον Γουαϊμάρος Δ΄. Το 1047 ο γιος τού Κορράδου Β΄, ο Ερρίκος Γ΄ της Γερμανίας ήρθε στην Ιταλία, όπου αποκατέστησε τον Πανδόλφο Δ΄ στο πριγκιπάτο της Κάπουα. Εκεί παράμεινε ως το τέλος του στις 19 Φεβρουαρίου 1049 ή 1050.

Οικογένεια

είχε τέκνο:

• Πανδόλφος ΣΤ΄ απεβ. 1057, πρίγκιπας της Κάπουα, δούκας της Γκαέτα.